H Ρενέ Ζελβέγκερ στο Gala: «Μπορείς να είσαι ευτυχισμένη όταν αγαπάς τον εαυτό σου»
Η επιστροφή στον ρόλο-ορόσημο είναι κάτι περισσότερο από μια νοσταλγική αναβίωση - Η βραβευμένη με δύο Oσκαρ ηθοποιός εξηγεί πώς η εμβληματική ηρωίδα της διπλανής πόρτας παραμένει επίκαιρη για πάνω από δύο δεκαετίες
Συνέντευξη στη Μάρα Θεοδωροπούλου
Οταν το «Ημερολόγιο της Μπρίτζετ Τζόουνς» προβλήθηκε για πρώτη φορά στα σινεμά, το 2001, η γοητευτικά προσιτή ηρωίδα του είχε απήχηση σε μια γενιά γυναικών που προσπαθούσαν να ισορροπήσουν τον έρωτα, την καριέρα και την αποδοχή του εαυτού τους σε μια εποχή εξωπραγματικών προσδοκιών.
Στο επίκεντρο βρισκόταν, φυσικά, η Ρενέ Ζελβέγκερ, η Αμερικανίδα ηθοποιός που έφερε στη ζωή την κοσμαγάπητη φιγούρα των βιβλίων της Ελεν Φίλντινγκ, παίρνοντας κιλά, τελειοποιώντας τη βρετανική της προφορά και κερδίζοντας με το σπαθί της μια υποψηφιότητα για Οσκαρ.
Με το πέρασμα των χρόνων, η Μπρίτζετ εξελίχθηκε παράλληλα με το κοινό της και τις συζητήσεις γύρω από τις σχέσεις, την εικόνα του σώματος και τη γυναικεία αυτοδιάθεση. Φέτος, εισέρχεται και πάλι στο προσκήνιο, με τη νέα ρομαντική κομεντί «Τρελή από Ερωτα - Μπρίτζετ Τζόουνς: Η Επιστροφή». Η Μπρίτζετ του 2025 είναι μητέρα δύο παιδιών, χήρα, ενεργή στα dating apps και πολιορκούμενη από δύο άντρες, αποδεικνύοντας ότι η αναζήτηση της ευτυχίας και της αυτοανακάλυψης είναι διαχρονικά ζητήματα. Και η Ζελβέγκερ, με τη χαρακτηριστική ζεστασιά της, την κωμική της φλέβα και το συναισθηματικό της βάθος, ζωντανεύει για άλλη μια φορά την Μπρίτζετ Τζόουνς με ενθουσιασμό και συγκίνηση, όπως αποκαλύπτει στην παρακάτω συνέντευξη με αφορμή την κυκλοφορία της πολυαναμενόμενης τέταρτης ταινίας της σειράς.
Gala: Πώς νιώθεις που ξανασυναντιέσαι με την Μπρίτζετ Τζόουνς; Ρενέ Ζελβέγκερ: Ακούγεται λίγο παράξενο να δηλώνεις ότι είστε φίλοι με έναν κινηματογραφικό χαρακτήρα, αλλά έτσι νιώθεις. Στα βιβλία, στην οθόνη, είναι όντως σαν να ξανασυναντάς τη φίλη σου. Είναι πολύ ενδιαφέρον όταν ένας φανταστικός χαρακτήρας κινείται στη ζωή του όπως και οι άνθρωποι που δημιουργούν μια σχέση μαζί του και τον αγαπούν και νιώθουν ότι μπορούν να αναγνωρίσουν τον εαυτό τους σε εκείνον, στη ζωή του, στις εμπειρίες του. Και όταν μπορούν να τον ξανασυναντήσουν, να δουν πώς έχει μεγαλώσει, πώς έχει αλλάξει η ζωή του, πώς αντιμετωπίζει τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει σήμερα στη ζωή και πώς αυτό μεταφράζεται, πώς το αισθάνονται καθολικά οι άνθρωποι που έχουν μεγαλώσει μαζί του κατά κάποιον τρόπο.
