Κούβα: Έφυγε στα 98 της η μπαλαρίνα Αλίσια Αλόνσο που από τα 20 της χόρευε σχεδόν τυφλή
Παρά την βαριά της αναπηρία δίδασκε χορό και η τελευταία της παράσταση ήταν το 1995, όταν ήταν 74 ετών
Η Κουβανέζα Αλίσια Αλόνσο, χορεύτρια και χορογράφος, θρύλος του μπαλέτου, πέθανε σήμερα πλήρης ημερών, ανακοίνωσε το Εθνικό Μπαλέτο της Κούβας.
Η μόνη λατινοαμερικάνα στην Ιστορία που υπήρξε «prima ballerina assoluta» - ένας συμβολικός τίτλος που δίνεται στις πλέον εξαίρετες μπαλαρίνες της γενιάς τους - πέθανε το πρωί, σε ηλικία 98 ετών, δήλωσε εκπρόσωπος του Εθνικού Μπαλέτου.
Στην Κούβα, την οποία ουδέποτε θέλησε να εγκαταλείψει, παρά τις προτάσεις που είχε οι οποίες θα της χάριζαν πλούτη και δόξα στο εξωτερικό, η Αλίσια Αλόνσο είχε ιδρύσει μια ξεχωριστή σχολή στον κόσμο του μπαλέτου: την κουβανέζικη σχολή, η οποία συνδυάζει ρυθμούς και φυλετική καταγωγή.
Πολλοί θυμούνται την καταπληκτική «Ζιζέλ», την πειθαρχημένη χορεύτρια αλλά με το μεγάλο ταπεραμέντο, να προσελκύει το κοινό με τις φιγούρες της και να μπορεί στα 40 της να αιχμαλωτίζει τα βλέμματα χορεύοντας τη Λίμνη των Κύκνων. Και παθιασμένη χορογράφο που συνέχιζε να διδάσκει την τέχνη της μέχρι τα βαθιά της γεράματα.
Και αυτό παρά μια βαριά αναπηρία: η Αλίσια Αλόνσο έχασε σχεδόν την όρασή της στην ηλικία των 20 ετών μετά τη διπλή αποκόλληση του αμφιβληστροειδούς. Η χορεύτρια διέκρινε μόνο τις σκιές, χόρεψε σχεδόν όλη τη ζωή της βρίσκοντας τον προσανατολισμό της χάρη στα φωτεινά σημάδια που διέθετε η σκηνή, σύμφωνα με τον δεύτερο σύζυγό της, τον διευθυντή του Εθνικού Μουσείου Χορού Πέδρο Σιμόν.
Κλείσιμο
Η τελευταία της παράσταση ήταν το 1995, όταν η Αλόνσο ήταν 74 ετών. Μετά έγινε μια απαιτητική χορογράφος, πάντα αεικίνητη και κομψή με το ροζ κραγιόν στα χείλη και τα βαμμένα μακριά νύχια, που επαναλάμβανε ακούραστα κάθε κίνηση μέχρι να φτάσει στην τελειότητα, ακόμη κι αν δεν μπορούσε να δει τίποτα. «Εγώ χορεύω μέσα στο κεφάλι μου», συνήθιζε να λέει.
Στις μέρες μας θα συναντήσει κανείς συχνά συζητήσεις γύρω από το ζήτημα της υπογονιμότητας και των υπηρεσιών υποβοηθούμενης αναπαραγωγής. Αδιαμφισβήτητα, αποτελεί ένα σύγχρονο πρόβλημα - που όλο και περισσότεροι μιλούν ανοιχτά για αυτό - με μια ευτυχώς, σύγχρονη λύση, αυτήν της εξωσωματικής. Το καμπανάκι από το “βιολογικό ρολόι” που συνοδεύεται με άγχος, αναστάτωση και ανησυχία, μετατρέπεται με τη βοήθεια της εξωσωματικής σε ευκαιρία, και απτή πραγματικότητα ως προς τον οικογενειακό προγραμματισμό, τη διατήρηση της γονιμότητας και τελικά το όνειρο της τεκνοποίησης.
Όλες οι δωρεές θα ενισχύσουν τις υπηρεσίες νομικής και ψυχοκοινωνικής βοήθειας του Κέντρου Διοτίμα, συμβάλλοντας στην εξάλειψη της έμφυλης βίας και την υποστήριξη των θυμάτων