Είτε με Σγουρό είτε με Κικίλια, ο χειμώνας θα είναι βαρύς

Μέχρι την άλλη Δευτέρα, μπορούμε να ελπίζουμε ότι το κακό θα σταματήσει εδώ και πως θα πορευτούμε χωρίς άλλες θυσίες.

Από την ημέρα εκείνη όμως, ξαναρχίζει ο Γολγοθάς της ελληνικής οικονομίας και όλων ημών των υπηκόων που ζούμε και αναπνέουμε κάτω από τη μπότα της τρόικας.

Τα «καλόπαιδα» έρχονται με τις εντολές- αποφάσεις τους, τις οποίες είτε τις εφαρμόζουμε και παίρνουμε την τρίτη δόση του δανείου είτε όχι και τελειώνει εδώ το παραμύθι της αποφυγής της χρεοκοπίας.

Επειδή όμως υπάρχει ελπίζουμε η σοφρωσύνη για να αποφύγουμε τον όλεθρο, θα «πεισθεί» η κυβέρνηση να θέσει εφαρμογή το νέο κύκλο περικοπών δαπανών.

Όμως αυτή τη φορά, οι περαιτέρω περικοπές θα αφορούν και σε απολύσεις εργαζομένων και η αρχή θα γίνει από τις ζημιογόνες ΔΕΚΟ.

Είτε με αναγκαστικές εθελούσιες εξόδους είτε με ωμές απολύσεις, χιλιάδες κόσμου που είχε βολευτεί στην «ασφαλή αγκαλιά» του δημοσίου, θα προστεθεί στο μακρύ κατάλογο του ΟΑΕΔ.

Μαζί με αυτούς θα πρέπει να θεωρείται βέβαιο ένα δεύτερο κύμα περικοπών σε πάσης φύσεως επιδόματα έχουν γλιτώσει από το πρώτο κύμα, μηδέ εξαιρουμένου του βοηθήματος που αντικατέστησε τον 13ο και 14ο μισθό στο δημόσιο.

Και επειδή προφανώς αυτά δεν επαρκούν είναι πιθανότατο να ακολουθήσει ένα ακόμα φορολογικό κύμα είτε με μετατάξεις προϊόντων σε υψηλότερο συντελεστή ΦΠΑ είτε νέα αύξηση του ΦΠΑ από το 23 στο 25% με ότι αυτό συνεπάγεται στα μεσαία και χαμηλά εισοδήματα.

Νέα επέλαση στα εισοδήματα του δημόσιου τομέα αναμένεται και με την εφαρμογή του ενιαίου μισθολογίου όπου ετοιμάζονται σημαντικές περικοπές στους καταβαλλόμενους μισθούς.

Όσο κι αν τα περιθώρια για νέο πακέτο φόρων στον ιδιωτικό τομέα και στις επιχειρήσεις είναι περιορισμένα έως ανύπαρκτα, κανείς δεν αποκλείει κινήσεις πανικού που θα οδηγήσουν σε νέα λουκέτα και νέες απολύσεις.

Το λένε άλλωστε όλοι, πως αυτός ο χειμώνας, θα είναι τόσο σκληρός που θα θυμίζει τον χειμώνα του 44!

Ελπίζουμε μόνο να μην αναγκασθεί η κυβέρνηση να μοιράζει τυρί στους φτωχούς όπως η Ιρλανδία, γιατί και αυτό δεν είναι επαρκές από την εγχώρια παραγωγή.

Και το χειρότερο είναι πως ακόμα και με τη λήψη τέτοιων μέτρων κανείς δεν εγγυάται ότι στο τέλος της προσπάθειας, θα έχουμε αποφύγει την χρεοκοπία η οποία θα είναι ο εφιάλτης μας για πολλά-πολλά χρόνια.