Μουντιάλ 2018: 7+1 άγνωστες ιστορίες πρωταγωνιστών του Παγκοσμίου Κυπέλλου

Ο τερματοφύλακας-σκηνοθέτης της Γιουροβίζιον και ο Κοσταρικανός Γιέλτσιν κρατούν το μυστικό της συνταγής για την επιτυχία του μουντιαλικού αντι-σταρ, ενώ ανάμεσα τους υπάρχει κι ένας συμπατριώτης μας που θα εκπροσωπήσει την Αυστραλία.


Δημήτρης Πετράτος (Αυστραλία): Το αστέρι της διασποράς
Ως ό,τι πιο κοντινό σε Ελληνα ποδοσφαιριστή στο Μουντιάλ της Ρωσίας θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ο Ντίμι Πετράτος, ο οποίος αγωνίζεται με την εθνική ομάδα της Αυστραλίας. Στα 26 του χρόνια ο Δημήτρης που γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Σίδνεϊ εκπροσωπεί τη δεύτερη γενιά ποδοσφαιριστών της πολυμελούς οικογενείας Πετράτου, μιας και ο πατέρας του Ευάγγελος διετέλεσε και αυτός «επαγγελματίας» παίκτης στο εθνικό πρωτάθλημα των Αντιπόδων. Ομως ο Ντίμι είναι ταυτόχρονα προπομπός για τα μικρότερα αδέλφια του, τον Κώστα, την Παναγιώτα και τον Μάκη, τα οποία όλα ασχολούνται συστηματικά με το άθλημα -και μάλιστα στην ίδια ομάδα, την Νιουκάσλ Τζετς. Στην τετράδα όμως πρέπει να προστεθούν άλλα δύο παιδιά, ο 24χρονος Σταύρος και η 11χρονη Αναστασία. Για την οποίαν ο διεθνής Ντίμι λέει ότι «αυτή είναι η καλύτερη από όλους μας. Κάνει απίστευτα πράγματα με τη μπάλα και μόλις μεγαλώσει λίγο, το ταλέντο της θα φανεί».

Επομένως, κατ' ουσίαν ο Δημήτρης είναι μέλος της ποδοσφαιρικής «δυναστείας Πετράτου», η οποία αναμένεται να συζητηθεί πολύ τα προσεχή χρόνια -και ιδανικά χάρη στα ανδραγαθήματα του Ντίμι στα γήπεδα της Ρωσίας. Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι η ενασχόληση με τη μπάλα ήταν σχεδόν γραμμένη στο DNA του, η πορεία του Δημήτρη ως την καταξίωση -και την πρόσκληση στην εθνική Αυστραλίας ήταν τεθλασμένη και περιπετειώδης. Εξαιτίας μιας έκρηξης οργής το 2012 και τη φιλονικία του με τον προπονητή τερματοφυλάκων Ζέλικο Κάλατς στην ομάδα του Σίδνεϊ, ο νεαρός Πετράτος απέκτησε τη φήμη του ταραξία και του «κακού παιδιού».

Το διάστημα που περιθωριοποιήθηκε, χωρίς προοπτικές μεταγραφής σε κάποια σχετικά σοβαρή ομάδα παρατεινόταν επικίνδυνα και ο Δημήτρης έφτασε στα όρια της παραίτησης από το όνειρό του να πετύχει ως ποδοσφαιριστής. Δοκίμασε να ξεκινήσει από την αρχή ακόμη και εκτός Αυστραλίας, στη Μαλαισία, γρήγορα όμως επέστρεψε στην πατρίδα του, όπου και κατάφερε να ανέβει ξανά στο τρένο. Αδραξε την πρώτη ευκαιρία που του δόθηκε και, με χαρακτηριστικά ελληνικό, ξεροκέφαλο πείσμα πέτυχε τις διακρίσεις που άνοιξαν γι' αυτόν την πόρτα της εθνικής Αυστραλίας.

