Η Κατερίνα Ανδρέου μιλά για την εμφάνισή της στην συναυλία της Rozalia
Η νεαρή καλλιτέχνις που είναι γνωστή και ως Kandè έδωσε συνέντευξη στο GALA
Τραγούδι ή χορός; Μπορεί να διαλέξει; «Αφού γνώρισα ξεχωριστά αυτές τις δύο τέχνες, μετά προέκυψε μια όμορφη ένωση. Πρώτα σπούδασα χορό στην Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης και μετά ξεκίνησα να τραγουδάω σε διάφορα μαγαζιά και να πειραματίζομαι με μουσικά είδη. Και τα δύο έχουν ρυθμό, ποιότητες, συναίσθημα, αισθητική, προσωπικό στίγμα και εντάσσονται στις παραστατικές τέχνες. Ολα αυτά αποτελούν συνδετικό κρίκο για τις δύο αυτές τέχνες και αυτό έγινε ακόμα πιο καθαρό στα μάτια μου όταν άρχισα να δουλεύω και στον χώρο του μιούζικαλ. Από την άλλη μεριά, ο χορός εκφράζει ό,τι δεν μπορούν να πουν οι λέξεις και αντίστοιχα το τραγούδι παραθέτει με τις μελωδίες, τους στίχους και τη μουσική τη δική του εκφραστική τοποθέτηση. Για μένα είναι και τα δύο αναγκαία και ισότιμα», διευκρινίζει.
Το 2023 συμμετείχε ως χορεύτρια για δεύτερη φορά στο «Φάντασμα της Οπερας», που ανέβηκε στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, με πρωταγωνιστές από το West End, σε συμπαραγωγή της People Entertainment Group και της Broadway Entertainment Group. Πώς της φάνηκε αυτή η εμπειρία; «Ας πούμε ότι πήρα μια μικρή γεύση για το πώς είναι μια τόσο σπουδαία και μεγάλη παραγωγή, οπότε τώρα μου μένει να κάνω μια συναυλία στο Coachella», λέει γελώντας. Αεικίνητη και νευρική, μοιάζει να απολαμβάνει το κάθε δευτερόλεπτο. «Λατρεύω τη δημιουργική διαδικασία στο στούντιο. Είναι πολύ όμορφο το κομμάτι αυτό. Δοκιμάζουμε πράγματα μαζί με τους συνεργάτες μου και χτίζουμε κάτι που ακουμπάει την ψυχή μας και είναι μοναδικό. Μετά ακολουθεί το συναίσθημα του live, όπου αυτό που δημιουργήσαμε το μοιραζόμαστε ζωντανά με κόσμο - και είναι και αυτό μοναδικό. Ο δρόμος όμως αυτός είναι δύσκολος. Θα συναντήσεις αποτυχίες, κριτική, θα δουλεύεις πολύ σκληρά χωρίς άμεση επιβράβευση και απλά θα μαζεύεις τα κομμάτια σου γιατί θα θυμάσαι ότι επέλεξες αυτό που αγαπάς».
«Το συναίσθημα του live, όπου αυτό που δημιούργησες το μοιράζεσαι ζωντανά με τον κόσμο, είναι μοναδικό»
Αυτόν τον καιρό η Κατερίνα ακούει πολλή jazz. Εχει αγαπήσει το κομμάτι «I don’t want to set the world on fire» των The Ink Spots και το έχει στο repeat. Μου λέει ότι θα ήθελε να συνεργαστεί με την Κάλι Ούτσις και τον Ντάνιελ Σίζαρ και ότι από τους Ελληνες καλλιτέχνες ξεχωρίζει τον Biased Beast και τον Good Job Nicky. Η ίδια, όμως, πώς θα χαρακτήριζε τη μουσική της; «Με την ομάδα της Mellowsophy Music, και συγκεκριμένα με τον μουσικό παραγωγό και συνθέτη Γιώργο Διγενή, ξεκινήσαμε να χτίζουμε αυτό το project από την αρχή μέχρι και σήμερα. Το είδος στο οποίο εντάσσονται τα κομμάτια μου είναι η soul/R&B. Ενα χαρακτηριστικό των κομματιών θα έλεγα ότι είναι οι πολυφωνίες και μέσα σε αυτό εμπλέκονται και άλλες επιρροές». Πολυφωνίες και νέο αίμα: η κλισέ ερώτηση για τη Eurovision και τη Μαρίνα Σάττι ήταν απαραίτητη, αν και αρκετά κατόπιν εορτής πλέον. «Εννοείται πως θα πήγαινα ευχαρίστως στη Eurovision. Φυσικά με ένα κομμάτι που θα πίστευα ότι είναι δυνατό και μου ταιριάζει - και θα μου άρεσε να είχε και μια όμορφη χορευτική σύνθεση. Μου αρέσει πολύ η Μαρίνα Σάττι με τα πολυφωνικά παραδοσιακά της στοιχεία, αλλά δυστυχώς δεν μ’ άρεσε το τραγούδι της. Δεν θεωρώ ότι είχε προδιαγραφές για live εμφάνιση. Ισως να μπορούσα να το φανταστώ με πολλές φωνές, ώστε να πλησιάσει λίγο στην αρχική λογική της Μαρίνας. Ετσι ίσως θα υποστηριζόταν καλύτερα το φωνητικό κομμάτι σε σχέση με το δυναμικό και γρήγορο χορευτικό».
