Κατερίνα Μισιχρόνη: «Με εξιτάρει να κάνω έναν φουλ κωμικό ρόλο»

Η Κατερίνα Μισιχρόνη άφησε πίσω της μια καριέρα στον χορό γιατί την κέρδισε η υποκριτική. Ολοκληρωτικά. «Οταν μου αρέσει κάτι του αφιερώνω το 100% της ενέργειάς μου, του δίνω όλο μου το είναι», μου εξηγεί. Μέχρι στιγμής το «είναι» της το έχει δώσει σε σειρές όπως «Το Νησί», «Ο Ορκος» και «Λόγω Τιμής: Είκοσι χρόνια μετά», σε παραστάσεις όπως «Λυσιστράτη», «Μεθυσμένη Πολιτεία» και «Εντα Γκάμπλερ» και κινηματογραφικές ταινίες όπως «Alter Ego», «Θετικές Ιστορίες» και «Bourek».

Ναι, παίζει ασταμάτητα και στα τρία ταμπλό, και δηλώνει ότι το λατρεύει. Στο ραντεβού μας φτάνει με δέκα λεπτά καθυστέρηση επειδή ήρθε περπατώντας από το στούντιο της φωτογράφησης, περίπου 2 χιλιόμετρα μακριά. Αστεία απόσταση για μια δεινή περιπατήτρια όπως εκείνη, που γράφει στο κοντέρ της 10 με 15 χιλιόμετρα τη μέρα γιατί της αρέσει να πηγαίνει παντού με τα πόδια. Αν μάλιστα η Αθήνα είχε καλύτερα πεζοδρόμια, μου ορκίζεται ότι θα τη γύριζε πάνω στα αγαπημένα της 12ποντα. Η Κατερίνα είναι αναπάντεχα φιλική με το καλησπέρα και με τόσο περίσσευμα ενέργειας που θα μπορούσε να δανείσει λίγη και στους γύρω της. Αξιο θαυμασμού, αν αναλογιστεί κανείς ότι είχε προηγηθεί ένα πολύ πρωινό ξύπνημα, μια πτήση από τα Ιωάννινα, όπου γυρίζεται το «Ταμπού», και μια φωτογράφηση για το «Gala». Μέσα στα πρώτα πέντε λεπτά έχει προλάβει να παρηγορήσει μια φίλη της στο τηλέφωνο, να πιάσει εγκάρδια κουβέντα με τον σερβιτόρο -που δεν είχε ξαναδεί στη ζωή της- και να μου έχει πει όλα τα παραπάνω. Πατάω το on για να καταγράψω και τα παρακάτω.

GALA: Εχω ακούσει ότι σου αρέσουν τα ταξίδια όσο και η υποκριτική.

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΙΣΙΧΡΟΝΗ: Αληθεύει, αν σκεφτούμε και δεχτούμε ότι και η υποκριτική είναι ένα ταξίδι. Ενας λόγος που αγαπώ την υποκριτική είναι γιατί σου δίνει την ευκαιρία να διακτινιστείς χωροχρονικά, να ενσαρκώσεις άλλες προσωπικότητες, να βγάλεις άλλες πτυχές σου, επομένως είναι σίγουρα ένα ταξίδι.

G.: Εσύ όμως ταξιδεύεις πολύ και κυριολεκτικά.

Κ.Μ.: Πρώτα απ’ όλα θέλω να σου πω ότι μου αρέσουν τα μεταφορικά μέσα. Δηλαδή το ταξίδι για μένα δεν αφορά μόνο τον προορισμό που επιλέγω κάθε φορά, είναι όλη η διαδικασία που με εξιτάρει. Για παράδειγμα, γουστάρω φουλ τα αεροπλάνα, μου αρέσουν τα αεροδρόμια. Μου αρέσουν τρομερά τα τρένα, τα πλοία και ίσως λιγότερο το αυτοκίνητο. Αγαπημένοι προορισμοί υπάρχουν πάρα πολλοί, αλλά ένα σημείο στον κόσμο που θα ήθελα να ανακαλύψω περισσότερο είναι η Ασία γιατί δεν έχω κάνει πολλά ταξίδια εκεί. Εχω κι ένα κόλλημα εγώ. Οταν ένα μέρος μου αρέσει, δεν με ενοχλεί να πάω και 30 φορές. Κι αυτό το έχω και γενικά. Οταν κάτι μου αρέσει πολύ, κολλάω και μπορεί να μην αναζητήσω κάτι άλλο. Το ίδιο συμβαίνει κι όταν κάτι δεν μου αρέσει. Δεν του δίνω δεύτερη ευκαιρία.

