Χρήστος Ράπτης: Άρης Βελουχιώτης

Αν η ζωή έχει αναλογίες με την πολιτική, τότε στο θέμα της (δήθεν) εκποίησης της δημόσιας περιουσίας, κυβέρνηση, αντιπολίτευση και ΜΜΕ αντιδρούν με την γνωστή ελληνική υποκρισία και ανευθυνότητα.

Το βαθύ, διαπλεκόμενο και πελατειακό κράτος χρεοκόπησε επειδή οι κρατικοδίαιτες συντεχνίες ζούσαν σε βάρος του δημόσιου πλούτου. Για να συντηρεί τους κομματικούς στρατούς το πολιτικό σύστημα είχε μετατρέψει το κράτος σε γραφείο ευρέσεως εργασίας και τις αμοιβές σε κοινωνικό μισθό.

Ετσι αποκτήσαμε 1 εκατομμύριο δημοσίους υπαλλήλους που για να τους συντηρούμε καταφεύγαμε διαχρονικά σε δάνεια και τράκες. Κανείς δεν ήξερε στο τέλος ποσό κοστίζουν στον Ελληνα φορολογούμενο υπουργεία, ΔΕΚΟ δημόσιοι οργανισμοί και άλλα ιδρύματα ανιάτων.

Ολο αυτό το αντιπαραγωγικό πανηγύρι έφερε την χώρα στην καταστροφή μεταθέτοντας την κρίση και στον υγιή κατ’ ουσίαν ιδιωτικό τομέα. Η ιδέα της κυβέρνησης να αξιοποιήσει τη δημόσια περιουσία για να ρεφάρει μέρους του χρέους θα ήταν σωστή και τίμια, αν ήταν δική της και όχι της Τρόικας.

Εκανε όμως πίσω τρομοκρατημένη μόλις το MEGA φούσκωσε το θέμα επειδή το κανάλι της Μεσογείων για τους δικούς του λόγους ήθελε να μεταμφιεστεί στους χαλεπούς αυτούς καιρούς σε Αρη Βελουχιώτη.