Interview: Σήλια Κριθαριώτη

Το ατελιέ της είναι ένα νεοκλασικό κτίριο στην Πλάκα. Με μια εντυπω­σιακή ξύλινη σκάλα, καλογυαλισμέ­να μάρμαρα και καθρέφτες παντού. Εχει φτάσει ασθμαίνουσα στο γρα­φείο της φορώντας τζιν και έχοντας πιασμένα τα μαλλιά πάνω, σαν κο­ριτσάκι, και αφού πάρει μια πρώτη ανάσα θα με ρωτήσει με αγωνία αν βρέθηκαν τελικά τα συντρίμμια του μοιραίου αεροσκάφους της «Air France». «Δεν σας κρύβω ότι από τότε που απέκτησα παιδιά φοβάμαι τα αεροπλάνα περισσό­τερο. Παρόλο που κάποια γεγονότα ίσως και να είναι θέμα συ­γκυρίας, μου ενέπνεε πάντα περισσότερο ασφάλεια η Ολυ­μπιακή. Εχουμε καλό σέρβις και τους καλύτερους πιλότους».

- Πώς αποφασίσατε να λάβετε μέρος στον διαγωνισμό που προκήρυξε η «Ολυμπιακή» για τις στο­λές; Θα σας φανεί αστείο. Μετά την πιεστική πα­ρότρυνση της φίλης μου Χριστίνας Μήτση. Πνιγόμουν στη δουλειά και ένιωθα ότι δεν είχα χρόνο για κάτι τέτοιο. Η Χριστίνα ερχό­ταν στο ατελιέ, καθόταν απέναντι από το γραφείο μου και μου έλεγε: «Σήλια, πρέπει να σχεδιάσεις. Είναι δυνατόν ο οίκος Κριθα­ριώτη να μη λάβει μέρος σ έναν τέτοιο δια­γωνισμό;. Υστερα από τις πρώτες της επι­σκέψεις που με έπεισαν εξαφανίστηκε και εγώ πήρα χαρτί και μολύβι και άρχισα να κά­νω τα πρώτα σχέδια. Ο αδελφός μου επι­μελήθηκε τα κοστούμια των ανδρών, εγώ τις στολές των γυναικών και η Στεφανία Φρα-γκίστα τα αξεσουάρ και τα παπούτσια. Η όλη διαδικασία μού πήρε περίπου δύο εβδο­μάδες (ας είναι καλά και ο fashion illustrator Αντώνης Ασπρόμουργος, που με βοήθησε να καταθέσω την πρόταση ηλεκτρονικά). Κινηθήκαμε μέσα στο πλαίσιο και στις προ­διαγραφές που μας έδωσε η ίδια η εταιρεία. Μας είπαν να χρησιμοποιήσουμε το μπλε και το πράσινο και ότι τα ρούχα πρέπει να είναι άνετα για να διευκολύνουν το πλήρωμα στη δουλειά του.

 -Τελικά, άξιζε τον κόπο: η ψηφοφορία στο Διαδίκτυο σας δικαίωσε.

Είμαι διπλά χαρούμενη. Και για την επιτυχία μας και για τη μεγάλη συμμετοχή του κόσμου, που αποδεικνύει έμπρακτα πόσο ζεστός είναι με αυτό το νέο εγχείρημα. Στόχος μας είναι να συμβάλουμε και εμείς με τα ρούχα μας στην αναβίωση της αίγλης της παλιάς «Ολυμπιακής».

- Πώς μπορεί μια γυναίκα να είναι επιτυχημένη και ως σύ­ζυγος και ως μητέρα και ως επαγγελματίας;

Η αλήθεια είναι ότι γίνεται χίλια κομμάτια. Είναι καθημερινή τρέ­λα. Σε ξυπνούν τα παιδιά νωρίς το πρωί για να τα φροντίσεις και με­τά έχεις ένα σωρό επαγγελματικές εκκρεμότητες για να διευθετή­σεις. Γυρνούν τα παιδιά από το σχολείο και πρέπει να ασχοληθείς μαζί τους: πιάνο, μπαλέτο και παιδικά πάρτι. Γιατί τα παιδιά, όση βοήθεια κι αν έχεις, θέλουν τη μαμά τους. Επειτα υπάρχει και ο σύ­ζυγος που έχει κοινωνικές υποχρεώσεις και πολλά επαγγελματικά ταΕίδια στο εξωτερικό.