Γιέλτσιν Τεχέδα (Κόστα Ρίκα): Ενα όνομα, καμία σχέση
Εξ όσων γνωρίζουμε, ο μεσο-επιθετικός της Κόστα Ρίκα δεν είναι ούτε μέθυσος, ούτε του λείπουν δάκτυλα από το αριστερό του χέρι, δεν είναι λαϊκιστής και δεν έχει νταραβέρια με ολιγάρχες. Παρόλ' αυτά, είναι ένας γνήσιος Γιέλτσιν, φέρει δηλαδή ως ένα από τα μικρά του ονόματα το επώνυμο του πρώτου δημοκρατικά εκλεγμένου προέδρου της Ρωσίας. Χάρη στο όνομά του, ο Γιέλτσιν Τεχέντα είναι ήδη υιοθετημένος από τους γηγενείς φιλάθλους του Μουντιάλ, άλλωστε θα μπορούσε να παίζει ήδη στην ομάδα του Γεκατέρινμπουργκ (πρώην Σβερντλόφσκ), η οποία και εξεδήλωσε ενδιαφέρον να τον ενσωματώσει στις τάξεις της. Η μεταγραφή του Γιέλτσιν όμως κρίθηκε τελικώς οικονομικά ασύμφορη και ματαιώθηκε.

Για την ιστορία, ο Κοσταρικανός παίκτης βαφτίστηκε Γιέλτσιν Ιγνάθιο Τεχέδα Βαλβέρδε εκ πλησμονής: Η μητέρα του το 1992, καθ' όλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης της είχε μπουχτίσει να ακούει διαρκώς το όνομα «Γιέλτσιν» να ακούγεται από την τηλεόραση. Οπότε, εις ανάμνησιν εκείνων των κοσμοϊστορικών εξελίξεων στην υπό διάλυση Σοβιετική Ενωση, η κα Τεχέδα αποφάσισε να βαπτίσει τον γιο της «Γιέλτσιν». Λίγο ακόμη και θα μπορούσε να επιλέξει το «Πούτιν».

Μοχάμεντ Σαλάχ (Αίγυπτος): Φαραώ και ημίθεος

Ανάμεσα στους τιμητικούς τίτλους που συσσωρεύονται στα πόδια του διαρκώς, ξεχωρίζει ένας με ιδιαίτερη σημασία: «Το μόνο πρόσωπο που ενώνει τη σημερινή Αίγυπτο». Οταν το αφρο-αραβικό έθνος παρακολουθεί τους αγώνες του «Μο», είτε με τη Λίβερπουλ, είτε με την ομάδα της Αιγύπτου, τα εμφύλια πάθη, τα θανάσιμα θρησκευτικά μίση κατασιγάζονται. Ο 25χρονος επιθετικός είναι ένας προφήτης της ειρήνης, της υπερηφάνειας και της χαράς για τους Αιγύπτιους -αλλά όχι μόνο: «Εάν σου κάνει καλό εσένα, τότε μου κάνει καλό κι εμένα. Κι αν βάλεις κάμποσα γκολ ακόμα, τότε θα γίνω κι εγώ Μουσουλμάνος» λέει μεταξύ άλλων αποθεωτικών ο ύμνος που έχουν σκαρώσει, ειδικά για τον δαιμόνιο εκτελεστή Μο Σαλάχ οι οπαδοί της Λίβερπουλ. Ταπεινός και προσγειωμένος, έχει απαγορεύσει στα μέλη της οικογένειάς του που διαμένουν ακόμη στο χωριό του να μιλούν στα ΜΜΕ. Τα οποία, βέβαια, συρρέουν στη μικροσκοπική του γενέτειρα, το χωριό Ναχρίκ, περί τα 120 χιλιόμετρα μακριά από το Κάιρο, σχεδόν στο κέντρο της ενδοχώρας (και του πουθενά).

