Τα νούμερα μιλούν από μόνα τους. Σε τέταρτο, το δυναμικό κοινό με ποσοστό 75,1% σπάει τα κοντέρ και συνολικά ο μέσος όρος ξεπερνά το 70%, κάτι, που για τις τηλεοπτικές εποχές που διανύουμε, δεν θεωρείται απλό ρεκόρ, αλλά σχεδόν τηλεοπτικό θαύμα. Ακούγεται κλισέ, όμως είναι γεγονός: Ολη η Ελλάδα το βράδυ του Σαββάτου είδε Eurovision. Με χαμηλότερο ποσοστό το 65,8% σε τέταρτο, κάτι άλλο δεν μπορεί να ειπωθεί. Ηταν μία σαρωτική βραδιά, η οποία χτίστηκε από γεγονότα, σοβαρά και φαιδρά, από μία διαδρομή γεμάτη ανατροπές και επιβεβαιώθηκε ο κανόνας που θέλει την Eurovision να παρελαύνει αγέρωχη και αλώβητη στην κορυφή της τηλεθέασης. Δεν καταρρίπτονται αυτά τα ρεκόρ. Και ακόμη δεν έχουμε στα χέρια μας τα τελικά νούμερα τηλεθέασης, τα οποία θα προκύψουν αργότερα και μάλλον θα είναι ακόμη υψηλότερα με τους σωστούς και τυπικά υπολογισμούς.
Λογικό, καθώς αν φέτος τραβήξεις την κουρτίνα, θα δεις μία Eurovision πολύ διαφορετική σε σχέση με όλες τις προηγούμενες χρονιές. Θα δεις με αφορμή έναν διαγωνισμό τραγουδιού ένα συνονθύλευμα πολλών: οργής, αντίδρασης, διαμαρτυρίας, διαφορετικότητας, νοσταλγίας, σύγχρονης καλλιτεχνικής έκφρασης, γιουχαϊσμάτων, πρωτοπορίας, ευτελούς ψυχαγωγίας, εντυπωσιακών φωνών, συμμαχιών πολιτικών και ό,τι μπορεί να βάλει ο νους.
Φέτος έγιναν πολλά και ευτυχώς όχι περισσότερα κατά την διάρκεια του τελικού όπου ευτυχώς αναδείχθηκε νικητής το Nemo, το οποίο φάνηκε να έχει ισχυρό προβάδισμα από τα πρώτα λεπτά της ψηφοφορίας. Με ένα βιωματικό κομμάτι, το «The Code», το Nemo αφηγήθηκε το μακρύ ταξίδι της συνειδητοποίησης της ταυτότητας τού non binary και της απόρριψης των στερεοτύπων. Όχι εκδικητικά, όχι θυμωμένα. Με ένα καλλιτεχνικό act γεμάτο ταλέντο, τρυφερότητα και μία από τις εντυπωσιακότερες σκηνικές παρουσίες και φωνές.
Στην λογική των φαβορί, η Κροατία τερμάτισε δεύτερη με το «Rim Tim Tagi Dim» και το τραγούδι που μεγάλη μερίδα του κόσμου και σίγουρα των Ελλήνων τηλεθεατών ξεχώρισε από την πρώτη στιγμή που ακούστηκε, αυτό της Ουκρανίας «Teresa and Maria» κατετάγη τρίτο. Η Γαλλία που άρεσε, που ενθουσίασε φωνητικά, που παρέπεμπε σε άλλες εποχές αυτού του μουσικού διαγωνισμού, έφτασε ως την τέταρτη θέση. Ο Slimane και το «Mon amour» γοήτευσε φωνητικά και ήταν το κομμάτι που σίγουρα θα έφερναν στην κορυφή οι παλιότερες γενιές.
Η δική μας Μαρίνα Σάττι έκανε την καλύτερη εμφάνιση που είδαμε τις τελευταίες ημέρες, ερμηνεύοντας το «Ζάρι», δίχως πλέον τα προβλήματα που της προκάλεσε η ίωση, αλλά μετά από μία ταλαιπωρία που προκάλεσαν τα χασμουρητά ως εικόνα την ώρα της συνέντευξης Τύπου της Ισραηλινής συμμετέχουσας Eden Golan και για τα οποία απολογήθηκε λέγοντας πως η πρόθεση δεν ήταν να προσβάλει. Ηταν λίγο αργά, καθώς ο διχασμός για μία ακόμη φορά επήλθε με κάποιους να την αποθεώνουν και πολλούς να της χρεώνουν ανωριμότητα και κακή διαχείριση της υποψηφιότητας της εκπροσωπώντας την Ελλάδα. Η Μαρίνα με βάση τα αποτελέσματα δεν άρεσε στις επιτροπές, από τις οποίες δεν πήρε βαθμούς και ό,τι πέτυχε ήρθε από την ψηφοφορία κοινού.