- Πώς συμβαδίζουν δυο άνθρωποι που είναι επιτυχημένοι επαγγελματικά και οι δυο;

Είναι σαν τον χορό που πότε πάει προς τη μεριά του ενός και πότε προς τη μεριά του άλλου. Ο σύζυγός μου, Νίκος Τσάκος, ακολου­θώντας την παράδοση του πατέρα του, του πεθερού μου καπετάν Παναγιώτη που είναι ένας ξεχωριστός άνθρωπος, κατάφερε σε πο­λύ μικρή ηλικία να φτιάξει τη δική του εταιρεία και να την εισάγει στο Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης. Ηταν από τους πρώτους Ελλη­νες εφοπλιστές που κατάφεραν κάτι τέτοιο. Μάλιστα είναι από τις ελάχιστες ναυτιλιακές εταιρείες που η τιμή της μετοχής σήμερα εί­ναι υψηλότερη από την ημέρα εισαγωγής της στο Χρηματιστήριο. Τα ταξίδια του είναι πολλά, αλλά φροντίζω να τα εκμεταλλεύομαι κάνοντας κι εγώ τις δικές μου δουλειές. Πριν από λίγο καιρό που ήμασταν στη Νέα Υόρκη, ήρθα σε επαφή με τα δημοφιλή κατα­στήματα Scoop. Ανάμεσα στους διάσημους ξένους σχεδιαστές, θα υπάρχουν τώρα πια και δικά μας κομμάτια, από τη σειρά 5226!

- Τα παιδιά σας έχουν αντιληφθεί ότι έχουν δυο πολύ επι­τυχημένους γονείς;

Είμαστε άνθρωποι που διατηρούμε πολύ χαμηλούς τόνους. Τα παι­διά μας πηγαίνουν σε ξένο σχολείο για τον λόγο αυτό. Δεν θέλου­με να έχουν ιδιαίτερη αντιμετώπιση επειδή οι γονείς τους είναι κά­ποιοι. Αλλωστε τίποτα στη ζωή αυτή δεν είναι δεδομένο. Οι συν­θήκες ανατρέπονται. Ξέρετε πόσες περιουσίες χάθηκαν μέσα σ αυτήν την οικονομική κρίση;

- Στην τελευταία επίδειξη μόδας που κάνατε, ανεβάσετε και τα παιδιά σας στην πασαρέλα.

Με πλησίασε μια κυρία στο τέλος και μου λέει: «Θέλω να σας ρω­τήσω δύο πράγματα: Γιατί τα μοντέλα σας περπατούν έτσι και για­τί χρησιμοποιήσατε παιδιά; Το θεωρείτε σωστό;». Της λέω ότι για το πρώτο δεν φέρω καμία ευθύνη. Οσο για το δεύτερο, είναι παι­διά της οικογένειάς μου. Δεν μπορώ να καταλάβω κάποια μυαλά. Είναι όμορφο τα παιδιά να αγαπούν τη δουλειά των γονιών τους. Εμείς μικρά και στα καταστήματα των γονιών μας πηγαίναμε και σε εκθέσεις στο εξωτερικό. Η χαρά μας μάλιστα ήταν να κυλιόμα­στε στη χοντρή μοκέτα!

- Πάμε σε πιο πρόσφατα γεγονότα. Ντύσατε τον Σάκη Ρου­βά στη φετινή Γιουροβίζιον. Υπήρξαν κάποιες κριτικές πά­νω σε αυτό...

