
Μπορείς να τρέξεις πιο γρήγορα από το υπαρξιακό σου;
Μπορείς να τρέξεις πιο γρήγορα από το υπαρξιακό σου;
Η Νέα Κρίση Μέσης Ηλικίας φοράει φλούο αθλητικά παπούτσια και μετρά παλμούς στο smartwatch.

Ηπαλιά, η καλή, η ορθόδοξη Κρίση Μέσης Ηλικίας, όπως τη βάφτισε ο ψυχαναλυτής Eλιοτ Ζακ το 1965 και επιβίωσαν αυτής -ή και όχι- οι γονείς μας στα 80s, είναι παρωχημένη.
Σοβαροί νοικοκυραίοι που αλλάζουν το ευρύχωρο SUV τους για ένα φανταχτερό διθέσιο, καθωσπρέπει μητέρες που ξεκινούν εξωσυζυγική σχέση με το δάσκαλο καράτε του γιου τους, ευυπόληπτοι πολίτες που καταλήγουν στο Αυτόφωρο έπειτα από βραδιές που πήγαν πολύ λάθος, όλα αυτά είναι πλέον γραφικά. Όχι πως τα διθέσια ή οι εξωσυζυγικές σχέσεις έχασαν το λούστρο τους –κάθε άλλο, μερικά πράγματα είναι διαχρονικά ακαταμάχητα-, η αυτοκαταστροφή, ωστόσο, είναι passé.
Όταν, όμως, το ερώτημα αν έχεις ρουφήξει όσο λαίμαργα θα ήθελες τη ζωή, που ξαφνικά μοιάζει να λιγοστεύει, σε κράτα ξύπνιο τα βράδια, υπάρχει άλλος δρόμος; Υπάρχει, και έχει μήκος 42,195 χιλιόμετρα.
Η ζωή μετριέται με ορόσημα. Πτυχίο, πρώτη δουλειά, γάμος, παιδιά, προαγωγή, αγορά πρώτης κατοικίας. Στα 20 όλα είναι πιθανά. Στα 45 οι περισσότερες επιλογές που προσθέσαμε «Στο Καλάθι Μου» είτε αποκτήθηκαν, είτε είναι πια μη διαθέσιμες. Κάποιοι στόχοι επετεύχθησαν, κάποιοι θα καταχωρηθούν γλυκόπικρα στη μνήμη ως απωθημένα – θα τα ανασύρουμε από εκεί όταν θα διαβάζουμε, με έναν αθόρυβο αναστεναγμό, clickbait άρθρα του στυλ «έγινε γιατρός στα 65 της» ή «παντρεύτηκε τον πρώτο της έρωτα 45 χρόνια μετά τη γνωριμία τους».
Και κάπως έτσι ξεκινάμε να λογαριαζόμαστε με τον εαυτό μας. Τι πέτυχα; Πού απέτυχα; Τι προλαβαίνω να κυνηγήσω τώρα, όσο είναι καιρός; Κάποιες θα καταφέρουν να πατήσουν επιτυχώς το κουμπί του restart, για κάποιες άλλες οι φαντασιώσεις της κατηγορίας «ποτέ δεν είναι αργά» συνθλίβονται υπό το βάρος της πεζής πραγματικότητας. Σε έρευνα που διεξήγαγε το Thriving Center of Psychology σε περισσότερους από 1.000 millennials (η γενιά της ύφεσης δηλαδή) βρέθηκε ότι σε ποσοστό 81% θεωρούν τους εαυτούς τους υπερβολικά φτωχούς για να τους επιτρέψουν οποιαδήποτε οικονομική αποσταθεροποίηση, είτε μιλάμε για μια παραίτηση από μια άθλια δουλειά, είτε για την αγορά ενός αυτοκινήτου με δόσεις. Το 70% των ερωτηθέντων απάντησε πως δεν βρίσκεται καθόλου εκεί που θα ήθελε να βρίσκεται, όταν φανταζόταν τη ζωή στα 40.
Διαβάστε περισσότερα στο marieclaire.gr
Σοβαροί νοικοκυραίοι που αλλάζουν το ευρύχωρο SUV τους για ένα φανταχτερό διθέσιο, καθωσπρέπει μητέρες που ξεκινούν εξωσυζυγική σχέση με το δάσκαλο καράτε του γιου τους, ευυπόληπτοι πολίτες που καταλήγουν στο Αυτόφωρο έπειτα από βραδιές που πήγαν πολύ λάθος, όλα αυτά είναι πλέον γραφικά. Όχι πως τα διθέσια ή οι εξωσυζυγικές σχέσεις έχασαν το λούστρο τους –κάθε άλλο, μερικά πράγματα είναι διαχρονικά ακαταμάχητα-, η αυτοκαταστροφή, ωστόσο, είναι passé.
Όταν, όμως, το ερώτημα αν έχεις ρουφήξει όσο λαίμαργα θα ήθελες τη ζωή, που ξαφνικά μοιάζει να λιγοστεύει, σε κράτα ξύπνιο τα βράδια, υπάρχει άλλος δρόμος; Υπάρχει, και έχει μήκος 42,195 χιλιόμετρα.
Η ζωή μετριέται με ορόσημα. Πτυχίο, πρώτη δουλειά, γάμος, παιδιά, προαγωγή, αγορά πρώτης κατοικίας. Στα 20 όλα είναι πιθανά. Στα 45 οι περισσότερες επιλογές που προσθέσαμε «Στο Καλάθι Μου» είτε αποκτήθηκαν, είτε είναι πια μη διαθέσιμες. Κάποιοι στόχοι επετεύχθησαν, κάποιοι θα καταχωρηθούν γλυκόπικρα στη μνήμη ως απωθημένα – θα τα ανασύρουμε από εκεί όταν θα διαβάζουμε, με έναν αθόρυβο αναστεναγμό, clickbait άρθρα του στυλ «έγινε γιατρός στα 65 της» ή «παντρεύτηκε τον πρώτο της έρωτα 45 χρόνια μετά τη γνωριμία τους».
Και κάπως έτσι ξεκινάμε να λογαριαζόμαστε με τον εαυτό μας. Τι πέτυχα; Πού απέτυχα; Τι προλαβαίνω να κυνηγήσω τώρα, όσο είναι καιρός; Κάποιες θα καταφέρουν να πατήσουν επιτυχώς το κουμπί του restart, για κάποιες άλλες οι φαντασιώσεις της κατηγορίας «ποτέ δεν είναι αργά» συνθλίβονται υπό το βάρος της πεζής πραγματικότητας. Σε έρευνα που διεξήγαγε το Thriving Center of Psychology σε περισσότερους από 1.000 millennials (η γενιά της ύφεσης δηλαδή) βρέθηκε ότι σε ποσοστό 81% θεωρούν τους εαυτούς τους υπερβολικά φτωχούς για να τους επιτρέψουν οποιαδήποτε οικονομική αποσταθεροποίηση, είτε μιλάμε για μια παραίτηση από μια άθλια δουλειά, είτε για την αγορά ενός αυτοκινήτου με δόσεις. Το 70% των ερωτηθέντων απάντησε πως δεν βρίσκεται καθόλου εκεί που θα ήθελε να βρίσκεται, όταν φανταζόταν τη ζωή στα 40.
Διαβάστε περισσότερα στο marieclaire.gr
Ακολουθήστε το protothema.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr
ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ
Ειδήσεις
Δημοφιλή
Σχολιασμένα