Nτενίση για κορωνοϊό: Θα τον πολεμήσουμε, ο Έλληνας στα δύσκολα διαπρέπει
01.04.202013:12
Η Μιμή Ντενίση μίλησε στον Δημήτρη Δανίκα για τον κορωνοϊό και πόσο έχει επηρεάσει τα θέατρα, τη ζωή της αλλά και τον Σάκη Τανιμανίδη και τη Χριστίνα Μπόμπα
Σκέφτηκα να μιλήσω, τηλεφωνικά φυσικά, με κάποια ονόματα καλλιτεχνικά. Το πρώτο ραντεβού το έκλεισα με την Μιμή Ντενίση. Που κατάφερε να εκτοξευθεί από την φωτογραφία της ωραίας, σαγηνευτικής, επιθυμητής και τόσο ελκυστικής γυναικάρας στο στερέωμα της θεατρικής δημιουργίας. Σα να λέμε, sorry Mimi, από τον ρόλο της γλάστρας και της συνοδού, στο ρόλο της συγγραφής και της σκηνοθεσίας.
Με τρομερή, πρωτοφανή επιτυχία. Τόσο με την επική «Σμύρνη μου αγαπημένη» που όταν το είδα δεν πίστευα στα μάτια μου, λέγοντας διαρκώς «μα είναι δικό της, δεν είναι δυνατόν». Οσο και με το τελευταίο, επίσης επικό «Κι από Σμύρνη… Σαλονίκη», μια παράσταση που μέσα στη φετινή θεατρική κρίση, προ κορωνοϊού, έσπασε όλα τα ταμεία μες χιλιάδες προσκυνητές!
«Μόλις πριν από λίγο μιλούσα με τον Μάρτιν στο Λονδίνο»
-Ποιος Μάρτιν;
«Ο Μάρτιν Σέρμαν ο συγγραφέας πολλών έργων όπως το «Μπεντ» που έγινε ταινία με Κλάιβ Οουεν και Μικ Τζάκερ. Ο Μάρτιν κι εγώ συνεργαζόμαστε για την ταινία σχετικά με την Σμύρνη που τα γυρίσματά της θα άρχιζαν τον Μάιο στη Μυτιλήνη. Θα έπαιζαν η Βανέσα Ρεντγκρέιβ, η Ολυμπία Δουκάκη, πιθανότατα ο Ιαν ΜακΚέλεν, ο Βαλτινός και άλλοι. Δεν έχουμε ολοκληρώσει το καστ. Δεν προλάβαμε. Οι Ελληνες θα μιλάνε ελληνικά οι Τούρκοι τούρκικα και οι Αγγλοι αγγλικά».
-Και η Βανέσα πού είναι;
«Στην Αγγλία φυσικά, αλλά ο γιος της και ο άντρας της ο Φράνκο Νέρο είναι στην Ιταλία. Γι αυτό ανησυχεί τόσο πολύ. Η Ιταλία χτυπήθηκε βαριά»
-Κάτι εντελώς τυπικό, πώς αισθάνεσαι;
«Όπως όλοι. Είναι σαν έργο του Ιονέσκο, σαν το «1984» του Οργουελ. Η φαντασία μας είναι ανίκανη να το συλλάβει. Όταν έπαιζα με τόση επιτυχία και έβλεπα χιλιάδες θεατές, έλεγα από μέσα μου τι θα μπορούσε να σταματήσει μια τέτοια επιτυχία. Να τι θα το σταματούσε. Εμείς οι άνθρωποι δεν μπορούμε να φανταστούμε, να υποπτευθούμε το πέρα από μας».
