Κρατικά έσοδα και παραπλανητικοί «μέσοι όροι» εισοδημάτων

Για μία ακόμα φορά το υπουργείο Οικονομικών φαίνεται ότι αρέσκεται να στηρίζει την πολιτική του στη δημιουργία εντυπώσεων με παραπλανητικά στατιστικά στοιχεία. Τελικό συμπέρασμα για τους ανα- γνώστες και τηλεθεατές: ο μέσος όρος των εισοδημάτων των μισθωτών και συνταξιούχων είναι υψηλότερος από τον μέσο όρο όλων των κατηγοριών των παραγωγικών τάξεων. 

Με πολύ έντονη και συχνή προβολή και με το βέβαιο γεγονός ότι το λένε ομόφωνα όλες οι κυβερνήσεις και τα ΜΜΕ, οι περισσότεροι το πιστεύουν αβασάνιστα αφού αποκρύπτουν το γεγονός ότι οι περισσότεροι έμποροι και βιοτέχνες λειτουργούν τις επιχειρήσεις τους με τη νομική μορφή των Α.Ε., ΕΠΕ και οι μικρότεροι με Ο.Ε. ή Ε.Ε. Στις δύο πρώτες περιπτώσεις όλα τα εισοδήματα φορολογούνται στο όνομα της εταιρείας και στις δύο δεύτερες τουλάχιστον τα μισά, με αποτέλεσμα οι προσωπικές δηλώσεις των επιχειρηματιών να έχουν μηδενικό ή ελάχιστο φορολογητέο εισόδημα. 

Χωρίς να λαμβάνονται λοιπόν όλα αυτά υπόψη με τον διαχωρισμό του εισοδήματος των φυσικών προσώπων από τα νομικά προκύπτουν στατιστικά στοιχεία, πίνακες και μέσοι όροι εισοδημάτων που δημιουργούν την εντύπωση ότι τους φόρους στην Ελλάδα τους πληρώνουν κυρίως οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι και ότι τα εισοδήματα των παραγωγικών τάξεων που φορολογούνται είναι απίθανα χαμηλότερα από τα πραγματικά. Να ένας τομέας που συμφωνούν οι υπουργοί Οικονομικών όλων των κομμάτων: ο άκρατος λαϊκισμός και η παραπληροφόρηση. 

Το έχουν πει και τόσοι πολλοί, τόσες πολλές φορές που κινδυνεύουν οι ίδιοι να πιστέψουν ότι είναι αλήθεια. Κανείς δεν σκέφτεται να διατυπώσει το προφανές: ο φόρος των μισθωτών δεν αποδίδεται από τους ίδιους στο Δημόσιο Ταμείο αλλά από τις εργοδότριες επιχειρήσεις που τον «παρακρατούν» και ας είναι κοινό μυστικό ότι αυτό ισχύει μόνο για όσους αμείβονται με τις ΣΣΕ που είναι χαμηλόμισθοι έως και αφορολόγητοι. Για την πλειονότητα των μισθωτών που έχουν μισθό μεγαλύτερο από τον νόμιμο, η αμοιβή τους συμφωνείται σε «καθαρά πληρωτέα», και ο φόρος τους στην ουσία βαρύνει την επιχείρηση.

Μερικοί επαγγελματίες ή επιχειρήσεις έχουν τη δυνατότητα να φοροδιαφεύγουν κατά ένα ποσοστό, ενώ οι μισθωτοί στερούνται καθολικά αυτής της δυνατότητας

Οι τηλεκανίβαλοι που τα έχουν βάλει με τις παραγωγικές τάξεις διατυμπανίζοντας με υπερβολή τα μεμονωμένα κρούσματα φοροδιαφυγής πρέπει να μπορούν να απαντήσουν στα εξής απλά ερωτήματα για τα οποία δεν ενόχλησαν ποτέ τους αρμόδιους:

α) Ποιος πληρώνει τον Φόρο Μισθωτών Υπηρεσιών; Εχετε τη δυνατότητα να καταργήσετε την υποχρέωση παρακράτησης του ΦΜΥ από τις επιχειρήσεις τον οποίο να πληρώνουν κατευθείαν οι μισθωτοί με τη δήλωση τους;

β) Συμπεριλαμβάνονται στους μέσους όρους εισοδημάτων τα μερίσματα από Α.Ε., τα κέρδη από ΕΠΕ ή και τα αυτοτελώς φορολογούμενα εισοδήματα από κάθε μορφή εταιρείας;

γ) Αντίθετα υπολογίζονται οι ζημιογόνες ατομικές επιχειρήσεις μεταβάλλοντας προς τα κάτω το αποτέλεσμα, ενώ οι χαμηλόμισθοι μισθωτοί απαλλάσσονται από την υποχρέωση υποβολής δήλωσης;

δ) Οι συμπληρωματικοί φόροι μετά από κάθε έλεγχο λαμβάνονται υπόψη; Οι μισθωτοί υφίστανται έλεγχο;

ε) Συμπεριλαμβάνονται στους μέσους όρους οι ελεύθεροι επαγγελματίες που είναι ταυτόχρονα μισθωτοί και το εισόδημά τους είναι σχετικά χαμηλό; Το εισόδημα των νέων ελευθέρων επαγγελματιών που υποχρεωτικά δηλώνεται μεσυνέπεια να μειώσει τον μέσο όρο; Το μηδενικό εισόδημα των επιτηδευματιών που είναι σε αδράνεια;

στ) Ποιες ΔΟΥ εισπράττουν περισσότερους φόρους; Οι ΔΟΥ που είναι αρμόδιες για τη φορολογία των ανώνυμων εταιρειών, οι ΔΟΥ που έχουν στην αρμοδιότητά τους πολλές επιχειρήσεις ή οι συνοικιακές στις οποίες οι περισσότεροι φορολογούμενοι είναι μισθωτοί; Δεν χρειάζονται απαντήσεις. Αρκεί κάποιος να σκεφτεί τις ερωτήσεις.

Το εντελώς βέβαιο γεγονός ότι μερικοί επαγγελματίες ή επιχειρήσεις έχουν τη δυνατότητα να φοροδιαφεύγουν κατά ένα ποσοστό, ενώ οι μισθωτοί στερούνται καθολικά αυτής της δυνατότητας. Δεν σημαίνει ότι οι δεύτεροι πλη- ρώνουν περισσότερους φόρους από τους πρώτους. Η κατά τεκμήριο ειλικρίνεια δεν σημαίνει και μεγαλύτερη ενίσχυση του δημόσιου ταμείου. Οταν οι αρμόδιοι στηρίζονται σε τέτοιες στατιστικές, είναι φυσικό επακόλουθο να ψηφίζουν διαφορετικούς φορολογικούς νόμους κάθε δίμηνο και πολύ αναμενόμενο το ότι συντάσσουν και μια διαφορετική εγκύκλιο κάθε δύο μέρες. Ολοι οι γνωρίζοντες συμφωνούν σε μία και μόνη πραγματικότητα: τους συντριπτικά περισσότερους φόρους τούς πληρώνουν οι επιχειρήσεις και κατεξοχήν οι μεγαλύτερες και κερδοφόρες εταιρείες.

Επιχειρήσεις που πληρώνουν όχι μόνο φόρο εισοδήματος αλλά κάθε φύσης εισφορές, χαρτόσημα και επιβαρύνσεις παρακρατούμενες επιρριπτόμενες ή όχι, συμπληρωματική φορολογία μετά από έλεγχο ή περαίωση, ΕΤΑΚ 0,6% αντί για 0,1%, έκτατες εισφορές κ.τ.λ., χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν πρέπει για την ορθότητα των δηλώσεών τους να ελέγχονται δίκαια με γνώμονα την εφαρμογή των νόμων. Ενας πολύ διαφωτιστικός πίνακας, που όμως δεν πρόκειται να δει ποτέ το φως της δημοσιότητας, θα ήταν αυτός που ίσως συνταχθεί για την πληρωμή της έκτακτης εισφοράς ανά κατηγορία επαγγελμάτων και θα έχει όλες τις στατιστικές πληροφορίες. Θα είναι όμως τόσο αντίθετος με τον λαϊκισμό των ΜΜΕ!