Αντώνης Κρόμπας - Αλέξανδρος Ρήγας: Ζαριές στη σκηνή
Οι δύο καλλιτέχνες τζογάρουν στην παράσταση «Το Τάβλι» του Δημήτρη Κεχαΐδη και χτυπούν γερά στο ταμπλό της ελληνικής δραματουργίας. Αυτή η συνεργασία τελικά έφερε ντόρτια ή ετοιμάζονται για φεύγα;
Στο πλευρό του Αλέξανδρου Ρήγα, ο Αντώνης Κρόμπας δίνει ζωή στον Φώντα, έναν ριψοκίνδυνο οραματιστή και επίδοξο μάγο των μπίζνες, αν και ποτέ δεν καταφέρνει να κάνει πράξη καμία από τις μεγάλες ιδέες του. «Ο Φώντας είναι μία από τις πιο δυνατές φιγούρες που έχω συναντήσει. Με γοήτευσε η αποφασιστικότητά του, αυτή η εκρηκτικότητα του χαρακτήρα που δεν διστάζει να προδώσει τα πάντα για το κέρδος», σχολιάζει ο ηθοποιός. «Είναι ένας τύπος τόσο απεγνωσμένος και γεμάτος όνειρα, που νομίζω πως το όνειρο είναι ό,τι τον κρατάει στη ζωή - και αυτό, ξέρετε, κάπου σου προκαλεί μια τρυφερότητα, γιατί καταλαβαίνεις πως πίσω από όλη αυτή τη μάχη για το χρήμα υπάρχει μια απελπισμένη ανάγκη να νιώσει σπουδαίος». Η σκηνική σύμπραξη των δύο καλλιτεχνών δεν είναι μόνο δυναμική αλλά και αντισυμβατική. «Ευτυχήσαμε με τον Αλέξανδρο να έχουμε μια άψογη συνεργασία από τις πρόβες και ειλικρινά το να βλέπει το κοινό δύο χαρακτήρες που είναι ταγμένοι σε ένα σκληρό, συχνά βίαιο έργο, είναι μια έκπληξη», προσθέτει ο Αντώνης Κρόμπας. «Προσωπικά, είναι μια ευκαιρία να δείξω μια πλευρά μου που το κοινό ίσως δεν έχει ξαναδεί».
«Το “τάβλι” είναι το έργο-καθρέφτης για τον Έλληνα: η γρήγορη αρπαχτή, το όνειρο για εύκολο χρήμα είναι κομμάτια μας και σήμερα»
Ο Αλέξανδρος Ρήγας, με την πολυετή εμπειρία του στην τηλεόραση και το θέατρο, έχει αναπτύξει μια πολύπλευρη προσέγγιση στην τέχνη του. Για εκείνον η διαφορά αυτής της προσέγγισης στα δύο μέσα αφορά περισσότερο την τεχνική. «Στην τηλεόραση ή στον κινηματογράφο έχεις τον φακό που μεταφέρει το συναίσθημα με άλλον τρόπο, ενώ στο θέατρο είναι η αμεσότητα με τον θεατή που απαιτεί απόλυτη ειλικρίνεια στη στιγμή. Στην τελική, όμως, ο στόχος παραμένει ίδιος: να κάνεις το κοινό να σε ακολουθήσει σε αυτό το “παραμύθι”, είτε είναι μέσα από ένα τηλεοπτικό πλάνο, είτε είναι ζωντανά μπροστά του». Οσον αφορά τη φετινή δουλειά του, παρατηρεί ότι το πνεύμα του συγγραφέα διατρέχει το έργο με ένταση και κυνισμό. «Το “Τάβλι” είναι το έργο-καθρέφτης για τον Ελληνα. Ειδικά σε δύσκολες εποχές, όπως αυτή που το έγραψε ο Κεχαΐδης, τα στοιχεία της αδυναμίας και της ματαιοδοξίας έρχονται στην επιφάνεια. Η γρήγορη αρπαχτή, το όνειρο για εύκολο χρήμα, όλα αυτά που ο Κεχαΐδης παρουσίασε είναι ακόμα και σήμερα, δυστυχώς, κομμάτια μας.
