Sharon Kovacs: H ιέρεια της dark pop στην Ελλάδα

Τη συναντήσαμε λίγο πριν από τις δυο εμφανίσεις της σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.

Ο κόσμος της Σάρον Κόβακς δεν είναι χαρούμενος, είναι όμως αληθινός. Η τέχνη της αναπαράγει το σχήμα της αρχαίας τραγωδίας όπου στο τέλος έρχεται η κάθαρση. Γι’ αυτό και οι εμφανίσεις της δεν είναι απλά σόου, αλλά ψυχικές εμπειρίες. Η 34χρονη Ολλανδέζα θεράπευσε χάρη στη μουσική μια δύσκολη παιδική ηλικία αγνώστου πατρός με διαδρομές ανάμεσα σε ανάδοχες οικογένειες και τη μετουσίωσε σε μελωδίες, στίχους, χορό και κοστούμια που ράβει μόνη της για τα λάιβ της. Θα την ακούσουμε το Σάββατο 14 Δεκεμβρίου στο «Fuzz Club» στην Αθήνα και την Κυριακή 15 Δεκεμβρίου στο «Principal Club» στη Θεσσαλονίκη.


Gala: Ποιο κομμάτι της δουλειάς σας απολαμβάνετε περισσότερο;

Σάρον Κόβακς:Οι ζωντανές εμφανίσεις είναι σίγουρα το αγαπημένο μου. Η σκηνή είναι το μέρος στο οποίο αισθάνομαι πιο ζωντανή. Οχι μόνο γιατί τραγουδάω, αλλά επειδή μοιράζομαι ό,τι έχω μέσα μου με το κοινό. Η ηχογράφηση είναι μια πιο προσωπική διαδικασία, εκεί σκάβω βαθιά μέσα στη μουσική για να βρω ακριβώς τι θέλω να πω. Νομίζω ότι το λιγότερο ευχάριστο κομμάτι είναι το γύρισμα των βιντεοκλίπ. Μερικές φορές γίνεται διασκεδαστικό, αλλά τις περισσότερες περιλαμβάνει πολλή αναμονή κι εγώ προτιμώ τον αυθορμητισμό των λάιβ.

G.: Πότε καταλάβατε ότι θέλετε να γίνετε μουσικός;

Σ.Κ.: Ενιωθα πάντα μια βαθιά σύνδεση με τη μουσική, όμως δεν μου ήταν ξεκάθαρο ότι θα ακολουθούσα αυτό το μονοπάτι. Μεγαλώνοντας, η μουσική ήταν η διέξοδός μου. Ακουγα παλιούς δίσκους -Μπίλι Χόλιντεϊ, Νίνα Σιμόν, Σίρλεϊ Μπάσεϊ- κι αισθανόμουν ότι με αφορούσε η ιστορία τους. Κάποια στιγμή η μουσική έγινε ο μόνος τρόπος που μπορούσα να εκφραστώ. Αρχισα να τραγουδάω και να γράφω για να επεξεργαστώ τα συναισθήματά μου. Δεν το έβαλα πρόγραμμα, απλώς έπρεπε να το κάνω.


G.: Ποιες ήταν οι σπουδαιότερες μουσικές επιρροές σας;

Σ.Κ.: Εκείνες που με έχουν επηρεάσει περισσότερο είναι οι μαύρες τραγουδίστριες που ανέφερα και η Εϊμι Γουαϊνχάουζ. Είχαν αυτή την ωμότητα, την ικανότητα να είναι εντελώς ο εαυτός τους με όλα τους τα ελαττώματα. Η μουσική τους δεν είχε σκοπό την τελειότητα. Στόχευε στην αλήθεια και πιστεύω ότι γι’ αυτό έγινε διαχρονική. Το ίδιο προσπαθώ και στη δική μου μουσική, να είναι αληθινή, τίμια, να μην κρύβεται πίσω από τίποτα.

