Ο διεθνής pop artist Φίλιππος Τσιάρας μιλά στο Gala

Με παρουσία σε χώρους που οι περισσότεροι δημιουργοί ονειρεύονται, ο Φίλιππος Τσιάρας δεν σταματά να εμπνέεται από την ελληνική μυθολογία και να τη μετουσιώνει σε έργα που κατακτούν τη διεθνή σκηνή της τέχνης. Συναντηθήκαμε με αφορμή την προσωπική του έκθεση «Tsiaras, Poseidon & The Hyperbolic Horse» που φιλοξενείται για όλο το καλοκαίρι στην Blender Gallery στη Γλυφάδα και παρουσιάζει πάνω από 30 χρόνια δουλειάς του. Μοιράστηκε μαζί μας άγνωστες πτυχές της προσωπικής και επαγγελματικής του ζωής, τα μελλοντικά του σχέδια, αλλά κι έναν οδηγό προς την επιτυχία για νέους καλλιτέχνες.

GALA: Θα λέγατε ότι αυτή είναι ίσως η πιο προσωπική σας έκθεση;
ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΤΣΙΑΡΑΣ: Πριν από ενάμιση χρόνο ο Ιάσων Θεοφανίδης από την Blender Gallery μου ζήτησε να προετοιμάσω μια αναδρομική έκθεση των ζωγραφιών μου με άλογα για τα «Ποσειδώνια», το πιο φημισμένο παγκόσμιο ναυτιλιακό γεγονός. Η ευκαιρία να συνδέσω τα άλογά μου με την ελληνική μυθολογία φάνηκε ιδανική, καθώς ο Ποσειδώνας ήταν ο μυθολογικός δημιουργός του αλόγου. Μέσω των ερωτικών του περιπετειών, δημιουργήθηκε ο Αρίων, το ταχύτερο γνωστό άλογο με ανθρώπινη φωνή. Αλλά ποιοι είμαστε εμείς να διαφωνούμε με τις ερωτικές ζωές των θεών; Φαίνεται ότι διασκεδάζουν πολύ περισσότερο από εμάς!

G.: Πόσο σας εμπνέει η ελληνική μυθολογία στη δουλειά σας;
Φ.Τ.: Η ελληνική μυθολογία είναι πλούσια, με εξαιρετικό σουρεαλισμό, έτοιμο να τον εκμεταλλευτεί ο καλλιτέχνης. Πού αλλού μπορεί το αίμα που πετάχτηκε από το αποκεφαλισμένο από τον Περσέα κεφάλι της Μέδουσας να δημιουργήσει το λευκό φτερωτό άλογο Πήγασο; Είναι τόσο λαμπρά όλα αυτά.

G.: Επιστρέφοντας στο άλογο, είναι το αγαπημένο σας θέμα;
Φ.Τ.: Προφανώς, όταν βλέπετε 30 χρόνια γεμάτα από αυτά σε μια έκθεση, κάποιος θα το υποθέσει.
Αλλά στην πραγματικότητα, αν και αγαπώ το άλογο ως οπτική, ζωγραφικό μάντρα, αγαπώ όλα τα διάφορα θέματά μου: αεροπλάνο, βάζο, κεφάλι, όπλο, πορτρέτα... Είναι οδυνηρό αν εξαλείψεις ένα από αυτά. Σαν ένα από τα πέντε δάχτυλά σας, το καθένα πολύ αγαπητό και επώδυνο αν το κόψετε. Ισως το μικρό δαχτυλάκι να μπορούσε να φύγει - στη Γιακούζα το κόβουν για να δείξουν αφοσίωση ή ως τιμωρία!

G.: Μάλλον μακάβριο, αλλά σ’ αυτή την περίπτωση, ποιο δάχτυλο θα κόβατε;
Φ.Τ.: Δεν μπορώ να απαντήσω σ’ αυτό - είναι πολύ οδυνηρό.

G.: Τότε, ας πούμε περισσότερα για το άλογο, ένα δάχτυλο που είμαι σίγουρος ότι δεν θα κόβατε.
Φ.Τ.: Ακριβώς. Θα σας δώσω μια ελαφρώς πιο βαθιά απάντηση όμως. Το άλογο έχει επαναστατήσει στην Ιστορία ως το όχημα που ο άνθρωπος χρησιμοποίησε για να διασχίσει ηπείρους και να εξελίξει την κοινωνική αλληλεπίδραση μέσω του εμπορίου και του πολέμου, αλλάζοντας έτσι τον χάρτη της ανθρωπότητας. Για μένα το άλογο συμβολίζει τη μεγαλοπρέπεια, τον ρομαντισμό, την τόλμη, το μυστήριο. Εχω δουλέψει το άλογο με κάθε δυνατό μέσο: γυαλί, μπρούτζο, φωτογραφία, ζωγραφική και κεραμική. Ωστόσο, κανείς δεν δουλεύει σε κενό. Φυσικά και γνωρίζω τις προϊστορικές σπηλαιογραφίες του Λασκό -τις αγαπώ!-, καθώς και τα στυλιζαρισμένα άλογα των κινεζικών δυναστειών Σουνγκ, Μινγκ και Τανγκ -εκπληκτικά-, τις μινιατούρες των Μουγκάλ, τα αγγλικά αριστοκρατικά άλογα του Τζορτζ Σταμπς -εξαίσια-, εκείνα των ιμπρεσιονιστών Ντελακρουά και Κουρμπέ και τα βασανισμένα άλογα της «Γκουέρνικα» του Πικάσο. Το άλογο είναι μια εξωτική ερωμένη, εύκολη να αγαπήσεις.

