Kέβιν Σπέισι: House of (gay) Cards

Μοιραία και νομοτελειακά αυτός που μπορεί να λεκιάσει ηθικά, να μαγαρίσει ξεχωριστές εμπειρίες είναι, κατ’ εξοχήν, ο ίδιος που τις δημιουργεί - εν προκειμένω ο Κέβιν Σπέισι, υποδυόμενος άλλους. Κι αυτό είναι ένα αδίκημα βαρύ, αλλά ποινικώς μη κολάσιμο, μια ψυχική οδύνη που προξενείται ενίοτε σε μαζική κλίμακα, αλλά δεν αποζημιώνεται και δεν επανορθώνεται με κανενός είδους συγγνώμη. Ούτε ξεπλένεται με την αφαίρεση ενός βραβείου Emmy, όπως αυτό που, εκτός συναγωνισμού, ετοιμαζόταν να δεχτεί ο Σπέισι για την προσφορά του στο τηλεοπτικό θέαμα.


Αν, για παράδειγμα, ο Κέβιν Σπέισι, καταθέτοντας μια στιγμή υποκριτικού μεγαλείου χάραξε στην ψυχή και το μυαλό των θεατών τη σακάτικη σωματικά και ηθικά παραμορφωμένη μορφή του Ριχάρδου Γ’ τώρα αναγκάζει τους ίδιους  να αναθεωρήσουν τις αναμνήσεις τους. Να τροποποιήσουν την εικόνα και τη συγκίνηση που τη συνόδευε, μουτζουρώνοντάς τη με τον ρύπο του βίτσιου. Διότι εκείνος που γήτευσε τα πλήθη στην Επίδαυρο το καλοκαίρι του 2011 με ένα σπάνιο ρεσιτάλ ηθοποιίας ήταν «ο παλιός Κέβιν Σπέισι», ο οποίος εδώ και μερικές ημέρες, δεν υπάρχει πια. Και όχι επειδή εκείνος ο Σπέισι προστάτευε με, αληθινά αξιοθαύμαστη, επιμέλεια φανατικού τον ιδιωτικό του βίο, αποφεύγοντας να δηλώσει ανοιχτά τι είναι, ετερό- ή ομοφυλόφιλος. Πιθανώς επειδή γνώριζε από πολύ νωρίς ότι το Χόλιγουντ δεν είναι και τόσο φιλικό προς την παρέκκλιση από την υποτιθέμενη κανονικότητα, εξ ου και είναι ελάχιστοι οι ομοφυλόφιλοι ηθοποιοί που έχουν κατακτήσει Οσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου. Οπότε και ο ίδιος, αν είχε στόχο την κορυφή, θα έπρεπε να θολώσει τα νερά ως προς τη σεξουαλική του ταυτότητα. Και τώρα, καθώς η υποκρισία εκδικείται, καταρρακώνοντας μια σπουδαία, σχεδόν μοναδική επί σκηνής υποκριτική δεινότητα, στον θρόνο του σούπερ σταρ αναρριχάται ένα άλλο πρόσωπο: ένας άνδρας γλοιώδης που εκμεταλλεύεται την εξουσία του, τη διασημότητα, ακόμη και τον πλούτο του, για να την πέφτει χυδαία σε άλλους άνδρες αδιακρίτως και σε ανήλικα αγόρια σαν να ήταν ο τελευταίος κίναιδος, απλώνοντας χέρι σε οποιαδήποτε σαρκική λεία θα μπορούσε να κορέσει τη νοσηρή του σεξουαλική πείνα.

