Ο Καρβέλας... φιλόσοφος για δυνατούς λύτες - 12 χρόνια έγραφε τη Νοοσοφία

Eπειτα από ένα τέταρτο του αιώνα (βλ. 25 χρόνια), ο Νίκος Καρβέλας ανταποκρίθηκε στην πρόσκληση να δώσει μια τηλεοπτική συνέντευξη. Η επανεμφάνισή του στα τηλεοπτικά εγκόσμια -και μάλιστα στην ενημερωτική εκπομπή μιας έμπειρης και καταρτισμένης δημοσιογράφου όπως η Νίκη Λυμπεράκη- ήταν λίγο πολύ δεδομένο πως θα λειτουργούσε ως το αντίστοιχο των click-bait τίτλων για το Διαδίκτυο. Ας μην ξεχνάμε πως την τελευταία φορά που ο συνθέτης είχε συμμετάσχει σε τηλεοπτικό πρόγραμμα -ναι, στο reality/talent show με οικοδεσπότη τον Μένιο Φουρθιώτη- είχε φροντίσει να σκανδαλίσει για μία ακόμα φορά τα χρηστά ήθη, φτύνοντας την τσίχλα του σε ζωντανό τηλεοπτικό χρόνο.



Για κάποιον εντελώς ανεξήγητο και ολωσδιόλου ακατανόητο λόγο ο Νίκος Καρβέλας έχει ταυτιστεί στο μυαλό πολλών με τους χαρακτηρισμούς αντισυμβατικός, αντισυστημικός, sui generis, ιδιόρρυθμος. Γιατί ανεξήγητο και ακατανόητο; Μα διότι κάθε φορά που εμφανίζεται κάνει ό,τι περνά από το χέρι του για να αποδεικνύεται απρεπής, ασεβής, άκομψος και να καταλήγει να περνά τη δημόσια εικόνα του ένα καινούριο χέρι από το λούστρο του αμφιλεγόμενου.

Σε κάθε περίπτωση οφείλει κανείς να του αναγνωρίσει πως υποδύθηκε υποδειγματικά τον ανθρωπότυπο ΨΕΚ δεκαετίες πριν από τους ΨΕΚ και βέβαια πως είχε την τόλμη, το θάρρος και την αποφασιστικότητα να αποτυπώσει τη μάλλον δυσνόητη κοσμοθεωρία του, αυτήν που έχει βαφτίσει νοοσοφία στο ομώνυμο πρόσφατο βιβλίο του, το οποίο άλλωστε έδωσε και την αφορμή για την πολυσυζητημένη τηλεοπτική συνέντευξή του στο MEGA.

Στην πραγματικότητα -τη μία, πεζή και αδιαίρετη που αντιλαμβανόμαστε οι περισσότεροι κοινοί θνητοί και όχι αυτήν που διαιρείται σε τέσσερις υπο-πραγματικότητες σύμφωνα με τη θεωρία Καρβέλα- δεν είναι απλώς ένα βιβλίο. Αλλά μια κραυγή - οποιαδήποτε ομοιότητα με εκείνην της Βίσση θεωρήστε την τυχαία. Είναι ένα σχεδόν απεγνωσμένο «Χιούστον, έχουμε πρόβλημα» - συλλογικά, ως είδος, συλλήβδην.



Μόνο που θα χρειαστεί να περάσουμε χειρότερα, πιο δύσκολα και με περισσότερη ναυτία από τον πατέρα της θρυλικής φράσης, τον αστροναύτη Τζακ Σουάιγκερτ της αποστολής Apollo 13 της NASA, ο οποίος κατάφερε τελικά να πατήσει Γη (ή έστω ωκεανό) έπειτα από τρία εικοσιτετράωρα αγωνιώδους διαστημικής περιπέτειας τον Απρίλιο του 1970. Στην ανθρωπότητα θα πάρει ξεκάθαρα λίγο περισσότερο για να λυτρωθεί και να λύσει τον γόρδιο δεσμό των προβλημάτων που της κληροδότησαν, σύμφωνα με τον Νίκο Καρβέλα, οι αρχαίοι ημών πρόγονοι (βλ. Eλληνες φιλόσοφοι).