Ο Μοχάμεντ ήταν αναγκασμένος να ξοδεύει οκτώ ώρες κάθε μέρα, πέντε φορές την εβδομάδα στη διαδρομή ανάμεσα στο σπίτι του και το προπονητικό κέντρο όπου καλλιεργούσε το μοναδικό του ταλέντο. Σήμερα η Αίγυπτος τον δοξάζει σαν φαραώ-θεό, παραληρεί με τους θριάμβους του και αγωνιά για την φυσική του κατάσταση ύστερα από τη διαβόητη λαβή του θανάτου από τον Σέρχιο Ράμος στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ. Οσο για τον ίδιο τον Μο, παραμένει ευλαβής πιστός στον Μωάμεθ, την οικογένειά του και το λαό του. Ενισχύει δε με συνεχείς δωρεές εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ ακόμη και την εθνική οικονομία της Αιγύπτου, προτιμώντας να κτίζει σχολεία παρά να λαμβάνει βίλες σαν αντίδωρο για τις επιδείξεις της ποδοσφαιρικής του ιδιοφυίας.

Ντέγιαν Λόβρεν (Κροατία): Η άπιστη σύζυγος και η προσφυγιά
Οι περιπέτειες στην ζωή του Κροάτη επιβλητικού αμυντικού φαίνεται ότι δεν πρόκειται να σταματήσουν ποτέ. Το φετεινό Μουντιάλ είναι μια ευκαιρία να πάρει τη ρεβάνς για την απουσία του από το Euro 2016, τότε που αναγκάστηκε να διαλέξει ανάμεσα στο ποδόσφαιρο και τη διάσωση του γάμου του. Επέλεξε να διαρρήξει τις σχέσεις του με την εθνική Κροατίας και να χάσει το τουρνουά. Αλλά δεν είχε επιλογή: Η σύζυγος και μητέρα των δύο παιδιών του, η μελαχρινή και άτακτη Ανίτα, είχε εγκαταλείψει την οικογενειακή εστία. Και από την αγκαλιά του ακριβοπληρωμένου Ντέγιαν, προτίμησε τα στιβαρά χέρια ενός μεροκαματιάρη Κροάτη ξυλοκόπου.

Ο σταρ της Λίβερπουλ όμως δεν αποδέχτηκε την ήττα του και διεκδίκησε πίσω την Ανίτα, παρόλο που η ίδια είχε ετοιμαστεί για το διαζύγιο, στον τύπο διέρρευσαν καυτές λεπτομέρειες για το παθιασμένο love story με τον αντεραστή του Λόβρεν κ.λπ. Προφανώς ο Ντέγιαν είναι κάποιος που δεν έχει μάθει να τα παρατάει. Τα παιδικά τραύματα από τον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας, οι σειρήνες, οι βόμβες, τα καταφύγια, η προσφυγιά στη Γερμανία και η αίσθηση του αιωνίως απόβλητου και παρείσακτου, έχουν χαλυβδώσει τη θέλησή του. Και μάλλον κανείς δεν θα ήθελε να τον έχει απέναντί του σε μια επιθετική ενέργεια, εντός ή εκτός γηπέδου.

Χάνες Θορ Χάλντορσον (Ισλανδία): Πλονζόν και Γιουροβίζιον
Για πολλά χρόνια, η μόνη πηγή επιβράβευσης για τις δεξιότητές του δεν ήταν το ποδόσφαιρο -όσο επίμονα και εάν προσπαθούσε ο ίδιος να πείσει ότι άξιζε ως τερματοφύλακας. Σε παραπάνω από μία περιπτώσεις, η απόρριψη από τις ομάδες της Ισλανδίας τον έσπρωξε ως το χείλος της απόφασης να αλλάξει επαγγελματικό στίβο. Εξάλλου, ήταν ήδη ένας καταξιωμένος -για τα δεδομένα της Ισλανδίας- σκηνοθέτης βίντεο κλιπ.

