Furiosa - A Mad Max Saga: Έπεισε η Άνια Τέιλορ Τζόι ως η διάδοχος της Σαρλίζ Θερόν;

Ήταν ακριβώς εννιά χρόνια πριν, τον Μάιο του 2015, όταν είχαμε το προνόμιο να διατελέσουμε μάρτυρες μιας μεταμορφωτικής εμπειρίας, μιας κατάθεσης ψυχής δια χειρός Τζορτζ Μίλερ.

Το ταξίδι, όμως, στην Έρημη Χώρα είχε ξεκινήσει πολύ πριν και συγκεκριμένα το 1979, όταν ο πολύπειρος auteur ξεκίνησε να ξεδιπλώνει την ιστορία του Mad Max. Ο μετα-αποκαλυπτικός μύθος επεκτάθηκε σε δύο σίκουελ εκείνα τα χρόνια, μέχρι δεκαετίες μετά ο Μίλερ να τον ξαναπιάσει για να τον φέρει στις επικές διαστάσεις του «Fury Road».

Ένα αριστουργηματικό, εκδικητικό παραλήρημα, μια δυστοπική ωδή, μια ελεγεία πάνω στην ανθρώπινη αποκτήνωση και μια περιβαλλοντική, απροσποίητη αλληγορία · όλα αυτά ήταν το «Fury Road». Το δίδυμο Τομ Χάρντι και Σαρλίζ Θερόν περιβόητα δεν ταίριαξε και η συνεργασία τους δεν κύλησε ομαλά, παρόλα αυτά η ένταση και η κούραση της ερήμου που ταλάνισε τους ηθοποιούς μεταφράστηκε άψογα στη δυναμική της σχέσης ανάμεσα στη Furiosa και τον Max. Το «Fury Road» θεωρήθηκε αυτόματα μία από τις καλύτερες ταινίες δράσης όλων των εποχών και γράφτηκε ανεξίτηλο στη μνήμη των κινηματογραφόφιλων παγκοσμίως.

Όταν έγινε γνωστό, λίγο καιρό μετά, ότι ένα prequel για τις καταβολές της ηρωίδας της Θερόν θα ακολουθούσε, οι πρώτες αντιδράσεις ήταν ενθουσιώδεις με μια δόση σκεπτικισμού. Ο σκεπτικισμός γρήγορα αυξήθηκε σε αναλογία όταν μάθαμε ότι τη Furiosa θα υποδυόταν μια νεότερη ηθοποιός και τον ρόλο δεν θα επαναλάμβανε η Χολιγουντιανή σταρ. Κάποια στιγμή στην πορεία της σχεδόν δεκαετίας που μεσολάβησε από το ένα φιλμ στο άλλο, το όνομα της ανερχόμενης Άνια Τέιλορ-Τζόι συνδέθηκε με τον χαρακτήρα.

Μέχρι να φτάσουμε στο 2024, η 28χρονη ηθοποιός είχε στο δυναμικό της συμμετοχές σε δύο άκρως επιτυχημένες σειρές («The Queen's Gambit», «Peaky Blinders»), ρόλους που τράβηξαν το ενδιαφέρον των κριτικών («Menu», «The Northman») και μερικά βραβεία στο τσεπάκι της (νικήτρια Χρυσής Σφαίρας και SAG, υποψήφια για Emmy). Ήταν δε, από τις πιο προβεβλημένες νέες ηθοποιούς. Θα τα κατάφερνε, ωστόσο, να σταθεί στη σκιά της Θερόν και να κάνει «δικιά» της τη Furiosa;

Βλέποντας το «Furiosa: A Mad Max Saga» κάποιος άμεσα αντιλαμβάνεται ότι πρόκεται για ένα πολύ πιο βίαιο, σκληρό και αδίστακτο έργο από το «Fury Road». Τα κάδρα είναι αιματοβαμμένα, οι ήρωες ανάλγητοι - ο Dementus του Κρις Χέμσγουορθ σαφώς ο πιο διαβολικός απ' όλους -, η ατμόσφαιρα πνιγηρή και η ιστορία εκδίκησης εμποτίζει κάθε σκηνή σαν τη σκόνη της άμμου.

Ο Μίλερ στήνει μια μεστή και ολοκληρωμένη πλοκή και δίνει την ευκαιρία στον θεατή να εξερευνήσει περισσότερο την Έρημη Χώρα, από όσο είχε την ευκαιρία να κάνει στο «Fury Road». Πάσχει, όμως, η ταινία από την έλλειψη μουσικότητας, που ηλέκτριζε πολλές από τις σκηνές δράσης του «Fury Road».