Eνα πρώτο βήμα - αναντίρρητα μετέωρο- προς την απελευθέρωση από παντός είδους δεσμά και συμβάσεις είναι η ανάγνωση των 381 σελίδων του πιο πρόσφατου συγγραφικού πονήματος του 72χρονου συνθέτη, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Kaktos. Hταν μια δύσκολη δουλειά η συμπύκνωση του αποστάγματος σοφίας και παρατήρησης μιας ολόκληρης ζωής -λέει πως μέσα στις σελίδες της «Νοοσοφίας» περικλείεται η εμπειρία ή μάλλον η κυοφορία μισού αιώνα σκέψης-, αλλά ο Καρβέλας έπρεπε να την κάνει. Για το εάν υπήρχε λόγος να την εκδώσει διατηρούσε ακόμα και ο ίδιος τις αμφιβολίες του.

Αυτό τουλάχιστον καταλαβαίνει κανείς όταν από την εισαγωγή κιόλας του βιβλίου μαθαίνει πως ο δημιουργός παρ' ολίγον να ρίξει στην πυρά το δημιούργημά του πριν το εκδώσει. Τελικά όμως πρυτάνευσε η ψυχραιμία - ακόμα κι ένας αυτοπροσδιοριζόμενος ως μεγάλος αιρετικός δειλιάζει να κάνει κομφετί δουλειά 12 ετών. Ναι, τόσο πήρε στον Νίκο Καρβέλα -βέβαια αργότερα αναφέρει πως χρειάστηκε μόλις μερικούς μήνες- να συνθέσει και να παραδώσει στην ανθρωπότητα το πολύ προσωπικό του ευαγγέλιο.

Οπως ανάγλυφα περιγράφει, κάθε πρωί σηκωνόταν από τα χαράματα, τοποθετούσε τα πόδια του πάνω στο γραφείο (με ή χωρίς υποδήματα δεν διευκρινίζεται) και ξεκινούσε το γράψιμο. Μάλιστα, για να καταλήξει σε αυτές τις 381 σελίδες, έγραψε τη «Νοοσοφία» ξανά και ξανά. Κάθε φορά που την τελείωνε εξηγεί πως την έπιανε από την αρχή. Το τελικό αποτέλεσμα είναι ένα κολάζ/ποτ πουρί/best of των καλύτερων γραφών κάθε κεφαλαίου, μια συναρμολόγηση που θα ζήλευε και μικροέπιπλο της γνωστής σουηδικής αλυσίδας ειδών σπιτιού.

Γι’ αυτό και ο ίδιος παρομοιάζει το βιβλίο του με ένα τέρας, βρίσκοντας μάλιστα αναλογίες με τον Φρανκεστάιν, ενώ προειδοποιεί πως από ένα σημείο κι έπειτα ακόμα και ο ίδιος βαρέθηκε και έπληξε με τα γραφόμενά του. «Ο αναγνώστης ίσως παρατηρήσει την απουσία της συστηματικής οργάνωσης που χαρακτηρίζει τη νοοσοφία μέχρι εκείνο το σημείο. Θα παρατηρήσει την έλλειψη ειρμού που μπορεί να υπάρχει από τη μία ενότητα στην άλλη.

Θα παρατηρήσει πως ίσως ένα κομμάτι δεν συνδέεται με το επόμενο ή ότι σε κάποιες ενότητες επαναλαμβάνω τα ίδια πράγματα με άλλα λόγια. Ισως παρατηρήσει και κάποια γραμματικά ή συντακτικά λάθη που ξέφυγαν την προσοχή μου. Δεν πρόκειται να διορθώσω τίποτα. Δεν πρόκειται να επιτρέψω ούτε στον εκδότη να επέμβει διορθωτικά μέσω των ανθρώπων που πληρώνονται για να κάνουν αυτή τη δουλειά.

Ετσι κι αλλιώς η “σωστή” ορθογραφία και σύνταξη δεν αποτελούν απόδειξη της ορθότητας των “νοημάτων” μιας πρότασης», σημειώνει στο κεφάλαιο Μηδέν της έκδοσης. Σχεδόν αυθόρμητα γεννιέται στον αναγνώστη η αναρώτηση εάν πρόκειται για κάποιο καλά καμουφλαρισμένο επιστημονικό πείραμα σχετικά με τα όρια και την αντοχή του ανθρώπου στο τρολάρισμα.

