Μιχαήλ Δουκάκης: Ο ανιψιός της Οσκαρικής σταρ δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας σε αθηναϊκό θέατρο

«Δεν είναι καθόλου εύκολο για έναν Ελληνα που βρίσκεται στην άλλη άκρη του Ατλαντικού να εργαστεί ως ηθοποιός. Θέλει σωστή εκπαίδευση, επιμονή και ανθεκτικότητα»

«Ζω μόνιμα στις ΗΠΑ και ασχολούμαι με την τέχνη. Δεν είναι καθόλου εύκολο για έναν Ελληνα που βρίσκεται στην άλλη άκρη του Ατλαντικού να εργαστεί ως ηθοποιός. Θέλει σωστή εκπαίδευση, επιμονή και ανθεκτικότητα. Κάνεις audition και έχεις να συναγωνιστείς εκατοντάδες ηθοποιούς που δίνουν και εκείνοι τον αγώνα τους για μια θέση στο ίδιο έργο. Η επιβίωση ενός καλλιτέχνη που θέλει να ασχοληθεί με τον χώρο του θεάματος δεν είναι εύκολη υπόθεση», λέει. Με το θεατρικό «Ο Επικήδειος», πάντως, μοιάζει σαν να έχει μια καρμική σχέση. Επαιξε το έργο στο Λος Αντζελες, στο Bellflower και στο Santa Monica Playhouse, και οι θεατές έμειναν τόσο ενθουσιασμένοι που στο τέλος τον χειροκροτούσαν όρθιοι. «Πολλοί μας είπαν πως γέλασαν με την ψυχή τους κι ένιωσαν σαν να βρίσκονται στην Ελλάδα για όσο διήρκεσε το έργο», θυμάται. Εκείνες οι παραστάσεις στο Λος Αντζελες διοργανώθηκαν από τη Hellenic Library of Southern California και το Caloyeras Center του Πανεπιστημίου Λογιόλα Μεριμάουντ (LMU), υπό την αιγίδα του ελληνικού προξενείου στο Λος Αντζελες. Ακολούθησαν εννέα παραστάσεις στη Νέα Υόρκη, οι οποίες διοργανώθηκαν από το Greek Cultural Center of NY, υπό την αιγίδα του ελληνικού προξενείου της Νέας Υόρκης. «Το καταπληκτικό εκεί ήταν πως ένας φιλότεχνος θεατής ενθουσιάστηκε τόσο από το έργο, τη σκηνοθεσία και την ερμηνεία, που έκανε ανώνυμη χορηγία 70 εισιτηρίων, προκειμένου να έρθουν όλοι οι ελληνόφωνοι δάσκαλοι της Νέας Υόρκης να το παρακολουθήσουν. Αυτή η παράσταση είναι η μεγαλύτερη καλλιτεχνική μας επιτυχία και θέλουμε να την ταξιδέψουμε σε όλο τον κόσμο, όπου υπάρχουν Ελληνες».

«Από τη θεία μου Ολυμπία κρατώ μια συμβουλή: “Μη φοβάσαι το ρίσκο, είσαι εξαιρετικός ηθοποιοσ. Take risks!”»

Η καθιέρωση για τον Μιχαήλ Δουκάκη ήρθε όταν μετά τις ταινίες μικρού και μεγάλου μήκους επιλέχθηκε σε reoccurring ρόλο σε σειρά του καναλιού VET TV. Τα σενάρια που γράφει κέρδισαν 14 ετήσιους διαγωνισμούς συγγραφής διεθνώς. Ενδιάμεσα, και για να εξασφαλίσει τα προς το ζην, εργάστηκε ως βοηθός μάνατζερ. «Αυτή η δουλειά με βοήθησε να αντιληφθώ πώς μπορείς να επιτύχεις σε ένα καστ και πώς μπορείς να κάνεις έναν παραγωγό και έναν σκηνοθέτη να σε κλείσει. Είχα πλέον ξεφύγει εντελώς από την ελληνική νοοτροπία και γνώριζα πώς σκέφτονται οι άνθρωποι του θεάματος στη χώρα του θεάματος». Είναι ευγενής, προσηνής και ενθουσιασμένος που έχει τη δυνατότητα να εμφανίζεται σε θεατρικές σκηνές σε διάφορα μέρη του κόσμου. «Η Αμερική είναι μια δύσκολη αγορά, αλλά είναι η χώρα που σου δίνει τη δυνατότητα της ευκαιρίας. Η ζωή είναι πιο απρόσωπη σε σχέση με την Ελλάδα, όπου οι σχέσεις διατηρούνται ακόμη πιο προσωπικές και πιο ζεστές. Χαίρομαι που παίζω στη χώρα μου και έχω τη δυνατότητα να πρωταγωνιστήσω σε ένα έργο που θεωρώ εκπληκτικό. Πρόκειται για μια μαύρη κωμωδία του σπουδαίου Ιάκωβου Καμπανέλλη. Η ιστορία έχει ως εξής: ένας ηλικιωμένος συγγραφέας, επιστρέφοντας από την κηδεία ενός καταξιωμένου συναδέλφου του και αγωνιώντας για τη δική του καταξίωση, έστω και μετά θάνατον, τηλεφωνεί στον φίλο και συνάδελφό του προσπαθώντας να τον πείσει να γράψουν τον επικήδειο ο ένας του άλλου», περιγράφει. Στην κουβέντα μας μπαίνει και η σκηνοθέτις Τατιάνα Σκανάτοβιτς: «Είναι μια ξεκαρδιστική μαύρη κωμωδία, πιο επίκαιρη από ποτέ. Στην εποχή της πανδημίας, όπου ο φόβος του θανάτου οδήγησε πολλές φορές στην έκπτωση των αξιών, η τέχνη είναι αυτή που καλείται να τις επαναπροσδιορίσει και να τις επανορθώσει.
Ο «Επικήδειος» είναι ένα έργο που το καταφέρνει με τον πιο αστείο και απολαυστικό τρόπο, βάζοντας στο προσκήνιο έναν συγγραφέα του οποίου η αγωνία για καταξίωση, έστω και μετά θάνατον, τον οδηγεί στην απώλεια κάθε ίχνους αξιοπρέπειας, ακεραιότητας, αλληλεγγύης, ενσυναίσθησης και συντροφικότητας, ακόμα και της λογικής. Στη θέση τους βασιλεύουν η ματαιοδοξία, ο φθόνος, η μικροπρέπεια, η κολακεία, η ιδιοτέλεια και ο παραλογισμός».