Παράλληλα με το πάθος του για τη θέση του τερματοφύλακα και την αυτοδιδαχή των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών που θα έπρεπε να έχει για να κάνει καριέρα στο ποδόσφαιρο, ο Χάλντορσον είχε αρχίσει, ήδη από τα χρόνια του σχολείου, να πειραματίζεται με τη σκηνοθεσία. Ανέλαβε δωρεάν να επιμελείται τα κλιπ του κοριτσίστικου συγκροτήματος Nylon και η δουλειά του έπεισε την κρατική τηλεόραση της Ισλανδίας να αναθέσει σε αυτόν το βίντεο για τη συμμετοχή της χώρας στο διαγωνισμό τραγουδιού της Γιουροβίζιον, το 2012. Οπότε, η φήμη που περιβάλλει τον πορτιέρο της Ισλανδίας μόνο κατά ένα μέρος οφείλεται στην υπεράσπιση της εθνικής εστίας. Κατά το πλείστον είναι γνωστός σαν party animal και άνθρωπος του θεάματος.

Γιούλιαν Ντράξλερ (Γερμανία): Κοκέτης μετροσέξουαλ
Υποτίθεται ότι τα αποδυτήρια μιας ποδοσφαιρικής ομάδας είναι ένα από τα τελευταία προπύργια της αυθεντικής, παλαιάς κοπής αρρενωπότητας. Ο εχθρός όμως έχει ήδη παρεισφρύσει και η ανατροπή του στερεοτύπου έχει τον δικό της μπροστάρη: Ο ταλαντούχος μέσος της Παρί Σεν-Ζερμέν και της Νατσιονάλμανσαφτ, Γιούλιαν Ντράξλερ, εξομολογήθηκε ότι πριν βγει στον αγωνιστικό χώρο παρφουμαρίζεται. Και ότι έχει τουλάχιστον 70 διαφορετικά ζευγάρια παπούτσια.

Στο παρουσιαστικό του δεν υπάρχει η παραμικρή στιλιστική ανορθογραφία και ο ίδιος λέει ότι, αφού εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, μια μητρόπολη της μόδας, η φιλαρέσκειά του κατέκτησε νέα υψίπεδα. Για τους αντιπάλους του θα είναι προνόμιο να τζαρτζάρονται μαζί του, καθώς θα τους αγγίζει το εκλεκτό του άρωμα. Και, αντί για τις συνήθεις, χαμερπείς ανταλλαγές προσβολών και ύβρεων, ο Ντράξλερ πρόθυμα θα διδάσκει στους αντιπάλους τους κανόνες ατομικής φροντίδας, περιποίησης και ομορφιάς. Ο Νίκος Αναστόπουλος, με εκείνη την αξέχαστη τηλεοπτική διαφήμιση στην οποίαν λουζόταν on camera, τώρα δικαιώνεται.

Μιράντα: Βραζιλιάνικη τραγωδία
Οποιος αναρωτιέται από πού αντλούν έμπνευση οι συγγραφείς των λατινοαμερικάνικων μελό, μπορεί απλώς να εντρυφήσει στην προσωπική ιστορία του Ζοάο Μιράντα ντε Σούζα Φίλιο, του 33χρονου αμυντικού της Ιντερ και της πολυαγαπημένης Σελεσάο -έστω και εάν δεν είναι βασικός στο εθνικό συγκρότημα. Αρχίζοντας την εξιστόρηση του δράματος κάπου από τη μέση, στα 19 του ο Μιράντα ήταν κιόλας παντρεμένος και η καλή του Ζακελίν περίμενε το πρώτο τους παιδί. Το ευτυχές γεγονός της τεκνοποιίας συνέπεσε με μια πρόταση μεταγραφής από τη γαλλική Σοσό.

