Kid Moxie: Από το Maestro και το Milky Way, στη συνεργασία με την Αλεξίου και τους Unboxholics

Εδώ και δέκα χρόνια η γειτονιά της είναι το downtown Λος Άντζελες. Μόλις πέρσι συνεργάστηκε με τους Depeche Mode ενώ μια σύμπραξη που τη διαμόρφωσε ή μάλλον την καθόρισε -αισθητικά και καλλιτεχνικά- ήταν εκείνη με τον Ντέιβιντ Λιντς και τον Άντζελο Μπανταλαμέντι. Το όνομά της υπάρχει στα credits της μουσικής του «Cyberpunk 2077», ενός video game το οποίο οι όπου γης gamers περιβάλλουν με θρησκευτική ευλάβεια. Την ακούσαμε να διασκευάζει με μαστοριά το «Creep» των Radiohead για την πρώτη σεζόν του «Maestro» του Χριστόφορου Παπακαλιάτη, τη βρήκαμε στο soundtrack της σειράς «Milky Way» του Βασίλη Κεκάτου, την επέλεξε η Χάρις Αλεξίου για να «μεταποιήσει» την εμβληματική «Πανσέληνο» στο άλμπουμ «Reworks».

Στα πιο πρόσφατα νέα η Kid Moxie εντάχθηκε πριν από λίγες εβδομάδες στο βασικό ρόστερ συνθετών της 21st Century Fox με αντικείμενο τη δημιουργία μουσικής για τις σειρές του θρυλικού στούντιο. Παρά βέβαια τα σημαντικά και σταθερά βήματά της – εντός και εκτός των ελληνικών συνόρων- παραμένει απροσποίητη και αποστομωτικά cool. Α, και ανοιχτή στις συνεργασίες, τουλάχιστον σε εκείνες που βρίσκει καλλιτεχνικές και αισθητικές συνάφειες. Όπως δηλαδή συνέβη με το viral φιλμ «Μην ανοίγεις την πόρτα», το «χειροποίητο» κινηματογραφικό ντεμπούτο των αδελφών Καρπά (κατά κόσμον Unboxholics) για το οποίο η ταλαντούχα τραγουδοποιός συνέθεσε το κομμάτι «Close to You» (καθώς και μέρος του score). Η Kid Moxie αγνόησε την προτροπή του τίτλου της ταινίας, άνοιξε την πόρτα και βρέθηκε σε ένα σύμπαν που ούτε η ίδια δε φανταζόταν πως θα μπορούσε να είναι τόσο ενδιαφέρον και παραγωγικό για την έμπνευσή της.

Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. Πώς σε βρήκαν οι Unboxolics;

Επειδή τον περισσότερο καιρό ζω στην Αμερική, δε γνωρίζω πολλούς ανθρώπους εδώ. Και δεν ήμουν ποτέ gamer. Άρα δεν τους ήξερα. Όμως κατάλαβα πολύ γρήγορα ποιοι είναι και τι κάνουν. Με προσέγγισε ο Σάκης Καρπάς όταν είχε έρθει στο Λος Άντζελες πριν από ενάμιση χρόνο, γνωρίζοντας ότι συμμετέχω στο soundtrack του «Cyberpunk» που για τους gamers είναι αυτό που λέμε βίβλος. Κάναμε μια συνέντευξη για το κανάλι των Unboxholics στο YouTube και σχεδόν αμέσως καταλάβαμε πως οι αναφορές και η αισθητική μας συμπλέουν. Κλικάραμε πολύ. Πέρασε καιρός από τότε. Στα τέλη του 2023 που ήμουν στην Ελλάδα μίλησα ξανά με τον Σάκη και μου είπε πως η ταινία, την οποία δούλευαν για τρία χρόνια, ήταν στο τελικό της στάδιο. Τότε με ρώτησε αν θα ήθελα να γράψω το theme song αλλά και την επένδυση για μια πολύ κομβική σκηνή του φιλμ. Δεν υπήρξε πολύ μπλα-μπλα. Εμπιστευτήκαμε ο ένας τον άλλο.

Οπότε το επόμενο στάδιο ήταν να δεις την ταινία;

Μου την έστειλαν εμπιστευτικά και είδα την πιο καίρια σκηνή. Ήταν πολύ σκοτεινή και πολύ καλογυρισμένη. Περίμενα κάτι πιο εξωτερικευμένο και είδα κάτι πολύ ώριμο, εσωτερικό, μεταφυσικό, κάτι Λιντσ-ικό.

Κι αυτό σε διευκόλυνε ή σε δυσκόλεψε για να γράψεις μουσική;

Με έλυσε. Γιατί αισθάνθηκα το φιλμ ακόμα πιο κοντά στις αναφορές μου. Αποφάσισα λοιπόν να μπω μέσα σε αυτή την πολύ dark σκηνή. Για μέρες έμεινα στο σκοτάδι στο στούντιό μου μέχρι να φτάσω στη συχνότητα που ήταν οι ήρωες. Ήταν σαν να ζούσα μαζί τους.







Δύσκολο να μπεις μέσα στο όραμα κάποιου άλλου, εν προκειμένω των Uboxholics;

Στην αρχή το θεωρούσα και ‘γω περιοριστικό. Όμως τελικά είναι απελευθερωτικό. Το άγχος υπάρχει πάντα. Πριν ακούσουν τη μουσική ο Σάκης και ο Αλέξανδρος με είχαν προκαταβάλει ότι είναι πολύ αυστηροί, ότι η ταινία ήταν το μωρό τους, ότι δε θα έπρεπε να με αποθαρρύνουν τα σχόλιά τους. Είχα προετοιμαστεί λοιπόν για πολλές αλλαγές και σημειώσεις από εκείνους. Όταν όμως άκουσαν την ιδέα, δεν είχαν να αλλάξουν κάτι. Ήταν από τις πιο αβίαστες σε επίπεδο συνεννόησης συνεργασίες. Συντονιστήκαμε.

Πόσο καιρό δούλεψες τη μουσική;

Περίπου τρεις μήνες. Έφυγα από την Ελλάδα με τη βασική ιδέα. Ξέρεις, οι ιδέες είναι σαν να ψαρεύεις στον ωκεανό και να πιάνεις ένα ψάρι. Μέχρι να το καθαρίσεις, να το ψήσεις, να το ξεκοκαλίσεις και να το φας περνάει πολύς καιρός. Συνέχισα λοιπόν να δουλεύω την ιδέα στην Αμερική. Είναι μάλιστα η πρώτη δουλειά στην οποία έκανα τη μίξη και το mastering. Είναι εντελώς homemade. Επειδή τα παιδιά γύρισαν μια ταινία, την οποία πήραν στην πλάτη τους, ήθελα και ‘γω να τεστάρω κατά πόσο μπορώ να το εξυπηρετήσω αυτό. Νομίζω ότι απέκτησα μια ανανεωμένη εμπιστοσύνη στον εαυτό μου.

Φοβάσαι ότι μπορεί να μπερδέψεις το κοινό; Με την έννοια ότι άλλοι σε ξέρουν ως τραγουδοποιό, άλλοι ως συνθέτη, άλλοι μπορεί να μη γνωρίζουν καν ότι γράφεις μουσική;

Επειδή δεν είναι κάτι που μπορώ να ελέγξω, δε με αφορά αν μπερδεύω. Η ταυτότητα του ήχου μου είναι συμπαγής σε ό,τι κάνω. Είτε μιλάμε για ένα τραγούδι, είτε για το θέμα μιας ταινίας, είτε για μια διασκευή. Δεν πηγαίνω από την τζαζ στην ποπ. Το στιλ μου είναι συγκεκριμένο, ας το πούμε synth-noir. Η μουσική μου είναι πολύ πιστή στην ταυτότητά της. Γενικά στην ζωή προσπαθώ να έχω όσο περισσότερη ελευθερία μπορώ, οπότε θεωρώ περιοριστικό να κάνω ή να μην κάνω κάτι επειδή ίσως κάποιος μπερδευτεί. Δεν μπορώ να βάλω τον εαυτό μου σε ένα κουτάκι.

