Οργάνωση Τώρα Τώρα Τώρα

Χρήστος Κίτσος*

Τα τελευταία τρία χρόνια έγινε πολύ συζήτηση, ως συνήθως τηλεοπτική, και μη (για κάποιο διάστημα ήταν κλειστή η Βουλή), με περισσή έμφαση και στόμφο, για τα οικονομικά ζητήματα της Χώρας μας. Όπως πάντα υπήρξε πείσμα και διαβεβαιώσεις στην αρχή ότι η Χώρα δεν διαθέτει «τοξικά», δεν θα υπάρχει πρόβλημα.

Μετά διαγνώσθηκε ότι υπάρχει πρόβλημα ενδογενές και έγιναν εκλογές για να λυθεί, ως δια μαγείας, όπως πιστέψαμε, το πρόβλημα. Αμέσως , ευτυχώς(!) αντελήφθησαν ότι δεν επαρκούσαν οι εκλογές, τα χρήματα δεν υπήρχαν και έπρεπε να ληφθούν μέτρα. Μέτρα εδώ, μέτρα εκεί, μέτρα παραπέρα, κατάργηση οργανισμών, περιορισμός δαπανών κλπ, κλπ και καταλήξαμε ότι χρειάζονται ΜΟΝΟ νέοι φόροι, περικοπές εισοδημάτων, είσπραξη φόρων από τους μισθωτούς. Α, ναι, συνελήφθησαν και 2-3 φοροδιαφεύγοντες και αφέθησαν ελεύθεροι, χωρίς να πληρώσουν και όλοι άρχισαν να συμφωνούν ότι πρέπει να παταχθεί η φοροδιαφυγή. Πως?

Απλά, όπως πατάχτηκε και η γραφειοκρατία και ευτυχώς ησυχάσαμε. Γιατί αν δεν ησυχάζαμε θα συνεχίζανε τη πάταξη της, όπως πάντα λεκτικά. Όμως, ναι είμαστε τυχεροί, τώρα εμπλέκονται και άλλοι, και έτσι χρειάζεται να γίνει και κάτι, από τους ταγούς. Στην αρχή  μαζευόμασταν ανά τας οδούς και τας ρίμας, με μορφή έντονων διαδηλώσεων, τις οποίες δεν πληροφορούνται τα ελληνικά ΜΜΕ.

Εξασκημένοι όμως στο να μαθαίνουμε από το BBC και το DW τι γίνεται στην Χώρα μας, ξαναρχίσαμε τα παλιά. Έτσι είδαμε ότι και σε άλλες χώρες συμβαίνουν παρεμφερή – μας τα εμφάνισαν ίδια - μα εκείνοι έλαβαν μέτρα, δεν μιλάγανε μόνο για μέτρα. Οπότε κάτι παρόμοιο σκεφθήκαμε να κάνουμε και εμείς και αρχίσαμε να καθόμαστε στις πλατείες, προβληματισμένοι, ζεματισμένοι, ζαλισμένοι από την απραξία , αναποτελεσματικότητα, ανυπαρξία των κρατούντων. Διαπληκτισμοί με τους ταξιτζήδες, αντιπαραθέσεις με την εφορία, ξύλο με τους φορτηγατζήδες και όλα αυτά για να γίνει διάλογος….επειδή υπάρχει ένας πολιτισμός βρε αδελφέ….επειδή εμείς βλέπουμε και κρίνουμε το τι συμβαίνει  «είς την καθ υμάς ανατολή»…

Και άρχισε μια συζήτηση : όχι αυτό το ποσοστό δεν είναι το σωστό, το χρέος είναι και δεν είναι τόσο, το έλλειμμα θα έπρεπε να είναι έτσι, τα spreads είναι υψηλά, ενώ τότε …Εξασκημένοι οικονομολόγοι από την εποχή του Χρηματιστηρίου είχαν λύση, άποψη για όλα και στο βάθος ΕΛΣΤΑΤ, δηλαδή ανοργανωσιά. Ποιο πέρα βουβή και αμίλητη η Τράπεζα της Ελλάδος, και πέρα το ταλαίπωρο Γενικό Λογιστήριο. Παιδιά της Ελλάδος παιδιά, που σκληρά υπολογίζεται το έλλειμμα σαν το βρείτε να μας το πείτε…Τ

όσα χρόνια που, τι, ποιος – χωρίς Οργάνωση. Το σπίτι σου πρέπει να το δηλώσεις, να βάλεις διπλά παράθυρα, συντεταγμένες, αλλά όχι περίμενε κάτι θα αλλάξει και ξανά παντελής έλλειψη Οργάνωσης. Οι εφορίες κάνουν (δήθεν) απεργίες, δεν υπάρχει κάποιος να μαζέψει τα χρήματα και όταν τον βρίσκουν, αν χρωστά πολλά, δεν δίνει τίποτε – άψογη ανατολίτικη Οργάνωση. Τα επαγγέλματα ανοίγουν, μα να ξανακλείνουν, όχι ανοίγουν – το ενιαίο έρχεται έτσι θα πληρώνεστε (αν πληρώνεστε), αλλά καλλίτερα να γίνει έτσι, μετέφρασαν(!) και κάτι, το έκαναν Νόμο και το έστειλαν, μα όχι να το αλλάξουμε, είμαστε της αλλαγής και τα συναρμόδια Υπουργεία αποφάσισαν.., αλλάζει, θέλει χρόνο…Ναι Νόμοι, Νόμοι, Νόμοι, γεμίσανε οι υπονόμοι – πολυνομία νότιο-αμερικανική…..

Δεν γνωρίζω κατά πόσο διέφεραν αυτοί που θέλανε να κάνουνε «σμπαράλια τις δομές του συστήματος», με αυτόν που ήθελε την «ανασύσταση του Κράτους», μα το βέβαιο είναι ότι τίποτε δεν έγινε – τουλάχιστον προς το καλλίτερο. Όμως, είτε με την παλιά ορολογία – αριστεροί, δεξιοί, φιλελεύθεροι – είτε με την οποιαδήποτε άλλη αποδεικνύεται ότι ο κόσμος θέλει Οργάνωση, Νοικοκύρεμα. Το αντίστοιχο είναι με την Αστυνομία – που ήρθε η ώρα  - και ήθελαν όλοι κάποιο Αστυνομικό Τμήμα στην γειτονιά τους. Δεν λέμε ότι δεν υπάρχει μια κάποια μορφή, παραπλανημένης οργάνωσης. Όσο ο καπιταλισμός λειτουργεί λάθος στην χώρα αυτή, στο ίδιο λάθος μήκος κύματος είναι και η οργάνωση της. Όσο η ακρίβεια των στατιστικών στοιχείων είναι ανύπαρκτη, το ίδιο είναι και η οργάνωση της.

Η ανοργάνωτη οργάνωση, ή η οργανωμένη ανοργανωσιά, δεν αποδίδει πλέον. Κοστίζει: οικονομικά, κοινωνικά, εθνικά. Όλα τα πληρώνουμε και ελπίζουμε ανταπόδοση και όμως τίποτε δεν έχουμε. Η Οργάνωση θέλει μακροχρόνιο σχέδιο (όχι μικρόνοες επεμβάσεις), πρόγραμμα (όχι προσωπικά παιχνίδια), υπευθυνότητα (επ’ ουδενί ανευθυνότητα), πληροφορία (όχι παραπληροφόρηση), δικαιοσύνη (μέχρι ο μη αριστερός, ο μη περιθωριακός ποιητής αντελήφθη την ανυπαρξία της), πάθος (όχι εμπάθεια), γνώση των αναγκών (όχι προφάσεις). Μα κυρίως θέλει δουλειά – δεν είναι οργάνωση τα 2/3 να κάθονται (να πληρώνονται!!) για να βλέπουν ποιοι από το 1/3 κάνουν λάθη, όταν δουλεύουν. Τα καφενεία μειώθηκαν και άλλοι τρόποι οργάνωσης αναδεικνύονται.

Η χώρα θέλει 3500 άτομα, περίπου για να διοικηθεί. Τα τελευταία 10 χρόνια 4 φουρνιές να άλλαξαν, τότε επιλεγήκαν 14000 άτομα τουλάχιστον. Πόσοι από αυτούς αποδειχθήκαν άξια εμπιστοσύνης? Άρα ή δεν επιλέγονται ορθώς ή επιλέγονται ορθώς τα μη κατάλληλα. Να τιμωρούνται οι (επιεικώς) απερίσκεπτοι, να μην επιλέγονται οι αδιάφοροι, για να είμαστε ήσυχοι. Άρα χρειάζεται Οργάνωση τώρα, τώρα, τώρα! Χρειαζόμαστε επειγόντως «φρουρούς» (καμιά σχέση με τους πληροφοριοδότες).

Αναδιάταξη των κανόνων. Δεν είδαμε ποτέ πχ στα πανεπιστήμια που  τελευταία  αναδύεται η ανάγκη διεθνούς αναγνώρισης , να αναδεικνύεται η ανάγκη επαίνου της ιδιαίτερης εργασίας. Μάλλον τα πληροφοριακά συστήματα (Management Information Systems, MIS) , λειτουργούν ακόμη με το μη ευρωπαϊκό, μη αμερικανικό, μη δυτικό σκεπτικό – δεν αξίζει τι γνωρίζεις, μα ποιον γνωρίζεις. Μα αλλού έχουν τόσους πολλούς, που μπορούν να επιλέξουν τελικά και κάποιους που γνωρίζουν πχ υπάρχουν στρατοί με 30% «ινστρούκτορες», μα όλοι οι υπόλοιποι είναι άρτια καταρτισμένοι. Χρειάζεται και η Ελληνική κοινωνία περεστρόικα και γκλάστοκ!

Χρειάζεται μια Δημοκρατική Συμμαχία των δυνάμεων της ανατροπής του συστήματος Οργάνωσης. Χρειάζεται μια ηθική ανταμοιβή  , τελικά στον ένα, που μας έλεγε την δεινή κατάσταση που ήμασταν και η οργάνωση, με τον Τύπο της και τα ΜΜΕ της τον λοιδορούσε. Οι επιτηδευμένοι αισιόδοξοι, και οι εμφανώς ακατατόπιστοι των τηλεοπτικών παραθύρων ας αποσυρθούν εγκαίρως.

Χρειάζεται πίστη στον σύντροφο που εργάζεται για την πρόοδο της οργάνωσης και συντροφικότητα σε αυτόν που αποφασίσαμε να γίνει βιομήχανος. Τα όρια ιδιωτικής πρωτοβουλίας και κρατικής παρέμβασης και ελέγχου είναι ασαφή και στην Δύση. Η Οργάνωση ας στηρίζεται στην «σπάθα της Δικαιοσύνης»…. Υπάρχουν παραδείγματα μικρών χωρών με επιτυχημένες Οργανώσεις. Είναι ευκαιρία τώρα, στην δεινή αυτή κατάσταση, να αποκτήσουμε αξιόμαχη και αξιοσέβαστη Οργάνωση. Διαφορετικά η προσπάθεια οικονομικής ανόρθωσης είναι ένας μύθος, ένα μάταιο εγχείρημα.

Χρειάζεται Οργάνωση από χθες, αλλά έστω, Τώρα, Τώρα, Τώρα.

*Ο κ. Χ.  Κίτσος είναι καθηγητής στο Τεχνολογικό Εκπαιδευτικό Ίδρυμα Αθήνας