Ο ηθοποιός Κωνσταντίνος Κακούρης εξηγεί: Μάγκας θα πει φιλότιμο, μάγκας θα πει δερβίσης

Ο Κωνσταντίνος Κακούρης είναι νέος, ωραίος και πολλά υποσχόμενος. Σπούδασε στη Γυμναστική Ακαδημία και ήταν παίκτης του μπάσκετ. Έπειτα, θέλοντας να ασχοληθεί με την υποκριτική, γράφτηκε στη δραματική σχολή του Γιώργου Αρμένη και άρχισε να παίζει σε θέατρο και τηλεόραση. Ο πρώτος του ρόλος ήρθε κατά τύχη όταν ένας φίλος του τον παρακίνησε να λάβει μέρος στην τηλεοπτική σειρά «Το πιο γλυκό μου ψέμα». Το 2011 γνωρίστηκε με τη Βίκυ Σταυροπούλου στην πολύ επιτυχημένη παράσταση «Γυναίκες στα πρόθυρα νευρικής κρίσης», όπου συμπρωταγωνιστούσαν και συνέχισαν τη συνεργασία τους το χειμώνα του 2013 στην παράσταση μια «Τρελή τρελή σαραντάρα». Από τότε, ανάμεσά τους αναπτύχθηκε μια χημεία και μια επαφή, που κρατά μέχρι και σήμερα.



Πώς έγινε το κλικ να ασχοληθείς με την ηθοποιία;

Κάποια επεισόδια σαν κομπάρσος σε μια σειρά αλλά κυρίως η πρώτη φορά που πήγα θέατρο και οι πρώτες παραστάσεις που είδα, άσκησαν τόση γοητεία πάνω μου και κλόνισαν το μέσα μου που πήγα και γράφτηκα σε σχολή υποκριτικής. 

Πώς έγινε το πέρασμα από τον πρωταθλητισμό στο θεατρικό σανίδι;

Είναι ταυτόσημες αυτές οι δυο έννοιες. Έχουν τόσα μα τόσα κοινά. Και επειδή ο πρωταθλητισμός που έκανα ήταν μέσω ομαδικού αθλήματος (μπάσκετ) όπως είναι και το θέατρο αυτό με βοήθησε. Το δύσκολο ήταν να αρχίσω να καταπολεμώ τις αναστολές μου και να αφήνω τα συναισθήματά μου ελεύθερα στη σκηνή.

Η υποκριτική είναι εξίσου σκληρή με τον πρωταθλητισμό;

Είναι. Χρειάζεται πειθαρχία, αντίληψη, «προπόνηση», στοχοπροσήλωση. Εξάλλου όπως προείπα είναι ταυτόσημες έννοιες. 

Τι έχεις να θυμηθείς όλα αυτά τα χρόνια που δουλεύεις σαν ηθοποιός;

Το πρωταρχικό είναι η επαφή με τον κόσμο. Είναι μαγική αυτή η σχέση, αυτό το πάρε δώσε. Σίγουρα κάποιους πολύ καλούς φίλους που έχω κάνει, τις συνεργασίες μου και τους ανθρώπους που έχω δουλέψει, τις απογοητεύσεις αλλά και τις δικαιώσεις. Είναι ένα γοητευτικό και ενδιαφέρον ταξίδι που εύχομαι να αργήσει να τελειώσει.

Βλέπεις παλιές ελληνικές ταινίες;

Κατά καιρούς ναι. Σπουδαία πράγματα γίνονταν εκείνη την εποχή. Η εποχή σε συνδυασμό με το ασπρόμαυρο των ταινιών μου δημιουργούν μια νοσταλγία.  



Ποιος ηθοποιός υπήρξε πρότυπο για σένα;

Υπάρχουν πάρα πολλοί ηθοποιοί και στην εγχώρια σκηνή αλλά και στη διεθνή που τους θαυμάζω και προσπαθώ να παρατηρώ και να αναλύω τον τρόπο που ερμηνεύουν.

Πώς σου φαίνεται η ιστορία της ζωής του Γιώργου Ζαμπέτα; Πιο συγκεκριμένα ο τρόπος ζωής του, το ότι υπήρξε το πρότυπο του άντρα Έλληνα για παλιότερες δεκαετίες, το ότι δεν υπολόγιζε καθόλου την υγεία του, τα ποτά, τα ξενύχτια, η αδυναμία του για τις γυναίκες, οι απιστίες, η καρτερική σύζυγος, οι δυσκολίες του τέλους λόγω φθίνουσας  υγείας πόσο έχουν αλλάξει τα πρότυπα του άντρα σήμερα;

Ο Ζαμπέτας, μελετώντας τον και για την παράσταση είχε κάτι που σπανίζει και ιδιαίτερα στις μέρες μας. Ήταν αυθεντικός. Ο μάγκας έτσι όπως οριζόταν από την εποχή του ρεμπέτικου και όχι με την σημερινή έννοια. Ποιος είναι αυτός ο ορισμός; Αυτός που λέει ο ίδιος ο Ζαμπέτας: Μάγκας θα πει φιλότιμο, μάγκας θα πει δερβίσης, μάγκας θα πει καλή καρδιά και ωραίες εξηγήσεις! Όσο  για το πόσο έχουν αλλάξει τα πρότυπα του άντρα σήμερα θα αρκεστώ να πω ότι προτιμώ το πρότυπο του Ζαμπέτα….

Ποιες είναι η δικές σου αξίες,τι πιστεύεις για το ήθος του αρσενικού;
Η ευγένεια στον άνθρωπο είναι το Α και το Ω για εμένα. Η φιλία επίσης είναι μια σημαντική αξία στη ζωή μου. Μεγάλη κληρονομιά οι φίλοι. Σεβασμός, δικαιοσύνη, υπομονή, διάλογος, γενναιοδωρία, εμπιστοσύνη είναι αξίες που τις ενστερνίζομαι πλήρως και προσπαθώ να πορεύομαι μέσα από αυτές. Όσο για το ήθος του αρσενικού, συντάσσομαι με το ήθος που είχαν τα αρσενικά παλαιάς κοπής, τα ασπρόμαυρα.

Έχεις το παρουσιαστικό κλασικού όμορφου άντρα, υπήρξες απόφοιτος της γυμναστικής ακαδημίας, μοντέλο, ηθοποιός, 1,93 ύψος, πρωταθλητής, τώρα παίζεις σε ένα από τα κεντρικότερα θέατρα, παρόλα αυτά διατηρείς ένα χαμηλό προφίλ, αυτογνωσία και ευγενέστατος τρόπους, κάνεις τους άλλους να αισθάνονται υπέροχα δίπλα σου είσαι μετρημένος, αφοπλιστικά χαμογελαστός και στοχαστικός. Που οφείλεις αυτά τα χαρακτηριστικά, το σαβουάρ βιβρ που παραπέμπει σε ευρωπαϊκό;
Καταρχάς έχω και ελλατώματα ξέρεις… Έπειτα μοντέλο δεν υπήρξα ποτέ, δεν πιστεύω ότι θα μπορούσα να το υποστηρίξω. Όσο για τα υπόλοιπα σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τα καλά σου λόγια. Προσπαθώ να είμαι ο εαυτός και να φέρομαι με ανθρωπιά και ευγένεια. Τα δύο αυτά στοιχεία τα θεωρώ αρετές. Η προσωπικότητα του κάθε ανθρώπου πλάθεται μέσα από τον οικογενειακό και κοινωνικό του περίγυρο και την αντίληψή του. Ίσως το μεγαλύτερο ποσοστό να οφείλεται εκεί. 



Η εσωτερική ομορφιά συνάδει με την εξωτερική;
Όχι πάντα γιατί είναι διαφορετικές έννοιες. Η μία καλλιεργείται, αφού είναι θέμα χαρακτήρα ενώ η άλλη έρχεται. Η εσωτερική ομορφιά εκπέμπει μια γοητεία που τις περισσότερες φορές είναι ισχυρότερη της εξωτερικής. Ο συνδυασμός βέβαια δημιουργεί μαγεία.    

Αγχώνεσαι για το τι θα φέρει το μέλλον;
Κάθε μέρα, δυστυχώς! Το επάγγελμα που έχω επιλέξει έχει διαρκώς, έναν αγώνα αναζήτησης εργασίας. Δεν είναι όμως μόνο το επάγγελμα που φέρνει άγχος για το μέλλον, αλλά ένα ευρύτερο πλαίσιο κοινωνικών λόγων που δημιουργούν ανασφάλεια. Η ζωή έχει δυσκολέψει πολύ και δεν μπορείς να κάνεις πια μακροπρόθεσμα όνειρα άλλα να βάζεις βραχυπρόθεσμους στόχους. 

Σκέφτηκες ποτέ να λάβεις μέρος σε διεθνείς κινηματογραφικές παραγωγές ταινιών εποχής, να ενσαρκώσεις ρόλους δεκαετίας 50 που τόσο ταιριάζουν στο παρουσιαστικό σου; 
Είμαι οπαδός των ταινιών εποχής! Κάθε φορά που παρακολουθώ ταινίες ή σειρές εποχής τοποθετώ τον εαυτό μου μέσα σε αυτές. Και τι δεν θα έδινα να έπαιζα στο «Peaky Blinders» ή στην «Αόρατη Κλωστή» ή παλιότερα στη «Λίστα του Σίντλερ»... Δεν ξέρω αν ταιριάζουν στο παρουσιαστικό μου, σίγουρα όμως ταιριάζουν στην αισθητική μου και στην κουλτούρα μου. Δυστυχώς η σχέση μου με τις ξένες γλώσσες είναι επιφανειακή οπότε ας ελπίσουμε να γίνουν τέτοιες ταινίες στην Ελλάδα. Και ιστορία έχουμε και πολιτισμό έχουμε και ταλαντούχους ανθρώπους να το πραγματώσουν έχουμε.