Κοινωνική δυσαρμονία ή κάτι άλλο;

Πραγματικά είναι εκπληκτικό αυτό που συμβαίνει με τις δηλώσεις πόθεν έσχες των εκλεκτών του 300 εκλεκτών του λαού.

Νομίζω ότι χρήζει είτε κοινωνιολογικής είτε και ψυχολογικής ερμηνείας το γεγονός ότι, με βάση την εισοδηματική κατάσταση, το πλέον αντιπροσωπευτικό δείγμα εκπροσώπου του μέσου Έλληνα πολίτη στο Κοινοβούλιο είναι η Γενική Γραμματέας του ΚΚΕ κ. Αλέκα Παπαρήγα!

Συγκεκριμένη βουλευτική αποζημίωση, μία σύνταξη χηρείας και ένα διαμέρισμα 90 τετραγωνικών. Σας θυμίζει την δική σας εικόνα, του διπλανού σας, του κοινωνικού σας περίγυρου;

Αν όχι ακριβώς, σίγουρα πολύ περισσότερο από τα όσα περιέχονται στην συντριπτική πλειοψηφία των δηλώσεων «πόθεν έσχες» των 300 της Βουλής. Δεκάδες ακίνητα, καταθέσεις εκατοντάδων χιλιάδων ή και εκατομμυρίων ευρώ, πολυτελή αυτοκίνητα, ιδιοκτησίες ξενοδοχείων, επιχειρήσεων, σαλέ (!), αμοιβαία κεφάλαια και μετοχές τεράστιας αξίας είναι στην … ημερήσια διάταξη – για να παίξουμε λίγο με τις λέξεις του κοινοβουλευτισμού.

Πώς μπορεί, λοιπόν, ένα εκλογικό σώμα να αναδεικνύει ως εκπροσώπους του πολίτες οι οποίοι δεν έχουν την παραμικρή σχέση με την καθημερινότητά του, τις αγωνίες του, τον τρόπο ζωής του; Δεν θα ήταν λογικότερο το ΚΚΕ να μην παίρνει 8% στις εκλογές, αλλά να αναδεικνύεται με συντριπτική πλειοψηφία σε κυβέρνηση της χώρας;

Υπάρχουν κάποιες πιθανές ή λιγότερο πιθανές εξηγήσεις που μου περνούν από το μυαλό… Ίσως να έχει επιστρέψει η ελληνική κοινωνία στα ήθη της … αρχαίας Ελλάδος, όπου οι πολιτικοί ήταν στην συντριπτική τους πλειοψηφία πάμπλουτοι, προκειμένου να μην υποκύπτουν σε πειρασμούς! (εδώ γελάνε;)

Ίσως πάλι να έχουμε να κάνουμε με μία … ρεπετισιόν των σούπερ τηλεθεάσεων που έχουν κατά καιρούς στην ελληνική τηλεόραση οι σαπουνόπερες, με μία επανάληψη του φαινομένου ταύτισης με κάποια πρότυπα που δεν μπορούμε να τα αγγίξουμε! Με δύο λόγια, με την εξάρτηση που έχουμε από το μοντέλο ή το όνειρο «της ζωής που δεν έζησα».

Εκτός πια κι αν η Βουλή είναι ένας μικρός καθρέφτης της πλειοψηφίας της ελληνικής κοινωνίας. Μήπως οι περισσότεροι από εμάς, ο καθένας στον μικρόκοσμό του, περνάμε ζωή χαρισάμενη από πλευράς υλικών απολαύσεων, αφού το μαύρο χρήμα ανατρέπει στην πράξη την μετρημένη ή και μίζερη εικόνα της καθημερινότητας!

Διαλέγετε, παίρνετε ή μπορείτε να αναζητήσετε κι άλλη εξήγηση. Δημοκρατία (κοινοβουλευτική) έχουμε, άλλωστε!

Αυτό που, πάντως, εμένα μου μοιάζει ως βέβαιο είναι το ότι αν κάποιοι δεν έχουν την παραμικρή αγωνία για το αύριο, δύσκολα μπορούν να δημιουργήσουν. Είτε είναι πολιτικοί, είτε είναι πολίτες…