Ελένη Ανδρεάδη στο GALA: Οι «πράσινοι» ήρωες

Η γεννημένη στο Λονδίνο Ελένη Ανδρεάδη έχει εργαστεί ως στρατηγικός και περιβαλλοντικός σύμβουλος σε Ελλάδα, Αμερική, Αγγλία και Γερμανία και δραστηριοποιείται ως διευθύντρια Αειφορίας στον Όμιλο Sani/Ikos, με ξενοδοχειακές μονάδες-υποδείγματα βιωσιμότητας και κορυφαίες διακρίσεις.

Παράλληλα μετουσιώνει την ανησυχία της για το περιβάλλον σε σειρές παιδικών βιβλίων με θεαματική ανταπόκριση. Οι «Πράκτορες του Πλανήτη» απέσπασαν το Κρατικό Βραβείο Παιδικού Βιβλίου Γνώσεων, ακολούθησε το εφηβικό «Ο Τζάστιν Γκρέι και οι φύλακες της Γης» και η πιο πρόσφατη σειρά «Οι μαχητές του Ντάο».

Τα βιβλία της, που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Μεταίχμιο, έχουν μεταφραστεί στις ΗΠΑ, στην Κίνα, στην Αίγυπτο και την Τουρκία, ενώ η ΜΚΟ Πράκτορες του Πλανήτη, την οποία ίδρυσε η Ελένη, στοχεύει στη βιωματική εκπαίδευση και στο χτίσιμο της περιβαλλοντικής συνείδησης από μικρές ηλικίες. Να ευαισθητοποιήσει δηλαδή τα παιδιά για την προστασία του πλανήτη μέσα από τον πιο ουσιαστικό τρόπο: κατακτώντας την αρμονία με τον ίδιο τους τον εαυτό.

GALA: Πώς γεννήθηκαν οι «Μαχητές του Ντάο»;

Ελένη Ανδρεάδη: Η σειρά αυτή ξεκίνησε όταν οι εκδότες μου πρότειναν να δημιουργήσουμε κάτι για τα μικρότερα παιδιά μετά τους «Πράκτορες». Ταυτόχρονα η αδελφή μου Αθηνά Ανδρεάδη, μουσικός και στιχουργός, έτυχε να μου θυμίσει το κείμενο του Τάο Τε Τσινγκ, της αρχαίας κινέζικης φιλοσοφίας που στηρίζεται στην έννοια της ισορροπίας, το οποίο είχα πρωτοδιαβάσει στα σχολικά μου χρόνια και ξαναεπισκέφτηκα. Θέλησα τότε να γράψω για την σημασία του να βρούμε την ισορροπία μέσα μας αν θέλουμε να ζήσουμε σε ισορροπία με τον πλανήτη μας και έτσι άρχισαν να γράφονται οι «Μαχητές».

G.: Από εκεί ξεκινούν όλα, λοιπόν;

Ε.Α.: Ακριβώς. Οι εκπαιδευτικοί στα εκατοντάδες σχολεία που επισκεπτόμαστε ως ΜΚΟ Πράκτορες του Πλανήτη μάς επισημαίνουν πως ανησυχούν για την ψυχική υγεία των παιδιών. Τα σημαντικότερα περιβαλλοντικά θέματα που αντιμετωπίζουμε έχουν να κάνουν με κρίση αξιών που βλέπουμε στην ανθρωπότητα.

G.: Οι οποίοι «Πράκτορες» ήταν το πρώτο σου βιβλίο, σωστά;

Ε.Α.: Ναι, εκτός από βιβλίο -που μετά το κρατικό βραβείο εξελίχθηκε σε σειρά με άλλες πέντε συνέχειες-, είναι και η ΜΚΟ που έχει ολοκληρώσει προγράμματα με συμμετοχές πάνω από 100.000 παιδιών. Ειδικά μετά την καραντίνα, οι εκπαιδευτικοί, τους οποίους ζω από κοντά, άρχισαν να εκφράζουν την ανησυχία τους για την ψυχική υγεία των παιδιών και έτσι ακολούθησαν οι «Μαχητές» που συνδέουν την εσωτερική ισορροπία των παιδιών με την αγάπη για τον πλανήτη, τα οποία είναι αλληλένδετα. Υπάρχουν μελέτες που αποδεικνύουν τη σημασία της φύσης στην ανάπτυξη και την υγεία των παιδιών.

