Η πρόκληση του Αντώνη Σαμαρά

Κάποιοι ίσως μιλήσουν για «εθνικές κορώνες». Άλλοι για «αναβίωση του πνεύματος του Ίωνα Δραγούμη». Όμως οι αποκαλύψεις αναφορικά με το ρόλο του τουρκικού οικονομικού καταστημένου που δίκην λοκομοτίβας οδηγεί την γειτονική χώρα στην ανάπτυξη και στις ισχυρότερες οικονομίες του πλανήτη, δεν μπορεί παρά να μας δημιουργήσει εύλογα εθνικά αντανακλαστικά.

Πώς αλλιώς δηλαδή θα πρέπει να αντιδράσουμε όταν έχουμε μόλις πριν από 27 χρόνια βιώσει τον τουρκικό επεκτατισμό στην Κύπρο;

Η πρόσφατη αποκάλυψη του Θέματος αναφορικά με τη δράση τουρκικής τράπεζας, αν και πέρασε στα ψιλά της υπόλοιπης εν πολλοίς χειραγωγούμενης ειδησεογραφίας, κυρίως για λόγου του εσωτερικού ανταγωνισμού στα media, λογικό είναι να δημιουργεί κάποιες σκέψεις.

Σκέψεις για το πώς θα πρέπει η Ελλάδα, αν και υπό δύσκολες οικονομικά συνθήκες, να αντιδράσει.

Ο τρόπος λοιπόν είναι ένας. Η ανάδειξη ενός νέου, πατριωτισμού. Μιας καινούργιας ιδεολογίας, ενός νέου εθνικού δόγματος ή οράματος που θα ανασυγκροτήσει τις δυνάμεις αυτού του τόπου και θα μας οχυρώσει μπροστά στην επέλαση ξένων κεφαλαίων που νομοτελειακά μέσα στη δίνη της κρίσης θα επέλθει.

Ποια χαρακτηριστικά όμως μπορεί να έχει αυτός ο νέος πατριωτισμός; Σαφώς και σε αυτό το όραμα θέση δεν έχουν οι γραφικές κορώνες περί της επέκτασης των εθνικών ορίων μας ή άλλα αστεία περί «Αγιάς Σοφιάς» και ανάκτησης των χαμένων πατρίδων. Ας φέρουμε πρώτα βόλτα τα του οίκου μας και πάμε μετά να διεκδικήσουμε και πρόσθετα εδάφη!

Ο νέος πατριωτισμός θα πρέπει να φέρει τα χαρακτηριστικά της συνειδητοποίησης πως ζούμε σε μια χώρα, είμαστε όλοι υπεύθυνοι για την πορεία της και πως θα πρέπει επιτέλους να συμπεριφερθούμε με άξονα αυτό που ο Κένεντι κάποτε είπε: «Δεν πρέπει να κοιτάς τι μπορεί η πατρίδα σου να κάνει για εσένα, αλλά τι εσύ μπορείς να κάνεις γι’ αυτήν».

Η φοροδιαφυγή και η λαμογιά λοιπόν θα πρέπει να σταματήσουν να θεωρούνται «μαγκιά» όπως η παλιοπασοκική ιδεολογική πλατφόρμα της γειτονιάς την είχε αναγορεύσει. Με απόψεις του στιλ «δεν θα πέσουμε για ένα κωλόσπιτο» ή με το άλλο εξίσου υπέροχο «πάρτε ένα δωράκι αλλά μην το παρακάνετε» οι μοντέρνες κοινωνίες δεν πάνε μπροστά. Ο νέος πατριωτισμός λοιπόν προσβλέπει σε μια νέα εθνική συνείδηση.

Μια συστράτευση σε όλα τα επίπεδα.

Προσβλέπει όμως και σε νέους Συγγρούς, νέους Ζάππες και Αβέρωφ. Προσβλέπει σε επιχειρηματίες που δεν θα λειτουργούν σαν τους «μαυραγορίτες» της Κατοχής αλλά ως εθνικοί φωστήρες που θα δίνουν το καλό παράδειγμα. Που θα κερδίζουν και που, όμως, θα ανταποδίδουν στο σύνολο και την κοινωνία.

Ο νέος πατριωτισμός όμως προσβλέπει και σε κάτι παραπάνω: σε ένα όραμα έξω από τα σύνορά μας. Μια υπερεθνική οπτική που θα οδηγήσει την Ελλάδα στον ζωτικό της χώρο. Τα Βαλκάνια κι ενδεχομένως την κεντρική Ευρώπη. Η Ελλάδα έχει τις δυνάμεις. Το επιχειρηματικό δαιμόνιο του Έλληνα, η άνεση επικοινωνίας που μας διακρίνει, το ομόθρησκο αλλά και ο ομοϊδεατισμός και στοχοπροσήλωση προς το ευρωπαϊκό ιδεώδες των λαών της περιοχής κι όχι ο μουσουλμανικός εθνικιστικός τσαμπουκάς είναι που μπορούν να μας οπλίσουν για μια νέα εξόρμηση, αφού αρχικά σταθούμε στα πόδια μας.

Κι αν κάτι οφείλει να κάνει άμεσα η ελληνική Δεξιά, είναι να αναδείξει όλα τα παραπάνω. Αν δεν τα καταφέρει ο απόγονος της γυναίκας που αυτοκτόνησε μη αντέχοντας την εθνική ταπείνωση από τη γερμανική Κατοχή, της Πηνελόπης Δέλτα, ο Αντώνης Σαμαράς, η αποτυχία για το κόμμα του αλλά και για τον ιδεολογικό χώρο που εκπροσωπεί θα είναι τεράστια.