Τη μουσική ταυτότητα τη βρήκες, τη διαμόρφωσες, την επινόησες;

Πάνε μαζί αυτά. Κατά τη διάρκεια του δημιουργικού ταξιδιού αλλά και της ίδιας της ζωής, βλέπεις πράγματα που σου κάνουν και τα κρατάς και άλλα που δε σε αφορούν και τα αφήνεις πίσω. Σαν συλλέκτης εμπειριών, εικόνων και ακουσμάτων συνθέτεις αυτό που φτιάχνει εσένα.

Χρειάζεται και αποδόμηση;

Φυσικά. Τον πρώτο δίσκο που έκανα πριν από δέκα χρόνια δε θέλω να τον ακούω. Τον έχω κατεβάσει από παντού. Είναι σαν να διαβάζεις ένα παλιό ημερολόγιο από την εφηβεία σου.

Πώς είναι το να μπορείς να απευθύνεσαι σε ένα κοινό πολύ μεγαλύτερο από το ελληνικό. Πέρσι για παράδειγμα συνεργάστηκες με τους Depeche Mode.

Ξέρω σίγουρα ότι δεν κάνω αυτό που κάνω για να το ακούω μόνο εγώ και η οικογένειά μου. Όσος περισσότερος κόσμος το ακούει ή το βλέπει, τόσο το καλύτερο. Το γεγονός ότι η εμβέλεια όλο και μεγαλώνει είναι ευτυχές. Κι είναι κάτι που θέλω. Να αγγίζω περισσότερο κόσμο. Τώρα γιατί αυτό μου χαϊδεύει το εγώ μου; Είναι ο ναρκισσιμός. Σε όλους τους καλλιτέχνες υπάρχει. Θέλεις το παραπάνω, τη μεγαλύτερη έκθεση, τελικά την αποδοχή.



Επόμενα πλάνα;

Εχουμε ένα άλμπουμ που θα κυκλοφορήσει το φθινόπωρο από την Minos EMI και θα περιλαμβάνει όλες μου τις διασκευές, ταυτόχρονα θα υπάρχει και μια έκπληξη στη δεύτερη σεζόν του «Maestro». Είναι μια διασκευή που έπαιξα στον Χριστόφορο Παπακαλιάτη σε μια βόλτα μας με το αυτοκίνητο στο Λος Άντζελες πριν λίγους μήνες. Παράλληλα γράφω μουσική για μια ταινία στην Αμερική, η οποία θα βγει το 2025, και πρόσφατα έγινα μέλος της ομάδας που συνθέτει μουσική για τις σειρές της Fox.

Οπότε δε σκοπεύεις να επιστρέψεις στην Ελλάδα;

Δεν αισθάνομαι ότι φεύγω από την Ελλάδα. Γιατί και με απασχολεί δημιουργικά και έρχομαι συχνά εδώ.

Αν έπρεπε όμως να διαλέξεις; Αθήνα ή Λος Άντζελες;

Η Αθήνα είναι η σύζυγος και το Λος Άντζελες η ερωμένη. Αλήθεια, ποια διαλέγεις;

Η ταινία «Μην ανοίγεις την πόρτα» κυκλοφορεί στους κινηματογράφους και τo «Close to You» κυκλοφορεί από την Minos EMI.

Ειδήσεις σήμερα:

Κορυφώνεται η πασχαλινή έξοδος - Καθυστερήσεις άνω της μισής ώρας στην Αττική Οδό - Κατά 30% αυξημένη σε σχέση με πέρυσι η κίνηση στα λιμάνια

Ανάλυση Guardian: Τι σημαίνουν για το μέλλον της κυβέρνησης Μπάιντεν οι διαδηλώσεις στα πανεπιστήμια

Τρίκαλα: Ευρηματική και επίκαιρη διαφήμιση με... Μαρίνα Σάττι - «Κάρβουνο καλό να βρω μακάρι»