Φρόσω Στυλιανού: Η γυναικεία φωνή στη σειρά «Αστέρια στην άμμο»

Η Φρόσω Στυλιανού είναι από τις πιο ταλαντούχες, μελωδικές και πολλά υποσχόμενες τραγουδοποιούς της νέας γενιάς. Δεν είναι μόνο η υπέροχη φωνή της αλλά και τα τραγούδια των οποίων γράφει τους στίχους και τη μουσική. Είναι κάτι που φαίνεται από την πρώτη στιγμή που εμφανίστηκε στο πλευρό σπουδαίων τραγουδιστών.
Μετά την πρώτη ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά με τίτλο «Άλλες Μέρες» η ταλαντούχα ερνημεύτρια και δημιουργός συνεχίζει να μας εκπλήσσει γράφοντας αυτή τη φορά το τραγούδι «Αστέρια στην άμμο» το οποίο επενδύει μουσικά την ομότιτλη σειρά του Alpha. H Φρόσω Στυλιανού μίλησε στο protothema.gr για το πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία, τι ετοιμάζει για τη συνέχεια αλλά και πού μπορεί να την απολαύσει ο κόσμος καθώς τα lives είναι κάτι που το κατέχει καλά.

-Νέο τραγούδι με τίτλο «Αστέρια στην άμμο», που επενδύει μουσικά την ομότιτλη σειρά του Αlpha. Πώς προέκυψε αυτή τη συνεργασία;
Η συνεργασία με τον Κούλη Νικολάου, παραγωγό της σειράς «Αστέρια στην άμμο», προηγήθηκε του συγκεκριμένου τραγουδιού. Τον Κούλη τον γνωρίζω από παλιά. Μας συνδέουν κοινοί αγαπημένοι μας άνθρωποι στην Κύπρο. Η σειρά βρισκόταν ήδη σε εξέλιξη και ενώ παίζονταν εξαρχής τραγούδια μου μέσα στα επεισόδια, μου ζητήθηκε να γράψω κάτι ειδικά για κάποιες σκηνές. Είχα το βιβλίο της Ρένας Ρώσση–Ζαίρη στα χέρια μου αλλά και το σενάριο, εμπνεύστηκα από τη συγκινητική ιστορία που εκτυλισσόταν ήδη στις οθόνες μας και έτσι έγραψα τη μουσική και τους στίχους του τραγουδιού «Αστέρια στην άμμο». Το έστειλα στην πρωτόλεια του μορφή στον Κούλη, ο οποίος είναι λάτρης της μουσικής και δίνει μεγάλη έμφαση στα τραγούδια που επιλέγει στις δουλειές του, ενθουσιάστηκε, και έτσι το προχωρήσαμε. Το τραγούδι άρχισε να ντύνει ήδη κάποιες σκηνές, πολύ πριν την επίσημη κυκλοφορία του από την Rain Music.

- Πέρα από το τραγούδι «Αστέρια στην άμμο», τη σειρά επενδύουν και τραγούδια όπως και ορχηστρικά μέρη απο το πρώτο προσωπικό σου album «Άλλες μέρες». Πώς νιώθεις που η πρώτη σου δουλειά αγκαλιάζεται από τους τηλεθεατές;
Καταρχάς να πούμε πως μέσα στα επεισόδια δεν ακούγονται μόνο δικά μου τραγούδια και μουσικές. Το τραγούδι των τίτλων με τίτλο «Αποτσίγαρα», με την φωνή του Βασίλη Παπακωνσταντίνου να αφήνει ρωγμή στον αέρα με την ερμηνεία του, είναι σε μουσική του Αντρέα Αποστόλου και στίχους της Σάννυ Μπαλτζή. Είναι ένα πολύ συγκινητικό τραγούδι το οποίο έχει ήδη αγαπηθεί πολύ απο τον κόσμο και ταξιδεύει με μεγάλες ταχύτητες. Μέσα στην σειρά, πέρα από τον δίσκο μου, ακούγονται επίσης και πρωτότυπες, εξαιρετικές μουσικές του Αντρέα Αποστόλου, με κινηματογραφική υφή, όπως επίσης και τραγούδια του σπουδαίου μας Βασίλη Παπακωνσταντίνου, από τον τελευταίο του δίσκο «Μπλέξαμε». Εδώ να πούμε πως στο τραγούδι «Αστέρια στην άμμο» πιάνο έπαιξε ο Αντρέας Αποστόλου, ο οποίος δημιούργησε και τις ηχητικές ατμόσφαιρες μέσα στο κομμάτι.

Τώρα ως προς το πώς νιώθω, για να πω την αλήθεια, μου φαίνεται κάπως περίεργο όταν μπαίνω στο σπίτι και ακούω την φωνή μου και τις συνθέσεις μου να βγαίνουν από την τηλεόραση! Παρόλο που σχεδόν σε κάθε επεισόδιο παίζονται ένα, δύο, μπορεί και τρία τραγούδια μου, και σε πολλές σκηνές η ορχηστρική μου μουσική λειτουργεί ως χαλί για να δημιουργήσει ατμόσφαιρες, δεν μπορώ καθόλου να το συνηθίσω. Το μόνο πράγμα που σκέφτομαι εκείνη την στιγμή είναι πως από τη στιγμή της γέννησης αυτών των τραγουδιών είχα στο μυαλό μου «σινεματικές» ατμόσφαιρες, κυρίως απο ένστικτο και αδυναμία τεράστια στα φυσικά όργανα και στην απελευθερωτική δύναμη της κλασικής μουσικής, σε συνδιασμό με τις πλούσιες εικόνες που ούτως ή άλλως δημιουργεί. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον φανταζόμουν τα τραγούδια μου πριν τα ενσαρκώσω στο στούντιο. Νομίζω πως την περίοδο που τα έγραφα και κυρίως που τα ενορχήστρωνα στο χαρτί, το ζούσα τόσο πολύ που νόμιζα σε στιγμές πως έφτιαχνα κάδρα για κάποιον σκηνοθέτη. Στα «Χίλια Φύλλα» έβλεπα δρόμους φθινοπωρινούς με βροχή και κίτρινα φύλλα σηκωμένα στον αέρα, στο «Πήρες παιχνίδι» έβλεπα την θάλασσα να χάνει το χρώμα της κάτω από τον παγωμένο ήλιο..Και κοίτα πώς έρχονται τα πράγματα, αυτή η πρώτη σου σκέψη, όταν δημιουργείς κάτι, να χαράζει τελικά και τον δρόμο του. H ευλογία βέβαια είναι οτι πίστεψε σ’ αυτό το υλικό ο Κούλης Νικολάου και το εμπιστεύτηκε για να ακουμπήσει τις καρδιές των τηλεθεατών της όμορφης αυτής σειράς. Τον ευχαριστώ πολύ για αυτό.

 

 

-Τι άλλο ετοιμάζεις για μετά;
Κι άλλα τραγούδια! Είμαι ήδη στο στούντιο δουλεύοντας πάνω σε καινούριο υλικό. Είμαι βέβαια ακόμα στη διαδικασία της ενορχήστρωσης, δεν έχω κάνει κάποια σκέψη για την κυκλοφορία και τα διαδικαστικά. Αυτό πάντα το αφήνω για μετά, γιατί μου «σαμποτάρει» την διαδικασία της δημιουργίας και δεν το θέλω. Προς το παρόν ασχολούμαι με νότες, ήχους και ατμόσφαιρες, είμαι δηλαδή στο μοναδικό περιβάλλον που με κάνει να αισθάνομαι ευτυχισμένη και απόλυτα ο εαυτός μου. Υπάρχει επίσης ακόμα ένα πρότζεκτ στο οποίο συμμετέχω και έχω ιδιαίτερη χαρά. Πρόκειται για τον δίσκο μιας υπέροχης δημιουργού, της Νάτιας Έλληνα, σε πολύ όμορφες ενορχηστρώσεις του Σταύρου Λάντσια, και την συμμετοχή εκλεκτών στιχουργών. Τραγουδώ τα τραγούδια αυτού του δίσκου, τα οποία έχουν μια εξαιρετική ευαισθησία και έναν λυρισμό που μου ταιριάζει πολύ ως συνθήκη.

-Στα live που κάνεις τι είδους τραγούδια επιλέξεις για το κοινό που έρχεται να σε δει;
Επιλέγω τραγούδια που να φέρνουν εμένα και το κοινό που έρχεται να μας δει στην ίδια συχνότητα. Άρχισα να μαθαίνω να μην τραγουδώ μόνο για εμένα. Έχω πολύ μεγάλη ανάγκη αυτή την περίοδο να συγκινηθώ και να κάνω βουτιά στον πυρήνα μου, παρέα με τους άλλους όμως. Και νομίζω πως η ταύτιση έγινε. Δεν ξέρω τι ξεκίνησε πρώτα. Η δική μου ανάγκη έκανε τους ανθρώπους που μας ακολουθούν να συντονιστούν σ’ αυτή την διαδικασία ή εγώ αφουγκράστηκα τις βουτιές των άλλων και πήγα κοντά τους.. Δεν έχει και τόση σημασία τελικά, αφού το μοίρασμα γίνεται ακριβώς στο κλίμα που ταιριάζει σε όλους μας. Φτιάξαμε με τον Αντρέα Αποστόλου ένα ντουέτο πιάνο – φωνή, όπου παρουσιάζω την δουλειά μου και όχι μόνο. Παίζουμε τραγούδια που αγαπάμε πολύ, έτσι όπως τα «σκηνοθετήσαμε» με ένα πιάνο και κάποια επιπλέον όργανα, όπως είναι η μελόντικα και τα πλήκτρα. Ο Αντρέας είναι ένας ιδιαίτερα συγκινητικός μουσικός, γιατί μπορεί και θέλει να τσαλακώνει την ευφυία του με ερμηνείες σπαρακτικά ανθρώπινες, κι έτσι ακριβώς βλέπω κι εγώ την μουσική. Μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα λοιπόν και πάνω στην κλωστή που μας δένει, τραγουδάμε Χατζιδάκι, Σαββόπουλο, Τσιτσάνη, Σπανό, αλλά και Nick Cave, και Lara Fabian. Ανάμεσα σ’ αυτά λέμε και τραγούδια απο τις «Άλλες μέρες», λέμε και τα «Αποτσίγαρα» του Αντρέα και άλλα δικά του ακυκλοφόρητα, και φυσικά δεν λείπουν και τα «Αστέρια στην άμμο», όπως και καποια άλλα δικά μου, του συρταριού. Έχουμε ήδη ξεκινήσει ένα ταξίδι μ’ αυτό το ντουέτο σε όμορφους χώρους στην Αθήνα και σύντομα θα πάμε και πιο πέρα. Θέλουμε να ενωθούμε με όσους βλέπουν τον εαυτό τους ως μέρος ενός μεγαλύτερου κύκλου ανθρώπων που θέλουν πραγματική, ουσιαστική επαφή.

-Ποιος είναι ο επόμενος σας σταθμός;
Επόμενος σταθμός είναι ένας καινούριος χώρος που με έχει μαγέψει. Πρόκειται για το «Νεοκλασικό του Κόμη», ένα νεοκλασικό κτήριο δίπλα στο γνωστό θρυλικό μπαράκι στα Άνω Πατήσια. Το μέρος αυτό ήταν κλειστό για χρόνια, και μια μέρα ζήτησα από τον Κόμη να φέρει τα κλειδιά και να μου ανοίξει να το δω! Πάντα με γοήτευαν αυτά τα μυστηριακά μέρη, που είναι λίγο ξεχασμένα στον χρόνο. Ένιωθα πως κάτι παραμυθένιο κρύβεται εκεί μέσα, και είχα δίκαιο! Ο χώρος είναι μαγικός, μοιάζει σαν ένα παλιό μεγάλο σαλόνι που πάγωσε σε μια άλλη εποχή. Ξύλινη σκάλα, παλιοί πολυέλαιοι με ζωγραφιές στο ταβάνι, μπαλκονάκια γύρω γύρω, πολύχρωμα πορτατίφ, χαλιά και καθρέφτες. Ένα όνειρο! Το ερωτεύτηκα ακαριαία και νομίζω πως θα το ερωτευτείτε κι εσείς! Κουβαλάει μια ενέργεια φοβερή που ταιριάζει τόσο πολύ με αυτό που παρουσιάζουμε. Παίζουμε την Παρασκευή 29 Νοεμβρίου!

-Ένα πιάνο και μια φωνή ή μια ολόκληρη ορχήστρα και μια φωνή; Τι νομίζεις ότι αρέσει περισσότερο στον κόσμο;
 Πιστεύω πως πάει ανάλογα με την εποχή. Τώρα αισθάνομαι πως υπάρχει ένας κορεσμός όσον αφορά στο μεγάλο, υπερβολικό θέαμα. Το έχει δει, το έχει χορτάσει ο κόσμος, δύσκολα εντυπωσιάζεται πια. Νιώθω πως το κλίμα αλλάζει, πως οι άνθρωποι έχουν ανάγκη την αγκαλιά. Πως θέλουν να γνωρίσουν τις πιο ευαίσθητες πλευρές του καλλιτέχνη. Πως δεν τον απομυθοποιούν πια όταν τον βλέπουν ευάλωτο, εκτεθειμένο, με ένα όργανο ή δύο, να αφήνει το απόσταγμα της ψυχής του εκεί, ακριβώς μπροστά τους. Ίσα ίσα που έτσι τον καταλαβαίνουν περισσότερο, ακούνε την αλήθεια του, παίρνουν τα τραγούδια και τις ιστορίες μέσα τους αλλιώς. Πιστεύω πως ο κόσμος σήμερα έχει ανάγκη από έναν πραγματικό καθρέφτη. Ειλικρινή, αφιλτράριστο. Και η τέχνη μπορεί να το κάνει αυτό. Είναι μια υπέροχη μορφή αντίστασης απέναντι στο οριακά γελοίο πια ψέμα που ζούμε σήμερα. Και κάθε καλλιτέχνης, νέος ή πολύπειρος, έχει χρέος να ταχθεί υπέρ της αλήθειας αυτής και της απλότητας. Και για να γίνει ο κόσμος καλύτερος, αλλά κι ας μην γελιόμαστε, και για το δικό του το καλό. Ο κόσμος άρχισε να παίρνει χαμπάρι πολύ περισσότερα από αυτά που νομίζουμε, δεν «μασάει» πια τόσο εύκολα. Ακόμα κι όταν χειροκροτεί. Ας μην μπερδεύουμε την κεκτημένη ταχύτητα με την πραγματική σύνδεση. Αυτό φαίνεται στα μάτια, όχι στα χέρια. Φυσικά, επειδή αρχικά μιλήσαμε για την σύνθεση ενός μουσικού σχήματος ως προς την προτίμηση του κόσμου, πρέπει να πω πως έχω δει και πολλές μπάντες να στέκονται με τρομερό ήθος απέναντι στην μουσική και στο κοινό, χωρίς φανφάρες, όπως έχω δει και ανθρώπους λιτούς και απέριττους να τραγουδούν εν απουσία του εαυτού τους. Η καλλιτεχνική αλήθεια έχει κυτταρική λογική, δεν είναι μόνο θέμα επιλογής οργάνων, ύφους, ήχων, θεάματος κλπ. Για παράδειγμα, η μπάντα που φτιάξαμε πέρσι με τους Γιώτη Κιουρτσόγλου, Στέφανο Δημητρίου και Αντρέα Αποστόλου, είχε κάτι πολύ έντιμο για μένα, γι αυτό και είναι μέσα στα πλάνα να συνεχιστεί και να παίξουμε και φέτος, όπου «χωράμε» πρακτικά και μουσικά! Είναι μια «έντιμη» μπάντα ακριβώς γιατί οι άνθρωποι που την απαρτίζουν έχουν εξαιρετικά «ντόμπρα» σχέση με την μουσική και με το πως βλέπουν τον εαυτό τους μέσα σε αυτήν. Τους θαυμάζω και τους τρεις και παίρνω ως νεότερη παράδειγμα για το πώς θέλω να εξελιχθώ ως μουσικός μέσα στα χρόνια.

 -Αφιερώνεις κάπου το καινούριο σου single «Αστέρια στην άμμο»;
Το αφιερώνω σε όσους ψάχνουν το φως στα πιο περίεργα σημεία.