Στη συνέντευξη που παραχώρησε στο περιοδικό «HELLO!», ο ηθοποιός ομολόγησε: «Δεν είναι πράγματα που μπορείς να τα διαχειριστείς αυτά. Μπορείς να συνυπάρχεις μαζί τους, από ένα σημείο κι έπειτα. Δεν ξέρω πώς να το περιγράψω… Όταν μου έρχεται στο μυαλό η σκέψη, η εικόνα, λέω: "Όχι, δεν γίνεται, απλά κάπου είναι". Μετά έρχεται ένα: "Ωχ…". Δεν έχω λέξεις, δεν με χωράνε οι λέξεις».
Στη συνέχεια, περιέγραψε ότι το μέγεθος του πόνου είναι μεγαλύτερο όταν πρόκειται για έναν νέο άνθρωπο, για τον οποίο ο ξαφνικός θάνατος δεν αποτελεί τη λογική συνέχεια της ζωής.
Χαρακτηριστικά, δήλωσε: «Γονατίζουμε οι άνθρωποι μπροστά στον θάνατο. Τουλάχιστον εγώ γονατίζω, ακόμη κι αν δεν πρόκειται για κάποιο κοντινό μου πρόσωπο. Κι αν ο άνθρωπος έχει φτάσει σε μια μεγάλη ηλικία, υπάρχει μια λογική που βασίζεται στον κύκλο της ζωής και μπορεί ενδεχομένως να απαλύνει κάπως τον πόνο. Στην περίπτωση ενός νέου ανθρώπου όμως, όταν χαλάει η σειρά, δεν υπάρχει κάτι να κρατηθείς. Κλονίζεται η λογική σου, ακόμη και η πίστη σου στο αν υπάρχει κάτι ανώτερο από εμάς. Κι αν υπάρχει, πόσο δίκαιο είναι».
Επιπλέον, έθιξε το θέμα της ευθύνης που φέρει ως το μεγαλύτερο παιδί της οικογένειας. Συγκεκριμένα, ο ηθοποιός είπε: «Ναι [νιώθω μια ευθύνη], και θεωρώ πως το να σταθώ στην οικογένειά μου μου έδωσε τη δύναμη να διαχειριστώ τα δικά μου συναισθήματα. Το να στηρίξω την οικογένειά μου μου έδωσε τη δυνατότητα να στηρίξω τον εαυτό μου, να μην τσακίσω, να μην αφήσω να με κουκουλώσει η θλίψη και γίνω δυσλειτουργικός».
Τέλος, αναφορικά με το ενδεχόμενο της πατρότητας ο Νίκος Πολυδερόπουλος απάντησε: «Εννοείται, το να γίνω μπαμπάς είναι κάτι που το θέλω πολύ. Τον τελευταίο καιρό, ωστόσο, ίσως λόγω της απώλειας, το θέλω ακόμη περισσότερο. Ίσως κάπως νιώθω πως έφυγε μια ζωή και θα ήταν όμορφο να δημιουργηθεί μια νέα ζωή».