Η Κατερίνα Βρανά στο Marie Claire: «Εγώ που κόντεψα να πεθάνω, ούτε μεγάλο φως είδα, ούτε τον παππού και τη γιαγιά μου»

Μια κουβέντα με την Κατερίνα Βρανά δεν θα μπορέσει ποτέ να χωρέσει στο χαρτί. Πρέπει να τη βλέπεις και να την ακούς, να αισθάνεσαι την αύρα αυτής της φοβερής τύπισσας, να χαζεύεις με τις εκφράσεις του προσώπου της, να πέφτεις στην αγκαλιά που σχηματίζουν οι παύσεις της, να σερφάρεις στο γέλιο της. Πολλές φορές στη διάρκεια εκείνης της βραδιάς που τη συνάντησα στο σπίτι της κάναμε high five, γελάσαμε με πράγματα που στην πραγματικότητα είναι πολύ τραγικά, κοιταχτήκαμε συνωμοτικά, μιλήσαμε για τα προβλήματα υγείας της, όσα ξεπέρασε και όσα της απομένουν ακόμη να ξεπεράσει. Είναι δύσκολο να χωρέσεις σε λέξεις αυτή τη γυναίκα-δύναμη της φύσης, έναν άνθρωπο γεμάτο φως που λίγη ώρα μαζί του σου φτιάχνει τη μέρα, τη βδομάδα και το μήνα. Έχουν περάσει ακριβώς δέκα χρόνια από την πρώτη μας συνέντευξη, την πρώτη που έδωσε στην Ελλάδα (στο περιοδικό Glamour), μόλις είχε καταφτάσει από το Λονδίνο για παραστάσεις stand up comedy.

Tο κορίτσι που έχω απέναντί μου, μια γυναίκα που πήγε και γύρισε στην άλλη άκρη του κόσμου (πάτησε λίγο και το πόδι της στον άλλον κόσμο, κυριολεκτικά), μοιάζει να μην έχει μεγαλώσει ούτε μία μέρα και χωρίς αμφιβολία βρίσκεται σε μία από τις πιο δυναμικές στιγμές της καριέρας της. Αγαπιόμαστε από την πρώτη στιγμή που γνωριστήκαμε, με μια οικειότητα που προϋπήρχε κι εγώ δεν ξέρω από πού, και ξεκινάμε την κουβέντα, φυσικά, από τα μαλλιά μας. Η Κατερίνα διαθέτει αυτή τη μαλλούρα-σήμα κατατεθέν, που την κάνει να ξεχωρίζει χρόνια τώρα και που εδώ και λίγες εβδομάδες τιθασεύει σε ένα χτένισμα της δεκαετίας του ’40, για να ανέβει στη σκηνή του Θεάτρου Ήβη και να υποδυθεί τη Φλόρενς Φόστερ Τζένκινς στην παράσταση «Glorious: Η πιο φάλτσα σοπράνο που πέρασε από τη Γη».

Διαβάστε τη συνέχεια στο marieclaire.gr