Είναι λες και μας στήνει έναν καθρέφτη μπροστά μας, όπου βλέπουμε τα λάθη, τις αδυναμίες μας, ακόμα και την τάση μας να τα θυσιάζουμε όλα για το κατάλληλο τίμημα. Σήμερα, μοιάζει εξίσου αληθινό και νιώθω πως το κοινό καταλαβαίνει αυτή την οδυνηρή διαχρονικότητα».
Η επικαιρότητα του έργου εντυπωσιάζει εξίσου τον Αντώνη Κρόμπα. «Η ειρωνεία είναι ότι, παρόλο που αναφέρεται στη δεκαετία του ’50, μιλάει ακόμα για τις ίδιες ανθρώπινες αδυναμίες. Δεν είναι μόνο το όνειρο για εύκολο χρήμα - είναι η επιθυμία να παρακάμψουμε αξίες και σχέσεις με στόχο την πιο σύντομη διαδρομή προς την επιτυχία. Δυστυχώς, βλέπουμε ακόμα αυτή την κατάσταση. Η ανθρωποφαγία, η απαξίωση των άλλων για χάρη του προσωπικού κέρδους είναι ένα μοντέλο που μοιάζει ατελείωτο, σαν μια παρτίδα που δεν θα τελειώσει ποτέ».
«Η ανθρωποφαγία, η απαξίωση των άλλων για χάρη του προσωπικού κέρδους είναι σαν μια παρτίδα που δεν θα τελειώσει ποτέ»
Το έργο «Το Τάβλι» θεωρείται ένα από τα πιο σημαντικά της ελληνικής δραματουργίας. Στη φετινή απόδοσή του, οι δύο πρωταγωνιστές μάς δίνουν όχι μόνο μια παράσταση γεμάτη ζωντάνια, αλλά και ένα καθρέφτισμα της δικής μας κοινωνίας. Οπως τονίζουν και οι δύο, είναι ένα έργο με το οποίο κάθε γενιά μπορεί να συνδεθεί με τον δικό της τρόπο, καθώς κάθε γενιά προσπαθεί να ξεφύγει από τα λάθη της προηγούμενης, αλλά συχνά επιστρέφει στην ίδια επιδίωξη του «πιο εύκολου δρόμου». Οσο για τον συμβολισμό που έχει το τάβλι ως παιχνίδι, ο Αντώνης Κρόμπας τον βρίσκει εύστοχο και καθοριστικό για το έργο: «Για εμένα, το τάβλι είναι μια μεταφορά για την αιώνια αναζήτηση της επιτυχίας μέσα σε περιορισμένα όρια. Οι χαρακτήρες καταστρώνουν σχέδια για μεγάλες επιτυχίες και υπερπόντια ταξίδια, αλλά στην πραγματικότητα μένουν παγιδευμένοι στα μικρά, προσωπικά τους σύνορα. Ετσι και οι ήρωες του Κεχαΐδη: θέλουν να ξεφύγουν, αλλά τελικά εγκλωβίζονται σε έναν κλοιό που δεν μπορούν να σπάσουν».
Ο Αλέξανδρος Ρήγας και ο Αντώνης Κρόμπας, μέσα από μια παράσταση γεμάτη ένταση, χιούμορ και κυνισμό, καταφέρνουν να μας παρασύρουν σε αυτήν την ατέρμονη παρτίδα, προσκαλώντας μας να δούμε, να γελάσουμε, αλλά και να προβληματιστούμε. «Ελπίζουμε το κοινό να φύγει από το θέατρο με σκέψεις, όχι μόνο για την παράσταση, αλλά και για τον εαυτό του», λέει ο Ρήγας κλείνοντας τη συνέντευξη. «Στην τελική, το τάβλι είναι ένα παιχνίδι, αλλά για εμάς είναι και μια υπενθύμιση - να αναλογιστούμε ποιοι είμαστε και ποιοι θέλουμε να γίνουμε» ◆
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr