Με μια ανάρτηση, η βραβευθείσα με Νόμπελ Ειρήνης ακτιβίστρια, έκανε μια αναδρομή στα χρόνια που βίωσε στην πατρίδα της, το Πακιστάν, όταν υπό την κυριαρχία των ταλιμπάν, απαγορευόταν μέσα σ' όλα και η μουσική.
Περιγράφοντας μια ιστορία με την παιδική της φίλη, η Γιουσαφζάι κατέληξε στην κυριαρχία των ταλιμπάν στο Αφγανιστάν και όσα στερούνται οι γυναίκες και τα νεαρά κορίτσια εκεί.
Η Μαλάλα Γιουσαφζάι γράφει:
«Μια από τις αγαπημένες μου αναμνήσεις από την κοιλάδα Σουάτ είναι μια εκδρομή που έκανα στο Γυμνάσιο με την καλύτερή μου φίλη, τη Μονίμπα (δεύτερη φωτογραφία, αριστερά).
Χασκογελώντας, πήγαμε σε έναν καταρράκτη κρυμμένο σε ένα καταπράσινο βουνό. Ήμασταν τόσο ενθουσιασμένες γιατί επιτέλους μας επιτρεπόταν να πάμε ξανά στο σχολείο και μπορούσαμε να είμαστε έξω με τους φίλους μας, να γελάμε και να τραγουδάμε μαζί
Έχοντας ζήσει μια εποχή όπου η μουσική και η τέχνη ήταν απαγορευμένες, η μουσική έμοιαζε με δώρο. Η Μονίμπα και εγώ βρήκαμε τον ψηλότερο βράχο που μπορούσαμε, σκαρφαλώσαμε στην κορυφή του και ανακοινώσαμε σε όλους τους συμμαθητές και τους δασκάλους μας ότι θα ερμηνεύαμε το νέο αγαπημένο μας τραγούδι με τίτλο LOVE STORY. Τραγουδήσαμε με όλη μας την καρδιά, απολαμβάνοντας τη χαρά που νιώθαμε κάθε δευτερόλεπτο.
Εκεί ξεκίνησε το ταξίδι μου με τους Swifties. Είναι μαγικό το γεγονός ότι η πρώτη μου κανονική συναυλία θα ήταν να δω την Τέιλορ Σουίφτ, τραγουδώντας κάθε τραγούδι περιτριγυρισμένη από φίλους. Πριν από τρία χρόνια, οι Ταλιμπάν ανέκτησαν την εξουσία στο Αφγανιστάν. Για άλλη μια φορά, η μουσική δεν παίζει πλέον στους δρόμους και τα κορίτσια και οι γυναίκες αποκλείονται από το σχολείο, την εργασία και τη δημόσια ζωή. Στο Σουάτ, η μουσική έκανε τους φίλους μου και εμένα να νιώθουμε αυτοπεποίθηση και ελευθερία. Και μια μέρα ελπίζω να ζήσουμε σε έναν κόσμο όπου κάθε κορίτσι θα μπορεί να απολαμβάνει τη μουσική και να ζει τα πιο τρελά της όνειρα».