Δ. Μαρκόπουλος: Σοσιαλιστές ιδιωτικής πρωτοβουλίας

Παιδεία, περίθαλψη και εθνική άμυνα. Αυτό είναι το καινούργιο τρίπτυχο του χτυπήματος από τη μεριά της τρόικας, η οποία απαιτεί και άλλες θυσίες εξαιτίας της δικής της αδυναμίας, μιας αδιέξοδης και αντιαναπτυξιακής πολιτικής που αμάσητη πλέον την αποδέχεται ο «ιδανικός αυτόχειρας» Γιώργος Παπακωνσταντίνου.

Ας δούμε όμως μία προς μία τις νέες θυσίες που θα κληθούμε να κάνουμε. Πρόκειται ουσιαστικά για την πλήρη υποθήκευση όχι μόνο του δικού μας μέλλοντος, αλλά και των παιδιών μας.
Ο Νικηφόρος Βρεττάκος έλεγε πως «όταν κλείνει ένα σχολείο, ανοίγει μια φυλακή». Τώρα πόσες φυλακές πρόκειται να ανοίξουν εξαιτίας του «εξορθολογισμού» των σχολικών κτιρίων που ευαγγελίζεται η υπουργός Παιδείας κυρία Αννα Διαμαντοπούλου δεν ξέρουμε.

Σε μια περίοδο όπου σαφώς η οικονομία μας δοκιμάζεται, οι λογικές τύπου «πονάει χέρι, κόψει χέρι» δεν μπορεί να θεωρούνται αποδεκτές από τον λαό. Κι αυτό διότι πλέον η τρόικα χτυπά στο μαλακό υπογάστριο, στις μεγαλύτερες ευαισθησίες των Ελλήνων. Η νεοελληνική κοινωνία -δικαίως- θεωρεί ταμπού την ποιότητα της εκπαίδευσης των τέκνων της.

Ακόμα και ο κάτοικος του τελευταίου χωριού της επικράτειας θεωρεί ιερά υποχρέωσή του να εξασφαλίσει καλούς όρους μάθησης στα παιδιά του.
Ας μην ξεχνάμε πως η Ελλάδα «μεγάλωσε» τα τελευταία 50 χρόνια με το όραμα των σπουδών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Και αντί μια, κατ’ όνομα φυσικά, σοσιαλιστική κυβέρνηση να βγάλει εκτός ατζέντας ένα τόσο σημαντικό για το μέλλον της πατρίδας αγαθό, τώρα προσπαθεί να μας δικαιολογήσει μια τόσο αντικοινωνική επιλογή.

Αντί να φτιάξει ακόμα καλύτερα σχολειά για να πάνε τα παιδιά μας και να μην καταφεύγουν οι γονείς μιας οικονομικής δυνατότητας στο αιματοκύλισμα των ιδιωτικών σχολείων μειώνει ταυτόχρονα το budget. Βέβαια κάποιοι θα σπεύσουν να με πουν λαϊκιστή εάν ρωτήσω σε τι είδους σχολεία πήγαν ή πηγαίνουν τα παιδιά της υπουργού. Όμως, εγώ τολμώ να το ρωτήσω κι ας με κατηγορήσουν οι …μη μου άπτου Κολωνακιώτες.

Στο σκέλος των νοσοκομείων η κατάσταση είναι εξίσου υπέρ των ιδιωτικών συμφερόντων. Το ΠΑΣΟΚ, ξεχνώντας το πνεύμα των πρώτων ημερών διακυβέρνησής του, τη σημαία δηλαδή του «γεννηματισμού», σήμερα διά στόματος και πράξεων του Ανδρέα Λοβέρδου θέλει να μας πείσει πως όλα είναι καλά στο σύστημα υγείας εκτός των υπέρογκων δαπανών.

Δηλαδή, το πρόβλημά μας είναι οι συνενώσεις νοσοκομείων επειδή η τρόικα τις επιβάλλει και όχι οι μονάδες που εγκαινιάστηκαν, για τις οποίες δόθηκαν εκατομμύρια ευρώ σε μίζες και που σήμερα δεν λειτουργούν ούτε εξυπηρετούν το κοινό. Κοινώς, κι εδώ οι ασθενείς, όπως οι μαθητές, θα αναγκαστούν να στραφούν προς τα ιδιωτικά συμφέροντα, αφού η Υγεία, όπως και η Παιδεία, ψυχορραγεί. Σοσιαλισμός να σου πετύχει!

Τέλος, για κερασάκι στην τούρτα αφήνουμε το στράτευμα. Αντί λοιπόν ο κ. Βενιζέλος να μιλήσει για την ποιοτική αναβάθμιση του Στρατού ώστε να είναι αξιόμαχος έναντι των προκλήσεων που αργά ή γρήγορα θα έρθουν με την Τουρκία (η οποία διά νέου δόγματος καθίσταται πλέον σε υπερδύναμη), εμείς μιλάμε για απολύσεις του 30% των πενταετούς διάρκειας στρατευσίμων επειδή «κοστίζουν».

Σε έναν στρατεύσιμο λοιπόν της γενιάς των Ιμίων όπως είμαι εγώ, που στιγμή δεν ξέχασε την υποστολή της σημαίας (τη θυμάστε άραγε, κύριε Πάγκαλε, εσείς που τώρα ξεπουλάτε και το θέμα των Σκοπίων;) ή τη διαλυμένη αντιαεροπορική άμυνα της Σκύρου και του Αιγαίου, ας πει ο υπουργός όταν θα κληθεί κάποτε ο στρατός να υπερασπιστεί την πατρίδα τι θα πει; «Ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος» ή το γνωστό «Μολών λαβέ»;