Χρυσή Αυγή: Το …φτύσιμο στα μούτρα των δήθεν προοδευτικών

Να το ξεκαθαρίσω. Δεν ανήκω στο χώρο ούτε της Δεξιάς, ούτε της Άκρας Δεξιάς, ούτε της …κρύπτοΔεξιάς.

Θέλω να πιστεύω πως είμαι ένας προοδευτικός πολίτης, με ανησυχίες κι ενδεχομένως προχωρημένες απόψεις για διάφορα θέματα. Για παράδειγμα δεν θα είδα πρόβλημα να έχω αλβανικής καταγωγής Δήμαρχο, ομοφυλόφυλο πρωθυπουργό ή εάν στο Στρατό κατατάσσονταν γυναίκες.

Για να το πάω και πιο μακριά, θα συμφωνούσα κάποτε μια κυβέρνηση αυτής της χώρας να σταματήσει την πολιτική καταστολής στα Εξάρχεια και να δώσει λόγο σε όλα αυτά τα παιδιά που σήμερα αποκαλεί «φρικιά» να εκφράσουν τους λόγους της δυσαρέσκειας που κάθε τρεις και λίγο τους οδηγούν στο να καίνε ό,τι βρουν μπροστά τους.

Δεν συμφωνώ φυσικά με την τρομοκρατία, με τους αιφνίδιους θανάτους ανθρώπων με κριτήριο τη διαφορετική προσέγγιση σε πολιτικο-κοινωνικά θέματα, όμως όπως και να έχει κάποτε θα πρέπει μια κυβέρνηση να σταματήσει τη δαιμονοποίηση και να κάνει το αυτονόητο, όπως τουλάχιστον κάθε σοβαρή Δημοκρατία το ορίζει. Να ανοίξει το διάλογο.

Όμως μέχρις εδώ με τον αυτοπροσδιορισμό μου, ο οποίος στο κάτω της γραφής το πολύ - πολύ να αφορά εμένα, τη γυναίκα, την κόρη μου και καμιά δεκαριά φίλους.

Αυτό που θέλω να πω μέσα από τις φιλόξενες αράδες του protothema.gr είναι κάτι που για πολλούς θα ακουστεί σοκαριστικό και που ενδεχομένως θα μου κοστίσει αριστερούς και προοδευτικούς φίλους και αλλοτινούς συντρόφους.

Θέλω λοιπόν να πω πως αν και διαφωνώ, κατανοώ απόλυτα όλους αυτούς που ψήφισαν με τόσο υψηλό ποσοστό την Χρυσή Αυγή την περασμένη Κυριακή! Αυτό το 5,5% σε όλη την πρωτεύουσα και το 20% ειδικότερα στον Άγιο Παντελεήμονα.

Επιτέλους, ας πέσουνε οι μάσκες του δήθεν προοδευτισμού του Κολωνακίου, της Φιλοθέης και του Παλιού Ψυχικού. Αυτός ο δήθεν «προχώ» στρουθοκαμηλισμός που μιλά για δικαιώματα των μεταναστών,  ξεχνά όμως ταυτόχρονα το δικαίωμα σε μια αξιοπρεπή ζωή σε κατοίκους που επί δεκαετίες ζούνε στο κέντρο της πόλης τους.

Γιατί καλή είναι η κριτική όταν μένεις στα βόρεια και προστατευμένα αστικά προάστια. Για τόλμα όμως να ζήσεις στην Κυψέλη ή την Βάθης. Εκεί να σε δω μάγκα μου προοδευτικέ;

Ναι. Να βοηθήσουμε τους Αφγανούς, τους Σομαλούς και τους Αιθίοπες αναξιοπαθούντες. Όμως με όρους. Όχι με παντιέρες Αριστερές που λένε ΝΑΙ σε όλα.

Μιλάς δηλαδή για εγκληματικότητα των μεταναστών και ξαφνικά είσαι ρατσιστής.

Λες για τον αυτονόητο σεβασμό στην ησυχία και την κοινωνική τάξη και είσαι ΕΠΕΝίτης και συνοδοιπόρος του Πλεύρη. Ε λοιπόν δεν είναι έτσι. Έχοντας ζήσει επί πέντε χρόνια σε κοινούς χώρους στον Πειραιά με αλλοδαπούς, σας διαβεβαιώνω πως το απλό δικαίωμα στην ησυχία στο σπίτι σου είναι τόσο σύνθετο όσο το να λύσεις  μια εξίσωση τύπου Αϊνστάιν. Το να κοιμηθείς χωρίς φασαρία για να ανταποκριθείς στις ανάγκες της επόμενης εργασιακής ημέρας είναι άθλος ανάλογος με τα άλματα άνω των 6 μέτρων του Σεργκέι Μπούμκα.

Κι αυτά σας τα λέει ένας άνθρωπος με συμμετοχή σε κοινωνικούς αγώνες της Αριστεράς, του Κινήματος της Γένοβα, με υπεράσπιση πολλές φορές φτωχών μεταναστών. Όμως η αλήθεια είναι σκληρή.

Για το λόγο αυτό ας σταματήσουμε την εύκολη κριτική και το ανάθεμα. Άνθρωποι σαν κι εμάς ψήφισαν Χρυσή Αυγή. Άνθρωποι που αγανάκτησαν από την αδιαφορία του κάθε πολιτικάντη Δημάρχου που πουλάει δήθεν Δημοκρατία και πρόοδο. Είναι πρόοδος κ. Κακλαμάνη επί τέσσερα χρόνια να είναι απροστάτευτοι οι χώροι ακριβώς πίσω από το Δημαρχείο σας; Είναι πρόοδος να μην μπορείς να κυκλοφορήσεις το μεσημέρι στη Σωκράτους; Είναι πρόοδος να κλείνουν μαγαζιά υπό το φόβο των απειλών από Έλληνες και μετανάστες κακοποιούς κι εσείς να μην κάνετε τίποτα; Όχι.

Για το λόγο αυτό ο κόσμος στράφηκε στον Μιχαλολιάκο και την Χρυσή Αυγή. Και καλά έκανε. Γιατί μπούχτησε από τον επικοινωνισμό και το δήθεν ενδιαφέρον σας για τους «ξένους» που ζουν στην πόλη σας. Προτιμώ λοιπόν αυτή την ακραία αντίδραση που κρύβει οργή (την οποία προσωπικά θα πρέπει να σας αποκαλύψω πως δεν επέλεξα απλά προσπαθώ τώρα να ερμηνεύσω) από την αποχή ή το άκυρο και το λευκό. Προτιμώ μια ξεκάθαρη ψήφο που φτύνει στα μούτρα όλους εσάς τους δήθεν σωτήρες. Γιατί αυτό σας αξίζει. Η πολιτική …ροχάλα.