Αιδώς, Αχρείοι!

Τι να γράψει κανείς και πώς να αντιδράσει όταν ένα εννιάχρονο αγγελούδι φεύγει τόσο άδικα;
Οι πολύπαθοι ελληνικοί αγώνες μηχανοκίνητου αθλητισμού, που δυστυχώς είναι στα χέρια κάποιων παντελώς άσχετων χαρτογιακάδων, κλονίστηκαν, και μάλιστα αυτή τη φορά ανεπανόρθωτα.
Και τι ήθελε να κάνει αυτός ο πατέρας; Να πάρει τα παιδιά του και να παρακολουθήσουν την προσπάθεια κάποιων οδηγών να πάνε γρήγορα. Ηθελε να μυήσει τα αγοράκια του σε κάτι όμορφο, αγνό, γιατί, όπως και να το κάνουμε, οι αγώνες αυτοκινήτου είναι ένα αγνό άθλημα, κυρίως εκτός Ελλάδας…
Ομως η ασχετοσύνη και η αρπακολλίστικη-ελληνάρικη νοοτροπία κάποιων οδήγησε στην τραγωδία της προηγούμενης Κυριακή στο Πολύδροσο, που μερικοί σχετικοί την ανέμεναν. Εφυγε άδικα ένα παιδί από μια λάθος κίνηση ενός εκ των συμμετεχόντων. Επί της ουσίας ο οδηγός δεν φταίει. Εκείνου του δώσανε το ΟΚ να τρέξει σ’ αυτό τον αγώνα (όταν έχεις χρονόμετρα είναι αγώνας, τελεία και παύλα), στον συγκεκριμένο χώρο, χωρίς να ξέρουν αν μπορεί να αντεπεξέλθει στα υπάρχοντα δεδομένα. Δώσανε σε όλους την άδεια να τρέξουν σε έναν χώρο στάθμευσης, τον οποίο είχαν οριοθετήσει με πλαστικούς κάδους! Κι όμως, αυτοί που έχουν τον έλεγχο του μηχανοκίνητου αθλητισμού στην Ελλάδα επέτρεψαν να γίνει ο αγώνας χωρίς να ελέγξουν αν υπήρχε η ανάλογη ασφάλεια. Τώρα, το γιατί δεν έγινε ο αγώνας σε κάποια από τις -έστω- ελάχιστες πίστες που έχει η Αθήνα, οι οποίες διαθέτουν απόλυτα ασφαλείς εξέδρες για τους θεατές, είναι ένα ερώτημα που πρέπει κάποια στιγμή να απαντηθεί, ανάμεσα στα τόσα άλλα…
Ποια ήταν η επόμενη μέρα; Ανούσιες και αστείες ανακοινώσεις απόσεισης ευθυνών και καμία απολύτως παραίτηση. Κι όμως, αυτοί οι άσχετοι που δεν κατάφεραν να καταστήσουν ασφαλή μια μικρή διαδρομή απολαμβάνουν ακόμα τον θώκο τους!
ΑΙΔΩΣ, ΑΧΡΕΙΟΙ! Υποσχόμαστε ότι θα ενώσουμε τη φωνή μας με ανθρώπους που αγαπούν τους αγώνες και οι οποίοι είναι πιο σχετικοί από εμάς για να σας αναγκάσουμε να εξαφανιστείτε από τον χώρο του μηχανοκίνητου αθλητισμού!