Το Ελληνικό αρκεί για να σωθεί η Ελλάδα... εάν δεν το δώσουν στο Κατάρ!

Η μοίρα και η μιζέρια που κουβαλάει σήμερα το παλαιό αεροδρόμιο του Ελληνικού, θυμίζουν την τραγωδία της Ελλάδας. Ίσως όμως και να αποδειχτεί η λύση του προβλήματος, εφόσον κλείσουμε τα αυτιά στη μπουρδολογία, τις ταμπέλες και τον πανικό. Αν το καταλάβουν η κυβέρνηση, αλλά και ο καθένας από εμάς, δεν θα χρειαστούμε πια Μνημόνιο, θα απαλλαγούμε από ΔΝΤ και Τρόικα, θα μας λατρέψουν οι ξένοι επενδυτές (γιατί αν περιμένουμε από το fast track... σωθήκαμε) και θα ευημερήσουμε. Σκεφτείτε το, και ίσως κάνουμε έτσι όλοι καλύτερη τη ζωή μας...

Ξεκινάω ανάποδα, για να εξηγήσω πόσο στραβά έχουμε πάρει μερικά πράγματα –και γιατί στραβά αρμενίζουμε:

Πολιτικά κόμματα, οργανώσεις πολιτών, αριστεροί, δεξιοί και αδέξιοι, μας έχουν πιπιλήσει το μυαλό δεκαετίες τώρα, με το θέσφατο: "να γίνει το αεροδρόμιο χώρος πρασίνου". Το λέει τώρα και ο πρωθυπουργός. Έλεος! Έχουμε τέτοιο υπερόπλο στα χέρια μας και ακόμα κοιμόμαστε...

Το ακόμα χειρότερο: θα δώσουν, λέει, το 20% στο Κατάρ για 5 δισ. ευρώ. Και θριαμβολογεί η κυβέρνηση, ενώ την οικτήρει η αριστερά (η ΝΔ είναι ανύπαρκτη φυσικά και σε αυτό το θέμα). Λύσεις απελπισίας κόντρα σε κλισέ του παρελθόντος! Χαθήκαμε αν μείνουμε σε αυτά!

Ας σκεφτούμε λίγο "ανάποδα" τώρα, μπας και δούμε λογικά το θέμα. Δεν ακούω κανέναν να λέει το αυτονόητο: μην το δίνετε στο Κατάρ χωρίς διεθνή διαγωνισμό. Θα είναι έγκλημα! Βγάλτε τώρα το αεροδρόμιο στο σφυρί, ζητείστε οικονομικές και τεχνικές προσφορές, πάρτε ιδέες που θα σας δώσουν έλληνες και ξένοι υποψήφιοι επενδυτές και –μετά– διαλέξτε τη λύση που πλησιάζει το τέλειο.

Τι εννοώ: κάνεις διεθνή διαγωνισμό. Το Κατάρ θα δώσει 5 δισ. για το 20%. Εμφανίζεται ένας άλλος, πχ Αυστραλός, δίνει 7 δισ. για να το κάνει κάτι άλλο. Θα μπει και ένας Αμερικάνος που θα δίνει περισσότερα, για κάτι διαφορετικό. Άλλος θα δώσει 30 δισ. ευρώ για ολόκληρο το αεροδρόμιο, άλλος θα ανεβάσει την προσφορά, άλλος θα πλειοδοτήσει...

Τι πετυχαίνεις;

Α) να εισπράξεις πολλά παραπάνω από 5 δισ. ευρώ.

Β) να πάρεις ιδέες για projects που κανένας έλληνας καρεκλοκένταυρος δεν έχει καν σκεφτεί ποτέ. Να έχεις επιλογές που αλλοιώς δεν θα είχες (πχ εκχώρηση για ορισμένο χρόνο αντί για πώληση, χρήσεις και κανόνες που η Ελλάδα θα επιλέξει)...

Γ) να ακουστεί διεθνώς πως οι επενδυτές φιλονικούν για άμεσες ξένες επενδύσεις στην Ελλάδα. Έτσι, για να μπει ξανά η Ελλάδα στον χάρτη των επενδύσεων και να ... σκάνε οι ξένοι οίκοι αξιολόγησης!  Τόση υπεραξία πού αλλού θα βρεις;

Ένα σωστό πράγμα είπε ως τώρα –σημείωστε το- ο κ.Α.Σαμαράς: "τα spread δεν πέφτουν αν δεν υπάρχει προοπτική Ανάπτυξης". Πράγματι και η Moody’s υποβάθμισε την Ισπανία επειδή θα έχει χαμηλό ρυθμό ανάπτυξης 1% (όχι -2,5% που θα έχουμε εμείς).