Από το Εμμνηπον στο Λεξίφρακτον

Για να περάσει κανείς το κατώφλι του νοοσοφικού σύμπαντος του Νίκου Καρβέλα οφείλει να ξεχάσει ό,τι μάθαινε από την ημέρα που γεννήθηκε έως τη στιγμή που πιάνει στα χέρια του το βιβλίο. Για τον συνθέτη και συγγραφέα για παράδειγμα η ζωή δεν είναι ζωή αλλά μια σηπτική διαδικασία, η δημοκρατία δεν είναι δημοκρατία αλλά αντιπροσωποκρατία και οι αρχαίοι φιλόσοφοι -στους οποίους κατά το κοινώς λεγόμενο τα 'χει μαζεμένα- δεν είναι φιλόσοφοι αλλά ράφτες της άγνοιας - ούτε καν δημιουργοί της μεταφυσικής μόδας, όπως γράφει.

Το πρόβλημα των ανθρώπων σήμερα είναι ότι εξακολουθούν να αντιλαμβάνονται και να ερμηνεύουν τον κόσμο και τον εαυτό τους στρεβλά, όπως δηλαδή όρισαν οι φιλόσοφοι από αρχαιοτάτων ετών. Βεβαίως και ο ίδιος ομολογεί πως παρότι τώρα φορά τη στολή του σταυροφόρου κατά της φιλοσοφίας, παραμένει ειλικρινής θαυμαστής της.

«Πολλές φορές ήταν για μένα (σ.σ.: η αρχαία ελληνική φιλοσοφική γλώσσα) όπως ο πρώτος ζεστός καφές σ’ ένα χειμωνιάτικο ξημέρωμα. Οπως το χάδι σε ένα χαστουκισμένο μάγουλο. Οπως μια παγωμένη πετσέτα σε ένα φλεγόμενο μέτωπο», σημειώνει. Και φροντίζει να υπογραμμίσει πως μπορεί να εκθειάζει τις φαρμακευτικές ιδιότητες ενός δηλητηρίου, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα το καταπιεί κιόλας. Ανατριχίλα.

Ας περάσουμε όμως και στην κατηγορία για δυνατούς λύτες. Δεν γίνεται να κατανοήσει κανείς το φιλοσοφικό σύστημα του Νίκου Καρβέλα, αν πρώτα δεν γνωρίσει τις έννοιες Λεξίφρακτον, Εμμνηπον και Γλωσσοβακτρισμός. Μη δειλιάζετε. Ο συγγραφέας/φιλόσοφος εκλαϊκεύει για τον αναγνώστη πριν από τον αναγνώστη. Λεξίφρακτον -άκλιτο σύμφωνα με το δημιουργό του λήμματος για να γίνεται, όπως λέει, αισθητή η παρουσία του ανάμεσα στο πλήθος των ευλύγιστων λέξεων- είναι μια πυραμιδοειδής, τρίπλευρη φυλακή περιφραγμένη από τρεις ατσάλινους τοίχους. Ποιοι είναι αυτοί;

Οι λέξεις δημοκρατία, οικογένεια και θρησκεία μέσα στις οποίες είμαστε όλοι εγκλωβισμένοι, χωρίς μάλιστα να το γνωρίζουμε. Εμμνηπον (από τη σύνθεση των λέξεων Εμφορικό Μνημονικό Πολυόργανο) είναι για τον Καρβέλα το εγκέφαλο όργανο - επίσης άκλιτο. Εννοείται ότι διαφωνεί με το αρσενικό γένος του εγκεφάλου - τι είναι; Κάνας βασικός, πατριαρχικός ή προσκυνημένος τύπος για να συμφωνεί;



Οσο για τη λέξη Γλωσσοβακτρισμός -από το πάντρεμα της γλώσσας με το βάκτρον, ήτοι το μπαστούνι-, περιγράφει την πραγματική μάστιγα του είδους μας, «το ραβδί της γλώσσας που κρατάει η ανθρωπότητα για να αντιλαμβάνεται με τα μάτια κλειστά το “επιτρέπεται” και το “απαγορεύεται”, το “σωστό” και το “λάθος”, το “ηθικό” και το “ανήθικο”, το “βατόν” και το “υπερβατόν”». Στην περίπτωση που το έμμνηπόν σας δεν έχει αρχίσει να πυρακτώνεται, μπορείτε να συνεχίσετε την ανάγνωση.

Είναι το μουρουνέλαιο πιο υγιεινό απ’ την αγάπη;

Δηλαδή, γιατρέ, η κατάσταση είναι σοβαρή; Υπάρχει σωσμός ή να κλειστούμε σπίτια μας περιμένοντας με στωικότητα την ολοκλήρωση της σηπτικής μας διαδικασίας; Η απάντηση είναι, σύμφωνα με τη νοοφοσία, στο στριπτίζ. Οχι σε αυτό που πάει ο μέσος νους. Αλλά στην απογύμνωση των λέξεων από τους σάπιους και διάτρητους μανδύες της. «Είναι σχεδόν βέβαιο πως κανένας δεν γνωρίζει τι κρύβεται κάτω από αυτά τα ρούχα (σ.σ.: των λέξεων)», επισημαίνει ο συγγραφέας.

Ακόμα μεγαλύτερη ευθύνη να ξεμπροστιάσουν τις λέξεις και την πλάνη στην οποία μας έχουν οδηγήσει σύμφωνα με τον Καρβέλα έχουν οι γυναίκες, οι οποίες καλούνται εκ γενετής να ομιλούν μια γλώσσα την οποία έχουν επινοήσει και έχουν νοηματοδοτήσει οι άντρες - «Η γυναίκα πρέπει να κυβερνήσει […] Θεωρώ πως πρώτη η Ελληνίδα γυναίκα πρέπει να αναθεωρήσει όλα αυτά τα πατροπαράδοτα που καθιερώθηκαν σε όλον τον κόσμο από τους μισόγυνους προγόνους της».

Για να γίνει ακόμα πιο κατανοητός (και βέβαια γλαφυρός) γράφει στο κεφάλαιο Εντεκα: «Ο άνθρωπος φοράει δίχως να δυσανασχετεί την ίδια prait a porter μεταφυσική ενδυμασία της γλώσσας που φτιάχτηκε πριν από εκατό περίπου χιλιάδες χρόνια. Για την ακρίβεια, του τη φορούν δίχως να ερωτηθεί». Ναι, το ορθογραφικό λάθος στη λέξη prait βγάζει μάτι, αλλά είπαμε, αυτά στα τρίσβαθα του νοοσοφικού σύμπαντος του Νίκου Καρβέλα είναι απλώς οδοντόκρεμες.

Εξάλλου το είδος μας έχει και πιο σημαντικά προβλήματα να αντιμετωπίσει. Να σπάσει τα αόρατα δεσμά του Λεξίφρακτον, να πάρει απόφαση πως υποκλίνεται σε κατασκευές όπως η θρησκεία, η δημοκρατία ή η μονογαμία, και βέβαια να γίνει παρατηρητής ενός επαπειλούμενου πολέμου.

«Η γλώσσα της Νευροεπιστήμης και η γλώσσα που όλοι εμείς μαθαίνουμε από τη στιγμή που γεννιόμαστε αναγκαστικά, θα έπρεπε να βρίσκονται σε έναν ανελέητο πόλεμο επικράτησης. Και λέω πόλεμο γιατί όταν η Νευροεπιστήμη κάποτε αποφασίσει να υψώσει το παράστημά της, τότε θα ξεσπάσει ο πρώτος παμφύλιος πόλεμος στην ιστορία της ανθρωπότητας. Θα πρόκειται για τον πόλεμο μεταξύ της μίας και μοναδικής παγκόσμιας γλώσσας της έγκυρης γνώσης, εναντίον όλων των γλωσσικών εκδοχών της αρχαιοελληνικής, φιλοσοφικής και θρησκευτικής αυθαιρεσιογνωσίας», προβλέπει ως άλλος Νοστράδαμος.

Φροντίζει μάλιστα να επισημαίνει συχνά πυκνά πως όσα καταθέτει δεν είναι ούτε ευχάριστα, ούτε πολλές φορές ευνόητα, όμως η νοοσοφία, όπως ισχυρίζεται, είναι σαν το μουρουνέλαιο. Μυρίζει, αλλά κάνει καλό. Είναι δηλαδή το ακριβώς αντίθετο της αγάπης, την οποία, όπως έχει μάθει να εννοεί ο άνθρωπος, ο Καρβέλας παραλληλίζει με γεύμα ταχυφαγείου. «Θεωρώ ότι η συγκεκριμένη λέξη είναι υπεύθυνη για την ολοσχερή μετάλλαξη του ανθρώπινου εγκεφάλου. Θεωρώ πως είναι πολύ πιο δραστική και επικίνδυνη από κάθε άλλη παραισθησιογόνα ουσία που κυκλοφορεί παράνομα», γράφει.