G.: Θα μας πεις πώς ξεκίνησε η ευαισθησία σου για το περιβάλλον;

Ε.Α.: Στα παιδικά μου χρόνια ήμουν τυχερή που μεγάλωσα έξω από την πόλη, κοντά στην φύση.

G.: Μένατε στο «Sani Resort»;

Ε.Α.: Βέβαια, για πολύ μεγάλα διαστήματα. Ήταν απαιτητική η δουλειά του πατέρα μου και όλης της οικογένειας, οπότε βρισκόμασταν εκεί. Αλλά και τον υπόλοιπο καιρό ζούσαμε στο Πανόραμα της Θεσσαλονίκης, που ήταν τότε εξοχή. Θυμάμαι με τους φίλους χανόμασταν σε εξορμήσεις με τις ώρες, λέγαμε «πάμε για περιπέτεια!». Το πιο βασικό για την περιβαλλοντολογική συνείδηση είναι να ζήσουν τα παιδιά στη φύση. Δεν μπορείς να προστατεύσεις κάτι που δεν γνωρίζεις. Άρχισα λοιπόν να οργανώνω καμπάνιες της WWF στο σχολείο μου και μετά, σπουδάζοντας στο Μπαθ της Αγγλίας και κάνοντας μεταπτυχιακό στο Χάρβαρντ, συνειδητοποίησα ότι έπρεπε να χτίσω μια καριέρα πάνω στην προστασία του περιβάλλοντος.

G.: Μήπως η συγγραφή ήταν για σένα και μια διέξοδος από την οικογενειακή σκέπη;

Ε.Α.: Είμαι πολύ τυχερή που έχω έναν πατέρα (σ.σ.: Ανδρέας Ανδρεάδης) ο οποίος δεν είναι απλώς επιτυχημένος επαγγελματικά, αλλά έθετε πάντα ψηλά τον πήχη, πρώτα για τον εαυτό του και ύστερα για την οικογένεια, αλλά και τους εργαζομένους του. Είναι οραματιστής με έναν τρόπο που εμπνέει τους άλλους και το ίδιο έκανε και σε εμάς, τα παιδιά του. Έτσι, ακολουθήσαμε αρκετά διαφορετικές πορείες και καταφέραμε να το κάνουμε με ακεραιότητα και καλά, όσο καλύτερα μπορούμε. Η συγγραφή υπήρχε πάντως στην οικογένεια, ένας θείος μου έγραφε, οι γιαγιάδες μου διάβαζαν, όλοι ζούσαν με ένα βιβλίο.

G.: Ποιοι ήταν οι αγαπημένοι σου συγγραφείς στα παιδικά σου χρόνια;

Ε.Α.: Λάτρευα πολύ την Ιστορία, διάβαζα Βενέζη, Καραγάτση, Πηνελόπη Δέλτα. Σκαρφάλωνα -θυμάμαι- στη βιβλιοθήκη και διάλεγα τα βιβλία. Από εκεί προέκυψε η συγγραφή. Ήμουν όμως αυστηρή με τον εαυτό μου, δεν τολμούσα να δημοσιεύσω εύκολα τα γραπτά μου. Πρώτα ασχολήθηκα με την περιβαλλοντική διαχείριση, την επικοινωνία περιβαλλοντικών απειλών προς τους ενήλικες, μετά με περιβαλλοντικά προγράμματα για παιδιά, και αργότερα κάποια στιγμή θέλησα να γράψω για παιδιά. Έτσι ήρθα σε επαφή με τον εκδοτικό μου οίκο, το Μεταίχμιο, και άρχισαν να εκδίδονται τα βιβλία μου.

G.: Και βρήκες τον δικό σου δρόμο...

