Beatles ή Rolling Stones; Το απόλυτο δίλημμα και η «άσβεστη» κόντρα έξι δεκαετιών
Και ξαφνικά, δύο ζωντανοί και αεικίνητοι μουσικοί θρύλοι, από τα δύο αξεπέραστα συγκροτήματα που άλλαξαν τον μουσικό χάρτη του 20ού αιώνα, φαίνεται να αναβιώνουν μια κόντρα που κρατάει «άσβεστη» κοντά 60 χρόνια
Δημήτρης Παγαδάκης
Ποιοι είναι καλύτεροι, οι Beatles ή οι Rolling Stones; Ανέκαθεν, οι δύο κορυφαίες βρετανικές μπάντες της pop/rock κουλτούρας είχαν τις διαφορές τους. Παρά την ταυτόχρονη σχεδόν εκκίνηση τους αντικατόπτριζαν διαφορετικές αισθητικές, συμπεριφορικές και, φυσικά, μουσικές εκδοχές. Και επειδή η αντιπαλότητα πουλάει παραπάνω από οποιαδήποτε ευγενή άμιλλα, η διαμάχη τους- πραγματική η υποτιθέμενη, αδιάφορο -τροφοδότησε με τόνους μελάνι την παραφιλολογία του θέματος.
Η αλήθεια είναι πως σήμερα δεν υπάρχει κανένας ανταγωνισμός ανάμεσα τους. Αυτό έλειπε. Ποια δόξα άλλωστε τους απομένει να διεκδικήσουν οι καταξιωμένες ως γιγαντιαίες μουσικές φυσιογνωμίες που με ρυτίδες και ακαζού απόχρωση στο μαλλί κουβαλούν πια αρκετές δεκαετίες στη πλάτη τους; Προφανώς καμία. Αρκούνται που και που να ανταλλάσσουν μπηχτές με τρυφερότητα, αιχμές με συμπάθεια και μικροκακίες με συγκατάβαση. Το μόνο που μοιάζει πως αρνούνται να μοιραστούν είναι η πρωτοκαθεδρία στην ιστορική κατάταξη τους. Γεγονός που, χάριν υστεροφημίας, ξυπνάει αναμνήσεις και αναζωπυρώνει ακλόνητες πεποιθήσεις. Τι ζόρι κι αυτό;
Βγαίνει, λοιπόν, ο 78χρονος Σερ Πωλ Μακάρτνεϊ στην ραδιοφωνική εκπομπή του γιγαντοτεράστιου παραγωγού Χάουαρντ Στερν και επιμένει ότι οι Beatles ήταν καλύτεροι από τους Rolling Stones. Αφού υπογραμμίζει ότι ανάμεσα στα δυο συγκροτήματα υπήρχε αμοιβαίος σεβασμός και κοινός αλληλοθαυμασμός , σημειώνει ότι οι Stones έχουν τις ρίζες τους στα μπλουζ ενώ οι Beatles έχουν πολύ περισσότερες μουσικές επιρροές. Ανασύρει ακόμη από τη μνήμη του ότι ο Κίθ Ρίτσαρντς του είχε εκμυστηρευτεί κάποτε ότι: " Ήσουν τυχερός. Είχατε τέσσερις τραγουδιστές στο συγκρότημά σας. Εμείς έχουμε μόνον ένα». Και κάπου εκεί σέρνει το σκουριασμένο ξίφος της παλιάς αντιπαλότητας τονίζοντας ότι οι Stones μιμούνταν του Beatles στη δεκαετία του '60.
«Ό,τι κάναμε εμείς το ακολουθούσαν οι άλλοι. Πήγαμε στην Αμερική και είχαμε τεράστια επιτυχία. Αμέσως κατέφθασαν και εκείνοι στην άλλη μεριά του Ατλαντικού». Υπενθυμίζει επί πλέον πως όταν το 1967, τα «σκαθάρια κυκλοφόρησαν το άλμπουμ Sgt . Pepper's Lonely Hearts Club Band , λίγους μήνες αργότερα ακολούθησαν οι «πέτρες» με το "Their Satanic Majesties Request». Και τα δύο άλμπουμ περιέχουν ψυχεδελική μουσική καθώς και παρόμοιο πολύχρωμο εξώφυλλο, τα οποία απαθανάτισε ο ίδιος φωτογράφος, ο Μάικλ Κούπερ. Ξέχασε, βεβαία, από διακριτικότητα να προσθέσει ότι η πρώτη μεγάλη επιτυχία Rolling Stones συνέβη το 1963 με το σίνγκλ "I Wanna Be Your Man", το οποίο ήταν δική του σύνθεση που έγραψε μαζί με το Τζον Λένον. Επί της ουσίας ο σερ Πωλ δεν λέει ψέματα . Ωστόσο αφήνει να εννοηθεί ότι οι Beatles ήταν πρωτοπόροι και όχι συνεχιστές.
Κλείσιμο
Η απάντηση ,στους ισχυρισμούς του ενός εκ των δυο επιζώντων «σκαθαριών», ήρθε άμεσα από τον αειθαλή 77χρονο Μικ Τζάγγερ. Με αφορμή τη προώθηση του νέου τραγουδιού του συγκροτήματος "Living in a Ghost Town", του πρώτου πρωτότυπου σίνγκλ του από το 2012, πηγαίνει στην εκπομπή Apple Music του Νεοζηλανδού παραγωγού και DJ, Αλεξάντερ Ζέιν Λόου. Και λέει εκεί και αυτός ολόκληρες αλήθειες. ¨Όταν ρωτάται για όσα είπε ο Πωλ, ο Μικ γελάει λέγοντας: «Αυτά είναι τόσο αστεία και είναι πολύ γλυκός όταν τα λέει», ξεκαθαρίζοντας ότι δεν υπάρχει κανένας ανταγωνισμός μεταξύ τους . Εξηγεί όμως τη μεγάλη διαφορά μεταξύ των δύο συγκροτημάτων. «Οι Rolling Stones είναι ένα μεγάλο συγκρότημα συναυλιών επί πολλές δεκαετίες, όταν οι Beatles δεν έκαναν καν μια περιοδεία ούτε τόλμησαν να εμφανιστούν ζωντανά σε μια αρένα σαν το Madison Square Garden με ένα αξιοπρεπές υποσύστημα. Διαλύθηκαν πριν ξεκινήσει η επιχείρηση της πραγματική κοπιαστικής περιοδείας».
Και συνεχίζει: «Οι μεγάλες περιοδείες ξεκίνησαν το 1969 και οι Beatles δεν τις βίωσαν ποτέ. Έκαναν μια υπέροχη συναυλία στο στάδιο Shea στο Flushing Meadows στο Κουήνς της Νέας Υόρκης, όπου ήμουν παρών. Κι αυτό ήταν όλο. Έκαναν μόνο τη συναυλία. Όμως οι Stones συνέχισαν. Ξεκινήσαμε να κάνουμε συναυλίες τη δεκαετία του ’70 και συνεχίζουμε ως τώρα. Αυτή είναι η πραγματική μεγάλη διαφορά μεταξύ αυτών των δύο συγκροτημάτων. Το ένα συγκρότημα υπάρχει ακόμα και παίζει ζωντανά σε στάδια και το άλλο συγκρότημα δεν υπάρχει καν». Κανένα ψέμα ως εδώ. Ξέχασε όμως να πει ότι οι Beatles ήταν μόνο για 8 χρόνια μαζί από το 1963 έως το 1969 και ο ήχος των συνθέσεων τους ακούγεται σύγχρονος μέχρι σήμερα. Λησμόνησε ακόμη, ίσως και αυτός από ευγένεια, να επισημάνει ότι οι Stones συνεχίζουν να βγάζουν δίσκους που γίνονται επιτυχίες, ενώ τα άλμπουμ που κυκλοφόρησε πέρυσι ή πρόπερσι ο Πωλ δεν τα θυμάται ούτε ο ίδιος. Επί της ουσίας, όμως υπονοεί ότι η διάρκεια και η ανθεκτικότητα στέφουν τους πρωταθλητές. Κάπως σαν το Δαρβίνο που έλεγε ότι δεν είναι τα πιο δυνατά ή τα πιο έξυπνα είδη αυτά που επιβιώνουν, αλλά εκείνα που ανταποκρίνονται καλύτερα στις αλλαγές
Εν τω μεταξύ αμφότεροι συμμετείχαν στη εικονική συναυλία "One World: Together At Home" Global Special που διοργανώθηκε από τον ΠΟΥκαι μεταδόθηκε σε απευθείας σύνδεση το προπερασμένο Σάββατο, συγκεντρώνοντας 127 εκατομμύρια δολάρια υπέρ της ανακούφισης από την πανδημία του νέου κορονοϊού. Ο Μακάρτνεϊ έπαιξε απολαυστικά το «Lady Madonna» ενώ οι Rolling Stones δυναμικά το «You Can’t Always Get What What You Want». Μήπως θα έπρεπε να μπουν και τα δυο αυτά υπέροχα τραγούδια σε σύγκριση; Με δυο λόγια, αυτοί οι διαξιφισμοί είναι τόσο κλισέ και άλλο τόσο μακράν παρωχημένα τα πονταρίσματα για το ποιος γκρουπ είναι καλύτερο. Εξάλλου οι λίστες αξιολογικής κατάταξης και ιεραρχικής διαβάθμισης των έργων τέχνης είναι μια μάταια ενασχόληση για κολημμένους και αργόσχολους.
Ενδεχομένως και για συνταξιούχους που φιλονικούν για τα διλλήματα μιας άλλης εποχής . Όπως, λόγου χάρη, αν είναι πιο σπουδαίος τραγουδιστής ο Καζαντζίδης ή ο Μπιθικώτσης. Κατά τα άλλα, περί ορέξεως ουδείς λόγος.