Η ηθική έκπτωση του Σπέισι θα μπορούσε ίσως να παραλληλιστεί με εκείνη ενός άλλου παγκόσμιου ειδώλου, από τον χώρο της επαγγελματικής ποδηλασίας, του Λανς Αρμστρονγκ, ο οποίος διέσυρε ανεπανόρθωτα τον εαυτό του επιμένοντας -και κοροϊδεύοντας την υφήλιο- ότι κέρδιζε τον έναν Γύρο Γαλλίας μετά τον άλλον χωρίς να κάνει χρήση απαγορευμένων ουσιών. Ο Κέβιν Σπέισι είναι και αυτός ένας πρωταθλητής της ηθοποιίας. Πολυβραβευμένος με 55 βραβεία και 85 υποψηφιότητες, κάτοχος δύο Οσκαρ και μιας Χρυσής Σφαίρας, γενναιόδωρος δάσκαλος και μέντορας νέων καλλιτεχνών, φιλάνθρωπος, απλός και προσηνής σταρ πρώτου μεγέθους, μέγας μίμος του Μπιλ Κλίντον και του Κρίστοφερ Γουόκεν, με πηγαίο χιούμορ κ.λπ., υφίσταται τώρα τα επίχειρα των έκνομων πράξεών του: ώστε ο συγκλονιστικός Ριχάρδος Γ’, που άλωσε το ιερό του αρχαίου ελληνικού θεάτρου, στην προσωπική του ζωή δεν είναι παρά κάποιος που, π.χ., γραπώνει άλλους άνδρες από τα αχαμνά τους. Που κατεβάζει τα παντελόνια του και ρωτά τον υποψήφιο ερωμένο του «μεγάλο δεν είναι;» Και, στον αναπάντεχο για τον ίδιο αποτροπιασμό των άλλων, αντιδρά πανικόβλητος. Βγάζει αμέσως το ελβετικό του ρολόι, αξίας κάποιων χιλιάδων ευρώ, και το προσφέρει στο παρ’ ολίγον θύμα των ορέξεών του ως δώρο - αλλά και ως ανταμοιβή για την εξασφάλιση της σιωπής του. 

Ο Κέβιν Σπέισι διασκεδάζει με παρέα μουσικών και διοργανωτών του φεστιβάλ Bits & Bretzels στο Οκτόμπερφεστ στο Μόναχο τον περασμένο Σεπτέμβριο

Αποκαλύψεις

Ο Κέβιν Σπέισι είναι αυτός που προσερχόταν στις εκδηλώσεις απονομής των Οσκαρ συνοδευόμενος από την πολυαγαπημένη του μητέρα, με το επώνυμο της οποίας επέλεξε να πορευτεί στη βιομηχανία του θεάματος και όχι με το πατρικό Φάουλερ. Είναι, επίσης, ο ίδιος άνθρωπος που εκ των υστέρων μιλά δημοσίως για εντιμότητα και εμμέσως για μεταμέλεια, καθώς υπόσχεται «να «επιδιώξω διάγνωση και θεραπεία» - αλλά μόνο αφότου οι άνδρες που κατά καιρούς παρενόχλησε σεξουαλικώς άρχισαν να πολλαπλασιάζονται στη σχετική λίστα. Σε αυτήν περιλαμβάνονται ηθοποιοί σε ΗΠΑ και Βρετανία, όπου ο Σπέισι επί 11 χρόνια διηύθυνε το φημισμένο λονδρέζικο θέατρο Old Vic, και, παρεμπιπτόντως, εθώπευε λίαν ασεμνώς καλλιτέχνες όπως ο Μεξικανός Ρομπέρτο Καβάσος. Ενας Αμερικανός κινηματογραφιστής ονόματι Τόνι Μοντάνα (όπως ο Αλ Πατσίνο στον «Σημαδεμένο»), ακόμη και ένας μπάρμαν ένωσαν τη φωνή τους με όσους προηγήθηκαν επιβεβαιώνοντας τα βίτσια του Κέβιν Σπέισι. Πάντως, το γεγονός είναι ότι η υπόθεση Σπέισι εντάσσεται σε μια ομαδική θραύση του φράγματος του φόβου και της επιβεβλημένης σιωπής, ένα γενικότερο κύμα αποκαλύψεων που εσχάτως σαρώνει την ελίτ της showbiz. Με τις μεταχρονολογημένες αποκαλύψεις για τις σεξουαλικές παρασπονδίες mega stars όπως ο Ντάστιν Χόφμαν, καθώς και επιτυχημένων ανθρώπων του κινηματογράφου, όπως ο παραγωγός της «Επιστροφής» (με τον Λεονάρντο Ντι Κάπριο) Μπρετ Ράτνερ, ο σεναριογράφος και σκηνοθέτης Τζέιμς Τόμπακ, φαίνεται σαν ο απόηχος του σκανδάλου γύρω από τον Χάρβεϊ Γουαϊνστάιν να λειτούργησε όπως η αποδιαβάθμιση εγγράφων στον άκρως απόρρητο φάκελο της δολοφονίας του Τζον Κένεντι: αίφνης υπάρχουν παντού ένοχα μυστικά που ξεσκεπάζονται. 

Ο Κέβιν Σπέισι στο «American Beauty» όπου ερωτεύεται τη φίλη της κόρης του

Το δημόσιο κρυφτούλι

Το μείζον ζήτημα γύρω από τον Σπέισι είναι πλέον ηθικό και αφορά στην εντιμότητά του - και δευτερευόντως στις σεξουαλικές του προτιμήσεις ή στην ακολασία που του καταμαρτυρείται. Η μεγαλύτερη, δε, απορία είναι πώς κατάφερε να κρατήσει στο σκοτάδι των παρασκηνίων τις καταφανώς ασυγκράτητες ασελγείς του τάσεις. Μία από τις πιο χαρακτηριστικές ατάκες για τον Σπέισι υπερθεμάτιζε ανέκαθεν και μέχρι πριν από μερικές ημέρες ότι «γνωρίζουμε περισσότερα για την επιφάνεια του πλανήτη Αρη παρά για την προσωπική ζωή του Κέβιν Σπέισι». Παρ’ όλα αυτά, ήδη από το 1997 το περιοδικό «Esquire», το οποίο δεν συνηθίζει να δημοσιεύει ανυπόστατα άρθρα, υπαινισσόταν ότι ο Σπέισι είναι ομοφυλόφιλος και ότι «αυτό είναι το μεγάλο του μυστικό». Ο σταρ είχε αντιδράσει τότε μέσω της γραμματέως του απορρίπτοντας το άρθρο ως «ανέντιμο και κακόβουλο». Και κατακεραύνωνε έτι δριμύτερα το περιοδικό, καταγγέλλοντάς το για «ομοφοβία και αναβίωση του μακαρθικού πνεύματος». 

Το 1999, όταν παραχώρησε συνέντευξη στο «Playboy», o Σπέισι προχώρησε ακόμη πιο βαθιά στην άρνηση της φημολογούμενης ομοφυλοφιλίας του. «Οι περισσότερες από τις γυναίκες που γνωρίζω δεν πιστεύουν αυτά που διαβάζουν για μένα. Υπάρχουν όμως κι εκείνες που τα πιστεύουν. Γι’ αυτές η πρόκληση είναι να με μεταπείσουν και να γίνω ετεροφυλόφιλος. Οπότε κι εγώ τις αφήνω να προσπαθήσουν», κόμπαζε τότε ο Κέβιν Σπέισι υπερτονίζοντας με χιούμορ την αδιαμφισβήτητη αρρενωπότητά του. Η στάση του, όμως, σκόρπισε την απογοήτευση στην γκέι κοινότητα, καθώς τα μέλη της περίμεναν από στιγμή σε στιγμή τη δημόσια ομολογία εκ μέρους του ότι ήταν ομοφυλόφιλος. Υπήρξε, δε, ένας συγκεκριμένος νεαρός ο οποίος έπεσε σε κατάθλιψη διότι ωσότου ο ηθοποιός αποκλείσει το ενδεχόμενο της ομοφυλοφιλίας, εκείνος πίστευε ότι οι δυο τους είχαν ψωνιστεί κάποιο βράδυ σε γκέι μπαρ της Νέας Υόρκης. 

Βέβαια, τη διάψευση του Σπέισι ανέτρεψε εκείνη την εποχή ένα αμερικανικό κουτσομπολίστικο έντυπο, το «The Star», που πωλείται σε σούπερ μάρκετ. Το συγκεκριμένο δημοσίευσε φωτογραφίες του σταρ να κρατιέται τρυφερά χέρι-χέρι με γοητευτικό νέο άνδρα στο πάρκο Τοπάνγκα, στην ευρύτερη περιοχή του Λος Αντζελες. «Και πού να βλέπατε τις άλλες, τις πολύ πιο αποκαλυπτικές εικόνες που έχουμε και τις οποίες δεν δημοσιεύσαμε από διακριτικότητα», σχολίασε η διεύθυνση του «The Star» απευθύνοντας μια έμμεση απειλή στον Σπέισι που ενοχλήθηκε από το δημοσίευμα. Παρ’ όλα αυτά, εάν ισχύουν οι πρόσφατες καταγγελίες του ηθοποιού Αντονι Ραπ, το σκανδαλώδες περιστατικό εξαιτίας του οποίου σήμερα αποκαθηλώνεται ο Κέβιν Σπέισι είχε ήδη συμβεί από το 1986. Τότε που ο Ραπ ήταν μόλις 14 ετών και υπέστη την ερωτική επίθεση του 28χρονου Σπέισι. 

