Ο Γουίλιαμ, η Κέιτ, η Τίνα και η Κοκκινοσκουφίτσα

Είναι υπέροχο να ζεις σε ένα παραμύθι, αρκεί να το έχεις υπόψη σου και να είναι και για λίγο.

Οι Αγγλοι, ας πούμε, πέρασαν κάνα χρόνο τώρα με τον γάμο του πρίγκιπα Γουίλιαμ και της απλής μεσοαστής Κέιτ Μίντλετον, τον οποίο και μετέτρεψαν φυσικά σε παγκόσμιο θέαμα και ζήτημα: τι θα φορέσει η νύφη, ποια άμαξα θα πάρουν, αν ορθώς έκανε πασαρέλα στο πανεπιστήμιο, αν ο πρίγκηψ ψάχνει στο πρόσωπό της την αδικοχαμένη σούπερ σταρ μαμά του Lady D και τα σχετικά. Το παραμύθι έχει απ’ όλα. Από πολιτικές διαστάσεις, επειδή δεν προσκλήθηκαν οι πρώην Εργατικοί πρωθυπουργοί Τόνι Μπλερ και Γκόρντον Μπράουν, μέχρι… τη must για κάθε μύθο κακιά μητριά, τη σατανική Καμίλα!

Η οποία χρόνια υπονόμευε την Νταϊάνα των φτωχών και των αδυνάτων, και μάλιστα μέχρι τέλους, μόνο και μόνο για να πάρει εκείνη τον μπαμπά τους, δηλαδή το γεροντοπριγκιπόπουλο τον Κάρολο. Και για όποιον αναρωτιέται πώς μια ολόκληρη χώρα με τέτοια βαρύτητα, που αντιμετωπίζει κι αυτή προβλήματα με την οικονομία, το νόμισμά της, τη μετανάστευση, αλλά και τις εξεγέρσεις της νεολαίας, κάθεται και ασχολείται ακόμη με τα βασιλικά καμώματα, υπάρχει απάντηση: διατηρεί τον θεσμό με τη σύμφωνη γνώμη δεξιών, κεντρώων ή και αριστερών, γιατί εν γνώσει της θέλει κι ένα παραμύθι, όπως το παιδάκι που ετοιμάζεται να πάει για ύπνο!

Αλλά και οι ΗΠΑ δεν πάνε πίσω. Τα καλύτερά τους χρόνια τα πέρασαν με «προέδρους σαν παραμύθι», όπως οι γοητευτικοί Κένεντι, ο ερωτιάρης Μπιλ Κλίντον με τους λεκέδες και τώρα ο Ομπάμα, που χρειάστηκε -ναι, ολόκληρος πρόεδρος- να φέρει πιστοποιητικό γέννησης από τη... Χαβάη(!) για να αποδείξει στη σκληρή αντιπολίτευση των συντηρητικών housewives ότι είναι γνήσιος Αμερικανός, παρά το «μαυρισματάκι» του, που είπε κι ο Καβαλιέρε. Τα πιο μίζερα και κακά χρόνια των Αμερικανών ήταν εκείνα όπου οι πρόεδροί τους δεν «έλαμπαν», όπως ο Τζόνσον, ο Νίξον και οι Μπους πατήρ και υιός, που λόγω έλλειψης ενδιαφέροντος το ’ριξαν στα πολιτικά σκάνδαλα και τους πολέμους. Αλλά, επ’ ευκαιρία, ολόκληρη Ιταλία ζει και προοδεύει με τον σκανδαλώδη Μπερλουσκόνι, ενώ στη Γαλλία ο Σαρκοζί ψάχνεται μπας κι ένα μωρό με την Κάρλα θα μπορούσε να τον σώσει από τη διαφαινόμενη πολιτική συντριβή.

Για να μην πάμε μακρύτερα,

ακόμα και στο σινεμά είδαμε την επιστροφή της… Κοκκινοσκουφίτσας από τα χέρια της δημιουργού των νέων σέξι βρικολάκων τύπου «Twillight» («Λυκόφως») και τα σχετικά. Βέβαια εδώ η Κοκκινοσκουφίτσα το κάνει λίγο διαφορετικά: «καταβροχθίζει» αρσενικά και είναι πιο σέξι κι από τη Λολίτα. Και φτάνουμε τώρα, κάπως καθυστερημένα είναι αλήθεια, στην… Πρασινοσκουφίτσα, που είναι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, στους κακούς λύκους, ή μάλλον στους κακούς διεθνείς οίκους και το ΠΑΡΑΜΥΘΙ που επιμένουν να μας σερβίρουν ότι τάχα μου ακόμα «πάει καλά η δουλειά». Οταν τα spreads ανεβαίνουν πιο γρήγορα κι από το κασέ του μέγκα σταρ της Μπαρτσελόνα, Μέσι, που τρέλανε όλη τη Ρεάλ και όχι μόνο, βρίσκω απίστευτα ύποπτες τις κατηγορηματικές διαβεβαιώσεις της Τρόικας ότι η Ελλάδα μπορεί να εκπληρώσει τους στόχους της. Κάποιον λόγο θα έχουν ο Τρισέ, ο Βαν Ρομπάι και οι λοιποί να θέλουν να μείνουμε ζωντανοί μέχρι… κάποια στιγμή. Αυτοί έχουν τα λεφτά, αυτοί και τα πλάνα.

Ομως η Πρασινοσκουφίτσα, αν θέλει να σωθεί, πρέπει να τρέξει στην καλή της γιαγιά, ήτοι τον ελληνικό λαό, να παραδεχτεί ότι έχει κάνει ένα κάρο χαζοβόλτες μες στο δάσος και να ζητήσει ΒΟΗΘΕΙΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!

Ο κόσμος το ’χει τούμπανο ότι το παραμύθι του Μνημονίου, ως έγινε, όταν έγινε και, κυρίως, όπως εφαρμόστηκε, άγρια παραμορφωμένο από αδαείς ιθαγενείς «τεχνοκράτες» γραφείου, ΔΕΝ ΒΓΑΙΝΕΙ. Γι’αυτό δεν φταίει αποκλειστικά ένας, ούτε δύο, ούτε το ΠΑΣΟΚ, που τα έκανε… μην πω τι, ούτε η Ν.Δ., που ενώ παρέδωσε χρεοκοπημένο κράτος ζητάει τώρα και τον λογαριασμό. Δεν φταίνε μόνο η διακυβέρνηση Σημίτη ή τα σκάνδαλα του Ακη, δεν ευθύνεται το «πάρε, κόσμε» του Ανδρέα και στο κάτω-κάτω δεν μας νοιάζει τόσο ποιος έφταιξε, αλλά ΠΩΣ θα γλιτώσουμε! ΝΑΙ ή ΟΧΙ;

Μπορούμε να συμφωνήσουμε τουλάχιστον σε αυτό το βασικό; Οτι μας νοιάζει πρώτα να ΓΛΙΤΩΣΟΥΜΕ και να αφήσουμε το τι έφταιξε. ΑΝ ΝΑΙ, δόξα τω Θεώ… Αλλιώς… μας μένει και η Δευτέρα Παρουσία.