Ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης εξηγεί γιατί τον «καίει» η υπόθεση των 8 Τούρκων

Με μία αναλυτική ανάρτησή του στην προσωπική του σελίδα στο Facebook ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης εξηγεί στους διαδικτυακούς του φίλους, γιατί πρέπει να μας ενδιαφέρει όλους η υπόθεση των 8 Τούρκων αξιωματικών. Ο γνωστός ηθοποιός, με κείμενο του που έχει τίτλο ,«Γιατί -μέσα σ’ όλες τις σκοτούρες μου- με καίει η υπόθεση των Οκτώ», παραθέτει τους λόγους για τους οποίους δεν πρέπει να εκδοθούν.

Η ανάρτηση του Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη:

Γιατί -μέσα σ’ όλες τις σκοτούρες μου- με καίει η υπόθεση των Οκτώ.

Το θέμα θεωρείται -σχεδόν- λήξαν. Οι τρεις δίκες έγιναν, οι τρεις εισαγγελείς αγόρευσαν -και οι τρεις ΕΝΑΝΤΙΟΝ της έκδοσης, την προσεχή Δευτέρα βγαίνουν οι αποφάσεις. 

Οπότε, γιατί -μέσα σ’ όλες τις σκοτούρες μου- με καίει η υπόθεση των Οκτώ; (*Και γιατί -μέσα σ’ όλες τις σκοτούρες σας- θα έπρεπε να καίει κι εσάς;)
1. Με καίει γιατί υπό ΚΣ -που λένε στη φυσική- δεν έχουμε παρά να περιμένουμε τις αποφάσεις της ανεξάρτητης δικαιοσύνης. Αλλά δεν βρισκόμαστε σε ΚΣ: υπάρχει διάχυτη η αίσθηση ότι η πολιτική εξουσία επιθυμεί την έκδοση των Οκτώ και θα κάνει -ακόμα και τώρα- ό,τι περνάει από το χέρι της για να το πετύχει. Το Σύνταγμά μας όμως είναι απολύτως ξεκάθαρο για τη διάκριση των εξουσιών και η Ένωση Εισαγγελέων έχει ήδη επισημάνει ότι δεν θα δεχτεί παρεμβάσεις και προσπάθειες χειραγώγησης. Και το πιστεύω ειλικρινά. Αλλά αγρυπνώ.
2. Με καίει γιατί το ότι και οι τρεις εισαγγελείς αγόρευσαν εναντίον της έκδοσης δείχνει ότι έχουν δεχτεί το κύριο επιχείρημα της υπεράσπισης: ότι οι Οκτώ, αν εκδοθούν στην Τουρκία δεν θα έχουν μια δίκαιη και αμερόληπτη δίκη. Αυτό είναι το ΜΟΝΟ που μετράει νομικά σε μια υπόθεση σαν κι αυτή, διεθνώς. Δεν εξετάζεται η ουσία της υπόθεσης, μόνον οι συνθήκες δικαίου στη χώρα που ζητά την έκδοσή τους. Κι έχει γίνει απολύτως καθαρό τι ακριβώς συμβαίνει με τη Δικαιοσύνη στην Τουρκία. 

3. Με καίει γιατί το ότι δεν θα έχουν δίκαιη δίκη σημαίνει πολύ απλά ότι οι Οκτώ θα καταδικαστούν θα βασανιστούν ή και θα θανατωθούν. Πρόκειται λοιπόν -επίσης πολύ απλά- για μια υπόθεση ζωής και θανάτου.
4. Με καίει γιατί μια πολύ μεγάλη μερίδα διεθνών οργανισμών, οργάνων, θεσμών, πολιτικών αλλά και απλών πολιτών έχει ευαισθητοποιηθεί και εναντιώνεται στην έκδοσή τους, ενώ το θέμα -σ’ ένα κράτος δικαίου- μοιάζει αυτονόητο. Ένα θέμα που μοιάζει αυτονόητο και δεν είναι αυτονόητο, με καίει - για το κράτος δικαίου.
5. Με καίει λοιπόν το να μιλήσω, ακριβώς επειδή χρειάζεται να μιλήσω.
6. Το ότι με καίει τι θα γίνει με τους Οκτώ δεν σημαίνει ότι τους υπερασπίζομαι για τις -υποτιθέμενες και αναπόδεικτες-πράξεις τους. Ούτε, φυσικά, ότι είμαι υπέρ των πραξικοπημάτων. Ούτε καν ότι θα ήθελα να δημιουργηθεί οποιοδήποτε διπλωματικό ή πολιτικό θέμα με τη γείτονα χώρα. “Με καίει” σημαίνει απλώς ότι αναγνωρίζω το δικαίωμα της δίκαιης δίκης -για τον καθένα- ως αναφαίρετο ανθρώπινο δικαίωμα. Κι ότι τοποθετώ το ανθρώπινο δικαίωμα αυτό ακριβώς εκεί που του αξίζει: πάνω από κάθε σκοπιμότητα.
7. Με καίει γιατί το επιχείρημα ότι το θέμα είναι πολιτικό ή διπλωματικό, θέμα σχέσεων με τη γείτονα, είναι στη βάση του ανήθικο: σ’ ένα κράτος δικαίου τα δικαιώματα και οι ζωές των ανθρώπων, όταν ζυγίζονται με τα συμφέροντα και τις σκοπιμότητες, είναι -και πρέπει να είναι- πολύ βαρύτερα. 
8. Με καίει γιατί το ίδιο επιχείρημα είναι και αφελές: όποιος θυσίασε ανθρώπινα δικαιώματα για να πετύχει ασφάλεια, έχασε και τα δικαιώματα και την ασφάλεια.
9. Με καίει -κυρίως- γιατί το θέμα των Οκτώ δεν έχει να κάνει μ’ εκείνους, ή με το τι χώρα είναι η Τουρκία. Έχει να κάνει με μας, με το τι χώρα είναι η χώρα μου. Αν θέλουμε να είμαστε μια ευρωπαϊκή χώρα, δεν αρκεί το νόμισμα και η ανάπτυξη και η οικονομική άνθιση. Χρειάζεται απόλυτη προσήλωση στις βασικές αξίες -κάποιες από τις οποίες γεννήθηκαν εδώ, σ’ αυτά τα μέρη. 
10. Με καίει γιατί δημοκρατία σημαίνει κράτος δικαίου και ανθρώπινα δικαιώματα. Αν λείψουν αυτά, γκρεμίζεται κι εκείνη.

Γι΄αυτό -μέσα σ’ όλες τις σκοτούρες μου- με καίει το τι θα συμβεί με τους Οκτώ. Και το ζήτημα είναι πολύ πιο σοβαρό από τα θέματα της τρέχουσας επικαιρότητας. Γι’ αυτό, νομίζω, θα έπρεπε -μέσα σ’ όλες τις σκοτούρες σας- να καίει και σας.