Επί της ουσίας κανέναν δεν ενδιαφέρει αν ένας κορυφαίος και πολυβραβευμένος ηθοποιός αποκαλύπτει ότι είναι ομοφυλόφιλος, καθώς ο Σπέισι δεν είναι ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος. Δεν θα ήταν ο πρώτος ή ο τελευταίος ακόμη και εάν εξακολουθούσε να κρύβει ότι είναι γκέι. Αστέρες του μεγέθους των Κάρι Γκραντ, Αντονι Πέρκινς, Ντερκ Μπόγκαρντ, ίσως ακόμη και του μέγιστου Λόρενς Ολίβιε και του Μοντγκόμερι Κλιφτ, μεταξύ πολλών άλλων, έκαναν ακριβώς ό,τι και ο Κέβιν Σπέισι. Πιθανώς αυτοί να μη χούφτωναν ανύποπτους συναδέλφους τους όπως, σύμφωνα με μαρτυρίες θυμάτων του, συνηθίζει να κάνει ο Σπέισι.


Ισως εκείνοι να μην αποπειράθηκαν να παρενοχλήσουν σεξουαλικά άλλους άνδρες, όπως φέρεται να έχει κάνει εκείνος - και μάλιστα επανειλημμένως. Ισως, μάλιστα, κάποιοι εκ των προαναφερθέντων Χολιγουντιανών αστέρων να είχαν βιώσει τη σεξουαλική κακοποίηση από κάποιον οικείο τους, κάτι που συνέβαινε στην οικογένεια Σπέισι. Ο φιλοναζιστής και διεστραμμένος πατέρας βίαζε τον μεγαλύτερο αδελφό του Κέβιν, τον Ράνταλ, κάτι που υποτίθεται ότι ο ίδιος δεν θα το μάθαινε παρά δεκαετίες μετά το ενδοοικογενειακό άγος. Δεν αποκλείεται καθόλου αυτό το θαμμένο, τραγικό αίσχος να έχει διαπλάσει με κάποιον τρόπο την προσωπικότητά του Κέβιν Σπέισι. Επ’ ευκαιρία του σκανδάλου γύρω από την άσωτη σεξουαλικότητά του υπήρξε μια δημόσια ανασκαφή σε γεγονότα από την τραυματική σχέση του με τον διεστραμμένο πατέρα του. Το στοιχείο αυτό ήταν μεν ήδη γνωστό από παλιά, αλλά και ξεχασμένο, οπότε σερβιρίστηκε ξανά από τα ΜΜΕ ως συνοδευτικό των νέων αποκαλύψεων, ενδεχομένως με τις κρυφές ευλογίες του ίδιου του ηθοποιού, καθώς θα μπορούσε να λειτουργήσει ως ελαφρυντικό για τα μάτια του κόσμου με το σκεπτικό ότι «δεν φταίει ο Κέβιν. Φταίει το τέρας που είχε για πατέρα» κ.ο.κ.

Παρ’ όλα αυτά, ακόμη και αυτή καθαυτή η σεξουαλική του επιθετικότητα, η αρρωστημένη και ασελγής συμπεριφορά του από όπου και εάν πηγάζει συνιστά ένα τεράστιο πρόβλημα για τον Κέβιν Σπέισι. Παρομοίου μεγέθους όμως και ίσως ακόμη πιο σοβαρό είναι το ζήτημα του τρόπου με τον οποίο αποφάσισε να διαχειριστεί το σκάνδαλο.

Ο Κέβιν Σπέισι που ήξερε ο κόσμος ήταν, επιγραμματικά, ο καλλιτέχνης με το κολοσσιαίο ταλέντο ο οποίος, με την επίμονη και συστηματική μυστικοπάθεια γύρω από τον ιδιωτικό του βίο, προέβαλε τον εαυτό του ως άσπιλο και άμωμο, έναν ταγμένο υπηρέτη της υποκριτικής - έως εκεί. Η άποψη την οποία υπερασπιζόταν και με συνέπεια εφάρμοζε συμπυκνώνεται σε αυτό που με διάφορους τρόπους δήλωνε στις συνεντεύξεις του: «Θεωρώ θλιβερό το γεγονός ότι με αποκαλούν “μυστήριο” επειδή δεν μιλάω για τα άτομα με τα οποία πλαγιάζω. Κι όμως, υπήρχε κάποτε μια εποχή που γι’ αυτή μου τη στάση θα με χαρακτήριζαν κύριο, αληθινό τζέντλεμαν». Και ο Σπέισι βάδιζε σταθερά σε αυτό το μονοπάτι του φέρεσθαι εξηγώντας ότι «δεν είναι ότι θέλω να δημιουργήσω κάποιο σαχλό μυστήριο τηρώντας σιγή για την προσωπική μου ζωή. Είναι μάλλον ότι όσο λιγότερα γνωρίζετε για μένα τόσο πιο εύκολα μπορώ να σας πείθω ότι είμαι ο ήρωας που βλέπετε στην οθόνη. Κατ’ αυτόν τον τρόπο μπορεί το κοινό να μπαίνει σε μια αίθουσα κινηματογράφου και να πιστεύει ότι είμαι πραγματικά αυτό που βλέπει».