G.: Πού βρίσκεται, λοιπόν, η Μπρίτζετ Τζόουνς στη ζωή της αυτή τη στιγμή, τι έχει αλλάξει για εκείνη; Ρ.Ζ.: Την τελευταία φορά την αφήσαμε στο ξεκίνημα της ευτυχίας της. Και συνεχίζουμε από εκεί όπου τα πράγματα δεν πήγαν ακριβώς σύμφωνα με το σχέδιο. Οπως έχει αναφέρει η Ελεν Φίλντινγκ, αυτή η ιστορία είναι η πιο προσωπική απ’ όλα τα βιβλία της Μπρίτζετ, επειδή η ηρωίδα αντιμετωπίζει το πένθος και την απώλεια και μοιράζεται τις πιο πολύτιμες προσωπικές της στιγμές, τις στιγμές με τα παιδιά της, και η ίδια βίωνε το ίδιο πράγμα στη δική της ζωή ενώ το έγραφε. Η Μπρίτζετ είναι μόνη της λοιπόν. Είναι μια ανύπαντρη μητέρα και προσπαθεί να καταλάβει τι της επιφυλάσσει η ζωή στη συνέχεια, πώς να επεξεργαστεί κάποια πράγματα και ποιες επιλογές θα ήταν σωστές για να ξεκινήσει το νέο της κεφάλαιο.
G.: Ποιος ήταν ο αποφασιστικός παράγοντας για να επιστρέψεις; Είναι μια μεγάλη απόφαση, σωστά; Ρ.Ζ.: Δεν είναι τόσο δύσκολη απόφαση επειδή αγαπώ πολύ αυτόν τον χαρακτήρα. Αισθάνομαι πολύ προστατευτική μαζί της. Και στην περίπτωση της Μπρίτζετ Τζόουνς είναι πολύ ωραίο που κανείς δεν θέλει να κάνει άλλη μια ταινία μόνο και μόνο επειδή μπορεί. Πάντα υπάρχει ένας λόγος για να επανεξετάσουμε τον χαρακτήρα, τη ζωή και τον κόσμο της. Οι εμπειρίες της αντικατοπτρίζουν, κατά κάποιον τρόπο, τι συμβαίνει αυτή την εποχή, την κοινωνία, τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες - βασικά όλοι μέσω της ευρύτερης οικογένειάς της. Ειλικρινά, οποιοσδήποτε σχετίζεται με την Μπρίτζετ Τζόουνς. Και διαπιστώνω ότι δεν είναι μόνο οι γυναίκες. Βλέπουν τον εαυτό τους στην ανθρωπιά της. Ο κόσμος έχει αλλάξει τόσο πολύ στα σχεδόν 25 χρόνια από τότε που ξεκινήσαμε το κινηματογραφικό ταξίδι κι αυτές οι επανασυνδέσεις είναι αληθινές επειδή αυτές οι φιλίες που έχουν αναπτυχθεί όλα αυτά τα χρόνια είναι αληθινές. Αγαπάμε όλοι αυτές τις εμπειρίες. Είναι συναρπαστικό να βλέπεις πώς έχουν μεγαλώσει και αλλάξει όλοι και να αφηγείσαι την ιστορία από μια νέα, διαφορετική οπτική γωνία.
G.: Ανατρέχοντας στην πρώτη ταινία, μίλησέ μας λίγο για τη διαδικασία δημιουργίας αυτού του χαρακτήρα. Από πού ξεκίνησες, ποιος ήθελες να είναι ο πυρήνας του πνεύματος της Μπρίτζετ; Ρ.Ζ.: Ξέρεις ποιο είναι το ενδιαφέρον; Δεν είναι τόσο το ότι ο συσχετισμός ανάμεσα στην Μπρίτζετ και σε μένα είναι ισχυρότερος από όλους τους ανθρώπους που την αγαπούν, αλλά το ότι είναι μέσα τους. Και νομίζω ότι το γεγονός ότι τα βιβλία αγαπήθηκαν διεθνώς τόσον καιρό προτού ξεκινήσουμε το ταξίδι της ταινίας είναι κάτι πολύ καλό επειδή οι αναγνώστες φαντάζονται τον εαυτό τους μέσα στις σελίδες. Ετσι, όταν είχαμε την ευκαιρία να δημιουργήσουμε την Μπρίτζετ στην οθόνη, το κοινό ήταν ήδη ερωτευμένο μαζί της. Αυτό είναι μεγάλη τύχη. Και τότε πρέπει εσύ να μην τα κάνεις θάλασσα! Είχα, λοιπόν, πολλή βοήθεια. Αρχίσαμε να συζητάμε για την ταινία το 1999 και τον Ιανουάριο του 2000 άρχισα να δουλεύω πάνω στην προφορά με την υπέροχη Μπάρμπαρα Μπέρκερι, με την οποία συναντιόμασταν τρεις φορές την ημέρα. Ηταν το πρώτο πράγμα που έκανα το πρωί και μετά πήγαινα να δουλέψω στον εκδοτικό οίκο Picador ως Μπρίτζετ Κάβεντις η οποία είχε εργαστεί στις ΗΠΑ. Η βρετανική προφορά της είχε αμερικανοποιηθεί επειδή πήγε σχολείο στην Αμερική και μετά έκανε την πρακτική της. Το Κάβεντις ήταν το επώνυμο του Τζόναθαν Κάβεντις, παραγωγού των πρώτων δύο ταινιών, ο οποίος ήταν φίλος με τον εκδότη της Picador που εκπροσωπούσε, επίσης, την εμβληματική συγγραφέα, την προσωπικότητα, τη διασημότητα, την έμπνευση για τόσους πολλούς ανθρώπους από γενιά σε γενιά, την Ελεν Φίλντινγκ.
G.: Και ήταν η προφορά το ξεκλείδωμα του χαρακτήρα για σένα; Ρ.Ζ.: Ενα μέρος του σίγουρα. Οπως και το να ανακαλύπτεις πώς είναι να υπάρχεις στον κόσμο ως ένα ειλικρινές άτομο, ένα ανοιχτό βιβλίο τόσο ευάλωτο και τόσο αγνό, αυθεντικό και αισιόδοξο. Ναι, αυτό ήταν ένα μέρος. Βοήθησαν και τα κοστούμια, πάντα βοηθούν. Η Μπρίτζετ έχει πάντα υπέροχες ιδέες. Η εκτέλεση ίσως δεν είναι πάντα τέλεια, αλλά εκείνη συνεχίζει. Αυτό φαίνεται σε όλα: στο πώς περπατάει, πώς κάνει ποδήλατο, πώς συμπεριφέρεται γενικά. Φαίνεται στη γλυκύτητά της. Καταλαβαίνετε ότι την αγαπώ; Την αγαπώ!
G.: Αυτή η ευάλωτη πλευρά, η θετικότητα είναι ο λόγος που την αγαπάμε. Δεν υπάρχουν πολλοί χαρακτήρες που μας δίνουν τη δυνατότητα να είμαστε απλά άνθρωποι. Ρ.Ζ.: Απλώς μας θυμίζει τι διακυβεύεται. Οτι δεν πειράζει να μην είμαστε τέλειοι. Μπορείς και πάλι να βρεις έναν άντρα, να πετύχεις και να είσαι ευτυχισμένη όταν απλά αγαπάς τον εαυτό σου. Οταν αποδέχεσαι αυτό που είσαι, με τα ελαττώματά σου.
Στις νέες της περιπέτειες, η χήρα και μητέρα δύο παιδιών Μπρίτζετ πολιορκείται από τον νεαρό Ρόξστερ (Λίο Γούνταλ)
G.: Με τρία από τα τέσσερα βιβλία να έχουν ήδη μεταφερθεί στην οθόνη, περίμενες ότι το «Mad about the boy» θα ήταν η επόμενη συνέχεια; Ρ.Ζ.: Βέβαια. Αισιοδοξώ πάντα ότι θα υπάρξει άλλη μια επανένωση. Με έχει κακομάθει αυτή η εμπειρία. Ποιος το κάνει αυτό; Να παίζεις ξανά και ξανά έναν χαρακτήρα που αγαπάς τόσο πολύ και να βλέπεις πώς ταιριάζει σε κάθε νέο κεφάλαιο της δικής σου ζωής. Εχει πλάκα, μπορώ να καταγράψω τις δικές μου δεκαετίες και εμπειρίες ζωής γύρω από τη δημιουργία αυτών των ταινιών μαζί με την ευρύτερη οικογένεια των αληθινών φίλων της Μπρίτζετ. Eίναι πάντα πολύ συγκινητικό όταν ξανασυναντιόμαστε και ακόμα περισσότερο όταν αποχαιρετιόμαστε.
G.: Πες μας για τον χαρακτήρα του Χιου Γκραντ και για τη σχέση της Μπρίτζετ και του Ντάνιελ. Γιατί είναι ξεχωριστή; Ρ.Ζ.: Δεν έχει πλάκα να έχεις φτιάξει την ευρύτερη οικογένειά σου με τέτοιον τρόπο ώστε ο καθένας να έχει τη θέση του και, όταν κάποιος αλλάζει θέση, να αλλάζει και η δυναμική; Η δυναμική εξελίσσεται και γίνεται κάτι πολύ πιο σημαντικό απ’ ό,τι περίμενες. Συγκινήθηκα πολύ διαβάζοντας την εξέλιξη της Μπρίτζετ και του Ντάνιελ. Εχοντας μεγαλώσει κι εγώ, όπως και η Μπρίτζετ, βρίσκω αυτό το είδος της αναπόφευκτης εξέλιξης όταν φτάνεις σε μια ορισμένη ηλικία τόσο αληθινό και υπέροχο και ξεχωριστό. Βλέποντας την πρώτη ταινία, έχοντας γνωρίσει τον Ντάνιελ όπως τον γνωρίσαμε, δεν θα το φανταζόσουν ποτέ - και νομίζω ότι αυτό είναι που κάνει τη σχέση τόσο γοητευτική. Το βρίσκω πραγματικά εκπληκτικό και όμορφο.
G.: Πώς ήταν όταν ξαναβρέθηκες στο δωμάτιο παίζοντας πάλι με τον Χιου; Ρ.Ζ.: Είμαστε σαν οικογένεια. Είμαι σίγουρη ότι ακούγεται αρκετά περίεργο το να συναντιέσαι με κάποιον κάθε λίγα χρόνια και να νιώθετε σαν οικογένεια. Συνέβη, όμως, απ’ όταν συναντηθήκαμε για πρώτη φορά στην πρόβα. Τι σπάνια και πολύτιμη ευλογία που είναι να μοιραζόμαστε αυτές τις εμπειρίες, να ζωντανεύουμε αυτούς τους χαρακτήρες κι αυτές τις ιστορίες και να διαπιστώνουμε ότι έχουν τόσο σημαντικό νόημα για άλλους ανθρώπους όσο και για εμάς. Είναι όμορφο πράγμα και πολύ σπάνιο.
G.: Ο Κόλιν Φερθ επιστρέφει ως Μαρκ Ντάρσι, αλλά με απροσδόκητο τρόπο. Θα μας μιλήσεις γι’ αυτό; Ρ.Ζ.: Μάλλον δεν μπορώ γιατί θα συγκινηθώ και δεν θα μπορώ να μιλήσω. Εχω ερωτευτεί αυτούς τους χαρακτήρες, αγαπώ τον Μαρκ Ντάρσι και την ιστορία του, οπότε μου είναι αφόρητο. Είναι όπως στη ζωή, έτσι δεν είναι; Το να γυρίζω δηλαδή αυτές τις σκηνές γνωρίζοντας ότι εκείνος κι εγώ δεν θα μπορούμε να το κάνουμε αυτό πλέον… Συγγνώμη, είναι αρκετά αληθινό.
G.: Αυτή είναι η πρώτη φορά που δούλεψες με τον Λίο Γούνταλ. Πώς ήταν η συνεργασία σας; Ρ.Ζ.: Είναι τόσο διασκεδαστικός! Δεν ήταν δύσκολη η συνεργασία. Είναι τόσο συμπαθής άνθρωπος, ευγενικός, αξιαγάπητος και πολύ ταλαντούχος. Περάσαμε ωραία στα γυρίσματα, γίναμε γρήγορα φίλοι. Ηταν πολύ εύκολο να βρούμε έναν τρόπο να νιώθουμε άνετα ο ένας με τον άλλον και να ξεπεράσουμε την αμηχανία αυτών των σκηνών που πρέπει να γυρίσεις μαζί μπροστά σε 100 άτομα που σε κάνουν να νιώθεις πραγματικά ευάλωτος. Το ξεπεράσαμε γελώντας. Ηταν υπέροχα. Δεν μπορώ να φανταστώ καλύτερη εμπειρία για την Μπρίτζετ σε αυτό το στάδιο της ζωής της απ’ ό,τι με αυτούς τους δύο τύπους. Τι δώρο...
G.: Τώρα η Μπρίτζετ είναι και μητέρα. Δούλεψες με τη Μίλα Γιάνκοβιτς και τον Κάσπερ Κνοπφ -ως Μέιμπελ και Μπίλι- και έπρεπε να δημιουργήσετε μια πειστική οικογενειακή σχέση στην οθόνη. Από πού ξεκινήσατε; Ρ.Ζ.: Ειλικρινά, δεν ήταν δύσκολο. Η Μίλα είναι μια γλύκα. Τη γνώρισα στην πρώτη μας πρόβα, στα γενέθλιά μου, που τυχαίνει να συμπίπτουν με τα γενέθλια της μαμάς της. Μου το επισήμανε πολύ ενθουσιασμένη. Μου έφερε μια κάρτα που είχε φτιάξει κι από εκεί και πέρα όλα πήγαν καλά. Αποπνέει ενέργεια και αγάπη. Είναι τόσο αυθεντική που δεν μπορείς παρά να την αγαπήσεις. Και αν επρόκειτο να δημιουργήσεις ένα ανθρώπινο ον για να γίνει η κόρη της Μπρίτζετ Τζόουνς, η Μίλα ήταν η ιδανική - και το καταλάβαμε με το που την είδαμε. Τα μαλλιά της ήταν μπερδεμένα κι εκείνη είχε τέτοια ζωντάνια που μπορούσες 100% να πεις ότι είναι το παιδί της Μπρίτζετ Τζόουνς. Το ίδιο και με τον Κάσπερ, που είναι ο δεύτερος Μαρκ Ντάρσι. Στην πραγματική ζωή έχει πολλή πλάκα. Θέλει να δοκιμάζει τα πάντα, παίρνει τη δουλειά του πολύ σοβαρά και την κάνει υπέροχα. Είναι πάντα χαμογελαστός και η σχέση που δημιούργησε με τη Μίλα, ως μεγάλος αδελφός και στήριγμα της μικρής αδελφής, ήταν υπέροχη. Διαρκώς την αγκάλιαζε, τη βοηθούσε, την ετοίμαζε για να φύγει, κι εκείνη απλώς τον θαύμαζε. Και, παρεμπιπτόντως, σκοτώνουν και οι δύο στο σκάκι! Δεν έχω ξαναδεί κάτι τέτοιο.
G.: Αυτό είναι, λοιπόν, το τελευταίο μας ταξίδι με την Μπρίτζετ Τζόουνς. Είσαι έτοιμη να πεις αντίο; Ρ.Ζ.: Οχι, δεν είμαι. Χρειάστηκα πολύ καιρό για να μου φύγει η προφορά αυτή τη φορά. Δεν το ήθελα. Οχι, λοιπόν, δεν είμαι έτοιμη. Αλλά αυτό είναι κάτι που αφορά την Ελεν, σωστά; Οσο η Μπρίτζετ είναι ζωντανή μέσα της δεν πρόκειται να πω ποτέ «αντίο».