Ε.Α.: Νομίζω, ναι. Η αλήθεια είναι ότι ένιωσα αρκετά νωρίς ότι χαράζω τη δική μου πορεία γιατί έκανα μια μικρή επανάσταση προτού επιστρέψω στην Ελλάδα και ασχοληθώ με την οικογενειακή επιχείρηση, πριν από 17 χρόνια. Έκανα το λεγόμενο «gap year», που είναι αρκετά διαδεδομένο για τους φοιτητές στην Αγγλία και ταξίδεψα -κάτι που στους γονείς μου φάνταζε τρελό- σε όλον τον κόσμο. Εργάστηκα, π.χ., έξι μήνες σε μια οργάνωση στην Ονδούρα που κατέγραφε τα δεδομένα του βυθού προκειμένου η συγκεκριμένη υποβρύχια έκταση να προστατευτεί από τα Ηνωμένα Έθνη. Μετά ταξίδεψα στη Μαλαισία, στην Ινδονησία και την Αυστραλία για να ανακαλύψω και άλλες πτυχές του εαυτού μου.

G.: Πρέπει να χαθείς για να βρεις τον εαυτό σου;

Ε.Α.: Ακριβώς. Όπως πρέπει και να περάσεις από το σκοτάδι για να βρεις το φως. Και έτσι επέστρεψα στο Λονδίνο όπου ολοκλήρωσα τις σπουδές μου και για το μεταπτυχιακό πήγα στη μακρινή, όπως φάνταζε στα μάτια μας τότε, Αμερική. Χρειάστηκε να περάσουν 12 χρόνια για να επιστρέψω στην Ελλάδα και να εργαστώ στο «Sani Resort». Ξεκίνησα το Τμήμα Αειφορίας, αλλά τα βράδια έγραφα, με βοηθούσε ως ένα είδος διαλογισμού.

G.: Στον Sani/Ikos τι ακριβώς κάνεις;

Ε.Α.: Με την ομάδα μου φροντίζουμε τα ξενοδοχεία του ομίλου να είναι υπόδειγμα βιωσιμότητας στον χώρο της φιλοξενίας στην Ελλάδα, αλλά και τη Μεσόγειο. Φιλοδοξούμε να έχουμε μηδενικές εκπομπές άνθρακα μέχρι το 2030, δηλαδή 20 χρόνια νωρίτερα από τον αντίστοιχο ευρωπαϊκό στόχο. Στοχεύουμε στην εξάλειψη, επίσης, των πλαστικών μιας χρήσης, στην ελαχιστοποίηση χρήσης νερού, στην προστασία της βιοποικιλότητας και την ενίσχυση δράσεων που την προωθούν. Το όραμά μας είναι η εμπλοκή και των πελατών, μικρών και μεγάλων, γι’ αυτό οργανώνουμε σχετικά εργαστήρια.

G.: Από τον χώρο της φιλοξενίας υπήρχε κάποιος επισκέπτης που σου έκανε ιδιαίτερη αίσθηση;

Ε.Α.: Είχαμε τον Ράφα Ναδάλ και την οικογένειά του. Κάναμε πολύ ωραίες συζητήσεις για το ομώνυμο ίδρυμά του, το οποίο στηρίζει ευπαθείς ομάδες νέων στην Ισπανία, αλλά και διεθνώς. Ήταν πολύ προσιτός και το ειλικρινές ενδιαφέρον που τρέφει για τη Μαγιόρκα, απ’ όπου κατάγεται, δείχνει μια ανθρωπιά που δύσκολα συναντάς.

«Το πιο βασικό είναι να ζήσουν τα παιδιά στη φύση. Δεν μπορείς να προστατεύσεις κάτι που δεν γνωρίζεις».

Ειδήσεις σήμερα:

Κώστας Σημίτης: Πέθανε ο πρώην πρωθυπουργός σε ηλικία 88 ετών

Τα μεγάλα έργα που θα «τρέξουν» το 2025 - Από τα μετρό Αθήνας και Θεσσαλονίκης στον ΒΟΑΚ

Βροχές σήμερα με μικρή πτώση της θερμοκρασίας - Με τι καιρό θα γιορτάσουμε τα Θεοφάνεια