Η νεαρή καλλιτέχνις διαθέτει σκηνική εμπειρία, ενώ έχει τραγουδήσει μπροστά σε μεγάλο κοινό με τις ευλογίες διεθνών και καταξιωμένων καλλιτεχνών, βλέπε Rozalia. Αλήθεια, αυτό πώς έγινε; «Από όσο θυμάμαι, με πήραν τηλέφωνο και ρώτησα δυο-τρεις φορές για να σιγουρευτώ ότι ακούω καλά. Χάρηκα πάρα πολύ και ένιωθα έτοιμη γι' αυτό. Δεν είχα άγχος, μόνο ενθουσιασμό και ανυπομονησία. Η Rozalia είναι αυτό που λέμε εκρηκτική. Είχε τον αέρα μιας πραγματικής σταρ με το που πάτησε το πόδι της στη σκηνή. Αυτό κρατάω από αυτή την εμφάνιση - τον δυναμισμό και την επιβλητική της παρουσία που έγιναν αισθητά από το πρώτο δευτερόλεπτο. Εξαιρετικοί οι χορευτές και οι χορογραφίες, όπως επίσης χαρακτηριστικό ήταν ότι η εμφάνιση αυτή θύμιζε live video clip on stage».
«Βαριέμαι την αγένεια, τους τύπους, το δήθεν, τον ντιβισμό και τη στασιμότητα»
Τα τραγούδια της μου δίνουν αφορμές για ερωτήσεις. Το «What a lovely view» έχει γραφτεί για ατελείωτες καλοκαιρινές περιπλανήσεις, ενώ το νωχελικό «I feel tired» ταιριάζει στη θερινή ραστώνη. Ποια είναι, λοιπόν, η δική της αγαπημένη θέα και τι είναι αυτό που την κάνει να βαριέται; «Μου αρέσει πολύ η φύση, η άγρια θάλασσα, τα έλατα, τα καταπράσινα δρομάκια που καταλήγουν σε λίμνες και καταρράκτες. Μου αρέσουν, όμως, και τα βιομηχανικά τοπία με τις έντονες γεωμετρίες τους. Ωστόσο, ο στίχος αυτός αναφέρεται σε μια αλληγορική εικόνα, ενός ανθρώπου που στέκεται στην άκρη της γης και βλέπει τη ζωή του και αντιλαμβάνεται πόσο όμορφη είναι και πόσο συχνά το ξεχνάει. Από την άλλη, βαριέμαι την αγένεια, τους τύπους, το δήθεν, τον ντιβισμό και τη στασιμότητα σε σημείο που θα έπαιρνα τηλέφωνα σαν τη Σωσώ από τη σειρά “Εγκλήματα” και θα έκανα φάρσες», λέει γελώντας.
Μιλάμε για τη ζοφερή πολιτική και κοινωνική κατάσταση του πλανήτη μας. Το «Fury of War» είναι ένα τρομερά επίκαιρο τραγούδι. «Είναι φοβερό το πόσο πόνο μπορεί να προκαλέσει το ανθρώπινο είδος. Και δεν είναι κάτι που ζούμε και παρατηρούμε για πρώτη φορά. Μόνο λύπη νιώθω και ανάγκη να πιστεύω στην εξέλιξη της φύσης μας. Το “Fury of War” αναφέρεται στον προσωπικό αγώνα και στις μάχες που δίνουμε καθημερινά για τα όνειρα και την εξέλιξή μας. Κόντρα σε ό,τι τοξικό και κακό μας περιβάλλει, αλλά και κόντρα με τον ίδιο μας τον εαυτό». Εκείνη κόντρα σε όλα έχει ολοκληρώσει το πρώτο της EP, το οποίο σύντομα θα παρουσιάσει ζωντανά. Παράλληλα, υπάρχουν κάποιες σκέψεις για ένα εντυπωσιακό performance και live σε όλη την Ελλάδα. Η νέα γενιά αντιστέκεται και (ευτυχώς) δημιουργεί ◆
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr