Κάτια Δανδουλάκη: Είμαι ίδια η «Ανέτ» που υποδύομαι στις Άγριες Μέλισσες

Η Κάτια Δανδουλάκη είναι μια από τις πιο καταξιωμένες και δημοφιλείς ηθοποιούς. Φέτος εκτός από τη θεατρική παράσταση «Έγκλημα στο Όριεντ Εξπρές» το κοινό την απολαμβάνει μέσα από τον ρόλο της Ανέτ στις «Άγριες Μέλισσες», μιας γυναίκας χωρίς κόμπλεξ που έρχεται στην οικογένεια και βγάζει στη φόρα… μυστικά που ήταν για χρόνια καλά κρυμμένα. Η ηθοποιός παραχώρησε συνέντευξη στο «Plan Be» του «Ελεύθερου Τύπου» όπου μίλησε για τον ρόλο της στη σειρά, για την αγάπη και τον έρωτα στην εποχή μας, και αποκάλυψε τι είναι αυτό που έχει κάνει τις «Άγριες Μέλισσες» τόσο πετυχημένη σειρά.

Πόσο «Ανέτ» είστε στην πραγματικότητα; Στις «Άγριες μέλισσες», ο χαρακτήρας σας είναι ο άνθρωπος που κρατάει τις ισορροπίες…
Είμαι εγώ. Ίδια, ίδια! Λες και είχε εμένα στο μυαλό της η Μελίνα (Τσαμπάνη). Μπορεί, βέβαια, και να με είχε… Μα, ίδια; Ο τρόπος που φέρεται η Ανέτ, μια γυναίκα που έχει μεγαλώσει σε έναν πολιτισμό μακριά από τα ήθη και έθιμα του χωριού όπου ήταν γεννημένη, η «μποέμικη» αντίδρασή της στη ζωή, αλλά και αυτή η σταθερότητα των αξιών της… Δεν είναι μια μποέμισσα, η οποία ζει εκκεντρικά έξω από τον κόσμο. Ζει μέσα στον κόσμο και έχει τις αρχές της, αλλά είναι πολύ πιο μπροστά από την εποχή. Κι εμένα δεν με ενδιέφερε ποτέ τι θα πει ο κόσμος. Με ενδιέφερε τι αισθάνομαι εγώ – και, αν ο κόσμος πει κάτι κακό, δεν πειράζει. Το παρέβλεπα και προχωρούσα.



Σκέφτομαι, παρακολουθώντας τις «Άγριες Μέλισσες», αυτή την αγάπη Ασημίνας και Νικηφόρου. Ο Νικηφόρος έχει απαρνηθεί τα πάντα γι’ αυτή την αγάπη. Δεδομένων των σημερινών διαδικτυακών σχέσεων, θα μπορούσε να κάνει εύκολα κανείς το ίδιο; Δεν είμαι σίγουρη…
Κανείς δεν είναι σίγουρος. Αλλά η αγάπη αυτού του είδους ξέρω ότι υπάρχει, επειδή την έχω ζήσει. Με συγκινούν αφάνταστα τα ηλικιωμένα ζευγάρια που περπατάνε χέρι-χέρι, σπαράζει η ψυχή μου με αυτό. Γιατί βλέπω πώς αγκαλιάζει ο άντρας τη γυναίκα του, και είναι μεγάλοι πια, έχουν ζήσει μαζί 50 – 60 χρόνια… Είναι ο άνθρωπός του. Μόνο που πλέον είναι πάρα πολύ σπάνιο. Στη ζωή μας, λοιπόν, οι χαρές είναι σπάνιες, το απόλυτο «σμίξιμο» με τον άνθρωπό σου είναι πολύ σπάνιο να το βρεις, οι λύπες είναι πολλές, οι απογοητεύσεις είναι πολλές… Αλλά αυτές τις σπάνιες μικρές χαρές, όταν τις βρεις, σου καλύπτουν τις αμέτρητες λύπες και τις απογοητεύσεις. Γιατί, έτσι, έχεις μία βάση, μπορείς να αντέξεις. Όταν δεν έχεις τον βράχο της αγάπης από πίσω να σε κρατάει, είναι δύσκολο να αντέξεις στα δύσκολα.

Για μια τόσο μεγάλη αγάπη, εσείς θα μπορούσατε να εγκαταλείψετε τα πάντα; Αν και δεν χρειάστηκε στην περίπτωσή σας…
Μπράβο, δεν χρειάστηκε! Ήταν κάτι που είχα πει στον Μάριο. Ήταν τέτοια η σχέση μας… «Αν μου έλεγες ότι θέλεις να πάμε να απομονωθούμε κάπου, ναι, θα ερχόμουν». Και τι μου απάντησε; «Δεν θα ήσουν ολοκληρωμένη όμως! Εγώ θέλω να είσαι μαζί μου και να είσαι αυτή που είσαι!». Γι’ αυτό και δεν το έκανε. Γι’ αυτό και είπε «Εγώ έχω μπροστά μου αυτό το πακέτο. Εγώ θέλω η Κάτια να είναι ευτυχισμένη. Δεν θέλω να την έχω και να της λείπει ένα μεγάλο κομμάτι. Τη θέλω “ολόκληρη”». Αυτή ήταν η σοφία και η τύχη μου η μεγάλη. Η μεγάλη μου τύχη… Ότι είχα αυτή τη σφαιρική αγάπη, την άδολη αγάπη… Διότι οι έρωτες έρχονται και παρέρχονται. Ερωτευτήκαμε, ξε-ερωτευτήκαμε, μας έπιασε μια τρέλα, μας έφυγε μετά! Ο έρωτας, όμως, που συμπεριλαμβάνει την αγάπη ή, μάλλον, η αγάπη που έχει μέσα και τον έρωτα, είναι μεγάλη ευλογία…



Το καστ της σειράς περιλαμβάνει και πολλούς νέους ηθοποιούς, κάποιους τους βλέπουμε για πρώτη φορά στην τηλεόραση…
Και με πολύ καλή παιδεία θεατρική – αυτό είναι πολύ σημαντικό! Γι’ αυτό και βλέπετε αυτό το επίπεδο: υπάρχουν οι βάσεις. Δεν είναι ότι «έχω μια ευκολία και βγήκα». Είναι παιδιά εξαιρετικά, σωστά διαλεγμένα.

Θεωρείτε ότι αυτό είναι και ένα από τα συστατικά της επιτυχίας των «Μελισσών»;
Πολύ μεγάλο! Η ποιότητα της εκκίνησης του παιξίματος. Τα παιδιά «πατάνε» γερά, είναι πολύ ταλαντούχα, έχουν παιδεία! Δεν σημαίνει ότι κάποιος που δεν έχει πάει σε σχολή, δεν μπορεί να «επιπλεύσει» κάποια στιγμή. Αλλά είναι σπανιότερο. Αλλιώς είναι όταν έχεις παιδέψει την ψυχή σου μέσα από Σχολή και ξέρεις τι σημαίνει, και αλλιώς να πας ενστικτωδώς και να διαγράψεις μία σύντομη πορεία κάπου, και μετά να ξεχαστεί… Ξεκινάμε από ένα επίπεδο και πάνω. Γι’ αυτό και έχει αυτή την άμεση ανταπόκριση η σειρά. Μην ξεχάσω να σας πω και για τον Λευτέρη Χαρίτο, γιατί αυτός έκανε τις επιλογές – ένας νέος άνθρωπος, που έχει δώσει ξεκάθαρα το στίγμα του στο καθημερινό.