G: Υπάρχει καλή και κακή μουσική;

Σ.Κ.: Πιστεύω ότι η μουσική είναι κάτι το υποκειμενικό. Εκείνο που ακούγεται καλό σε έναν άνθρωπο μπορεί να μην είναι το ίδιο για κάποιον άλλον. Για μένα η καλή μουσική είναι η τίμια. Δεν έχει σημασία αν είναι τεχνικά άρτια ή καλοδουλεμένη. Η ουσία βρίσκεται στις προθέσεις της. Η μουσική που φτιάχνεται για να ταιριάζει σε μια συγκεκριμένη συνταγή ή με στόχο να πουλήσει, χωρίς συναίσθημα πίσω της, είναι το είδος με το οποίο έχω πρόβλημα να συνδεθώ. Για μένα είναι απαραίτητο να σημαίνει κάτι.

G.: Τι αναμνήσεις έχετε από την παιδική σας ηλικία;

Σ.Κ.: Υπήρχαν όμορφες στιγμές, αλλά και πολλές δυσκολίες. Οταν ανακαλώ μνήμες, βλέπω ότι σήκωνα ένα βάρος. Οφείλω ένα μεγάλο μέρος της μουσικής μου στις εμπειρίες που αποθήκευσα τότε. Μέσα από τα τραγούδια μου επιστρέφω στην παιδική μου ηλικία. Ενα από τα τελευταία που έγραψα, το «How Sweet You Are», αποτελεί ένα είδος ψυχοθεραπείας όπου μιλάω στον νεότερο εαυτό μου. Είναι η προσπάθειά μου να παρηγορήσω εκείνο το παιδί, να αναγνωρίσω τον πόνο, αλλά και τη δύναμή του. Νομίζω ότι αυτό που με καθόρισε περισσότερο απ’ όλα ήταν ότι έμαθα να αντιμετωπίζω τα δύσκολα και να τα μετουσιώνω σε δημιουργία. Η μουσική έγινε ο τρόπος μου να ερμηνεύω τον κόσμο μου και αυτό ισχύει μέχρι σήμερα.

G.: Ο χρόνος σάς έχει αλλάξει ως άνθρωπο; Ως καλλιτέχνη;

Σ.Κ.: Η αλλαγή είναι ουσιώδης για μένα. Δεν θα μπορούσα να κάνω τη δουλειά μου αν δεν άλλαζα διαρκώς. Η μουσική μου αντικατοπτρίζει αυτή τη φύση μου γιατί κάθε πρότζεκτ είναι ένα διαφορετικό κομμάτι του ταξιδιού μου. Εχω γίνει πιο ειλικρινής, πιο πρόθυμη να μοιραστώ ποια είμαι και τι έχω περάσει. Αν υπάρχει κάτι που θα ήθελα τώρα να αλλάξω, αυτό θα ήταν να γίνω πιο ευγενική προς τον εαυτό μου. Είμαι ο πιο σκληρός κριτής του και γι’ αυτό προσπαθώ να με μαλακώσω λίγο και να του δώσω τον χρόνο να εξελιχθεί φυσιολογικά αντί να τον πρεσάρω.


G.: Η μεγαλύτερη επιτυχία σας και ένα από τα πιο ωραία τραγούδια που έχω ακούσει ποτέ, το «My Love», μιλάει για έναν δύσκολο έρωτα. Εχετε ερωτευτεί;

Σ.Κ.: Βέβαια, και πιστεύω ότι ο έρωτας είναι μια από τις πιο όμορφες, αλλά και πιο περίπλοκες εμπειρίες. Δεν έχει πάντα την ικανότητα να διαρκέσει και αυτό είναι το δυσκολότερο κομμάτι, όταν συνειδητοποιούμε ότι μια όμορφη ιστορία πρέπει να τελειώσει. Ο έρωτας είναι οδυνηρός γιατί σου ζητάει να είσαι τρωτός, να ανοιχτείς με τρόπους που είναι τρομακτικοί. Αλλά ακόμα κι αν καταλήξει στην καταστρoφή, πιστεύω ότι αξίζει γιατί πάντα μας δίνει ένα μάθημα.

