Μαντόνα: Η ανάρτηση για τη μητέρα της - Κανείς δεν μου είπε ότι πέθαινε, γράφει
Εξαφανίστηκε και δεν υπήρχε εξήγηση, εκτός από το ότι είχε κοιμηθεί, κάτι που εξηγεί την ταραχώδη σχέση μου με τον ύπνο, συνεχίζει στην ανάρτησή της
Η Μαντόνα έκανε μια συγκινητική ανάρτηση στα social media για τη μητέρα της, την οποία και έχασε σε ηλικία 5 ετών.
Η μητέρα της έφυγε από τη ζωή, μετά από μάχη με τον καρκίνο του μαστού, τον Δεκέμβριο του 1963, σε ηλικία μόλις 30 ετών.
Θέλοντας να τιμήσει τη μνήμη της και με αφορμή τη Γιορτή της Μητέρας, που ήταν την Κυριακή, η Μαντόνα έκανε μια ανάρτηση για εκείνη στον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram.
Αφού δημοσίευσε μια σειρά από φωτογραφίες με την οικογένειά της, ανέβασε και μία της μητέρας της, αλλά και κάποια στιγμιότυπα που φαίνεται να τραγουδά στη σκηνή και στο φόντο φαίνεται εκείνη.
Στη λεζάντα της ανάρτησής της της έκανε μια αφιέρωση, ενώ αναφέρθηκε και στην τελευταία φορά που την είδε, πριν φύγει από τη ζωή.
«Στάθηκα στη σκηνή για 81 σόου, κοιτάζοντας το όμορφο πρόσωπο της μητέρας μου και αναρωτιέμαι τι πρέπει να σκεφτόταν, καθώς με αποχαιρέτησε από το παράθυρο του νοσοκομείου της. Μπήκα στο βαγόνι του τρένου και έκλεισα την πόρτα, χωρίς να ξέρω ότι ήταν η τελευταία φορά που θα την έβλεπα. Κανείς δεν μου είπε ότι η μητέρα μου πέθαινε. Απλά την είδα να διαλύεται μυστηριωδώς και μετά εξαφανίστηκε και δεν υπήρχε εξήγηση, εκτός από το ότι είχε κοιμηθεί, κάτι που εξηγεί την ταραχώδη σχέση μου με τον ύπνο», έγραψε αρχικά.
Στη συνέχεια, αναφέρθηκε στα παιδιά της, γράφοντας: «Απόψε όλα τα παιδιά μου κοιμούνται κάτω από μια στέγη που είναι σπάνιο και παρηγορητικό. Μεγαλώνουν πολύ γρήγορα και στριφογυρίζουν προς διαφορετικές κατευθύνσεις και ναι δυσκολεύομαι να τα αφήσω. Όταν βγήκα στη σκηνή και κοίταζα το πρόσωπο της μητέρας μου κάθε βράδυ, είπα γεια, είπα αντίο, είπα ευχαριστώ. Ελπίζω να είσαι περήφανη για μένα. Είπα "σε παρακαλώ προστάτεψε με και κράτα με υγιή". Ήρθα πολύ κοντά με τα παιδιά μου σε αυτή την περιοδεία. Είμαστε κολλημένοι ο ένας στον άλλον. Τις πολλές ώρες δουλέψαμε και αγωνιζόμασταν. Με βοήθησαν να εκδηλώσω τα όνειρά μου. Μέσα στο χάος και στις καταιγίδες, τη μονοτονία και την επανάληψη. Οι άγρυπνες νύχτες και οι ατέλειωτες. Πακετάρω και ξεπακετάρω. Όλες οι θυσίες. Όσα φτιάξαμε μαζί. Τόσες πολλές ώρες. Ιδρώτας και Δάκρυα αίματος».
Τέλος, προσθέτει: «Ευγνώμων για το προνόμιο να φέρνω τους ανθρώπους κοντά με τη μουσική, αλλά επίσης θέλαμε απλά να κοιμηθούμε. Στην πορεία ο Ρόκκο ζωγράφιζε. Η Λόλα έγραφε τραγούδια. Ο David και η Mercy αποφοίτησαν από το λύκειο. Δεν υπάρχει εύκολος τρόπος να μπεις στο παιχνίδι της μητρότητας. Χωρίς εγχειρίδιο ή πανεπιστήμιο. Απλά δοκιμή και λάθος και μάθε και πέτυχε και μετά απότυχε ξανά. Επιτέλους η συνειδητοποίηση ότι με μεγάλωσαν και όχι το αντίθετο. Πάντα γελάω με φίλους και λέω μητρότητα = βάσανα, αλλά δεν είναι αστείο, είναι το πιο αληθινό πράγμα που έχω πει ποτέ. Αλλά δεν θα το άλλαζα με τίποτα. Όπως ο James Baldwin κάποτε είπε "Όλα τα παιδιά ανήκουν σε εμάς. Όλα τους ανήκουν στις μητέρες. Οι Πολεμιστές, οι Μαχητές, οι Ατρόμητοι"».