G.: Αυτή είναι μια ασυνήθιστη προοπτική.
Φ.Τ.: Λοιπόν, άρχισα να ζωγραφίζω άλογα στις αρχές της δεκαετίας του ’80, έπειτα από μια βόλτα γυμνός στην έρημο του Μεξικού. Γιατί γυμνός; Επειδή γιατί να έχει το προνόμιο μόνο η Lady Godiva; Ημουν περιτριγυρισμένος από ατελείωτη έρημο και Ινδιάνους Γιακί, φίδια και σκορπιούς, έμοιαζα να ’χα πάρει πεγιότ (σ.σ.: παραισθησιογόνο της περιοχής) σε ένα ταξίδι αλά Κάρλος Καστανιέδα. Η βόλτα αυτή που έκανα γυμνός ήταν μια τρελή δοκιμασία του ανδρισμού μου. Ολα αυτά είναι μέρος τού να είσαι καλλιτέχνης, ένας τρελός με τυπική εκπαίδευση.

G.: Πίσω στο ξεκίνημα, τι σας έκανε να θέλετε να γίνετε καλλιτέχνης;
Φ.Τ.: Είμαι μαγεμένος από το χρώμα, την ένταση της μπογιάς, το αγαπώ. Ως παιδί, ήθελα να το φάω. Μερικές φορές ακόμα θέλω να το φάω. Ωστόσο, το ξεκίνημά μου στις τέχνες το έκανα ως μουσικός και ποιητής. Η μουσική μπορεί να δημιουργήσει πολύχρωμους ήχους και οι λέξεις πολύχρωμες ιδέες, όμως μου έλειπε η απτή επαφή, να πιέζω την μπογιά στον λευκό καμβά. Χρειαζόμουν αυτή τη φυσικότητα για να μην καταρρεύσω ως νευρικός νέος άνδρας.

G.: Τι συμβουλή θα δίνατε στους καλλιτέχνες που ξεκινούν τώρα;
Φ.Τ.: Σε νέους Ελληνες καλλιτέχνες;

G.: Ναι.
Φ.Τ.: Φύγετε από το σπίτι. Πηγαίνετε σε μια μεγάλη διεθνή πόλη· Νέα Υόρκη, Λονδίνο, Μαδρίτη, Βερολίνο. Προσπαθήστε να ζήσετε μόνο από την τέχνη σας. Πηγαίνετε σε όσο περισσότερες εκθέσεις και μουσεία μπορείτε. Κάντε παρέα με τους καλλιτέχνες της γενιάς σας, μάθετε από αυτούς. Προσπαθήστε να συμμετάσχετε σε όσες περισσότερες ομαδικές εκθέσεις μπορείτε για να συνδεθείτε και να οδηγηθείτε σε μια μεγαλύτερη γκαλερί. Βρείτε έναν εν ενεργεία καλλιτέχνη που σέβεστε και δουλέψτε γι’ αυτόν για να μάθετε πράγματα που έχουν ξεχαστεί. Γίνετε σφουγγάρι, ρουφήξτε τη γνώση, δεχθείτε τις απορρίψεις ως πράξεις αγάπης, πιστέψτε στον εαυτό σας και δουλέψτε σκληρά.

G.: Σας έχουν αποκαλέσει «Ελληνα θεό της Pop Art». Πώς σας ακούγονται αυτοί οι χαρακτηρισμοί;
Φ.Τ.: Μια χαρά. Νομίζω όμως ότι μπερδεύετε κάποια πράγματα. Ισως κάποιες πρώην φίλες μου να με έχουν αποκαλέσει «Ελληνα θεό», αλλά πιστεύω ότι αναφέρεστε στον βρετανικό Τύπο που με αποκάλεσε τον «Ελληνα Γουόρχολ». Συνέβη πριν από δύο χρόνια, όταν έδειχνα τα Dot Pop πορτρέτα μου στο Λονδίνο. Ηταν κολακευτικό φυσικά. Ο Αντι Γουόρχολ είναι λίγο-πολύ ο πατέρας της Pop Art.

G.: Εχετε πραγματοποιήσει αρκετές εκθέσεις στο Λονδίνο, με την Ελληνίδα γκαλερίστρια Βαρβάρα Ρόζα, σωστά;
Φ.Τ.: Ναι, είναι μια δυναμική νέα έμπορος τέχνης με μεγάλη ενέργεια και δυνατότητες. Με τη Βαρβάρα Ρόζα και την Blender Gallery είμαστε σαν ομάδα, σε ό,τι αφορά τις εκθέσεις μου, κι εγώ κινούμαι διαρκώς στο τρίγωνο Νέα Υόρκη, - Λονδίνο - Αθήνα. Συνεργαζόμαστε επίσης και με μια νέα γκαλερί στο Κολωνάκι, την «47 Circles». Αξίζει να δείτε τον χώρο, έχει μια πολύ φρέσκια αίσθηση, τον σχεδίασε ο Βασίλης Σιαφαρίκας.

G.: Τι άλλο υπάρχει στον ορίζοντα για εσάς;
Φ.Τ.: Πολλά πράγματα. Αυτή τη στιγμή ο οίκος Sotheby’s στο Λονδίνο παρουσιάζει την ατομική μου έκθεση «Τοπολογίες» με έργα μου από τη δεκαετία του ’90. Είναι μεγάλη τιμή για μένα που με επέλεξε. Θα διαρκέσει μέχρι τον Αύγουστο. Το Tate Museum, επίσης, αγοράζει έναν σημαντικό πίνακά μου για τη μόνιμη συλλογή του. Ολα αυτά είναι ωραία πράγματα. Υπάρχουν και κάποια πλεονεκτήματα στο να γερνάς.

G.: Εχετε κάποιο άμεσο σχέδιο στο πλάνο;
Φ.Τ.: Δείπνο. Παϊδάκια.