Η ερώτηση του Εμίρη και η Βλαχοπούλου

Όποιοι είχαν  την παραμικρή αμφιβολία για το ότι η διαδικασία ένταξης της χώρας στο Μνημόνιο ήταν 100% μια προσχεδιασμένη διαδικασία, τώρα πρέπει να έχουν πειστεί. Γνωρίζουν πολλές κυβερνήσεις οι οποίες υπογράφουν σε ένα δωμάτιο ξένης χώρας την παραχώρηση εκτάσεων; Και - τι σύμπτωση - και με τους Καταριανούς υπογράφουμε Μνημόνιο, δηλαδή ένα νομικό κείμενο.  

Όλη η υπόθεση, όμως, με το Κατάρ θυμίζει την διαδικασία με την Τρόικα. Αν η διαφορά των ομολόγων δεν είχε εκτοξευτεί στις 1000 μονάδες η χώρα δεν θα πήγαινε στο “μαχαίρι” του σκληρού μηχανισμού των ξένων. Τα έχουμε πει χίλιες φορές. Αν δεν μιλούσε για χρεοκοπία ο πρωθυπουργός ή ο υπουργός Εργασίας δεν θα πωλούσαν τα ομόλογα μαζικά τα στημένα “Ηedge Funds” - που γνώριζαν μέχρι και την ώρα ανακοίνωσης της προσφυγής στον μηχανισμό ( Επιστολή του κ. Παπακωνσταντίνου ).

Πάμε όμως τώρα στις επενδύσεις που υπόσχεται το κρατίδιο του Κατάρ. Καλοδεχούμενοι ως επενδυτές οι Καταριανοί, αλλά υπό κάποιες προϋποθέσεις. Εδω, όμως, φαίνεται ότι καταστρατηγήθηκαν τα πάντα. Δεν γίνεται δηλαδή η κυβέρνηση να φτιάχνει ένα νόμο Fast Track από τη μια πλευρά, και απο την άλλη να συζητά με το κρατίδιο του Κατάρ για την παραχώρηση όλου του Ελληνικού!

Ο υπουργός Επικρατείας  κ. Χ. Παμπούκης έφτιαξε ένα νόμο με τον οποίο θα μπορούσε να προσελκύσει  περισσότερους επενδυτές και  να προκαλέσει και μια πλειοδοσία για την ίδια έκταση.  

Φαίνεται, όμως, ότι  το Μνημόνιο με τον μηχανισμό έχει καθορίσει εκ των προτέρων ποιός θα πάρει τι. Οι Γερμανοί τα αεροδρόμια και τις υποδομές, οι Άραβες κάτι άλλο, οι Γάλλοι κάτι άλλο. Κανένας δεν πρέπει να έχει αμφιβολία για αυτή την διαδικασία.  

Η χώρα βρίσκεται σε μια κατάσταση η οποία συμπυκνώνεται στην φράση που φέρεται να είπε ο Εμίρης “ Ενδιαφέρομαι για όλο το Ελληνικό. Πόσο μου το πουλάς;”  

Και επειδή η πραγματικότητα είναι πολλή χειρότερη η κανονική ερώτηση είναι “Τόσα προσφέρω. Αν θέλεις μου το δίνεις.” Δεν  πρέπει να είναι τυχαίο το ποσό των νημονίων με το Κατάρ. Για τον Αστακό 3 δισ. ευρώ και 5 δισ. για το Ελληνικό...  

Αλήθεια ο πρωθυπουργός δεν ήταν που κατήγγειλε ξεπούλημα  της παραλίας και αργότερα ως κυβέρνηση  περιόδευε με τον Ισπανό αρχιτέκτονα;

 

Προς αυτή την εικόνα βαδίζουμε ως χώρα και ως πολίτες. Θα μας προσφέρουν ένα ποσό και θα δεχόμαστε. Μετά από μια πλήρη ισοπέδωση των πάντων οι αξίες θα βρίσκονται χαμηλά και η κάθε προσφορά θα γίνεται δεκτή.  

Να πάρουμε παράδειγμα τα ακίνητα. Το 1999 μέσα στην παραζάλη βγήκε η απόφαση για απελευθέρωση των ορίων των στεγαστικών δανείων. Η ζήτηση δεν μπορούσε να καλυφθεί και οι οι τιμές είχαν εκτοξευθεί και διατηρούνταν σε ένα υψηλό επίπεδο.  

Τώρα, κανείς δεν ζητά δάνειο και οι τιμές έχουν υποχωρήσει. Και θα υποχωρήσουν αισθητά, όσο η κάμψη της οικοδομικής δραστηριότητας θα συνεχίζεται.  

Η ελληνίδα, όμως, Ρένα Βλαχοπούλου απο την ταινία “η ελληνίδα στο χαρέμι' του Γ. Δαλιανίδη – που κατά σύμπτωση αναφέρεται στο κρατίδιο του Κατάρ-  γύρισε πανηγυρικά στην Ελλάδα, πάνω στα άλογα. Είχε εξαρθρώσει του εχθρούς του εμίρη και απαιτούσε η ίδια  ότι ήθελε!