Κρις Χέμσγουορθ: Έφτασε σώμα και πνεύμα στα άκρα για το νέο του ντοκιμαντέρ και μεταμορφώθηκε
Ο κινηματογραφικός Θωρ αφήνεται ως πειραματόζωο στα χέρια και τις σκληρές δοκιμασίες του σκηνοθέτη Ντάρεν Αρονόφσκι και ζει μια καθοριστική εμπειρία τόσο viral, που η σειρά ήδη ανανεώθηκε για έναν δεύτερο κύκλο επεισοδίων
Να είναι αγαπητός, αποδεκτός και δημοφιλής. Και είναι κάτι που αποζητά ακόμα και σήμερα, παρότι τα ατράνταχτα δεδομένα προσυπογράφουν πως έχει κατακτήσει και με το παραπάνω αυτό που παιδιόθεν λαχταρούσε - και μάλιστα εις πολλαπλούν. Οι followers του μόνο στο Instagram αθροίζονται σε σχεδόν 60 εκατομμύρια, οι αμοιβές του τον κατατάσσουν σταθερά στους πλέον καλοπληρωμένους ηθοποιούς της βιομηχανίας του θεάματος, η σωματική διάπλασή του θεωρείται ο πήχης που κάθε άνδρας πασχίζει να αγγίξει, ενώ και μόνο το γεγονός ότι μέσα σε 13 χρόνια, από όταν πήρε το βάπτισμα του πυρός ως Θορ μέχρι και σήμερα, έχει πρωταγωνιστήσει σε 22 φιλμ, αρκεί για να σιγάσει την εσωτερική επικριτική φωνή του και να αμβλύνει τις όποιες ανασφάλειές του.
Ομως όχι. Ο 40χρονος Αυστραλός σταρ επιμένει να αμφιβάλει για τον εαυτό του και να αναρωτιέται συχνά εάν είναι καλός και επαρκής ως άνδρας, σύζυγος, πατέρας, ηθοποιός και πάει λέγοντας. Ειδικά τους τελευταίους μήνες, από τότε δηλαδή που ολοκλήρωσε τα γυρίσματα για το αυτοαναφορικό ντοκιμαντέρ έξι επεισοδίων με τον εύγλωττο -για την περίπτωσή του- τίτλο «Limitless» (National Geographic/Disney+), ο Χέμσγουορθ αναμετριέται καθημερινά με τις αρνητικές σκέψεις του. Οχι ότι δεν προσπαθεί φιλότιμα να δημιουργήσει αντιπερασπασμούς, δαμάζοντας για παράδειγμα τα κύματα του Μπάιρον Μπέι -στα νότια του Μπρίσμπεϊν- με τη σανίδα του. Το σερφ έχει πολλάκις πει πως λειτουργεί σε εκείνον καλύτερα και από διαλογισμό.
Αλλωστε οι φοβίες, οι ανασφάλειες, το στρες, οι δεύτερες και οι τρίτες σκέψεις που τον ταλανίζουν -παρότι έχει αποκρυσταλλωθεί στο συλλογικό ασυνείδητο ως υπερήρωας- τον κάνουν να μοιάζει μάλλον δυσανάλογα με την εικόνα του κοινός θνητός και καθοδήγησαν την απόφασή του να προσφέρει τον εαυτό του ως πειραματόζωο για την υλοποίηση μιας ιδέας του Ντάρεν Αρονόφσκι.
Ο Αμερικανός σκηνοθέτης ήθελε να διερευνήσει την ολοένα και πιο δημοφιλή τα τελευταία χρόνια ιδέα της μακροβιότητας και το ατελέσφορο -έως σήμερα τουλάχιστον- κυνήγι της αθανασίας. Οχι όμως με τον τρόπο που το έκανε στο φιλμ «The Fountain» το 2000, τότε που πράγματα τα οποία συμβαίνουν σήμερα έμοιαζαν με μακρινή επιστημονική φαντασία, αλλά με μία από την αληθινή ζωή βγαλμένη ιστορία. Ο Χέμσγουορθ ήταν ο ιδανικός υποψήφιος. Οχι μόνο γιατί είναι γνωστός οικουμενικά, φωτογενής τηλεοπτικά και ενσαρκώνει περίφημα τον ανθρωπότυπο που τα έχει καταφέρει καλά στη ζωή του ως τώρα -αυτό με τα μικροαστικά μέτρα σημαίνει ότι έχει καριέρα, γάμο που ήδη διανύει το 14ο έτος του με την Ισπανίδα συνάδελφό του Ελσα Πατάκι, τρία παιδιά και προσωπική περιουσία 130 εκατ. δολαρίων-, αλλά διότι κατατρύχεται από αναπάντητα μέχρι πρότινος υπαρξιακά ερωτήματα. Με κυρίαρχο όχι το πώς θα επιμηκύνει την επιβίωσή του στη Γη, αλλά πώς θα ζήσει καλύτερα και πιο συνειδητά, δηλαδή ποιοτικότερα.
Ως άλλος Ηρακλής, ο Χέμσγουορθ κλήθηκε να εκτελέσει έξι άθλους όσα και τα επεισόδια του ντοκιμαντέρ
Ως άλλος Ηρακλής (βλ. ο αρχαίος ημών πρόγονος), ο Αυστραλός ηθοποιός αποδέχτηκε την πρόκληση όχι απλώς να πρωταγωνιστήσει, αλλά να εκτελέσει έξι -όσα και τα επεισόδια του ντοκιμαντέρ που μόλις έλαβε το πράσινο φως για δεύτερο κύκλο- σύγχρονους άθλους με σκοπό να σπάσει το όριο της comfort zone του, να απελευθερώσει το μυαλό του, να τεστάρει το σώμα του και να ανακαλύψει δυνατότητες που και ο ίδιος δεν γνώριζε ότι είχε. Περπάτησε σε έναν γερανό κρεμασμένο στην κορυφή ενός ουρανοξύστη πολλές εκατοντάδες μέτρα πάνω από τη γη, βυθίστηκε κάτω από το νερό δεμένος χειροπόδαρα, έμεινε τέσσερα 24ωρα χωρίς ούτε ψίχουλο φαγητού, κολύμπησε στον παγωμένο βόρειο Αρκτικό Ωκεανό, κοίταξε κατάματα τον γηραιότερο εαυτό του και έριξε μια κλεφτή ματιά στο τέλος της ζωής του με τη διαμεσολάβηση της Τεχνητής Νοημοσύνης, ενώ έμαθε ότι έχει οκτώ έως δέκα φορές περισσότερες πιθανότητες από έναν μέσο άνθρωπο να νοσήσει στο μέλλον από Αλτσχάιμερ. Το αποτέλεσμα των εξετάσεων ήταν σοκαριστικό τόσο για τον ίδιο όσο και για τους παραγωγούς του ντοκιμαντέρ, που δεν ήξεραν από τη μία πώς θα διαχειριστεί την πληροφορία ο Χέμσγουορθ και από την άλλη εάν θα ήθελε να δημοσιοποιήσει στην τηλεόραση μέρος του ιατρικού απορρήτου του. «Μου δόθηκαν δύο εκδοχές του επεισοδίου. Μία στην οποία δεν μιλούσα καθόλου για το Αλτσχάιμερ και αυτή που τελικά προβλήθηκε. Τι σκέφτηκα για να το αποφασίσω; Πως μπορεί τελικά η περίπτωσή μου να προσφέρει κίνητρο στους ανθρώπους για να φροντίσουν περισσότερο τον εαυτό τους και να αντιληφθούν την αξία της πρόληψης. Εκείνο που δεν ήθελα ήταν να δραματοποιήσουμε την κατάσταση», είπε σε συνέντευξή του ο ίδιος ο ηθοποιός αναφορικά με την απόφασή του να μοιραστεί τελικά με την οικουμένη τα αποτελέσματα του γενετικού τεστ στο οποίο υποβλήθηκε.
«Ίσως η περιπτωσή μου να προσφέρει κίνητρο στους ανθρώπους να φροντίζουν τον εαυτό τους»
Για τον Χέμσγουορθ το «Limitless» ήταν μια μεταμορφωτική εμπειρία, ένα ορόσημο όχι μόνο για την καριέρα του, στην οποία λέει πως είναι αποφασισμένος να κάνει στο εξής μόνο πράγματα που τον τρέφουν εσωτερικά και τον εξελίσσουν ως άνθρωπο, αλλά και για την ίδια τη ζωή του. Ναι, γνώριζε και πριν διαθέσει το σώμα του στην επιστήμη και πριν δοκιμάσει όλα τα καινά δαιμόνια του ευζωισμού (βλ. διαλειμματικές νηστείες, παγωμένα μπάνια, διαχείριση του άγχους μέσω της έκθεσης στο στρεσογόνο ερέθισμα) ότι ήθελε μια μεγαλύτερη ζωή. Ομως πλέον πολύ συνειδητά επιδιώκει μια καλύτερη ζωή, η οποία προφανώς δεν θα περιλαμβάνει πια το γύρισμα blockbusters με τη σέσουλα, τα εξαντλητικά προγράμματα διατροφής και γυμναστικής -αν και δεν έχει ακριβώς την πρόθεση να πληγώσει την αρχετυπικά ρωμαλέα εικόνα του- και άπειρο χρόνο μακριά από τη γενέτειρά του Αυστραλία, όπου επέστρεψε το 2015 από το Λος Αντζελες και εγκαταστάθηκε μαζί με τη σύζυγό του και τα τρία παιδιά τους. Είναι εντυπωσιακό ότι αν και ο Χέμσγουορθ μπήκε στη διαδικασία να διαθέσει την υπερηρωική εικόνα του στον Αρονόφσκι έχοντας λίγο-πολύ άγνοια κινδύνου για όσα θα ζούσε και τελικά θα μάθαινε, τελικά έγινε ένας άλλος, πιο σοφός και πιο συνειδητός απέναντι στον εαυτό του άνθρωπος, ένας τύπος που απέκτησε αρκετή αυτοπειθαρχία ώστε να κλείνει το κινητό τηλέφωνό του σε ένα συρτάρι και να το κοιτά μόνο όταν υπάρχει λόγος. Οχι επειδή επιβεβαίωσε πως είναι άτρωτος και αλύγιστος, αλλά διότι ήρθε αντιμέτωπος με ό,τι θα μπορούσε να του προσάψει ο εαυτός του ή οι άλλοι ως αχίλλειο πτέρνα σωματικά ή ψυχικά: το άντεξε, το αγκάλιασε, το αξιοποίησε για να γίνει -κατά το όχι και τόσο νεόκοπο πια κλισέ- μια καλύτερη εκδοχή του. Ηταν απλώς ζήτημα απόφασης. Να αφήσει για λίγο στην άκρη τις υπερδυνάμεις του και να ζήσει ως ινδικό χοιρίδιο ◆
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr