Παίξανε τα ρέστα μας.... και θα τα χάσουμε.

Και για όποιον δεν κατάλαβε: η κυβέρνηση έπαιξε την τελευταία της ζαριά. " Ή ταν, ή επί τας". Πουλάει ό,τι έχει και δεν έχει στον ΟΠΑΠ. Πουλάει ΔΕΗ, που ήταν το μεγάλο ταμπού του ΠΑΣΟΚ. Και κρύβει σαν "άσσο" (ή απλή "φιγούρα";) στο μανίκι της, τον ΟΤΕ. Τι της έμεινε άλλο να πει πως θα πουλήσει; Μόνο τον Παρθενώνα , τη Μύκονο και τη Σαντορίνη...

Ας μην βάζω ιδέες στους ελληνικάπηλους ξένους, στα αρπακτικά των αγορών, στα σαϊνια της Goldman Sachs και τα γεράκια της Μέρκελ και των αγορών. Τα είπα αυτά για να καταλάβουμε ότι είμαστε ένα βήμα πριν την χρεοκοπία και η κυβέρνηση νομίζει ότι έκανε ό,τι μπορούσε πια, για να την αποφύγει.

Είμαι σε θέση να ξέρω ότι δεν ήταν εύκολη απόφαση για τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου. Ήξερα και έλεγα ότι «πιο εύκολο είναι για αυτήν την κυβέρνηση να πέσει, παρά να πουλήσει έστω και ένα πόμολο» από κρατική επιχείρηση.

Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου έλεγε μέχρι πριν μια εβδομάδα σε στενούς του συνεργάτες πως δεν θα πουλήσει ΟΠΑΠ, γιατί συμφέρει να τον έχει το κράτος για να εισπράττει μερίσματα. Το έλεγε και το εννοούσε. Αλλά τα νούμερα δεν έβγαιναν και η Τρόικα το απαιτούσε.

Προεκλογικά ο ίδιος και το ΠΑΣΟΚ έλεγαν πως δεν θα πειράξουν τη ΔΕΗ. Το Κράτος και συνδικάτα έχουν 51% και θέλουν να την ελέγχουν. Η Τρόικα και ο Μπομπ Τράα έλεγε στην κυβέρνηση "δεν χρειάζεστε μετοχές, φτιάξτε νόμους και κανόνες για να ελέγχετε τη ΔΕΗ". Ο πρωθυπουργός έλεγε «όχι». Τελικά οχυρώθηκε πίσω από την καταστατική μειοψηφία (blocking minority) του 34%, και ποιεί την ανάγκη φιλοτιμία.

Και στον ΟΤΕ που το κράτος έχει 20%, θα δώσει 10% στους γερμανούς της Deutsche Telekom. Θα ήταν έγκλημα –όταν κόβονται συντάξεις- αν το δημόσιο άφηνε να περάσει το 2011 και δεν εκμεταλλευόταν τη συμφέρουσα προσφορά της, για 400 εκατ. ευρώ. Αφήνει και ένα περιθώριο μάλιστα να πουλήσει και άλλο 5%, για να μείνει με ένα "αξιοπρεπές" 5% (μαζί με το ΤΑΠ-ΟΤΕ) ώστε να έχει λόγο στη διοίκηση και έσοδα από τον ΟΤΕ.

Από τη ΛΑΡΚΟ, την ΕΥΔΑΠ και την ΕΥΑΘ, δεν θα βγάλει ούτε ένα ευρώ το κράτος. Θα γλιτώσει πολλά όμως, από επενδύσεις  που θα τις πληρώσει ο ξένος επενδυτής που θα τα πάρει.

Όλα αυτά, μαζί με άλλες ΔΕΚΟ και ακίνητα, θα φέρουν 12 δισ. ευρώ στη χειρότερη, ή έως και 17 δισ. ευρώ στην καλύτερη περίπτωση. Δεν έχει σημασία αν το μνημόνιο επιβάλλει λιγότερα (15 δισ. ευρώ) βς το 2013, δεν έχει σημασία καν πόσα θα βγάλει το Κράτος.

Σημασία έχει ότι γιατί υποχρεώθηκε η κυβέρνηση να τα κάνει.

Για να της βγούν τα νούμερα και επειδή το λέει η Τρόικα. ΟΧΙ επειδή το πίστευε, όχι γιατί είναι το συμφέρον της χώρας (που είναι όντως θά’λεγα εγώ). Δεν το πιστεύουν και δεν το κάνουν σωστά –και αυτό έχιε πιο μεγάλη σημασία. Το κάνουν συρόμενοι από ανάγκη, είναι ερασιτέχνες και επικίνδυνοι.

Τόσο χάλια είναι τα πράγματα. Και αντί να παίξουν δυνατά το χαρτί των ιδιωτικοποιήσεων, ντρέπονται για όσα κάνουν. Για αυτό οι αγορές δεν τους πιστεύουν, δεν τους καταλαβαίνουν, δεν τους εμπιστεύονται.

Όσο μίλαγε σε εθνικό δίκτυο ο πρωθυπουργός αραδιάζοντας γενικολογίες, το χρηματιστήριο έπεφτε, ενώ σπρεντ των ομολόγων και ασφάλιστρα κινδύνου ανέβαιναν.

Όταν πήρε το λόγο ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου, η μετάδοση διεκόπη. Ακόμα και στο υπουργικό συμβούλιο –όπως εκ των υστέρων διαπιστώσαμε οι δημοσιογράφοι- οι μεγάλες αποφάσεις "θάφτηκαν" κάπου μεταξύ 25ης και 35ης σελίδας, από τις 62 σελίδες της παρουσίασης που έκανε. Μία ώρα μίλαγε ο υπουργός αλλά για τις αποφάσεις-"σταθμό" αφιέρωσε αθροιστικά λιγότερα από 10 δευτερόλεπτα!

Όπως έχω ξαναπεί, ντρέπονται να πουν ότι κάνουν αποκρατικοποιήσεις. Δεν ξέρουν να κάνουν αποκρατικοποιήσεις!  Ίσως να νομίζουν ότι τους συμφέρει να κάνουν εν κρυπτώ τις αποκρατικοποιήσεις. Τόσο άσχετοι, τόσο ερασιτέχνες, τόσο επικίνδυνοι....

Φοβούνται...  δεν το πιστεύουν ούτε οι ίδιοι.... και οι αγορές το καταλαβαίνουν...

Ίσως γιατί δεν έχουν δουλέψει ποτέ, δεν έχουν πουλήσει ποτέ, δεν έχουν πει καν την αλήθεια ποτέ... Ειδικά για τις αποκρατικοποιήσεις.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα η ΛΑΡΚΟ, ελληνική παραγωγός νικελίου, μοναδική στην Ευρώπη: μια μικρογραφία της Ψωροκώσταινας, λέω εγώ. Μια πρώην προβληματική και χρεοκοπημένη, με 1300 εργαζόμενους σε 5 νομούς της Ελλάδας. Συντηρήθηκε επί 25 χρόνια χρόνια από το κράτος. Οι εργαζόμενοι δούλευαν εκ περιτροπής για να μην απολυθούν. Και το 2004, όταν μια πρόσκαιρη έκρηξη τιμών του νικελίου (κράτησε 3 χρόνια) της χάρισε μια καταπληκτική ευκαιρία: να βγάλει πολλά κέρδη (5η σε κερδοφορία εταιρία στην Ελλάδατο 2005) και να "κλειδώσει" ακόμα περισσότερα για το μέλλον (έως το 2010).

Η ΛΑΡΚΟ το έκανε. "Κλείδωσε" κέρδη, εξόφλησε παλιά χρέη και έκανε νέες επενδύσεις –μέχρι και κοινοτικά κονδύλια πήρε. Η ΛΑΡΚΟ αποκτούσε αξία, και πολλοί άρχισαν να ασχολούνται μαζί της. Πάσχα του 2007, η τιμή του νικελίου εκτοξεύτηκε "στο θεό". Η ΛΑΡΚΟ για έξι μήνες είχε μεγάλα κέρδη, αλλά θα μπορούσε να είχε και μεγαλύτερα, αν δεν τα «κλείδωνε» ως το 2010. Έπεσαν να την φάνε τότε βουλευτές του ΠΑΣΟΚ (ως αντιπολίτευση), της ΝΔ (ως κυβέρνηση), ακόμα και οι ίδιοι οι εργάτες της. Ως μετά Χριστόν Προφήτες, δεν αρκούνταν στα τόσα κέρδη, ήθελαν και άλλα.

Και αρχές του 2008 οι τιμές κατέρρευσαν. Πριν όμως, με λαϊκή και διακοματική απαίτηση πριν, η ΝΔ αντικατέστησε τον συντηρητικό μάνατζερ  με "golden boys" που διέλυσαν όλες τις χρυσοφόρες συμφωνίες.

Ωστόσο η ΛΑΡΚΟ είναι παραγωγός, δεν είναι trader. Και έτσι μετά, περισσότερο κόστιζε το χώμα, παρά το νικέλιο που έβγαζε η ΛΑΡΚΟ. Συμφορά και γκρίνια. Διάλυση. Ανεργία. Αλλά κανείς δεν βγήκε ποτέ να πει ότι το "σατανικό hedging" θα οδηγούσε τη ΛΑΡΚΟ, έως τώρα, αλώβητη από την παγκόσμια οικοομική κρίση. Γιατί έλεγαν το αντίθετο. Γιατί όσο η ΛΑΡΚΟ ήταν απαξιωμένη, κανείς δεν την θυμόταν, αλλά όταν πήρε αξία "της την έπεσαν"... και μετά σιωπή. Βούλιαξε ξανά στα χρέη, κόπηκε η παραγωγή, εργάτες σκοτώθηκαν στα καζάνια, αλλά σιωπή. Και τώρα φοβάμαι πως θα πουληθεί για ένα ευρώ και κανείς από τους προ 3ετίας λαλίστατους δεν θα μιλήσει.

Η διδακτική αυτή ιστορία δεν χωρά να γραφτεί εδώ. Δείχνει τι είναι η Ελλάδα. Όταν σηκώνεται όρθια, την τσεκουρεύουν οι ίδιοι οι έλληνες, και μετά την ξεπουλάνε απαξιωμένη ως υλικά οικοδομών.

Και αν όλα αυτά γίνονταν μέχρι πρόσφατα, δεν επιτρέπεται πια να γίνονται.

Συχνά κατηγορώ τον απλό κόσμο που πιστεύει  μόνο ό,τι χαϊδεύει τα αυτιά του. Αλλά με τέτοιους δειλούς και κάλπικους πολιτικούς, δεν θα πήγαινε και πιο μακριά από εδώ που βρίσκεται....