Αν ο αναγνώστης δεν έχει χάσει τη μιλιά του με όσα καταγράφει, αποδομεί και προτείνει ο Καρβέλας στο νέο του βιβλίο, τότε πιθανότατα θα φτάσει αργά ή γρήγορα έως το κεφάλαιο Πενηνταδύο, στο οποίο ολοκληρώνεται το (μετα)αποκαλυπτικό ταξίδι στον κόσμο της Νοοσοφίας. Ωστόσο, για το τέλος ο συνθέτης έχει κρατήσει μια σπουδαία, μεγάλη, για κάποιους ευχάριστη, για άλλους δυσάρεστη, έκπληξη.

Η χοντρή κυρία που επέλεξε για το θριαμβικό κλείσιμο του βιβλίου του δεν είναι άλλη από την προβοκατόρικη ερώτηση «Ή μήπως όχι;», σπέρνοντας την αμφιβολία σε όσους από πηγαίο ενδιαφέρον, περιέργεια ή ακόμα και μαζοχισμό κατάφεραν να διατρέξουν τις σχεδόν 400 σελίδες του φιλοσοφικού συστήματός του.

Ουδέν κακόν αμιγές καλού. Πολλές ενστάσεις μπορεί να έχει κανείς για τη νοοσοφική δεινότητά του, ωστόσο ο Καρβέλας αποδεικνύεται τελικά μανούλα στην αυτοαναίρεση. Και αναμφίβολα μάστορας στην τρολιά, αφού στρώθηκε και έγραψε κοτζάμ μανιφέστο σε μια γλώσσα την οποία κατηγορεί για τις στρεβλώσεις και τα λάθος νοήματα που μεταδίδει. Γιατί; Μα γιατί μπορεί.

Ράφτες της άγνοιας οι φιλόσοφοι

Για τον Καρβέλα η ζωή δεν είναι ζωή αλλά μια σηπτική διαδικασία, η δημοκρατία δεν είναι δημοκρατία αλλά αντιπροσωποκρατία και οι αρχαίοι φιλόσοφοι δεν είναι φιλόσοφοι αλλά ράφτες της άγνοιας - ούτε καν δημιουργοί της μεταφυσικής μόδας, όπως γράφει. Το πρόβλημα των ανθρώπων σήμερα είναι ότι εξακολουθούν να αντιλαμβάνονται και να ερμηνεύουν τον κόσμο και τον εαυτό τους στρεβλά, όπως δηλαδή όρισαν οι φιλόσοφοι από αρχαιοτάτων ετών. Βεβαίως και ο ίδιος ομολογεί πως παρότι τώρα φορά τη στολή του σταυροφόρου κατά της φιλοσοφίας, παραμένει ειλικρινής θαυμαστής της.

Παμφύλιος πόλεμος

«Η γλώσσα της Νευροεπιστήμης και η γλώσσα που όλοι εμείς μαθαίνουμε από τη στιγμή που γεννιόμαστε αναγκαστικά, θα έπρεπε να βρίσκονται
σε έναν ανελέητο πόλεμο επικράτησης. Και λέω πόλεμο γιατί όταν η Νευροεπιστήμη κάποτε αποφασίσει να υψώσει το παράστημά της, τότε θα ξεσπάσει ο πρώτος παμφύλιος πόλεμος στην ιστορία της ανθρωπότητας. Θα πρόκειται για τον πόλεμο μεταξύ της μίας και μοναδικής παγκόσμιας γλώσσας της έγκυρης γνώσης, εναντίον όλων των γλωσσικών εκδοχών της αρχαιοελληνικής φιλοσοφικής και θρησκευτικής αυθαιρεσιογνωσίας»

Φωτογραφίες: NDP Photo Agency


Ειδήσεις σήμερα:

Ο Σόιμπλε διαγνώστηκε με καρκίνο το 2006, αποκάλυψε η κόρη του - Κυκλοφορούν σήμερα τα απομνημονεύματά του

Στη ΜΕΘ ο δολοφόνος της Κυριακής - Τι λένε οι ειδικοί που τον εξέτασαν