Μπ. Κούτρας: "Φοβού τις εκλογές"

Μπροστά στο οικονομικό και κοινωνικό αδιέξοδο  στο οποίο βρίσκεται η χώρα είναι λογικό να κερδίζουν έδαφος τα σενάρια για   πρόωρες εκλογές. Παρά τις διαψεύσεις από τον  Γιώργο Παπανδρέου, όλο και περισσότεροι  αποδέχονται  ότι το θέμα  είναι στο τραπέζι και θα κριθεί μετά την Σύνοδο Κορυφής της  25ης Μαρτίου.  Στο  εξωτερικό αρχικά το  Reuters και χθες  οι Financial Times έγραψαν  για   πρόωρες κάλπες.   Στο ίδιο μήκος κύματος «συντονίσθηκαν» και  τα  εγχώρια εκδοτικά συγκροτήματα, την στιγμή μάλιστα που ούτε η τρόϊκα , ούτε τα κόμματα της αντιπολίτευσης, ούτε οι πολίτες  θέλουν εκλογές (όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις).

Τον τελευταίο λόγο τον έχει ο  Παπανδρέου και υποθέτω μερικοί στενοί συνεργάτες του και σύμβουλοι. Αν όμως  ο πρωθυπουργός αποφασίσει εκλογές σημαίνει ότι τα πράγματα είναι  πάρα πολύ δύσκολα. Μπορούμε μάλιστα να ρισκάρουμε  την πρόβλεψη  πώς όποιος κι αν εκλεγεί την  επόμενη ημέρα  θα  έχουμε και  επίσημα κήρυξη της χώρας σε χρεωκοπία (με όποιο τρόπο και αν γίνει αυτό). Η ομολογία  χρεωκοπίας είναι η μόνη απόφαση το βάρος της οποίας δεν μπορεί  να «σηκώσει» η σημερινή, ταλαιπωρημένη  από το μνημόνιο, κυβέρνηση.  Όλες  οι άλλες εκδοχές που διαρρέονται για  προσφυγή στην λαϊκή  ετυμηγορία δεν μπορεί να ισχύουν. Ας τις δούμε μία –μία.

Πρώτον, ο Παπανδρέου  να πάει σε  εκλογές επειδή θέλει να  «μηδενίσει» το χρόνο  και να κερδίσει ακόμη μια τετραετία όσο είναι ακόμη πρώτος και ο Σαμαράς ψάχνει το βηματισμό του. Ακόμη κι αν  κερδίσει ο Παπανδρέου  είναι  βέβαιο πώς θα έχει οριακή αυτοδυναμία που θα δυσκολέψει περισσότερο την διακυβέρνηση, αντί να την διευκολύνει. Αν περιμένει  το τέλος της τετραετίας (και  υλοποιηθεί ένα   μέρος των προβλέψεων του )το κλίμα θα έχει βελτιωθεί  και ό  ίδιος θα δώσει τη μάχη  ως  ηγέτης που διαχειρίσθηκε μια μεγάλη κρίση με προοπτικές επιτυχίας.

Δεύτερον, ο Παπανδρέου να επιδιώξει μέσω των εκλογών μια κυβέρνηση συνεργασίας ώστε να  παρουσιάσει ένα σχήμα ευρύτερης αποδοχής («κυβέρνηση πολέμου» την ονόμασαν κάποιοι).  Αν η κυβέρνηση  έχει τώρα  πρόβλημα συντονισμού σκεφτείτε τι θα γίνει με ένα πολυκομματικό σχήμα. Και μετά  οι μόνοι «διαθέσιμοι σύμμαχοι» είναι η Ντόρα Μπακογιάννη και ο Φώτης Κουβέλης που κινούνται οριακά   στο 3%.  Θα δώσουν  αυτά  τα  δυο κόμματα  την απαραίτητη κοινωνική συναίνεση για να προχωρήσουν οι μεταρρυθμίσεις;  Η απάντηση  είναι  όχι  και είναι βέβαιο πως το γνωρίζει και ο πρωθυπουργός.
 
Τρίτο ενδεχόμενο,  να θελήσει  ο  πρωθυπουργός  να  επιτύχει μια «δημοκρατική νομιμοποίηση» των  όσων έπραξε  και να  προχωρήσει τις επόμενες «μεταρρυθμίσεις» με νέα  δυναμική.  Κατ΄ αρχήν ο Παπανδρέου κατέρριψε το θεώρημα που λέει πώς  αν μια κυβέρνηση δεν δράσει αποφασιστικά  τους πρώτους έξι έως εννέα μήνες δεν θα έχει ξανά στο μέλλον την ευκαιρία να το πράξει. Ο  σημερινός  πρωθυπουργός  όχι μόνο ξεπέρασε το εννεάμηνο αλλά συνεχίζει, όπως η παλιά διαφήμιση με τις μπαταρίες,  με τον ίδιο οίστρο  τις μεγάλες ανατροπές  στην οικονομία, στην κοινωνία , στις εργασιακές σχέσεις και στο ασφαλιστικό.  Για το μέγεθος   των αλλαγών που έγιναν στην ζωή μας τον τελευταίο χρόνο , την φτώχεια και  υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου ενός λαού  ουσιαστικά  η κυβέρνηση  αντιμετώπισε ελάχιστες  πολιτικές και κοινωνικές αντιδράσεις. Και  μια εκλογική αναμέτρηση  τώρα θα αποδυναμώσει την κυβέρνηση, παρά θα την ενισχύσει. Ας μη  ξεχνάμε πώς όλες οι προηγούμενες  κυβερνήσεις ( Κωνσταντίνου Καραμανλή, Ανδρέα  Παπανδρέου Κώστα Σημίτη και Κώστα Καραμανλή) κατέρρευσαν  στην δεύτερη θητεία τους.
 
Ας μην τρέφουμε  αυταπάτες λοιπόν.  Οι πρόωρες εκλογές μόνο ως έξοδος κινδύνου   μπορούν να χρησιμοποιηθούν από τον Γιώργο Παπανδρέου. Γι΄  αυτό περιμένει την 25ης Μαρτίου. Αν  φανεί πως η οικονομική «παρτίδα» μπορεί να σωθεί θα  μείνει και θα συνεχίσει, αν  το καράβι πάρει ρότα προς την  χρεωκοπία  τότε  θα  «διαβεί τον Ρουβίκωνα» προς τις κάλπες και γαία πυρί μιχθήτω.