G: Εχετε βιώσει τις εμπειρίες για τις οποίες τραγουδάτε;

Σ.Κ.: Φυσικά. Η μουσική μου είναι βαθιά προσωπική, σχεδόν καθαρτική. Κάθε τραγούδι προέρχεται από μια αληθινή εμπειρία, είτε δική μου είτε κάποια που έζησα από κοντά. Πιστεύω ότι αυτός είναι ο λόγος που συχνά έχω έναν πιο σκοτεινό τόνο, γιατί έτσι διαχειρίζομαι τα δύσκολα συναισθήματα, σαν μια συνεδρία ψυχοθεραπείας. Το να γράφω και να τραγουδάω γι’ αυτά είναι ο τρόπος μου να τα επεξεργάζομαι, να βρίσκω ένα είδος απελευθέρωσης. Αποτελεί κάθαρση και πιστεύω ότι αυτό είναι που κάνει τους άλλους να συντονίζονται με τη δουλειά μου.

G.: Ακούτε μουσική στον ελεύθερο χρόνο σας;

Σ.Κ.: Ακούω πολύ και η λίστα μου έχει μεγάλη ποικιλία. Αυτά που ακούω δεν ταυτίζονται με εκείνα που τραγουδάω αλλά πιστεύω ότι με επηρεάζουν με κάποιον τρόπο. Αγαπώ την ωμότητα και την τιμιότητα της τζαζ αλλά απολαμβάνω και να πειραματίζομαι με διαφορετικά στυλ ενσωματώνοντας και ποπ ήχους. Ολα εξαρτώνται από τα συναισθήματα που έχω στη δεδομένη στιγμή.

G.: Εχετε ένα μοναδικό στυλ. Πώς το δημιουργήσατε;

Σ.Κ.: Το στυλ μου είναι η προέκταση αυτού που είμαι. Λίγο ωμό, λίγο σκοτεινό και πάντα ειλικρινές. Μου αρέσει να δημιουργώ μόνη μου τα ρούχα μου και τώρα πειραματίζομαι με την κατασκευή κοστουμιών για τα σόου μου. Θεωρώ τη μόδα άλλον έναν τρόπο έκφρασης. Δεν είμαι σύμβολο του στυλ, όμως, αν το στυλ μου εμπνέει κάποιον άλλον, χαίρομαι πολύ. Ράβω πολλά κομμάτια μόνη μου αλλά συνεργάζομαι και με δημιουργούς που βοηθούν να υλοποιήσουμε τις ιδέες μου. Θέλω να εξασφαλίσω ότι όλα, από τα ρούχα μέχρι την κίνηση, διηγούνται την ιστορία μου.


G.: Πώς είναι η ζωή σας; Βρίσκετε χρόνο για τον εαυτό σας;

Σ.Κ.: Η ζωή μου μοιάζει με ανεμοστρόβιλο. Λατρεύω τις περιοδείες. Αν και εξαντλητικές, η ενέργεια του λάιβ είναι μοναδική. Γι’ αυτό έμαθα τη σημασία της ξεκούρασης και της επαναφόρτισης. Οταν δεν δουλεύω, μου αρέσει να μένω σπίτι, να φροντίζω τα ζώα μου (έχω πολλά), να ράβω, να ζωγραφίζω, να κάνω πράγματα με τα χέρια μου. Τον περασμένο μήνα έφτιαξα μόνη μου μια λιμνούλα για τα ψάρια στον κήπο. Οποτε μπορώ, προσπαθώ να κάνω ταξίδια για εμένα. Η Ελλάδα είναι ένας από τους αγαπημένους μου προορισμούς, για τη ζεστασιά, τους ανθρώπους, τον πολιτισμό. Είναι ένα από αυτά τα μέρη που σε κάνουν να νιώθεις ότι γυρίζεις σπίτι σου.

G.: Ποια είναι η σχέση σας με τη χώρα μας;

Σ.Κ.: Η Ελλάδα είχε πάντα μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου. Το κοινό της είναι απίστευτο. Παθιάζεται, γνωρίζει όλους τους στίχους και πραγματικά νιώθει τη μουσική. Μπορώ να είμαι εντελώς ο εαυτός μου πάνω στη σκηνή και το κοινό να με καταλάβει. Αντλώ επίσης έμπνευση από τον πολιτισμό και την Ιστορία της. Η έννοια της κάθαρσης στη δουλειά μου πηγάζει από την αρχαία ελληνική τραγωδία