Και όσον αφορά στην Τέιλορ-Τζόι; Η νεαρή ηθοποιός είχε το μεγάλο στοίχημα να βαδίσει στα χνάρια της προκατόχου της. Η Θερόν ενσάρκωσε τη Furiosa, μια αμείλικτη, δυναμικότατη μαχήτρια προσφέροντας μέσα από τις υπηρεσίες της στις γυναίκες αιχμαλώτους του Immortan Joe, μια αχτίδα ελπίδας στο άνυδρο, πύρηνο σύμπαν της Έρημης Χώρας.

Αν και οι απαιτήσεις και αντιστοίχως οι προσδοκίες ήταν πολύ υψηλές, η Τέιλορ-Τζόι κατάφερε να εκπλήξει θετικά και να πείσει με την ερμηνεία της ακόμα και τους πιο δύσπιστους και δύσκολους θαυμαστές του franchise. Μολονότι, φαντάζει σαν παιδάκι με τη λεπτεπίλεπτη, ψηλόλιγνη κορμοστασιά της δίπλα στους γεροδεμένους, πελώριους άντρες, ο θεατής δεν αμφιβάλλει ούτε λεπτό για τη Furiosa της Τέιλορ-Τζόι και τη μαχητική της δεινότητα.

Εκτελεί άψογα κάθε σκηνή δράσης, πυροβολεί, μαχαιρώνει, παλεύει και γενικά ρίχνει το ξύλο της αρκούδας, με τέτοια αρμονία και φυσικότητα που δεν σου έρχεται στο μυαλό σχεδόν καθόλου η Θερόν. Εντυπωσιάζει τόσο τους εξωκινηματογραφικούς θεατές, όσο και τους εσωκινηματογραφικούς, όπως τον χαρακτήρα του Τζακ, που μαγεύεται από τις πολεμικές της δεξιότητες και την παίρνει στο πλευρό του για να τη διδάξει σχετικά με τον Δρόμο της Οργής και αργότερα να την αφήσει ελεύθερη να επιστρέψει στην πατρίδα της, τους Πράσινους Τόπους.

Κομβικό σημείο του φιλμ αποτελεί, όταν η Furiosa ξυρίζει το κεφάλι της, χάνει το χέρι της και το αντικαθιστά με ένα μηχανικό, και μορφοποιείται στη Furiosa που γνωρίσαμε το 2015, αποκτώντας την οικεία όψη της Θερόν. Αξιοσημείωτο είναι, ακόμη, το γεγονός ότι η Τέιλορ-Τζόι έχει περίπου όσο διάλογο είχε ο Max στο προγενέστερο έργο, πράγμα που σημαίνει σχεδόν καθόλου. Η Furiosa κινείται στις σκιές, προσέχοντας να μην τραβήξει την προσοχή, να μην αποκαλύψει την ταυτότητα (και το φύλο της μέχρι ενός σημείου) και διαπρέπει στην πορεία. Όμως, ένα πράγμα είναι εγγραμένο στο μυαλό της από την αρχή έως το τέλος: η εκδίκηση - η εκδίκηση για τη νεκρή μητέρα της. Η τελική σκηνή με τον Dementus, η συνάντηση των δύο πρωταγωνιστών, αποτελεί το αποκορύφωμα της ταινίας. Αν και λίγο υπερβολικά μεγάλη σε μάκρος και αχρείαστα φλύαρη, γεννά το βασικό ερώτημα: βρήκε την κάθαρση που αναζητούσε η Furiosa;

Η Τέιλορ-Τζόι αποδίδει άριστα την πανανθρώπινη ανάγκη της επιστροφής στο σπίτι, το εγγενές ένστικτο του νόστου και τη βίαιη ζωώδη τροπή στην εκδίκηση και στη βία ως αντιστάθμισμα στον πόνο. Συμπερασματικά, κάνει μια τρομερή δουλειά ως Furiosa. Στο τέλος, όμως, η σκέψη των περισσότερων είναι στη Θερόν, ακόμη και του Μίλερ, ο οποίος βάζει εμβόλιμα στις mid-credit σκηνές αποσπάσματα από το «Fury Road». Ίσως, όλοι ξέρουμε, ακόμη και ο ίδιος, ότι τη μαγεία του πρώτου δεν την αγγίζει τίποτα...

Το «Furiosa: A Mad Max Saga» προβάλλεται αυτή τη στιγμή στους κινηματογράφους.