G.: Ταξιδεύεις συνεχώς μεταξύ Αθήνας και Ιωαννίνων αυτή την εποχή. Ενας από τους λόγους που είπες ναι στο «Ταμπού»;

Κ.Μ.: Σίγουρα κι αυτός είναι ένας λόγος, τα ταξίδια και οι μετακινήσεις δηλαδή. Η δουλειά του ηθοποιού έχει κάτι ανανεωτικό. Για έξι μήνες, αν έχεις δουλειά, είσαι κάτι άλλο. Επειτα από έναν χρόνο μπορεί να κάνεις κάτι τελείως διαφορετικό, σε μια άλλη πόλη, σε μια άλλη συνθήκη, με μια άλλη ομάδα. Εμένα μου αρέσει αυτή η αίσθηση της ανανέωσης.

G.: Φέτος, λοιπόν, ποια είσαι;

Κ.Μ.: Είμαι η Μάρθα στο «Ταμπού» και είμαι μανούλα. (γελάει) Είναι ιδιαίτερος χαρακτήρας, φωτεινός, με καλλιτεχνικές ανησυχίες.
Ο Ανδρέας Γεωργίου και η Βάνα Δημητρίου με εμπιστεύτηκαν κι αυτό με τιμάει ιδιαίτερα - και το εννοώ. Μου έδωσαν αρκετό εύρος και περιθώριο να φέρω και στοιχεία που πίστευα εγώ γι’ αυτόν τον χαρακτήρα μέσα από τις αναγνώσεις, οπότε της έδωσα κι εγώ ένα μικρό twist, λίγο πιο τσαχπίνικο θα έλεγα. Και προσπάθησα -δεν ξέρω αν έχει πετύχει, το ελπίζω- να βάλω και κάτι λίγο πιο κωμικό σε αυτόν τον χαρακτήρα, γιατί πάντα ενσαρκώνω κυρίως δραματικούς ρόλους. Το ήθελα αυτό και ο Ανδρέας μου το επέτρεψε.

G.: Γιατί όμως κάνεις δραματικούς ρόλους ενώ είσαι πιο αλέγκρα;

Κ.Μ.: Ναι, είμαι όντως αλέγκρα. (γελάει) Νομίζω ότι αυτό συμβαίνει λόγω του φιζίκ μου. Οι περισσότεροι δημιουργοί τέτοιους ρόλους έχουν για μένα στο μυαλό τους όταν με βλέπουν. Βέβαια εμένα μου αρέσουν πολύ οι αντιθέσεις και οι αντιφάσεις στον χαρακτήρα, που ενώ σε πρώτη ανάγνωση φαίνεται άλφα, όσο τον εξερευνούμε γίνεται και βήτα, γάμα, έψιλον… Μου αρέσει γενικά όταν μου προτείνουν διαφορετικά πράγματα που δεν θα τα φανταζόσουν για μένα άμα τη εμφανίσει. Αυτό με εξιτάρει πάρα πολύ.

G.: Για παράδειγμα;

Κ.Μ.: Να κάνω έναν φουλ κωμικό ρόλο. Δεν έχω κάνει ποτέ.

G.: Τι κοινά έχεις με τη Μάρθα;

Κ.Μ.: Νομίζω ότι ένα κοινό που έχουμε είναι μια αγάπη και μια χαρά της ζωής. Ακόμα και στα πιο δραματικά, πάντοτε προσπαθεί να βρει ένα φως μέσα στο σκοτάδι. Είναι δημιουργική γιατί ασχολείται με το γιαννιώτικο κόσμημα. Αγαπάει πολύ όταν αγαπάει κι αυτό το έχω κι εγώ. Και είναι εκρηκτική όταν θυμώνει, όπως κι εγώ. Εχω αρκετή υπομονή, αλλά αν κάτι με θυμώσει, πρέπει να το εκφράσω.

G.: Πώς θα το εκφράσεις;

Κ.Μ.: Τώρα μεγαλώνοντας έχω βρει λίγο πιο μαλακούς τρόπους να το εκφράζω, με μια πιο στρογγυλοποιημένη συζήτηση. Παλιότερα ήμουν πιο αντιδραστική και πιο έντονη. Τώρα προσπαθώ να λειαίνω λίγο τις γωνίες μου. Και νομίζω ότι αυτό λειτουργεί καλύτερα τις περισσότερες φορές. Γιατί, αν το καλοσκεφτείς, όλοι οι άνθρωποι έχουμε ανάγκη από αποδοχή και κατανόηση. Οπότε, ακόμα κι αν διαφωνώ με κάποιον, προσπαθώ έστω και για λίγο να μπω στη θέση του και να καταλάβω υπό ποιο πρίσμα το βλέπει, να μην τον βγάλω τρελό. Να του πω «κοίταξε, σε βλέπω, σε καταλαβαίνω, απλώς εγώ στέκομαι σε άλλο σημείο από σένα. Θα ήθελα να με δεις κι εσύ και να με καταλάβεις».

G.: Μήπως αυτό είναι και λίγο απόρροια της δουλειάς σου;

Κ.Μ.: Σίγουρα έχει να κάνει με το ότι οφείλω να έχω ένα ψυχικό εύρος και να ανακαλύπτω διάφορα ψυχικά σημεία ούσα ηθοποιός. Σίγουρα έχει να κάνει και με τον χαρακτήρα μου γιατί με ενδιαφέρουν πάρα πολύ οι ανθρώπινες σχέσεις και προσπαθώ να τις ανακαλύπτω και να τις εξερευνώ σε βάθος και, για να είμαστε και ειλικρινείς, έχει να κάνει και με την ψυχοθεραπεία που κάνω. (γελάει)

G.: Για ποιον λόγο θα σταματούσες να επικοινωνείς με κάποιον;

Κ.Μ.: Οταν μου θίξει το ηθικό σύστημα. Υπάρχουν κάποια πράγματα που θεωρώ απαγορευμένα ενώ κάποια άλλα είναι καλοδεχούμενα. Οταν κάποιος ξεπεράσει επανειλημμένα -και εννοώ για δεύτερη, τρίτη φορά- τον ηθικό μου κώδικα ενώ του έχω πει πού στέκομαι, τότε καλά να είμαστε, αλλά δεν μπορούμε να έχουμε παραπάνω σύνδεση, τον ενημερώνω ότι δεν συναντιόμαστε πουθενά. Και είναι εντάξει, δεν χρειάζεται να συναντιέσαι και με όλους τους ανθρώπους.

G.: Ο χρόνος που περνάει είναι φίλος ή εχθρός;

Κ.Μ.: Χαίρομαι που μεγαλώνω και δεν το λέω έτσι. Το εννοώ, γιατί νιώθω πιο συνειδητή από ποτέ αυτή τη στιγμή που μιλάμε, αυτή την περίοδο που με πετυχαίνεις. Ο χρόνος, ό,τι και να κάνουμε, κυλάει μπροστά, οπότε δεν έχει νόημα ούτε να θέλουμε να πάμε πιο πίσω ούτε να θέλουμε να πάμε πιο μπροστά από αυτόν. Δεν μπορούμε να κερδίσουμε τον χρόνο. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να τον αποδεχτούμε και να μπορέσουμε να συμπορευτούμε, να κυλήσουμε μαζί του αρμονικά.

G.: Οι εξωτερικές φθορές δεν σε ενοχλούν;

Κ.Μ.: Δεν είναι κάτι που με φρικάρει. Εχω αποδεχτεί ότι δεν είμαι πλέον 20χρονη στην εξωτερική εμφάνιση, όπου όλα ήταν μια χαρά από μόνα τους. Και αυτό που διαγράφεται πάνω μου είναι αυτά που είμαι και αυτά που έχω περάσει. Μου αρέσει.

G.: Εχεις κάνει και θέατρο και τηλεόραση και σινεμά. Εχεις κάποια προτίμηση;

Κ.Μ.: Μου αρέσουν και τα τρία για τελείως διαφορετικούς λόγους. Το σινεμά γιατί κάνεις ένα μαγικό ταξίδι για κάποιους μήνες και δένεσαι τρομερά με τους ανθρώπους με τους οποίους κάνετε την ταινία. Το θέατρο για τη σχέση στο εδώ και τώρα που έχεις με το κοινό και το feedback που παίρνεις ενόσω είσαι στη σκηνή και η τηλεόραση γιατί είναι κάτι δύσκολο και πολύ απαιτητικό, σε βοηθάει να αναπτύξεις τρομερές ικανότητες. Και εμένα μου αρέσει που μέσω της τηλεόρασης μπαίνεις στα σπίτια των ανθρώπων. Είναι ωραίο να τους συντροφεύεις.

G.: Εχεις σκεφτεί ποτέ να κάνεις κάτι άλλο εκτός καλλιτεχνικών;

Κ.Μ.: Θα ήθελα πολλά άλλα πράγματα να κάνω. Θ ήθελα να ήμουν ψυχοθεραπεύτρια ή να κάνω drama therapy. Θα ήθελα επίσης να δημιουργώ custom made εμπειρίες για ταξιδιώτες, θα μου άρεσε πάρα πολύ να σχεδιάζω τις διακοπές άλλων. (γελάει) Και αεροσυνοδός σκεφτόμουν παλιά ότι θα μου άρεσε να είμαι, επειδή όπως σου είπα λατρεύω τα αεροπλάνα. Επίσης, θα μου άρεσε πολύ να έχω σε ένα μαγικό μικρό μέρος ένα πολύ ωραίο μικρό εστιατόριο με τέσσερα-πέντε τραπεζάκια, ο αγαπημένος μου να μαγειρεύει κι εγώ να είμαι έξω να σερβίρω τους ανθρώπους, να μιλάω μαζί τους, να τα λέμε, να έχω σταθερούς πελάτες, να ακούω τις ιστορίες τους, να παίζει ωραία μουσική… Αλλά και μια ταξιδιωτική εκπομπή θα ήθελα να κάνω. Ή μια εκπομπή με συνεντεύξεις με ωραίους ανθρώπους, όχι απαραίτητα γνωστούς, ανθρώπους που φαίνονται σε μένα ενδιαφέροντες. Ολα αυτά τα φτιάχνω στο μυαλό μου, τα οργανώνω, είναι σαν να τα ζω. (γελάει) Αλλά ξέρεις, αυτό είναι και πρόβλημα.

G.: Γιατί;

Κ.Μ.: Γιατί επειδή τα ζω και τα ολοκληρώνω στο μυαλό μου, έχω φτάσει δηλαδή ήδη στο πέμπτο επεισόδιο της εκπομπής με τις συνεντεύξεις που σου έλεγα και έχω κάνει μόνη μου όλους τους διαλόγους, μετά μπορεί να μην κάνω το βήμα το πρακτικό. Καμιά φορά, ξέρεις, πρέπει τις ωραίες ιδέες που έχεις στο κεφάλι σου να τις γράφεις σε ένα χαρτί και να σχεδιάζεις τα βήματα για να μη μείνουν μόνο στη φαντασία αλλά να γίνουν πραγματικότητα.