Μουντιάλ 2018: Φαβορί και αουτσάιντερ

Η άμμος στην κλεψύδρα της υπομονής τελειώνει και το 21ο Παγκόσμιο Κύπελλο ποδοσφαίρου είναι προ των πυλών με την Ρωσία να είναι έτοιμη να υποδεχθεί τις 31 φιναλίστ.
Η μεγαλύτερη ποδοσφαιρική γιορτή του πλανήτη ξεκινά την Πέμπτη 14 Ιουνίου με την αναμέτρηση της οικοδέσποινας κόντρα στην Σαουδική Αραβία, ωστόσο όλοι (ή τουλάχιστον αρκετοί) οι συμμετέχοντες ονειρεύονται το βράδυ της 15ης Ιουλίου. Το βράδυ του μεγάλου τελικού που θα αναδείξει τη νέα πρωταθλήτρια κόσμου.

Θα μπορέσει η Γερμανία να γίνει η πρώτη χώρα μετά τη Βραζιλία (1958, 1962) με back to back κατακτήσεις τίτλων; Θα καταφέρει η Βραζιλία 50 χρόνια μετά το εκκωφαντικό ντεμπούτο του Πελέ σε Μουντιάλ να σπάσει την κατάρα και να κατακτήσει τον δεύτερο τίτλο της επί Ευρωπαϊκού εδάφους.

Είναι ικανές Ισπανία, Γαλλία και η Αργεντινή του Λιονέλ Μέσι να φτάσουν στην κορυφή; Μπορούν Αγγλία, Βέλγιο να αλλάξουν τα δεδομένα ή η πρωταθλήτρια Ευρώπης Πορτογαλία να αλλάξει τα δεδομένα ; Ποια χώρα θα είναι η έκπληξη της φετινής διοργάνωσης; Πολλά ερωτήματα, τα οποία θα αρχίσουν να παίρνουν τις απαντήσεις τους από το βράδυ της Πέμπτης, αλλά πριν το… χορτάρι ας προσπαθήσουμε να δώσουμε κάποιες απαντήσεις στο χαρτί.


Φαβορί; Οι συνήθεις ύποπτοι
Εκπλήξεις σε Μουντιάλ πάντα υπάρχουν, ωστόσο στην σύγχρονη ιστορία των Παγκοσμίων Κυπέλλων ποδοσφαίρου καμία σταχτοπούτα δεν έφτασε ως το τέλος. Κι αν εξαιρέσει κανείς το ελληνικό έπος στο Euro 2004 σε κανένα μεγάλο ποδοσφαιρικό τουρνουά δεν προέκυψε ως νικήτρια κάποια ομάδα που να μην ήταν στα φαβορί.
Κι αυτό τον τίτλο έχουν ξεκάθαρα η Βραζιλία και η Γερμανία, ενώ σε ένα άτυπο δεύτερο γκρουπ βρίσκονται Ισπανία, Γαλλία και Αργεντινή.

Για την «σελεσάο» το Μουντιάλ της Ρωσίας είναι μια σπουδαία ευκαιρία για να ξεπλύνει τη ντροπή της πανωλεθρίας στον ημιτελικό της προηγούμενης διοργάνωσης (που είχε φιλοξενήσει) όταν η Γερμανία την διέλυσε με 7-1 πριν νικήσει την Αργεντινή με 1-0 στον τελικό.
Οι Βραζιλιάνοι έδειξαν εξαιρετική εικόνα στην προκριματική διαδικασία (βγήκαν άνετα πρώτοι) έχουν ένα πολύ δεμένο σύνολο που έχει τη σφραγίδα του Τίτε.

Ο έμπειρος τεχνικός δεν είναι θιασώτης του «jogo bonito», το οποίο σε συνδυασμό με το άγχος που είχε ως οικοδέσποινα, την οδήγησε στην συντριβή από την Γερμανία. Υπάρχει η αγωνία για την κατάσταση του Νεϊμάρ (επανεμφανίστηκε μετά από τρεις μήνες), ωστόσο ο Γκαμπριέλ Ζεσούς είναι έτοιμος και ο πραγματικός πονοκέφαλος έχει να κάνει με τη θέση του δεξιού οπισθοφύλακα καθώς ο Ντάνι Άλβες τραυματίστηκε και δεν είναι στην αποστολή.

Κόντρα στην φαντασία των Βραζιλιάνων υπάρχει η κυνικότητα των Γερμανών. Κάτοχοι του τίτλοι, νικητές στην περσινή πρόβα τζενεράλε (Confederation Cup) αν και παρατάχθηκαν με τη δεύτερη ομάδα, οι Γερμανοί μοιάζουν σα μια καλοκουρδισμένη μηχανή, αν και το ρόστερ τους αφήνει κάποιες σκιές.
Ο Γιόακιμ Λεβ σόκαρε τους πάντες αφήνοντας εκτός λίστας τον Λιρόι Σανέ, ωστόσο ο προβληματισμός έχει να κάνει κυρίως με την επίθεση.

Ο Γκόμεζ (είναι 33 αλλά όλοι νομίζουν ότι κοντεύει τα 40) που επιστρατεύτηκε μετά από καιρό, κι ο μέτριος φέτος Μίλερ δεν είναι επιλογές που τρομάζουν, με τον Τίμο Βέρνερ να δίνει μια φρεσκάδα, η οποία όμως δεν αρκετή για να… τρομάξει την οποιαδήποτε άμυνα.

Η τριάδα που μπορεί να ονειρεύεται
Πίσω από «σελεσάο» και «νατιονάλμανσαφτ» υπάρχει ένα δεύτερο γκρουπ ομάδων που μπορούν να λογίζονται στα φαβορί. Ισπανία, Γαλλία και Αργεντινή έχουν τις δικές τους ελπίδες για να σηκώσουν την κούπα.

Οκτώ χρόνια μετά τον θρίαμβο στα γήπεδα της Νοτίου Αφρικής οι «φούρια ρόχα» παρουσιάζουν μια ομάδα με στοιχεία από το θρίαμβο του 2010 (Ινιέστα, Πικέ, Ράμος, Μπουσκέτς), αλλά και τη νέα γενιά (Ντε Χέα, Ίσκο, Ασένσιο). Όλοι τους παίκτες με φοβερές παραστάσεις, οι οποίοι όμως τόσο στο προηγούμενο Μουντιάλ όσο και στο Euro 2016 δε δικαίωσαν τις προσδοκίες.

Μια ομάδα που ξεχειλίζει από ταλέντο είναι η Γαλλία, αν και πολλοί θεωρούν ότι το μειονέκτημα της είναι ο… προπονητής της Ντιντιέ Ντεσάμπ, ο οποίος δεν μπορεί να εκμεταλλευτεί τα προσόντα των παικτών του. Επιθετικοί όπως οι Γκριεζμάν, Ντεμπελέ, Εμπαπέ, Ζιρού, μέσοι όπως οι Πογκμπά, Καντέ, Ματουϊντί, Τολισό, Φεκίρ δεν συναντά κανείς εύκολα σε άλλες ομάδες και ο παγκόσμιος πρωταθλητής του 1998 Ντεσάμπ καλείται να βρει τρόπο για να τους αξιοποιήσει όλους αυτούς.

Τελευταία από την πεντάδα των φαβορί αφήσαμε την Αργεντινή. Την ομάδα που χρειάστηκε να φέρει άρον, άρον από την Ισπανία τον Χόρχε Σαμπάολι (αντί του Μπάουζα) για να αποφεύγει το σοκ του αποκλεισμού, κάτι που εν τέλει έγινε χάρις στο χατ τρικ του Λίο Μέσι στον τελευταίο αγώνα… Στα 31 του χρόνια ο σούπερ σταρ της Μπαρτσελόνα εξακολουθεί να προσπαθεί να αποδείξει ότι μπορεί να πάρει την ομάδα στις πλάτες του και ίσως στην τελευταία εμφάνιση του σε Μουντιάλ θα ήθελε πάρα πολύ να το κάνει… Δεν αρκεί όμως μόνο αυτός. Το 1986 ο Μαραντόνα μπορεί να οργίαζε στα γήπεδα του Μεξικό, ωστόσο υπήρχε κι ένας Μπατίστα, ένας Μπουρουτσάγκα, ένας Βαλντάνο που του επέτρεπαν να το κάνει. Κι αν ο Μέσι βρει ανάλογα στηρίγματα, τότε όλα γίνονται.

Αουτσάιντερ με αιτία
Στις εκτιμήσεις των ειδικών υπάρχει ένα γκρουπ ομάδων που υπό προϋποθέσεις θα μπορούσαν να είναι στο… πάνω ράφι των επιλογών, ωστόσο μοιάζουν να έχουν λιγότερες πιθανότητες.
Πρώτη και καλύτερη η πρωταθλήτρια Ευρώπης Πορτογαλία, η οποία ίσως να αδικείται καθώς μετά το θρίαμβο στα γήπεδα της Γαλλίας, έχασε μόλις 1 ματς στα προκριματικά (τον πρώτο αγώνα κόντρα στην Ελβετία) και μετά μέτρησε μόνο νίκες. Η σφραγίδα του Ρονάλντο παραμένει, αλλά πλέον η ομάδα έχει δίπλα και την υπογραφή του Φερνάντο Σάντος, ο οποίος στη δεύτερη παρουσία του σε τελική φάση Μουντιάλ θέλει να γράψει πάλι ιστορία. Το 2014 οδήγησε την Ελλάδα για πρώτη φορά στους «16», τώρα θέλει να φτάσει ακόμη πιο ψηλά με τους συμπατριώτες του.

