Φαινόταν από την λήξη της προηγούμενης πως αυτή η σεζόν δεν θα είναι εύκολη. Τίποτε σχεδόν από όσα ίσχυαν πέρυσι, δεν ισχύει φέτος. Πολλοί έχουν «φάει τα μούτρα» τους, αρκετοί απολαμβάνουν μία επιτυχημένη επανεκκίνηση, άλλοι βιώνουν μία αλλαγή στις προτιμήσεις του κόσμου που δεν την είχαν υπολογίσει και πλέον μία από τις τάσεις που είχαν υποτιμηθεί αλλά δείχνει εφτάψυχη είναι η ψυχαγωγία.
Ας μην κοροϊδευόμαστε αναμεταξύ μας. Το infotainment δεν τραβάει τόσο και το κοινό θέλει να χαρεί και να γελάσει. Θέλετε απόδειξη; Τι πάει καλά φέτος λοιπόν. Οι κωμικές σειρές (VIP, Η κατάρα της Τζέλας Δελαφράγκα, Εχω παιδιά), το VOICE, το Roadshow, ενώ πολύ καλή είναι η πορεία της Δανάης Μπάρκα, της Ναταλίας Γερμανού. Θέλει χαρά ο κόσμος. Και θέλει αλήθειες. Που να μην πονάνε απαραίτητα, αλλά να αποδεικνύουν τηλεοπτική μπέσα. Μεγάλη κουβέντα.
Πάντως εγώ, βάζοντας το χέρι στη φωτιά, θα πω ότι προμηνύονται εκπλήξεις και σοβαρές ανατροπές. Αναπάντεχες εξελίξεις και πολλά πρόσωπα και εκπομπές θα χρειαστεί να αντιμετωπίσουν ισχυρές πιέσεις.
Κλείσιμο
Σε όλη αυτή την συνθήκη, πιστεύω και διαπιστώνω ότι λείπει η Ρούλα Κορομηλά. Ο πυλώνας της ελληνικής ψυχαγωγικής τηλεόρασης, μία γυναίκα που κάθε φορά που εμφανίζεται, παραδίδει μαθήματα τηλεοπτικής αξιοπρέπειας και ικανότητας. Δεν είναι το «Σπίτι με το Mega» το απαραίτητο όχημα. Θα μπορούσαν να γίνουν δέκα μεγάλα μουσικά αφιερώματα, τα οποία αν τα αναλάμβανε θα τρίβαμε τα μάτια μας. Η Ρούλα λείπει. Το επαναλαμβάνω. Μην ψάχνετε πρόσωπα. Μπροστά σας είναι.
Ακόμη και στην περίπτωση της Ελένης Μενεγάκη, δεν είναι τυχαίο πως κάθε εμφάνισή της, ακόμη και με γυαλιά και κουκούλα, δημιουργεί ευχάριστη αναστάτωση. Το κοινό αναζητά τα πρόσωπα εκείνα που έχουν ταυτιστεί με την ευχάριστη και φωτεινή πλευρά της τηλεόρασης. Όχι άδικα.
Ευτυχώς στις 11 Νοεμβρίου έρχονται οι «Ράδιο Αρβύλα». Ο Αντώνης Κανάκης, επιτέλους, έρχεται. Και είναι πολύ σημαντικό το ότι μετά από καιρό ο αιχμηρός λόγος του και η σατιρική ματιά του επιστρέφουν. Με το καλό.
Παρά τα όσα λέγονται και ακούγονται, καμία απόφαση που να αφορά το μέλλον της «Μάγισσας» δεν έχει ληφθεί από τον ΑΝΤ1. Οι σειρές φέτος δέχονται ισχυρότατες πιέσεις. Οι σπασμωδικές κινήσεις δεν ενδείκνυνται. Χρειάζεται στρατηγική και ψυχραιμία. Η πιο όμορφη φράση σήμερα ακούστηκε από την μητέρα του Μιχάλη Ταμπακάκη: «Του είπα ‘φτάσε εκεί που δεν μπορείς’». Η ουσία μιας φράσης πιο πολύτιμη από χίλια ρεπορτάζ.
Κλείνοντας, μιας και είμαστε πιο κοντά στην ουσία και πιο μακριά από το φαιδρό και ανούσιο, αντί για κουίζ, μια συμβουλή: το δυσκολότερο πράγμα πλέον στην τηλεόραση είναι να προστατεύεις και να διατηρείς την αξιοπρέπειά σου. Αλλά ποτέ να μην το εγκαταλείπεις. Με κάθε τίμημα. Αυτό ισχύει από ιδρύσεως της ιδιωτικής τηλεόρασης και ισχύει για όλους και για όλες.
Τις αυθεντικές, μοναδικές, εμβληματικές γεύσεις δεν πρέπει να τις αλλάζουμε, όσο και αν εξελίσσονται οι διατροφικές συστάσεις. Επιτρέπεται, όμως, να διαφοροποιούμε κάπως τη συνταγή τους, προκειμένου να συμβαδίζουν με τις απαιτήσεις για μείωση της κατανάλωσης ζάχαρης ή εκεί όπου υπάρχει κάποιος λόγος υγείας. Η ΙΟΝ ξέρει κάτι περισσότερο για αυτό…
