Επιτέλους πότε θα πιάσουμε πάτο;

Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω την επιμονή της Tρόικας να επιβάλλει με το στανιό τις επιχειρησιακές συμβάσεις, στο σύνολο σχεδόν των επιχειρήσεων, είτε αυτές είναι κερδοφόρες είτε ζημιογόνες - και για τις δεύτερες, να δεχθώ ότι υπάρχει κάποιο άλλοθι.

Όπως δεν κατανοώ την επιμονή τους, στην καθιέρωση της μερικής απασχόλησης. Νομίζουν δηλαδή ότι έτσι θα  αντιμετωπισθεί η ανεργία, μοιράζοντας στα δύο το ωράριο και το μισθό ενός εργαζομένου;

Τι σόι συνταγή είναι αυτή να εξισωθούμε όλοι προς τα κάτω; Και, εν τέλει, πώς θα γίνουν ανταγωνιστικές οι επιχειρήσεις όταν δεν καταφέρνουν να πληρώσουν καν τους ήδη χαμηλούς μισθούς των εργαζομένων;

Θέλει πολύ μυαλό να καταλάβει κανείς ότι η έλλειψη ανταγωνιστικότητας  για τις περισσότερες ελληνικές επιχειρήσεις δεν είναι το εργατικό κόστος αλλά η έλλειψη υποδομών  παραγωγικής βάσης και  τεχνολογικού εκσυγχρονισμού;

Δεν γνωρίζουν ότι και στο μισό να κοπούν οι μισθοί, υπάρχουν  ομοειδείς επιχειρήσεις της Ασίας και αλλαχού με τις οποίες δεν υπάρχει μέτρο σύγκρισης; Πρέπει δηλαδή να επιβληθούν μισθοί Μπαγκλαντές και Ταιβάν για να  μπορέσουν να επιβιώσουν οι ελληνικές  επιχειρήσεις;

Εν τοιαύτη περιπτώσει, όμως, αν δηλαδή πρέπει να γίνουμε  έτσι για να αποκτήσει η  «άρρωστη» επιχείρηση  ανταγωνιστικό πλεονέκτημα, μη σώσει και γίνει ποτέ!
 

Ας κλείσει μια ώρα αρχύτερα όποια δεν μπορεί, να πιάσουμε πάτο και βλέπουμε.

Αυτό το  μαρτύριο της σταγόνας που κάθε μήνα  μας έρχεται νέα απανταχούσα, επιτέλους να τελειώνει. Να κάνουμε τους λογαριασμούς και τα κουμάντα μας με βάση τα χειρότερα και μετά βλέπουμε.

Όχι όμως κάθε μέρα και χειρότερα χωρίς να ξέρουμε πού είναι το τέρμα.

Κι ας μην ξεχνάνε τόσο οι των «δυνάμεων κατοχής» όσο και οι επιχειρηματίες ότι οι πετυχημένες επιχειρήσεις είτε μικρές είτε μεγάλες είναι αυτές που τον κόσμο τους τον θεωρούν ανυπόστατο κομμάτι της επιχείρησης όπου οι δεσμοί είναι οικογενειακού τύπου και οι επιτυχίες εξασφαλίζονται χάριν των ανθρώπων που δουλεύουν σα να’ ναι δική τους η επιχείρηση.

Όταν ο εργαζόμενος είναι δυσαρεστημένος από την συμπεριφορά της επιχείρησης, αυτό θα φανεί άμεσα στη δουλειά του κι αυτό - πιστέψτε με - στοιχίζει πολύ περισσότερο από τα  σπασμένα ωράρια και τα συμβόλαια νέου τύπου που δεν προσφέρουν καμιά εξασφάλιση.