Βάσει αυτού του συλλογισμού, για πολλούς ο Κέβιν Σπέισι είναι ο καχεκτικός, σατανικός και αιμοβόρος κατά συρροή δολοφόνος του «Seven». Για άλλους θα είναι για πάντα ταυτισμένος με τον αληθινό πλην αόρατο αρχιεγκληματία Κάιζερ Σόζε στο εκπληκτικό φιλμ «Συνήθεις υποπτοι». Εξίσου θα μπορούσε να είναι ο οιονεί παιδόφιλος του «American Beauty», ο διεφθαρμένος ρεπόρτερ του «Λος Αντζελες Εμπιστευτικόν» κ.λπ. Κάπως έτσι θα εξακολουθούσε να πορεύεται επ’ άπειρον, πηδώντας από ρόλο σε ρόλο με τόση δεξιοτεχνία ώστε να μην αποκαλύπτεται ποτέ ποιος πραγματικά είναι. Και όλο αυτό το πλαστό και δήθεν αδιαπέραστο προσωπείο του δεν θα κατέρρεε εάν ο Αντονι Ραπ, ομότεχνός του, δεν μαρτυρούσε ότι παραλίγο να γινόταν και ομοκρέβατός του - φυσικά διά της βίας.

Οι καταγγελίες κατά του Ντάστιν Χόφμαν για σεξουαλική παρενόχληση 17χρονης είναι το νέο σκάνδαλο που συνταράσσει το Χόλιγουντ

House of (gay) Cards 

Το θανάσιμο σφάλμα, το οποίο φαίνεται να έχει εξοργίσει μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης παγκοσμίως, είναι ότι ο Κέβιν Σπέισι επέλεξε να αντιμετωπίσει το σκάνδαλο που πιθανότατα θα αλλάξει για πάντα τα δεδομένα στη ζωή και την καριέρα του μιμούμενος στην πραγματικότητα τον αριβίστα Φρανκ Αντεργουντ. Συγχέοντας την αληθινή ζωή με τον φανταστικό κόσμο της τρομακτικά επιτυχημένης σειράς «House of Cards», ο Κέβιν Σπέισι αποπειράται να διασκεδάσει τις εξαιρετικά αλγεινές εντυπώσεις με ένα αλισβερίσι ανάμεσα στον ίδιο και το κοινό. Το οποίο συνίσταται επιγραμματικά στην εξής πρόταση: «Αν εγώ παραδεχτώ δημόσια ότι είμαι ομοφυλόφιλος, εσείς θα με συγχωρήσετε για τις ασελγείς μου επιθέσεις σε άνδρες που έτυχε να μου γυαλίσουν; Θα με εξιλεώσετε για τη νοσηρότητα και τη διαστροφή που με χαρακτηρίζει ως άτομο, αυτή που με τόσο στυλ και χάρη έκρυβα επί δεκαετίες πίσω από τη φήμη και τις επιτυχίες μου;». Αυτή τη, μάλλον βρώμικη, συνδιαλλαγή με την παγκόσμια κοινή γνώμη και τα εκατομμύρια των θαυμαστών του προσπάθησε κατ’ ουσίαν να επιβάλει ο Κέβιν Σπέισι με το πρόσχημα μιας δημόσιας απολογίας.

