Μαρία Φιλίππου: Δεν επισκέπτομαι τα Κατεχόμενα, μιλάμε για ζωές, για αγνοούμενους, για τόπους που χάθηκαν

Η Μαρία Φιλίππου μίλησε για την Κύπρο, για το πόσο δεμένη είναι με τον τόπο της, ενώ αναφέρθηκε επίσης, στη θρησκεία.

Η ηθοποιός βρέθηκε καλεσμένη στην εκπομπή «Καλύτερα Αργά» και αρχικά, ανέφερε: «Όταν έχεις κι ευαισθησίες, είναι τρέλα, δεν επισκέπτομαι τα Κατεχόμενα. Πάω μόνο για προσκύνημα. Τώρα που πήγα ήταν 27 Αυγούστου του Αγίου Φανουρίου που πήγα για προσκύνημα στην Κερύνεια».

Στη συνέχεια, εξήγησε πως αν επισκεφτεί το μέρος, τότε είναι μόνο για συγκεκριμένο λόγο. «Δεν επισκέπτομαι τα Κατεχόμενα, πάω για συγκεκριμένο λόγο. Κολύμπησα στην Κερύνεια και πήρα ένα μπουκάλι και το γέμισα με άμμο. Με σταμάτησαν και τους είπα "είμαι από την Κερύνεια και θα το πάρω". Είναι από τα δώρα που μου επιτρέπω», εξήγησε.


Αναφέρθηκε επιπλέον, στο Netflix και τη σειρά Famagusta, καθώς και το γεγονός ότι έπαιξε μόνο στην Ελλάδα.

«Τα media έχουν τρομερή δύναμη. Μέσα από τη Famagusta έμαθε πράγματα που δεν ήξερα. Κατάφεραν οι Τούρκοι να μην προβληθεί στο Netflix παρά μόνο στην Ελλάδα. Η Τουρκία έχει εξωτερική πολιτική. Μιλάμε για ζωές, για αγνοούμενους, για τόπους που χάθηκαν δικούς μας. Η πατρίδα σου είναι η παιδική σου ηλικία, είναι οι μυρωδιές και τα χάσαμε μέσα από έναν πόλεμο. Δεν είναι το ίδιο αν ζούσα στην Αγγλία παρά το να ζω στην Ελλάδα. Η πατρίδα μου είναι η Κύπρος και είμαι υπερήφανη για αυτό. Αν δεν πάω στην Κύπρο, δεν γεμίζω τις μπαταρίες μου. Εγώ αν και πάω πολύ συχνά, έχω στο μυαλό μου αυτό που άφησα και όταν πάω, είναι άλλο, αλλά κι αυτό το αγαπώ», σημείωσε η ηθοποιός.

Η Μαρία Φιλίππου μίλησε επιπλέον, για τη σχέση της με τη θρησκεία και ανέφερε ότι στρέφεται σε εκείνη στις δύσκολες στιγμές της ζωής της.

«Κάποια δύσκολη στιγμή στη ζωή μου είπα "Θεέ μου, αν υπάρχεις, δώσε μου ένα σήμα". Μου το έδωσε την ίδια στιγμή, οπότε εγώ δηλώνω δούλη του εφ' όρου ζωής. Πιστεύω και δεν πιστεύω μόνο για να πιστεύω. Πάω στην εκκλησία και προσεύχομαι στο σπίτι μου», εξήγησε.

Η ηθοποιός συμπλήρωσε επιπλέον: «Είναι πολλές φορές που τον νιώθω δικό μου άνθρωπο. Οπότε μπορεί και να θυμώσω, μπορεί και να προσευχηθώ, μπορεί και να γονατίσω. Πιστεύω ότι ακόμα κι ένας άνθρωπος που δεν πιστεύει, όταν έρθει ο σεισμός, θα πει "Θεέ μου". Τη θρησκεία ο καθένας τη διαχειρίζεται όπως θέλει και καλά κάνει».