Το προσωνύμιο τους είναι «κόκκινοι διάβολοι» αν και θα μπορούσε να είναι «εξαγόμενοι κόκκινοι διάβολοι» καθώς 22 από τους 23 αγωνίζονται σε πρωταθλήματα του εξωτερικού. Στα κορυφαία για την ακρίβεια καθώς η συγκεκριμένη γενιά των Βέλγων ποδοσφαιριστών είναι πραγματικά εκπληκτική. Ντε Μπρόινε, Λουκάκου, Καρασκό, Αζάρ, Μπατσουαγί, Φερτόνχεν, Κουρτουά είναι ορισμένα από τα εκλεκτά μέλη της «χρυσής φουρνιάς» τα οποία σε συλλογικό επίπεδο έχουν πετύχει πολλά, όχι όμως και με την εθνική ομάδα της χώρας τους (αποκλείστηκαν στους «8» τόσο στο προηγούμενο Μουντιάλ, όσο και στο Euro 2016).

Τέλος υπάρχει και η… Αγγλία. Όλα τα προηγούμενα χρόνια τα «λιοντάρια» ξεκινούσαν τη διοργάνωση με υψηλές προσδοκίες, αλλά με ελάχιστες εξαιρέσεις (ημιτελικός το 1990) κατάφερναν να τις δικαιώσουν. Τώρα με έναν πρώην μέλος της ομάδας στον πάγκο (Γκάρεθ Σάοθγκεϊτ) και με μία όντως ποιοτική και νεανική ομάδα (Κέιν, Ντέλε Άλι, Ράσφορντ, Στέρλινγκ) οι Άγγλοι (μοναδικοί εκπρόσωποι της Μεγάλης Βρετανίας στο τουρνουά) παρουσιάζονται πιο προσγειωμένοι από ποτέ κι όσο κι αν πιστεύουν ότι μπορούν να φτάσουν ψηλά δεν το φωνάζουν. Και πώς να το κάνουν αυτό όταν στο Euro 2016 έμειναν εκτός προημιτελικών από την Ισλανδία;

Ποια θα είναι η σταχτοπούτα της διοργάνωσης;
Την τελευταία 20ετία η αλήθεια είναι ότι συχνά πυκνά (με εξαίρεση το 2006) υπήρχαν ομάδες οι οποίες να προκάλεσαν αίσθηση με την πορεία τους σε τελική φάση Μουντιάλ.
Το 2014 θα μπορούσε να είναι η Εθνική μας ομάδα, αλλά μας… έκλεψε τη δόξα η Κόστα Ρίκα που προκρίθηκε στα πέναλτι στους «8» κι εκεί αποκλείστηκε στην ίδια διαδικασία από την Ολλανδία. Το 2010 στους «8» είχαν προκριθεί Γκάνα, Παραγουάη, το 2002 στα ημιτελικά βρέθηκαν Κορέα και Τουρκία, το 1998 η Κροατία επίσης (αποκλείοντας στα προημιτελικά την Γερμανία) και το 1994 η Βουλγαρία και η Σουηδία.

Από τις ομάδες που θα βρεθούν στα γήπεδα της Ρωσίας θα μπορούσε να κάνει κάτι ανάλογο η Κροατία (που μας απέκλεισε στα μπαράζ) καθώς έχει ένα εξαιρετικό ρόστερ, η Ουρουγουάη των Σουάρες, Καβάνι ενώ μεγάλο ερωτηματικό αποτελούν οι δύο εκπρόσωποι της Αφρικής Αίγυπτος και Σενεγάλη.

Οι μεν κινούνται στο ρυθμό του Σαλάχ, οι δε στο ρυθμό του Μανέ με τον πρώτο να δίνει μάχη για να προλάβει το πρώτο ματς (15/6 με Ουρουγουάη). Αμφότεροι είναι ικανοί να σηκώσουν τις πλάτες τους τις ελπίδες που έχουν οι συμπατριώτες τους, όμως θα είναι πραγματικό θαύμα αν πετύχουν κάτι καλύτερο από την 8άδα.