Από τα πιο έντονα περιστατικά, οι πολύ έντονες αποδοκιμασίες της συμμετοχής του Ισραήλ, τις οποίες τηλεοπτικά, μέσω ειδικής επεξεργασίας του ήχου δεν αντιλήφθηκε ο τηλεθεατής. Μία επίσκεψη στα βίντεο που δημοσιοποιήθηκαν από την αρένα του Μάλμε, αρκούσε για να καταλάβεις το μέγεθος των αντιδράσεων. Αντιδράσεις που έλαβαν χώρα και εκτός σταδίου, ωστόσο από νωρίς είχε γίνει σαφές πως τα μέτρα ασφαλείας ήταν δρακόντεια, οπότε δεν είχαμε κάποιο σοβαρό επεισόδιο.
Αβολη η στιγμή όπου ο Ολλανδός εκπρόσωπος εμφανίστηκε σχεδόν αστραπιαία για να δώσει την βαθμολογία της χώρας του μετά τον επεισοδιακό αποκλεισμό του εκπροσώπου της χώρας του, ο οποίος ακόμη ανακρίνεται για περιστατικό το οποίο τον έθεσε εκτός Διαγωνισμού.
Συνολικά η διοργάνωση ήταν άρτια τεχνικά με 2.500 χιλιάδες προβολείς, 900 μέτρα led οθόνες, ωραίες και ευφυείς παρουσιάστριες και οι 25 χώρες που συμμετείχαν έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους. Η έναρξη ήταν αρκετά νοσταλγική, όπου στην πρώτη εμφάνιση των χωρών με τις σημαίες ακούστηκαν Ace of Base, Roxette, Abba και πολύ ωραία κομμάτια από την Σουηδική μουσική σκηνή.
Και φτάνουμε στην πλέον αμήχανη στιγμή, όπου κάτι πρέπει να ειπωθεί για τους δύο σχολιαστές της ΕΡΤ, Θανάση Αλευρά και Ζερόμ Καλούτα. Ειπώθηκαν πολλά, έγιναν πολλά και σοβαρά λάθη, νιώσαμε σχεδόν θυμό κάποιες στιγμές για την κακή περιγραφή και κυρίως για το άβολο χιούμορ του Ζερόμ, που στην προσπάθειά του να διορθώσει τα λάθη των προηγούμενων βραδιών μάλλον τα έκανε χειρότερα. Ας κρατήσουμε ότι η πρόθεση ήταν καλή και ότι απλά δεν τους βγήκε. Σίγουρα δύσκολα θα το επιχειρήσουν ξανά. Ας κρατήσουμε μία καλή ατάκα που είπε ο Θανάσης Αλευράς και ας ελπίσουμε του χρόνου να είναι πιο εύστοχη η επιλογή: «Εδώ, φέτος, γίνεται το Μάλμε Βράσε». Eurovision ήταν και πέρασε.
Ένα φθινοπωρινό γεύμα διαφορετικό από τα άλλα, μιας και η συνάντηση των εθελοντών της bwin με τους διαμένοντες της Στέγης Υποστηριζόμενης Διαβίωσης «Φωτεινή» έδιωξε κάθε… μελαγχολικό συναίσθημα.
Το όραμα της DEMO για έναν κόσμο με πρόσβαση σε όλα τα φάρμακα, ανεξαρτήτως περιοχής και οικονομικών δυνατοτήτων είναι βαθιά ριζωμένο στη Τρίπολη. Η πρωτεύουσα της Αρκαδίας αποτελεί πια τον «ομφαλό» της ελληνικής φαρμακοβιομηχανίας καθώς πραγματοποιούνται εκεί επενδύσεις εκατομμυρίων ευρώ.
Η Dyson Gen5 Detect είναι μια προηγμένη σκούπα που «σκέφτεται», η οποία σχεδιάστηκε όχι μόνο για να βελτιώσει τις συνθήκες υγιεινής και καθαριότητας στον χώρο μας, αλλά παράλληλα για να μας προσφέρει μια γεύση από τα θαυμαστά επιτεύγματα που επιφυλάσσει η πρωτοπόρος Dyson για το μέλλον.