Ολα είναι αλληλένδετα από τον πόλεμο μέχρι τον ιό -Και η αιτία;
«Εγώ το βλέπω σαν μια εκδίκηση της Φύσης αυτό που συμβαίνει. Τώρα η Ελλάδα, όπως και οι άλλες χώρες, έχει λιγότερο νέφος. Σκέψου λιγάκι τι συνέβαινε πριν από την επέλαση του ιού. Η μανία με το γκουρμέ λόγου χάριν. Να φάμε κάθε παράξενο που βρίσκεται στον πλανήτη. Να καταναλώνουμε. Τώρα συμβαίνει το αντίστοιχο όπως το 1918 με την Ισπανική γρίπη. Καθόλου τυχαίο τότε που συνέβη εκείνη η καταστροφή. Με τον Α παγκόσμιο πόλεμο. Εκείνη η γρίπη σκότωσε περισσότερους απ όσους ξέκανε ο πόλεμος. Υπολόγισε τώρα τι συμβαίνει στον πλανήτη τα τελευταία είκοσι χρόνια. Εμφύλιοι σπαραγμοί, πολεμικές συγκρούσεις, επεμβάσεις Αμερικής και Ευρώπης. Εκατομμύρια άνθρωποι έχουν χαθεί. Αλλοι τόσοι και περισσότεροι δεν έχουν τα στοιχειώδη, ούτε να φάνε. Όλα είναι αλληλένδετα. Δεν είναι τόσο απλό, πως έφαγε ένας κινέζος και έγινε αυτό. Τώρα είμαστε στη χειρότερη εποχή από ποτέ. Δεν είναι τυχαίο που κάθε έναν αιώνα συμβαίνει μια τέτοια καταστροφή»
-Το καθημερινό σου πρόγραμμα
«Κατά εποχές τον εγκλεισμό τον επιβάλλω στον εαυτό μου γιατί αλλιώς δεν μπορώ να συγκεντρωθώ. Πρέπει να γράψω. Εχω συνηθίσει σ αυτό το πρόγραμμα της αυτό-απομόνωσης. Οταν οι άλλοι πηγαίνουν έξω να διασκεδάσουν εγώ θα κλειστώ μέσα και θα γράψω. Σκέψου για να ολοκληρώσω το τελευταίο έργο «Και από Σμύρνη..Σαλονίκη» χρειάστηκαν δύο χρόνια έρευνας και τρεις μήνες να γραφής. Ο περισσότερος κόσμος δεν είναι συνηθισμένος σ αυτόν τον εγκλεισμό. Ολοι εμείς που διαβάζουμε και γράφουμε δεν ζοριζόμαστε τόσο πολύ. Είμαστε εξοικειωμένοι με την απομόνωση. Δεν αισθανόμαστε μοναξιά. Κι εμένα μου λείπουν οι παρέες και το θέατρο. Αλλά δεν λέω πω πω τι θα κάνω μόνη στο σπίτι. Ακόμα και οι έξυπνοι φίλοι μου λένε «Μιμή δεν αντέχω θα τρελαθώ»
-Εντελώς μόνη στο σπίτι;
«Τώρα έχει έρθει η κόρη μου στο σπίτι από την Κύπρο και την έχω κλείσει σε καραντίνα. Αλλά έχω και την μαμά μου και την προσέχω».
-Για να τα πάρουμε από την αρχή, τι ώρα σηκώνεσαι από το κρεβάτι;
«Αργά. Μια συνήθεια που την κουβαλάω μαζί μου από την θητεία μου στο θέατρο. Θα κάνω την γυμναστική μου, θα βγάλω βόλτα το σκύλο μου, θα καθίσω το μεσημέρι να δω ειδήσεις, θα μεταφράσω κάποιο έργο που έχω αφήσει στη μέση, θα μιλήσω με φίλους με την αδερφή μου αλλά κυρίως γράφω και διαβάζω»
Πόσο σπουδαίο πράγμα είναι μία αγκαλία
-Η ψυχολογική σου κατάσταση;
«Αν ήμουν καρφωμένη είκοσι ώρες στην τηλεόραση, από κανάλι σε κανάλι, τότε η ψυχολογία μου θα είχε γίνει σμπαράλια. Γι αυτό προτιμώ να ενημερώνομαι τηλεοπτικά με τις ειδήσεις των εφτά με εννιά. Μετά κλείνω το κουτί. Κατεβάζω ρολά. Μετά θα ασχοληθώ με άλλα πράγματα. Πρέπει να σου πω ότι δεν είμαι απαισιόδοξος άνθρωπος. Εκ φύσεως είμαι αισιόδοξη. Είναι αδύνατον η αισιοδοξία μου να καμφθεί με όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας. Οι σχέσεις με τους φίλους μου, φροντίζω να διατηρούνται ζεστές. Η κρίση μας έδωσε να καταλάβουμε και να εκτιμήσουμε πόσο σπουδαίο πράγμα είναι μια αγκαλιά»
-Μα τι τώρα τι λες, Αγκαλιά;
«Τώρα απαγορεύεται η αγκαλιά. Αλλά αυτή η απαγόρευση και αυτή η αναγκαστική απόσταση ανάμεσά μας δεν σε κάνει να επιθυμείς αυτό το στοιχειώδες, αυτή τη στιγμή ελάχιστης τρυφερότητας; Μου λείπουν οι φίλοι μου. Αλλά τι να γίνει, πρέπει να τηρούμε τις αποστάσεις. Όχι τόσο μόνο για εμάς αλλά κυρίως για τους άλλους. Για την προστασία τους. Κάθε κρίση με την μαυρίλα της μας αναγκάζει, αυτομάτως να κάνουμε μερικές χρήσιμες σκέψεις. Πόσο πολύτιμα είναι όλα αυτά τα «μικρά» και τόσο αυτονόητα. Που καθόλου δεν είναι αυτονόητα. Προ κορονοιού, ας πούμε, ο βασικός, σταθερός σύντροφος κάθε ανθρώπου ήταν το κινητό του. Τότε λοιπόν αγκαλιάζαμε τον φίλο η την φίλη μας στα βιαστικά. Ετσι εντελώς τυπικά και διεκπεραιωτικά επειδή βιαζόμαστε να πάμε στη δουλειά μας»
-Αισθάνεσαι πως έχεις ξοδέψει τον εαυτό σου σε άχρηστα, ασήμαντα πράγματα, σε εφήμερες σχέσεις;
«Σε άχρηστα όχι, σε περιττά ναι»
-Περιττά όπως;
Οταν χρειαστεί εμείς οι Έλληνες είμαστε γενναίοι και άτρωτοι
«Αυτό το αντιλαμβάνεσαι με την πάροδο του χρόνου. Το αληθινό, το πολύτιμο κομμάτι της δουλειάς μου, το βασικό μέλημά μου είναι το γράψιμο και η σκηνοθεσία. Αυτό είναι το κέντρο της προσοχής μου. Πολλά πράγματα για την προβολή μας, το σουλατσάρισμα στα τηλεοπτικά κανάλια, οι φωτογραφίσεις, οι κοσμικές συναθροίσεις, όλα αυτά είναι περιττά»
-Μόνο αυτά;
«Για μένα κυρίως μόνο αυτά. Δεν έχω σπαταλήσει τον εαυτό μου σε σαχλαμάρες άλλου τύπου»
-Μα που ζεις! Δεν έχεις αντιληφθεί όλο αυτόν τον ντόρο γύρω από Τανιμανίδη, Μπόμπα και άλλες τέτοιες «τρομερές» περιπτώσεις;
«Ολο αυτό το Life Style έχει προξενήσει μεγάλο κακό. Και στην τηλεόραση το έχω πει και δεν τους άρεσε. Και δεν πιστεύω στην εξήγηση πως ο κόσμος θέλει μόνο κουτσομπολιό, κλειδαρότρυπα και χαζά χαχανητά. Δεν το πιστεύω. Προφανώς όλοι αυτοί οι άνθρωποι δεν διαθέτουν τις οικονομικές δυνατότητες εξόδου, δύσκολα τα βγάζουν πέρα. Αλλά για πες μου τώρα εσύ. Επί τρία χρόνια είχα ανεβάσει βαρύ έργο και όμως έκανε τόσα πολλά εισιτήρια. Αυτοί που το είδανε δεν ήταν Ελληνες; Με απλά λόγια προσπαθώ να πω ότι ο κόσμος βλέπει αυτό που του προσφέρεις. Τον βελτιώνεις; Όχι; Ε τότε εκεί!»
- Μετά το τέλος της κρίσης πιστεύεις πως ο κόσμος θα έχει συνετιστεί;
«Ολος ο κόσμος όχι, είναι αδύνατον. Μια μερίδα ναι. Μια άλλη θα επιστρέψει ξέφρενα σε ό,τι έκανε πριν. Αυτό που μας εντυπωσιάζει με τον λαό μας είναι γνωστό και διαχρονικό. Εμείς οι Ελληνες στις πολύ δύσκολες στιγμές γινόμαστε γενναίοι και άτρωτοι θα έλεγα. Ατρωτοι και σωστοί. Τώρα ας πούμε όταν μιλάς με νέους και τους ρωτάς για τον κίνδυνο θερμού επεισοδίου με Τουρκία, σου απαντάνε πως δεν φοβούνται. Οσο και να βρυχάται ο Ερντογάν. Εχουν την αίσθηση της πατρίδας και του πατριωτικού καθήκοντος πολύ αναπτυγμένη. Ναι θα πάω γιατί ο Ερντογάν κάνει κάτι ανήθικο. Ακόμα σου λένε, ναι θα φροντίσω να είμαι καλά και υγιής επειδή έχω γέρους γονείς. Όμως όταν δεν υπάρχει κρίση και η ζωή μπει σε κανονικούς ρυθμούς, τότε μπορεί να γίνουν οι χειρότεροι. Με την κρίση θα πάει στον Εβρο και θα φυλάει σκοπιά εικοσιτέσσερις ώρες το 24ωρο, αλλά χωρίς κρίση γίνονται μαλθακοί. Και όταν ζητάς από νέους ηθοποιούς να κάνουν πρόβες για πέντε ώρες μπορεί να γυρίσουν και με τσαντίλα να σου πουν «πέντε ώρες;» Εμείς οι Ελληνες διαπρέπουμε στα δύσκολα. Γι αυτό πιστεύω πως αυτή η μέχρι πρότινος ανυπόληπτη, χρεοκοπημένη χώρα, στο τέλος θα σκοτώσει τον κορονοιό»
Ο Κυριάκος αποδείχτηκε αποφασιστικός και σωστός
-Αν ήταν ο Τσίπρας πρωθυπουργός
«Θα ήταν αναβλητικός. Εγώ θεωρώ πως ένα από τα μειονεκτήματα του Τσίπρα ήταν η παροιμιώδης αναβλητικότητά του Αντιθέτως ο Κυριάκος αποδείχτηκε αποφασιστικός. Πήρε κρίσιμες αποφάσεις πολύ γρήγορα. Αυτό είναι μεγάλο προσόν. Κάθε ηγέτης, σε οποιαδήποτε δραστηριότητα πρέπει να λαμβάνει αποφάσεις γρήγορα και σωστά. Ο Κυριάκος ακολούθησε το σωστό τρόπο. Αντιθέτως η Αγγλία του Μπόρις Τζόνσον ακολούθησε λάθος δρόμο. Και φοβάμαι πως οι Αγγλοι θα το πληρώσουν ακριβά. Μακάρι να διαψευστώ!»
-Χρειάστηκε η έλευση του Covid 19 για να αντιληφθούμε το α βου γου δυο. Πως δηλαδή είμαστε ευάλωτοι, θνητοί, προσωρινοί
«Αυτή την σκέψη την είχα πάντα μέσα μου. Αλίμονο αν δεν έχεις πλήρη συνείδηση της προσωρινότητας σου. Της ματαιότητας. Του εφήμερου. Ειδικά οι διάσημοι άνθρωποι, καλλιτέχνες, συγγραφείς, πνευματικοί, ακαδημαικοί, αν δεν διαθέτουν αυτή την αίσθηση του προσωρινού και του μάταιου, τότε εκεί ξεπέφτουν. Ποτέ να μην δίνουμε μεγάλη διάσταση και αξία σε πράγματα που κάνουμε εμείς οι ίδιοι. Μιμή, λέω στον εαυτό μου, σήμερα είσαι, αύριο δεν είσαι!»
-Και το Θέατρο, τα εισιτήρια, οι ηθοποιοί, η ανεργία;
«Ασε τι να σου λέω. Τα θέατρα δεν μπορούν να προγραμματίσουν ούτε για το επόμενο χειμώνα. Αραγε πότε θα επανέλθει ο κόσμος; Και μη ξεχνάς πως το Θέατρο δεν είναι πρώτη προτεραιότητα των πολιτών. Δεν ξέρουμε πότε θα επιστρέψουμε να κάνουμε πρόβες. Ευτυχώς εμείς έχουμε έτοιμη μια παραγωγή πολύ ακριβή που απασχολεί εκατό εργαζομένους. Με το καλό την ίδια παράσταση θα ανεβάσουμε και του χρόνου»
-Σε νούμερα μπορείς να υπολογίσεις το μέγεθος της καταστροφής των θεάτρων;
«Πρώτα απ όλα πρέπει να σου πω ότι φέτος είχαμε μια πολύ κακή σαιζόν. Είναι ζήτημα αν πήγαν και τα κατάφεραν πολύ καλά μόνο τρία θέατρα. Όλα τ άλλα έπεσαν σε φοβερή κρίση. Σχεδόν όλα μπήκαν μέσα. Χάθηκαν πολλά χρήματα. Μιλάμε για πολλά εκατομμύρια χαμένα στη μαύρη τρύπα. Αν υπολογίσουμε και την συνέχεια τότε σκέτη καταστροφή. Στην ανεργία οι ηθοποιοί. Κανείς δεν ξέρει τι θα γίνει το καλοκαίρι. Πως να προγραμματίσεις δηλαδή. Μετά την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων το μεγαλύτερο μέρος, η συντριπτική πλειοψηφία των ηθοποιών αμείβονται από εξακόσια μέχρι χίλια διακόσια. Και πολλά λέω. Και φυσικά όσοι καταφέρουν να βρουν δουλειά. Με τετρακόσια ευρώ που είναι το επίδομα ανεργίας τι μπορείς να κάνεις; Πόσοι θα τολμήσουν του χρόνου να κάνουν μεγάλες παραγωγές. Θα καταλήξουν σε έργα με ελάχιστους ηθοποιούς, με μονολόγους. Εκλεισε το Εθνικό, έκλεισε το Παλλάς αυτά είναι μεγάλες καταστροφές»
-Πού μένεις κάπου εδώ κοντά στο Κέντρο;
«Μένω κοντά στο Αλσος στο Πάρκο και όλο αυτό το διάστημα στέλναμε επιστολές στους αρμόδιους υπουργούς και στις υπηρεσίες να φροντίσουν όλα αυτά τα ζωντανά ερείπια και θύματα των ναρκωτικών και των ναρκέμπορων. Απάντηση καμιά. Τελικά με τον κορονοιό αναγκάστηκαν και το κλείσανε. Τι θα γίνει μ αυτά τα πλάσματα; Αρρωσταίνουν γύρω μας, πλάι μας και χωρίς να το θέλουν συνεισφέρουν στο καταστροφικό έργο του κορονοιού. Στοιχειώδες πράγμα η φροντίδα. Αλλά πόσοι δίνουν σημασία;»
Πριν ολοκληρωθεί η κουβέντα μας επιχείρησα να το γυρίσω στα ερωτικά, τα προσωπικά της, στις περιπέτειές της
«Α όχι έτσι. Θα στα πω όλα. Όταν θα έχουμε επιστρέψει στην κανονικότητα»