Μύκονος: Ο Κρητικός που έφερε «Marriott» και «Blue Marlin»

Ο Χρήστος Γρηγοράκης μάλλον δεν ξέχασε ποτέ τη στιγμή που τα μάτια του αντίκρισαν τη Μύκονο, όταν την επισκέφθηκε για πρώτη φορά κάνοντας διακοπές στην εφηβική του ηλικία.Εκτοτε γύρισε ξανά και ξανά σε αυτό το μέρος που εξακολουθεί να τον γοητεύει, εκεί όπου έζησε πολλά από τα καλοκαίρια της ζωής του απολαμβάνοντας την boho ατμόσφαιρα ενός ευλογημένου τόπου. Αυτό που πιθανότατα δεν φανταζόταν τότε ήταν ότι η επαγγελματική του διαδρομή θα τον έχριζε επιχειρηματία στο Νησί των Ανέμων στα 46 του χρόνια.

Ο επιχειρηματίας με καταγωγή από το Ρέθυμνο έχει πετύχει πολλά, αλλά εξακολουθεί να λέει ότι ποτέ δεν θα είναι 100% ευχαριστημένος με ό,τι κάνει, ίσως επειδή είναι τελειομανής. Η διαδρομή του από την Αραβία όπου εργάστηκε για χρόνια φτάνοντας στη θέση του διευθυντή Επιχειρησιακής Ανάπτυξης της Siemens, όντας υπεύθυνος για τα project της σε όλη τη Μέση Ανατολή, μέχρι το στήσιμο της δικής του εταιρείας στο Ντουμπάι είναι αρκούντως συναρπαστική.

Διαθέτοντας μετά από χρόνια παρουσίας εκεί έναν ευρύ κύκλο γνωριμιών με ισχυρούς επιχειρηματίες από τα Αραβικά Εμιράτα, δεν δίστασε να επενδύσει στο πριγκιπάτο των Κυκλάδων, στήνοντας δύο ολοκαίνουρια ξενοδοχεία -κάτω από την ομπρέλα της Marriott- και ένα κλαμπ από την Ιμπιζα.

Στο νησί τον ξέρουν ως τον Κρητικό που έπεισε τους Αραβες να επενδύσουν στη Μύκονο, αν και ο ίδιος, όποτε του το αναφέρουν φίλοι και γνωστοί, το αρνείται ευγενικά. Αυτό, όμως, που δεν αρνείται είναι ότι η συνολική επένδυση για τα δύο ξενοδοχεία «Aegon Mykonos» -το πρώτο λειτουργεί από αυτή την εβδομάδα, ενώ το δεύτερο θα είναι έτοιμο αρχές φθινοπώρου- και το κλαμπ «Blue Marlin», όλα στο Καλό Λιβάδι, ξεπέρασε τα 13 εκατ. ευρώ.

Ο ίδιος επέβλεπε προσωπικά τους τελευταίους μήνες το project σε καθημερινή βάση, αφήνοντας για λίγο στην άκρη την Η3 Solutions, την εταιρεία που διατηρεί στο Ντουμπάι. Εκεί όπου μένει μόνιμα εδώ και χρόνια, κυρίως τον χειμώνα, με τη γοητευτική Λιβανέζα σύζυγό του Ναζίρα, η οποία λατρεύει επίσης τη Μύκονο. Αυτόν τον ξερό βράχο των Κυκλάδων, στον οποίο ο επίμονος Κρητικός αποφάσισε να κάνει πραγματικότητα το δικό του προσωπικό όνειρο σε μία από τις πιο γνωστές παραλίες του.

Business στα Εμιράτα

Ο Χρήστος Γρηγοράκης μεγάλωσε στην Αθήνα, στους κόλπους μιας εύπορης αστικής οικογένειας, με πατέρα πιλότο στην Ολυμπιακή Αεροπορία. Ως παιδί έζησε αυτό που αποκαλούμε ανέμελα χρόνια, μια που μεγαλώνοντας σε ένα όμορφο σπιτικό δεν του έλειψε τίποτα, κάνοντας τα δικά του όνειρα για τη ζωή. Ακούγοντάς τον αντιλαμβάνεσαι ότι από έφηβος ακόμη ήταν ένα ανήσυχο πνεύμα που ψαχνόταν συνεχώς στη ζωή του, ειδικά μετά το τέλος των σπουδών του σε Αγγλία και Αμερική πάνω στα βιομηχανικά συστήματα πληροφορικής.

«Μετά τις σπουδές μου δούλεψα έναν χρόνο στην Intrasoft, όπου έκανα την πρακτική μου, ενώ μετά τη στρατιωτική μου θητεία εργάστηκα στη Singular, στα τέλη της δεκαετίας του ’90», λέει. Το μεγάλο άλμα στην επαγγελματική του ανέλιξη θα το κάνει στη Siemens, στην οποία θα παραμείνει για επτά χρόνια ως ανερχόμενο στέλεχός της, όχι όμως στην Ελλάδα, αλλά στη Μέση Ανατολή. Εκεί ξεκίνησε ως διευθυντής έργου και μέσα σε επτά χρόνια έγινε διευθυντής Επιχειρησιακής Ανάπτυξης Συστημάτων Ασφαλείας για όλη τη Μέση Ανατολή, έχοντας ως βάση του το Ντουμπάι. Εκείνη την περίοδο ταξιδεύει πάρα πολύ και στο μυαλό του στριφογυρίζει η ιδέα να προχωρήσει στήνοντας μια δική του εταιρεία, αφού έχει ήδη μια πολύ καλή ατζέντα γνωριμιών με Αραβες επιχειρηματίες.

«Είχα δικτυωθεί καλά, ήξερα πολύ κόσμο κι έτσι το 2011 αποφάσισα να ιδρύσω την H3 Solutions με έδρα το Ντουμπάι, κίνηση που συνέπεσε εντελώς συγκυριακά με την αρχή της κρίσης στην Ελλάδα», αναφέρει. Βρίσκει συνεργάτες, νοικιάζει γραφεία και ρίχνεται με τα μούτρα στη δουλειά σε μια αγορά όπου πρώτα σε τεστάρουν ως νέο παίκτη -ακόμη κι αν σε ξέρουν προσωπικά- και μετά σου δίνουν δουλειές. Θα αντιμετωπίσει δυσκολίες, αλλά δεν το βάζει κάτω. Η εταιρεία αναλαμβάνει projects και παρέχει υπηρεσίες χωρίς αμοιβή στην αρχή για να δώσει τα διαπιστευτήριά της, αλλά ο Γρηγοράκης ξέρει ότι είναι ζήτημα χρόνου να τον εμπιστευτούν. Αμέσως μετά έρχονται οι πελάτες, στην πλειονότητά τους μεγάλες κατασκευαστικές και εργολαβικές εταιρείες που ασχολούνται με την υγεία, καθώς και medical constructors.

Οι δουλειές πάνε πολύ καλά και η εταιρεία επεκτείνεται στην αγορά της Αφρικής ανοίγοντας γραφεία στη Νιγηρία, αλλά στο μυαλό του, ειδικά όταν πηγαίνει εκεί, υπάρχει πάντα η σκέψη να δραστηριοποιηθεί επαγγελματικά στην αγαπημένη του Μύκονο. Η κατάλληλη ευκαιρία ήρθε όταν έμαθε για το project δύο νέων ξενοδοχείων της αλυσίδας Marriott που ανήκουν σε μια εταιρεία αραβικών συμφερόντων. «Τα πήραμε σε πολύ πρώιμο στάδιο κατασκευής, υπογράψαμε μακροχρόνια μίσθωση για τις εκτάσεις και τα αναπτύξαμε κάτω από τη δική μας εταιρεία», διευκρινίζει. Δεν θέλει να μπει σε πολλές λεπτομέρειες για τη συμφωνία, αν και έχει γίνει γνωστό ότι αρχικά επένδυσε μόνος του στο νέο project, ενώ μετά από επαφές που είχε εισήλθαν και άλλοι.

«Το νησί πάσχει σε πολλά θέματα»

Το κόστος της επένδυσης ξεπέρασε τα 13 εκατ. ευρώ και στις αρχές της εβδομάδας ο Χρήστος Γρηγοράκης μπήκε στο πρώτο ολοκαίνουριο «Aegon Mykonos». Το δεύτερο θα είναι έτοιμο αρχές φθινοπώρου, αλλά θα λειτουργήσει την επόμενη σεζόν, αφού ο Γρηγοράκης δεν θέλει να το ανοίξει απλά για να πει ότι το άνοιξε.
«Είναι και μια περίεργη σεζόν για τη Μύκονο. Θα τη χαρακτήριζα πιο πολύ αλλοπρόσαλλη. Ας πούμε, οι παραλίες του νησιού, που είναι παραδοσιακά γεμάτες, μπορεί την Παρασκευή να είναι μισοάδειες και Δευτέρα-Τρίτη να μην πέφτει καρφίτσα. Τι λογική εξήγηση μπορείς να δώσεις γι’ αυτό το φαινόμενο;», λέει.

Ως άνθρωπος που έχει ταξιδέψει σχεδόν παντού παραδέχεται ότι η Μύκονος είναι πολύ ακριβή, αν και ο ίδιος προσπαθεί να κρατήσει μια ισορροπία τόσο στο ξενοδοχείο όσο και στο «Blue Marlin». Σε ό,τι αφορά το αισθητικό αποτέλεσμα του 5άστερου «Aegon Mykonos», ασχολήθηκε προσωπικά και με δικούς του ανθρώπους για την αποπεράτωσή του και πιστεύει ότι είναι αρκετά ιδιαίτερο. «Οταν χτίζεις κάτι από μέσα, ποτέ δεν είσαι 100% ικανοποιημένος με το τελικό αποτέλεσμα, όσο άρτιο και αν είναι αισθητικά, αλλά, για να μην είμαι άδικος, πιστεύω ότι είναι ένα εξαιρετικό project», τονίζει.

Εχοντας μπει στα 46 του χρόνια, ο Χρήστος Γρηγοράκης εξακολουθεί να ταξιδεύει πολύ με τη σύζυγό του Ναζίρα, μια γοητευτική γυναίκα που μιλάει πέντε γλώσσες, η οποία μεγάλωσε στην Ελλάδα και λατρεύει τη Μύκονο. «Μιλάει άπταιστα τα ελληνικά, η οικογένειά της λατρεύει τη χώρα μας και ταξιδεύουμε πολύ γιατί είναι κάτι που αρέσει και στους δυο μας», λέει μιλώντας γι’ αυτήν.

Η κουβέντα μας επανέρχεται αναπόφευκτα και στην «άλλη Μύκονο», αυτήν με τις πολλές ελλείψεις σε υλικοτεχνικές υποδομές, που είναι ένα μεγάλο θέμα για το νησί που κατακλύζεται από διάσημους και μη επισκέπτες, αφού θεωρείται ένα από τα πιο διάσημα θέρετρα του διεθνούς jet set.

«Το νησί πάσχει από νερό, από δρόμους, από ρεύμα, από Κέντρα Υγείας, και όλα αυτά είναι θέματα τα οποία πρέπει να διευθετήσει η Τοπική Αυτοδιοίκηση. Αν θέλεις να τραβήξεις τον καλό κόσμο, πρέπει να του παρέχεις αυτές τις υποδομές. Δεν είναι δυνατόν εγώ να έχω ένα 5άστερο ξενοδοχείο στο Καλό Λιβάδι, το οποίο είναι κάτω από την ομπρέλα της Marriott, και να μην είμαι συνδεδεμένος στο κύριο δίκτυο ύδρευσης», αναφέρει.

Με δεδομένο το αλλοπρόσαλλο της σεζόν, ο κ. Γρηγοράκης είναι ευχαριστημένος από το διάσημο κλαμπ της Ιμπιζα «Blue Marlin» που έφερε στη Μύκονο, αν και όπως λέει θα μπορούσε να πάει πολύ καλύτερα. Αν και δεν σκέφτεται να διοργανώσει κάποιο event με Ελληνα τραγουδιστή την επόμενη σεζόν, δεν αποκλείει τίποτε στο ευρύτερο μέλλον, αφού το συγκεκριμένο κλαμπ διαφοροποιείται κατά τι από το αδελφάκι του στις Βαλεαρίδες Νήσους, ειδικά στη μουσική, η οποία είναι πιο mainstream.

«Ξέρεις, φέτος δεν ήρθαν οι Αραβες στη Μύκονο, τουλάχιστον όχι με τη συχνότητα των περασμένων ετών. Ακόμη και φίλοι μου από τα Εμιράτα που είναι παραδοσιακοί fan του νησιού, φέτος προτίμησαν άλλα μέρη. Οι Αμερικανοί είναι Νο 1 φέτος σε αφίξεις, οι Ιταλοί επίσης, αρκετοί Ρώσοι και Τούρκοι», τονίζει.

Οταν του λέμε ότι το φθινόπωρο θα υπάρχει «Nammos» στο Ντουμπάι, η αναφορά του για το εγχείρημα είναι χαρακτηριστική: «Εύχομαι να πάει καλά, αλλά ελπίζω τα παιδιά να μην το κάνανε επειδή περιμένουν να γίνει ό,τι γίνεται εδώ, γιατί στο Ντουμπάι δεν πρόκειται ποτέ να συμβεί αυτό».