Λυκουρέζος για την κόντρα Μαρίας Ελένης - Μάρθας: Τέτοια κακοποίηση της αλήθειας δεν την περίμενα

Ο γνωστός ποινικολόγος Αλέξανδρος Λυκουρέζος μίλησε στην εκπομπή «Μετά τα Μεσάνυχτα» για την πολυτάραχη ζωή του, τόσο σε προσωπικό όσο και σε επαγγελματικό επίπεδο. Μίλησε για τα 41 χρόνια κοινής πορείας με τη Ζωή Λάσκαρη, της οποίας τις ταινίες παραδέχεται πως δεν είχε δει μέχρι τη στιγμή που τη γνώρισε. Κάτι όμως που δεν τον εμπόδισε να «κεραυνοβοληθεί» από την πρώτη κιόλας ματιά.

Περιέγραψε τη στιγμή που ενημερώθηκε για το θάνατο της αγαπημένης του Ζωής ενώ δεν παρέλειψε να δηλώσει το πόσο στεναχωρημένος νιώθει εξαιτίας της δικαστικής διαμάχης που έχει ξεσπάσει ανάμεσα στην κόρη του Μαρία Ελένη Λυκουρέζου και τη Μάρθα Κουτουμάνου.


«Γνώρισα τη Ζωή Λάσκαρη όταν ήρθε στο γραφείο μου για μια υπόθεσή της»


Αυτό το οποίο είναι περίεργο που της το έλεγα και γελούσε, είναι ότι δεν είχα παρακολουθήσει ποτέ την πορεία της και δεν είχα δει καμία ταινία της. Το όνομά της, το γνώριζα και μάλιστα όταν χτύπησε η πόρτα του γραφείου μου και την είδα για πρώτη φορά μπροστά μου, ήταν μια θαυμάσια έκπληξη. Στη Ζωή Λάσκαρη με γοήτευσε ο «αέρας» της και η μαγική προσωπικότητά της. Έτσι, λοιπόν παντρευτήκαμε σχετικά γρήγορα, τον Ιούνιο του 1976.

«Η Μάρθα Κουτουμάνου ζούσε μαζί μας από 7 ετών και δεν την ξεχώρισα ποτέ από τα παιδιά μου»


Με τη Ζωή περάσαμε μαζί 41 ολόκληρα χρόνια παντρεμένοι. Και μάλιστα είχε τη Μάρθα από τον πρώτο της γάμο και ζούσε μαζί μας από 7 ετών, την οποία αγάπησα πολύ και δεν τη ξεχώρισα ποτέ από τα παιδιά μου. Σαν παιδί μου τη μεγάλωσα κι όχι από υποχρέωση αλλά από αληθινή αγάπη. Ήμουν κοντά σε όλη τη διαδρομή της Μάρθας , όταν παντρεύτηκε τον μακαρίτη τον Βλάσση Μπονάτσο έζησε μαζί του, κι όταν έφυγε από τη ζωή ο Βλάσσης ξαναήρθε και έμεινε μαζί μας.


«Η υπόθεση με τη Μάρθα Κουτουμάνου και τα εξώδικα, με έχει πολύ πληγώσει»


Η υπόθεση με τη Μάρθα και τα εξώδικα, με έχει πολύ στεναχωρήσει και πληγώσει. Ούτε η Μαρία Ελένη ούτε κι εγώ είχαμε καμία διάθεση όλο αυτό να δημοσιοποιηθεί. Την αφετηρία για τη δημοσιοποίηση, δυστυχώς την ξεκίνησε η άλλη πλευρά. Το μόνο που θα ήθελα να επισημάνω είναι ότι υπάρχει μια κακοποίηση της αλήθειας, την οποία δεν περίμενα. Όταν πέθανε η Ζωή, όλα έγιναν άψογα, ήρεμα με δική μου πρωτοβουλία και στεναχωριέμαι πάρα πολύ για αυτή την εξέλιξη.


«Ο πυρήνας του προβλήματος για τις αδερφές είναι το σπίτι στο Πόρτο Ράφτη»


Ο πυρήνας του προβλήματος είναι αυτό το σπίτι στο Πόρτο Ράφτη, στο οποίο ζήσαμε με τη Ζωή, τη Μάρθα , τη Ζένια και μάλιστα τη Ζένια σαν εγγονή μου τη μεγάλωσα, παππού με φώναζε. Αυτό το σπίτι ανήκει και στις δυο κόρες της Ζωής αφού είναι κληρονομιά της μητέρας τους. Το πρόβλημα ξεκίνησε από το γεγονός ότι ενώ είχε συμφωνηθεί να ζήσει λίγο η Μάρθα στο σπίτι αυτό, μετά θα έπρεπε να φύγει για να το πουλήσουν. Γιατί και στις δυο κοπέλες , το συμφέρον τους είναι να πουληθεί το σπίτι ώστε να τακτοποιηθούν διάφορες οικονομικές εκκρεμότητες. Δυστυχώς υπήρξε ένα πρόβλημα εκεί το οποίο ανάγκασε τη Μαρία Ελένη μετά από πολλούς μήνες υπομονής να καταφύγει στη δικαιοσύνη για να οριστεί προσωρινή διαχειρίστρια και να υποχρεωθεί η Μάρθα να δώσει τα κλειδιά του σπιτιού στην ιδιοκτήτρια, κάτι που η Μάρθα αρνείται να κάνει. Ελπίζω να υπάρξει ψυχραιμία και να λυθεί το θέμα προς το συμφέρον και των δυο.

Δεν περίμενα να συμβεί αυτό μετά το θάνατο της Ζωής, πράγμα το οποίο με πονάει και δεν μπορώ να αιτιολογήσω ορισμένα πράγματα.

«Όταν μου είπαν ότι πέθανε η Ζωή ήταν σα να με χτύπησε κεραυνός»

Το προηγούμενο βράδυ μιλήσαμε και κοιμηθήκαμε με τη Ζωή όπως κάναμε κάθε βράδυ. Το πρωί σηκώθηκα να πάω στο γραφείο μου και η Ζωή κοιμόταν, δεν τη ξύπνησα. Τραγική ειρωνεία είναι ότι πήγα στη κηδεία ενός πολύ καλού μου φίλου κι όταν γύρισα από την κηδεία πήρα τηλέφωνο τη Ζωή αλλά δεν μου απαντούσε. Τότε πήρα τηλέφωνο την οικιακή βοηθό, η οποία μου ανακοίνωσε το γεγονός και η πρώτη που το αντιλήφθηκε και το έζησε ήταν η Μάρθα η οποία ήταν στο σπίτι. Εγώ στη συνέχεια ειδοποίησα τη Μαρία Ελένη κι έτσι λοιπόν ολοκληρώνονται 41 χρόνια κοινής ζωής με αυτόν τον υπέροχο άνθρωπο. Η Ζωή έφυγε στον ύπνο της. Όπως την άφησα το πρωί που έφυγα, έτσι τη βρήκα. Για εμάς ήταν ένας «κεραυνός» ο θάνατός της, που έπρεπε να το διαχειριστούμε. Ήταν ο άνθρωπός μου η Ζωή και μάλιστα στην επέτειο των 30χρόνων γάμου μας, είχα ζητήσει δημόσια συγγνώμη από τη Ζωή για τα πταίσματά μου.

«Στη Νατάσα Καλογρίδη με κέρδισε το γεγονός ότι η ίδια με επέλεξε»


Δε μετανιώνω για τις προσωπικές μου επιλογές μετά το θάνατο τη Ζωής. Στη Νατάσα Καλογρίδη με κέρδισε το γεγονός ότι η ίδια με επέλεξε. Ήταν δίπλα μου στην τελευταία μου περιπέτεια με τη σύλληψή μου και μπορώ να πω ότι ήταν πολύ συγκινητική η συμπαράστασή της. Αυτό δεν το ξεχνώ. Κι όσον αφορά την περιπέτειά μου αυτή, έχω τη συνείδησή μου ήσυχη, δεν έχω διαπράξει τίποτα το παράνομο και πιστεύω ότι τελικά θα δικαιωθώ.