Η Hannah είναι η Aννα (Στεφάνου) και αντίστροφα. H Aννα γράφει για όλα όσα σκέφτεται, παρατηρεί και αισθάνεται στο ημερολόγιό της από μικρό παιδί και η Hannah τα κάνει τραγούδια και τα μοιράζεται επί σκηνής. Η Hannah είναι η πιο εξωστρεφής βερσιόν της Αννας, η οποία επιλέγει να περιτριγυρίζεται από τους πολύ αγαπημένους της ανθρώπους. Η Hannah απολαμβάνει το stage περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, τραγουδάει, επικοινωνεί ευχάριστα με τον κόσμο και ακτινοβολεί την ενέργεια που αισθάνεται από τη σκηνή. Και οι δύο περσόνες είναι ένα υπέροχο κορίτσι που αξίζει να γνωρίσουμε.
«Η Αννα και η Hannah είμαι πάντα εγώ. Απλώς επί σκηνής η εσωτερική μου εστίαση μετατρέπεται σε χαρά, ενθουσιασμό και μια μεγάλη αγκαλιά. Επίσης, όταν γράφω τα τραγούδια μου αισθάνομαι πως αυτό είναι το σημείο που ενώνεται πιο πολύ από ποτέ η μία με την άλλη πλευρά μου. Οι πιο βαθιές σκέψεις μου αποτυπώνονται στο χαρτί και οι μελωδίες ντύνουν τις λέξεις με σκοπό να τις διαβάσει κάποιος άλλος και να τις τραγουδήσει μαζί μου. Νιώθω σαν να κάνω ένα ταξίδι στο σύμπαν, σαν να μην υπάρχουν όρια», λέει η Αννα, το νέο τραγούδι της οποίας είναι μια ηχηρή δήλωση για το μέλλον της ελληνικής μουσικής.
Το ταξίδι με τις νότες ξεκίνησε σε πολύ μικρή ηλικία για εκείνη. Τραγουδά όσο θυμάται τον εαυτό της και από μικρή αυτοσχεδίαζε και αντιδρούσε σε οποιονδήποτε ήχο. «Η μουσική υπήρχε πάντοτε στο σπίτι μας, ο μπαμπάς μου και τα μεγαλύτερα αδέρφια μου έπαιζαν πιάνο. Η μαμά μου με έτρεχε από χορωδία σε χορωδία». Η πρώτη της μουσική ανάμνηση είναι η μελωδική φωνή της Τζούλι Αντριους ως Μαίρη Πόπινς. «Είχαμε δει οικογενειακώς την ταινία και είχα εντυπωσιαστεί με όλο το soundtrack αλλά και με το πώς την κοιτούσαν τα παιδάκια που φρόντιζε όταν τους τραγουδούσε. Εχει χαραχτεί στο μυαλό μου η σκηνή που η Αντριους τραγουδάει το “Stay awake” στην ταινία. Hθελα κι εγώ να μου τραγουδούν για να κοιμηθώ! Μάλλον γι’ αυτό κοιμάμαι μια ζωή με μουσική», λέει χαριτολογώντας.
Αγαπά τη φωνή της Τζόρτζα Σμιθ, τα τραγούδια της Μπίλι Εϊλις, το vibe του Φρανκ Οσιαν, την ενέργεια της Φλόρενς Γουέλτς στη σκηνή, τις συνθέσεις της Λάνα ντελ Ρέι, την αισθητική της FKA Twigs, το εκτόπισμα της «θεότητας» Μπιγιονσέ και τη συνέπεια της Τέιλορ Σουίφτ. Από Ελληνες, όμως, με ποιους θα ήθελε να συνεργαστεί; «Μιχάλης Χατζηγιάννης, Αννα Βισση, Ευαγγελία και Kid Moxie είναι μερικά από τα ονόματα που μου έρχονται πρώτα στο μυαλό. Πιστεύω πάρα πολύ στη σύμπραξη καλλιτεχνών. Αλλωστε οι ομάδες κάνουν πάντα τη διαφορά».