Είπε «δεν θυμάμαι το περιστατικό», πρόσθεσε «ήμουν μεθυσμένος», φρόντισε να τονίσει «σέβομαι και θαυμάζω απεριόριστα τον Αντονι Ραπ που λέει πως του επιτέθηκα πριν από τριάντα χρόνια» κ.λπ. Και, ειρήσθω εν παρόδω, «έχω πλέον επιλέξει να ζω ως ομοφυλόφιλος». Περαιτέρω, δήλωσε ότι «η όλη ιστορία με ενθάρρυνε να αντιμετωπίσω κάποια άλλα πράγματα γύρω από τη ζωή μου. Γνωρίζω πως λέγονται διάφορα για εμένα και κάποια από αυτά έχουν τροφοδοτηθεί από το γεγονός ότι προστάτευα τόσο πολύ τον ιδιωτικό μου βίο. Οπως γνωρίζουν οι πιο κοντινοί μου άνθρωποι, στη ζωή μου είχα σχέσεις τόσο με άνδρες όσο και με γυναίκες. Εχω αγαπήσει και έχω συνδεθεί συναισθηματικά με άνδρες καθ’ όλη τη διάρκεια του βίου μου. Επιθυμώ να χειριστώ το ζήτημα με εντιμότητα, ανοιχτά και αυτό αρχίζει με την ανάλυση της ίδιας μου της συμπεριφοράς».


Ομως, θα δεχτεί το κοινό την προσφορά του Αντεργουντ-Σπέισι; Σε ό,τι αφορά αυτούς που είχαν την τύχη να βιώσουν την εμπειρία εκείνης της σαιξπηρικής παράστασης στην Επίδαυρο το 2011, θα δυσκολευτούν ιδιαίτερα να εισακούσουν το «ήμαρτον» του Κέβιν Σπέισι. Διότι έως τώρα ήταν ο Ριχάρδος Γ’ που κρεμόταν σαν σφάγιο στο κέντρο της ορχήστρας συγκλονίζοντας το κατάμεστο αρχαίο θέατρο, καθώς έμοιαζε να στραγγίζει την ψυχή του μαζί με το κακιασμένο αίμα του, σε μια ύστατη ακροβασία ανάμεσα στη μετάνοια και την ανεπανόρθωτη διαφθορά. Τώρα η ίδια σκηνή, αναπόφευκτα, παίζεται ξανά με πρωταγωνιστή έναν άνθρωπο που, από ηθικής πλευράς, δεν διαφέρει από τον πωρωμένο Φρανκ Αντεργουντ. Μόνο που ο συγκεκριμένος φανταστικός χαρακτήρας θανατώνεται εφόσον η συνδρομητική πλατφόρμα Netflix ανακοίνωσε ότι η σειρά του «House of Cards» τερματίζεται οριστικά με τη συμπλήρωση του έκτου κύκλου της. Τα προσωπικά βίτσια του Κέβιν Σπέισι φαίνεται ότι σφραγίζουν την ταφόπλακα σε μια σειρά που, κυρίως χάρη στη δική του ερμηνεία, κατέκτησε μεγαλοπρεπώς status θρύλου στο πλαίσιο της μοντέρνας ποπ κουλτούρας. Στο εξής, το στοίχημα της ανάστασής του όχι ως αδίστακτου ραδιούργου, εξουσιομανούς πολιτικού, όπως ήταν όταν υποδυόταν τον Αντεργουντ, αλλά γενικότερα ως ανθρώπου και ηθοποιού, είναι πια στα χέρια του Κέβιν Σπέισι και κανενός άλλου.

Εκτός εάν η επόμενη μεταμόρφωσή του έχει ήδη συμβεί: το 1997, στην ταινία «Μεσάνυχτα στον κήπο του καλού και του κακού» του Κλιντ Ιστγουντ, ο Σπέισι υποδυόταν έναν μεγαλοαστό αυτοδημιούργητο επιχειρηματία, συλλέκτη και έμπορο έργων τέχνης, ευζωιστή και, απαραιτήτως, ημι-αποκεκαλυμμένο ομοφυλόφιλο. Οπως πάντα, ο Κέβιν Σπέισι ήταν εξαιρετικός σε αυτό τον ρόλο, παρασύροντας τότε το κοινό και τα ΜΜΕ στην εντύπωση ότι η άνεση με την οποία μπήκε στο πετσί του γκέι ήταν υπερβολική για να είναι απλώς μέρος ακόμη και των απεριόριστων υποκριτικών του δυνατοτήτων. Για τις επόμενες δύο δεκαετίες, όμως, ο Σπέισι θα έπαιζε τόσο καλά όλους τους άλλους ανθρωπότυπους, συμπεριλαμβανομένου του αμφισεξουαλικού Φρανκ Αντεργουντ, ώστε θα άφηνε τους πάντες να αναρωτιούνται. Ωστόσο, όχι για πάντα, όπως αποδείχθηκε.