Τον επιμελήθηκε ο αδελφός μου. Ηταν πολύ καλά σχέδια, πάνω στις προδιαγραφές που μας έθεσαν. Η ΕΡΤ ήθελε να είναι όλα λευκά, αφού, όπως μας είπαν, οι νικητές φορούν συνήθως άσπρα. Το πα­ντελόνι ήταν ένα ελαστικό τζιν, για να διευκολύνει τις κινήσεις, και το μπλουζάκι ένα εφαρμοστό μακό για να διαγράφει το σώμα. Το μπλουζάκι δε είχε πάνω του έναν γιακά πουκαμίσου. Για εμάς ο Σάκης είναι νούμερο ένα, ανεξαρτήτως θέσης. Λυπήθηκα για τους ανθρώπους που δεν έχουν τι να κάνουν και βγαίνουν στα κανάλια και με ευκολία σχολιάζουν. Θυμάμαι κάποια να λέει «Τον ντύσα­τε σαν Ελληνα εφοπλιστή». Ξέρετε τι έχω να πω; Μακάρι να μπο­ρούσαμε να παραπέμψουμε μέσα από την εμφάνιση του Σάκη στην ελληνική ναυτιλία, που εδώ και χρόνια είναι παγκοσμίως νού­μερο ένα. Σε ένα πράγμα είμαστε πρώτοι κι αυτό μας ενοχλεί; Ξέρουν αυτοί που με ευ­κολία σχολιάζουν ότι χάρη στα ελληνικά πλοία η γαλανόλευκη φτάνει σε κάθε γωνιά της Γης;

- Να σας ρωτήσω για ένα νέο μέλος της οικογένειάς σας, που μπήκε πρόσφα­τα στην τηλεόραση. Πώς βλέπετε, αλή­θεια, τη Βίκυ Καγιά;

Τη Βίκυ την ξέρω από 14 ετών. Είναι μια πο­λύ σκληρά εργαζόμενη κοπέλα, έχει απί­στευτη πειθαρχία και όρεξη να κάνει πράγ­ματα. Η τηλεόραση της ταιριάζει γιατί είναι ομιλητική, έχει επίπεδο και θετική ενέργεια. Μου έλεγε πολύ καιρό ότι θέλει να κάνει ένα πρωινό σύμφωνα με τα αμερικάνικα πρό­τυπα - πράγμα που ακόμη δεν έχει πετύχει, μια και ένας μόνο κούκος δεν φέρνει την άνοιξη. Χρειάζεται κι άλλους ανθρώπους που να συμπορευτούν στο όραμά της.

- Πιστεύετε ότι τα ΜΜΕ την έχουν αντι­μετωπίσει σκληρά;

Τέθηκε ένα θέμα αν είναι το κορίτσι της δι­πλανής πόρτας. Δεν ξέρω ποια είναι της δι­πλανής πόρτας και ποια της πιο δίπλα. Δεν καταλαβαίνω τι είναι αυτά. Μάλιστα άρχισε να βάζει φλατ παπού­τσια και σπορ ρούχα για να ικανοποιήσει κάποιους ανθρώπους. Τι πρέπει, να νιώθει τύψεις που την έκανε ο Θεός ψηλή και ωραία; Να δείξεις αυτό που έχεις και να ξεσηκώσεις τις άλλες γυναίκες να γίνουν κι αυτές έτσι. Δηλαδή η Μενεγάκη που έχει ένα εκπληκτι­κό πρόσωπο, με μια απίστευτη φωτογένεια και ένα εκθαμβωτικό χαμόγελο, μοιάζει στο πρόσωπο στη γυναίκα της διπλανής πόρ­τας; Εδώ σε μοντέλα (πλην της Κλόντια Σίφερ) δεν έχω συναντή­σει τόσο όμορφο πρόσωπο. Πόσο μάλλον σε απλή Ελληνίδα!

- Ποιο είναι το μότο της ζωής σας;

Κάτι που μου έμαθε πολύ καλά ο πατέρας μου. Ο πιο ευτυχισμέ­νος άνθρωπος είναι αυτός με τις λιγότερες ανάγκες. Ολα μου αρέ­σουν ως γυναίκα. Και τα κοσμήματα και τα ρούχα. Αλλά δεν γίνο­μαι δέσμιά τους. Εχω μείνει στα ωραιότερα ξενοδοχεία, αλλά έχω μείνει και σε μοτέλ στον δρόμο. Και είμαι εξίσου ευτυχισμένη. Η ευτυχία δεν έχει να κάνει με τα υλικά αγαθά. Είναι κάτι που πηγά­ζει από μέσα μας!