Πώς η σύγκριση “σκοτώνει” την ικανότητά μας να να δείχνουμε συμπόνια

Πόσες φορές έχεις πιάσει τον εαυτό σου να κοιτάζει φωτογραφίες σε stories και feeds και να αναρωτιέσαι πώς γίνεται άλλοι άνθρωποι να καταφέρνουν τα πάντα, να έχουν σε σειρά τη ζωή τους παρά τις ατελείωτες υποχρεώσεις, ενώ εσύ μοιάζει να πνίγεσαι σε μια κουταλιά νερό;

Σκέφτεσαι πως έχουν βοήθεια, περισσότερα χρήματα, άνεση χρόνου, τη στιγμή που εσύ παρακαλάς για λίγο δικό σου χρόνο και μετράς μέχρι και το τελευταίο cent για να τα βγάλεις πέρα. «Και εγώ αν είχα ομάδα να με βάφει και ήμουν όλη την ημέρα στο γυμναστήριο θα φαινόμουν νέα και θα είχα καλύτερο σώμα», «Πήγε σε καλύτερο σχολείο και είχε γνωριμίες», λες και πολλές παρόμοιες σκέψεις βάζουν το μυαλό σου σε μια διαδικασία σύγκρισης με ανθρώπους για τους οποίους πολύ λίγα γνωρίζεις.

Όταν ο εγκέφαλός σου μπαίνει σε αυτή την κατάσταση δεν μπορεί εύκολα να βγει κάτι θετικό. Η σύγκριση ξεκινά με κριτική απέναντι στον εαυτό σου και εξελίσσεται σε σκληρή κριτική απέναντι στην ιστορία κάποιου άλλου. Τρέφεται από την απλούστευση και τα θολά στοιχεία και μετατρέπεται εύκολα σε πικρόχολα και ζηλόφθονα σχόλια, τα οποία κάθε άλλο παρά όμορφα συναισθήματα αναδεικνύουν.

Διαβάστε τη συνέχεια στο marieclaire.gr