Και λέω εγώ: το να "βγάζουν νύχια" ξένοι επενδυτές για να πάρουν σειρά και «να ψωνίσουν Ελλάδα», από εκεί που θέλουν να ξεχάσουν πού είμαστε και τι τους κάναμε, δίνει προοπτική στην χώρα. Αλλάζει τα πάντα: βάζει νέες προδιαγραφές, ανατρέπει τα σχέδια των κερδοσκόπων, γυρίζει την ψυχολογία.

Υπερβολές; Δεν νομίζω... Ειδικά αν σκεφτώ τις μπούρδες που προβάλλουν ως αντεπιχειρήματα ορισμένοι –ακόμα και στο οικονομικό επιτελείο. Για παράδειγμα λένε:

-       «Ποιος επενδυτής θα εμπιστευτεί τα λεφτά του την Ελλάδα σε τέτοιους καιρούς»; Μα πού τα βάζουν; Εδώ μιλάμε για τον χώρο του αεροδρομίου, μια περίβλεπτη έκταση μπροστά στη θάλασσα, που δεν θα χάνει την αξία και την αίγλη της (όχι... ψωροευρώ και ομόλογα της συμφοράς!). Αλίμονο αν δεν υπάρξουν υποψήφιοι για τέτοιο κελεπούρι. Μα τέτοια φοβία;Τόση τύφλα πια;

-       «Να το κάνουμε πολυκατοικίες και χώρου πρασίνου» ή –και αυτό το άκουσα στο υπ.Οικονομικών- «να το πολεοδομήσουμε και με όσα λεφτά βγάλουμε να απαλλοτριώσουμε πχ την Κυψέλη για να γκρεμίσουμε τα παλιά κτίρια και να μεταμορφώσουμε την Αθήνα».

Με τέτοια επιχειρήματα, τολμώ λοιπόν και εγώ να υποστηρίζω:

-τι χρειάζεται να γίνει «πράσινο» το Ελληνικό; Από το 2001 δεν έχει γίνει τίποτα (ούτε πρόκειται, όπως πάει). Ναι, να φυτέψουμε πράσινο, αλλά στον Υμηττό, την Πεντέλη, την Γλυφάδα και μέχρι το Λαύριο που ήταν κάποτε δάση (και παραμένουν στα χαρτιά «δασικές» εκτάσεις αν και γίνανε κρανίου τόπος). Χάθηκαν τα μέρη να φυτέψουμε; Ή μήπως θα φυτέψουμε τίποτα τρίμετρα δέντρα στο Ελληνικό και θα γίνει Σέιχ-Σου; Άσε που το οξυγόνο παράγεται βασικά στις θάλασσες και όχι στα δάση –ρωτήστε και κανέναν περιβαλλοντολόγο...

- ας γίνει μια μεγάλη επένδυση στο Ελληνικό που θα βάλει την Ελλάδα «στον χάρτη των επενδύσεων» και με τα λεφτά που θα βγάλουμε, ας κάνουμε όσες απαλλοτριώσεις και «μεταμορφώσεις» θέλουμε.

Το Ελληνικό δείχνει όμως πώς φτάσαμε στην ξεπεσμό: με τέτοια μυαλά  είπε και ο Σουφλιάς ΟΧΙ στη κατασκευή Φόρμουλας 1. Θα επιβάρυνε, λέει, την περιοχή. «Για το καλό μας». Για να μην ... υποβαθμιστούμε! Καλά εγώ (που μένω Φάληρο και συμβίωνα χρόνια με το θόρυβο του αεροδρομίου) είμαι βλάκας και δεν καταλαβαίνω πως 2 μήνες το χρόνο θα γινόταν χαμός από τουρίστες που θα κάνανε προσκύνημα στις πίστες. Βλάκες όμως είναι και αυτοί στο Μόντε Κάρλο, που κάνουν αγώνες στους δρόμους της πόλης τους; Αυτοί έτότε έπρεπε να μεταναστεύουν από τον τόπο τους, σαν τους πακιστανούς. Μα πού τα πουλάνε πια τα παραμύθια;

Φαντάζεστε να γινόμασταν το Μόντε Κάρλο του 21ου αιώνα; Το Ελληνικό θα ήταν η αρχή. Εγώ το είπα και ας με διορθώσει όποιος ειδικός γνωρίζει περισσότερα. Σκεφτείτε το όμως τώρα, που θα ακούσετε πολλούς να τσακώνονται για το μέλλον του αεροδρομίου. Αν τους πιστέψετε, το πολύ πολύ να δείτε να ανοίγει κανένα Mall ή άλλο ένα καζίνο κοντά στην Αθήνα. Για 5 δισ. ευρώ... Για μια χούφτα δολάρια...