Το νέο τραγούδι της Αννας έχει τίτλο «Ultra-violent» και αναφέρεται στη συναισθηματική καταστροφή και απόγνωση που μπορεί να προκύψει όταν κάποιος δεν εισπράττει ως ανταπόδοση την αγάπη που εκείνος προσφέρει με ανιδιοτέλεια. «Το τραγούδι αυτό προέκυψε μέσα από μια σειρά από όμορφες, “υπεριώδεις” στιγμές που έγιναν σκοτεινές και ψυχολογικά επώδυνες για μένα.
Αρχικά ήταν να ονομαστεί “Ultraviolet”, όπως το χρώμα. Ο τίτλος άλλαξε μαζί με το story από το οποίο εμπνεύστηκα. Ηθελα να έχει άλλη τροπή. Παρ’ όλα αυτά, οι στίχοι κράτησαν το θετικό πρόσημο σε πολλά σημεία, το chorus παρέμεινε “and I swear I’m falling if you are falling down and I’m standing tall if you want me around, if the clouds come close I’ll bring back the sun, if you want me close I will hold your hand” και αυτή είναι η μεγαλύτερη αλήθεια μου από την οποία και εμπνεύστηκα. Το νόημα εν ολίγοις είναι ότι πληγώθηκα βαθιά, αλλά αυτό δεν αλλάζει το πώς αισθάνθηκα και το πώς θα στέκομαι εγώ απέναντι στους ανθρώπους.
Εχω μάθει να κρατάω τις όμορφες στιγμές. Το μόνο που θα ήθελα να αλλάξω μελλοντικά είναι να μην είμαι τόσο ευαίσθητη σε ορισμένες καταστάσεις». Αγαπά δηλαδή ολοκληρωτικά, όπως προτρέπει τους ακροατές της; «Μπορώ να πω με σιγουριά πως όταν αγαπάω αγαπάω με όλο μου το είναι. Η ανιδιοτελής αγάπη είναι αγνή και προϋποθέτει κάποια βαθιά σύνδεση. Αυτού του είδους τη σύνδεση θέλω να έχω με τους ανθρώπους μου. Δίνω τον χρόνο μου, μοιράζομαι τον χώρο μου, προσφέρω όλη μου την ενέργεια και δίνω την ψυχή μου σε αυτούς που το αξίζουν».
Με τους νέους καλλιτέχνες να προτιμούν τον αγγλικό στίχο, εκείνη σκέφτεται καθόλου να τραγουδήσει και στα ελληνικά; «Ναι, θα με ακούσετε σε ελληνικό στίχο πολύ σύντομα! Τόσο σε κάτι τελείως δικό μου όσο και σε κάτι που αγαπώ σαν δικό μου και το έχω φέρει κοντά μου. Δεν μπορώ να πω λεπτομέρειες ακόμη, αλλά υπόσχομαι πως θα το ακούσετε σύντομα. Ανυπομονώ να το μοιραστώ».
Από την κουβέντα μας δεν θα μπορούσε να λείπει η Eurovision και η Μαρίνα Σάττι. «Κάθε μουσικό εγχείρημα που γίνεται με σεβασμό και αγάπη με αφορά και δεν σου κρύβω ότι θα με ενδιέφερε πολύ να εκπροσωπήσω κάποια στιγμή την Ελλάδα. Ολα έχουν να κάνουν με το σωστό τραγούδι. Ασχετα με το αποτέλεσμα στη Eurovision, το “Ζάρι” σου δημιουργεί την επιθυμία να το ξανακούσεις, στο πρώτο άκουσμα προσπαθείς να καταλάβεις, στο δεύτερο το χορεύεις, στο τρίτο το τραγουδάς! Συνεπώς, πέτυχε η συνταγή. Και μιλάμε για τη Μαρίνα Σάττι - όποιο τραγούδι και να έλεγε με αυτή τη φωνή, θα το ερμήνευε φανταστικά».