Ακριβώς όμως σε εκείνη την ονειρεμένη περίοδο, ο σαδιστικός δάκτυλος της μοίρας αποφάσισε να προκαλέσει την απόλυτη ανατροπή. Ο πατέρας του Μιράντα πέθανε αιφνιδίως. Αμέσως η χήρα πλέον μητέρα ζήτησε από τον αγαπημένο της γιο, τον μικρότερο από τα 12 τέκνα που έφερε στη ζωή, να μην φύγει μακριά της, να μην εγκαταλείψει τη Βραζιλία. Τελικά ο Μιράντα θα μετοικούσε στην Ευρώπη και θα διέπρεπε. Πριν από όλα αυτά όμως, ενώ ήταν έξι ετών, βίωσε την συντριπτική απώλεια του μεγάλου του αδελφού. Ο πρωτότοκος Βισέντσι, ήταν ένας εξαίρετος ερασιτέχνης ποδοσφαιριστής και έχαιρε μεγάλης εκτίμησης στην ιδιαίτερη πατρίδα των ντε Σούζα, την μικρή πόλη Παραναβαΐ, στην ενδοχώρα του βραζιλιάνικου νότου.

Ο Βισέντσι, όλως παραδόξως για την ποδοσφαιρική κουλτούρα του «Ωραίου Παιχνιδιού» των Βραζιλιάνων, ήταν αμυντικός. Παράλληλα εργαζόταν ως τεχνίτης στον οργανισμό ηλεκτροδότησης της περιοχής και το ατύχημα στο οποίο έχασε τη ζωή του ήταν εργατικό. Ο Μιράντα αποφάσισε να γίνει ποδοσφαιριστής και δη αμυντικός μόνο και μόνο για να τιμήσει τη μνήμη του χαμένου του αδελφού. Και ίσως να εκπληρώσει την αποστολή εκείνου, για τον οποίον ο Μιράντα ισχυρίζεται ότι «ακόμη λένε στο Παραναβαΐ ότι ο Βισέντσι ήταν καλύτερος αμυντικός από εμένα».

Εκτορ Ραούλ Κούπερ: Ο «Ελληνας» Αργεντινός κόουτς της Αιγύπτου
Εστω και εάν έληξε άδοξα το 2011, η διετής θητεία του Κούπερ στον πάγκο του Αρη συγκαταλέγεται συνήθως μεταξύ των ευχάριστων αναμνήσεων που έχουν οι φίλαθλοι από το σχετικά πρόσφατο παρελθόν της ομάδας. Ο Κούπερ ανταποδίδει με κάθε ευκαιρία την αγάπη των Αρειανών, εκθειάζοντας το ελληνικό ποδόσφαιρο. Επιπλέον υπάρχουν φήμες ότι, αφού ολοκληρώσει το έργο του στη Ρωσία με την εθνική Αιγύπτου, θα παραιτηθεί και δεν αποκλείεται να επιστρέψει στην Ελλάδα. Με όλα αυτά -συν ότι βασικός του συνεργάτης στην Αίγυπτο είναι ο Ελληνας γυμναστής Αντώνης Σαριόγλου- ο δεσμός ανάμεσα στον Κούπερ και τη χώρα μας παραμένει ισχυρός.

Ωστόσο, το επόμενο βήμα του Αργεντινού προπονητή θα εξαρτηθεί από την πορεία της Αιγύπτου στη Ρωσία. Ο Εκτορ Κούπερ ανέλαβε την ομάδα το 2015, μετά από την τραγωδία του Πορτ Σάιντ, όταν 74 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους σε αιματηρά επεισόδια μέσα στο ποδοσφαιρικό στάδιο της πόλης. Το εθνικό πρωτάθλημα διακόπηκε για δύο χρόνια. Και παρόλ' αυτά, ο Κούπερ κατάφερε να συνθέσει ένα συγκρότημα που κέρδισε τη θέση του στους 32 του Παγκοσμίου Κυπέλλου, για πρώτη φορά από το 1990. Αν η «μέθοδος Κούπερ» σημειώσει επιτυχίες στη Ρωσία, ο φιλέλλην κόουτς, αν και στα 62 του χρόνια πλέον, θα πρέπει να ετοιμάζεται για μια νέα καριέρα.